Μετάφραση: Απολλόδωρος
DERRICK BROZE | Διαβάστε το εδώ
Δημοσιεύθηκε αρχικά στο The Last American Vagabond
Τον
Σεπτέμβριο η 79η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών θα φιλοξενήσει την
πολυαναμενόμενη «Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος», όπου τα έθνη θα
υπογράψουν το «Σύμφωνο του Μέλλοντος», που αποτελεί ένα σημαντικό βήμα
προς τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Καθώς τα Ηνωμένα Έθνη προετοιμάζονται για την 79η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το ευρύ κοινό φαίνεται να αγνοεί επικίνδυνα τα σχέδια του ΟΗΕ για τη «Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος». Στη Σύνοδο Κορυφής τα κράτη μέλη αναμένεται να κηρύξουν «πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στο πλαίσιο του λεγόμενου «Συμφώνου για το Μέλλον».
Παρόλο που η ΓΣ του ΟΗΕ είναι μια ετήσια σύνοδος, η φετινή συγκέντρωση είναι μοναδική λόγω της προσθήκης της Συνόδου Κορυφής του Μέλλοντος, η οποία θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου. Η σύνοδος κορυφής προετοιμάζεται τουλάχιστον από το 2022, μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Antonio Guterres για τη μετατόπιση οικονομικών πόρων ώστε να ολοκληρωθούν γρήγορα οι στόχοι της Ατζέντας 2030 που έθεσε ο ΟΗΕ το 2015.
Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο Γενικός Γραμματέας δημοσίευσε την έκθεσή του με τίτλο: Our Common Agenda («Η Κοινή μας Ατζέντα»), στην οποία ζητούσε την επιτάχυνση της υλοποίησης των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης και των δεσμεύσεων που περιέχονται στη Διακήρυξη του ΟΗΕ75.Η Κοινή Μας Ατζέντα κάλεσε επίσης σε μια Σύνοδο Κορυφής για το Μέλλον, ώστε «να διαμορφωθεί μια νέα παγκόσμια συναίνεση για την προετοιμασία μας για ένα μέλλον που είναι γεμάτο κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες».
Ο δικτυακός τόπος της “Διάσκεψης Κορυφής για το Μέλλον” (Summit of the Future) αναφέρει ότι το αποτέλεσμα του Συμφώνου για το Μέλλον θα είναι «ένας κόσμος - και ένα διεθνές σύστημα - που θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι να διαχειριστούν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα». Το Σύμφωνο για το Μέλλον είναι πιθανό να αποτελέσει άλλο ένα κομμάτι της μετατόπισης προς έναν κόσμο που θα κυβερνάται από ΜΗ εκλεγμένους διεθνιστές πολιτικούς.
Κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής για το Μέλλον, τα κράτη μέλη του ΟΗΕ είναι επίσης πιθανό να ψηφίσουν για τη ριζική αλλαγή του ίδιου του ΟΗΕ - αυτό που ορισμένοι αποκαλούν ΟΗΕ 2.0 - και της ίδιας της φύσης του τρόπου με τον οποίο τα έθνη-κράτη λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με το μέλλον του πλανήτη.
Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν επίσης πρόσφατα το σχέδιό τους να υπογράψουν ένα “Global Digital Compact” («Παγκόσμιο Ψηφιακό Σύμφωνο») στη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος. Ο δηλωμένος σκοπός του GDC είναι «η δημιουργία ενός παγκόσμιου πλαισίου χωρίς αποκλεισμούς, απαραίτητου για τη δράση πολλών ενδιαφερομένων μερών που απαιτείται για την υπέρβαση των ψηφιακών διαφορών, των δεδομένων και της καινοτομίας». Τα Ηνωμένα Έθνη ισχυρίζονται ότι το Σύμφωνο θα συμβάλει στην προώθηση ενός «ανοικτού, ελεύθερου, ασφαλούς και ανθρωποκεντρικού ψηφιακού μέλλοντος για όλους», συμβάλλοντας παράλληλα στην ολοκλήρωση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ).
Παρόλο που τα νέα για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος και το Σύμφωνο για το Μέλλον έχουν αρχίσει να εισχωρούν στον χώρο των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, το ευρύ κοινό εξακολουθεί να αγνοεί πλήρως αυτή τη συνάντηση και τις επιπτώσεις των συμφωνιών που συζητούνται.
Jeffrey Sachs: Sachs: Υποστηρικτής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης
Παρά την άγνοια του κοινού, η Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλής στον ακαδημαϊκό χώρο. Για παράδειγμα, ο οικονομολόγος Jeffrey Sachs δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο για τη Σύνοδο Κορυφής, εκθειάζοντας τις αρετές των προσπαθειών του ΟΗΕ. Ο Sachs μπορεί να είναι γνωστός στους αναγνώστες λόγω της προεδρίας του στην Επιτροπή COVID-19 του Lancet μεταξύ 2020 και 2022, μια θέση την οποία χρησιμοποίησε για να αμφισβητήσει την πηγή του πανικού COVID-19. Τον Μάρτιο του 2023, ο Sachs κατέθεσε επίσης ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου σχετικά με τη χρηματοδότηση της έρευνας gain-of-function και τη «θεωρία της διαρροής στο εργαστήριο». Έχει απασχολήσει έντονα τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των Jimmy Dore και Russell Brand.
Ωστόσο, ο Sachs είναι εδώ και καιρό υπέρμαχος του ΟΗΕ και των ΣΒΑ- SDGs του. Ο Sachs είναι διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Columbia. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το Πανεπιστήμιο Κολούμπια είναι η έδρα του αρχικού κινήματος της Τεχνοκρατίας. Ο Sachs είναι επίσης πρόεδρος του Δικτύου Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ και διετέλεσε Ειδικός Σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ από το 2001 έως το 2018. Επίσης, συμβούλευσε τον προηγούμενο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon.
Έτσι, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στις 21 Ιουνίου ο Sachs υποστήριζε τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος και ένα παγκόσμιο κυβερνητικό σύστημα. Φυσικά, η έκκληση για παγκόσμια κυβέρνηση διατυπώνεται με όρους όπως «πολυμέρεια», αλλά ο τελικός στόχος είναι ο ίδιος - το τέλος των εθνών-κρατών και η εφαρμογή ενός παγκόσμιου κυβερνητικού οργάνου με εξουσία να επηρεάζει τις εθνικές πολιτικές.
«Το παγκόσμιο γεωπολιτικό σύστημα δεν αποδίδει αυτό που θέλουμε ή χρειαζόμαστε. Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι ο διακηρυγμένος στόχος μας, δηλαδή η οικονομική ευημερία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η περιβαλλοντική βιωσιμότητα και η ειρήνη. Ωστόσο, η πραγματικότητά μας είναι η συνεχιζόμενη φτώχεια μέσα στην αφθονία, η διεύρυνση των ανισοτήτων, η εμβάθυνση των περιβαλλοντικών κρίσεων και ο πόλεμος», έγραψε ο Sachs.
Ο Sachs συνέχισε υποστηρίζοντας ότι η Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση «ενός συνόλου πρωτοφανών προκλήσεων που μπορούν να επιλυθούν μόνο μέσω παγκόσμιας συνεργασίας». Σύμφωνα με τον Sachs και τους τεχνοκράτες του ΟΗΕ, η «πολυκρίση», ή αλλιώς οι πολλαπλές, ταυτόχρονες κρίσεις, δεν μπορεί να «επιλυθεί από καμία χώρα μόνη της».
Στην
πραγματικότητα, ο Sachs καθιστά απολύτως σαφές ότι από τη θέση του
τάσσεται υπέρ της παροχής στον ΟΗΕ περισσότερων εξουσιών για την
εφαρμογή πολιτικών για ολόκληρο τον κόσμο.
«Όσον αφορά τον στόχο της μεταρρύθμισης του συστήματος του ΟΗΕ, το κλειδί είναι να δοθεί περισσότερη εξουσία στα θεσμικά όργανα του ΟΗΕ και να γίνουν πιο αντιπροσωπευτικά», δηλώνει. Ο Sachs επαναλαμβάνει επίσης προηγούμενες εκκλήσεις για νέα χρηματοδοτικά μέσα για τη χρηματοδότηση του μετασχηματισμού του κόσμου, μεταξύ άλλων με ένα «νέο σύστημα διεθνών φόρων» για τις εκπομπές CO2, τη ναυτιλία, τις αερομεταφορές και τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
Αυτός ο στόχος της μεταρρύθμισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη χρηματοδότηση των ΣΒΑ και της Ατζέντας 2030 μιμείται τις πρόσφατες δηλώσεις του Guteress, όπου ζήτησε μια «νέα στιγμή του Bretton Woods», αναφερόμενος στη διαβόητη διεθνή συμφωνία του 1944 με την οποία ιδρύθηκε το ΔΝΤ. Η συνάντηση του Breton Woods ενέκρινε επίσης κανόνες για τη ρύθμιση των νομισματικών σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης από κάθε έθνος να εγγυάται τη μετατρεψιμότητα των νομισμάτων του σε δολάρια ΗΠΑ.
Επιπλέον, ένα έγγραφο του ΟΗΕ για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος με τίτλο «Τι θα προσφέρει;», ζητά «Ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που λειτουργεί για όλους».
«Μια μετασχηματισμένη διεθνής χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική είναι κατάλληλη για το σκοπό της, πιο περιεκτική, δίκαιη, αντιπροσωπευτική, αποτελεσματική και ανθεκτική, ανταποκρινόμενη στον κόσμο σήμερα και όχι όπως φαινόταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η αρχιτεκτονική επενδύει εκ των προτέρων στους ΣΒΑ, στη δράση για το κλίμα και στις μελλοντικές γενιές».
Αυτές οι εκκλήσεις αντικατοπτρίζουν παρόμοιες που έγιναν κατά τη διάρκεια της «Συνόδου Κορυφής για ένα νέο παγκόσμιο σύμφωνο χρηματοδότησης» που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι της Γαλλίας τον Ιούνιο του 2023. Η Σύνοδος Κορυφής, με επικεφαλής τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron, υποδέχθηκε 50 αρχηγούς κρατών, εκπροσώπους ΜΚΟ και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για να συζητήσουν την προσπάθεια επαναφοράς του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος στο πλαίσιο της συνεχούς προώθησης της Ατζέντας 2030 και των στόχων του Net Zero.
Η γαλλική κυβέρνηση δήλωσε ότι ο στόχος της συνάντησης ήταν να «οικοδομηθεί ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ του Βορρά και του Νότου», το οποίο θα δώσει στα έθνη καλύτερα εφόδια για την καταπολέμηση της φτώχειας και της κλιματικής αλλαγής. Στη σύνοδο κορυφής συμμετείχαν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden, ο καγκελάριος της Γερμανίας Olaf Scholz, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Rishi Sunak και ο πρόεδρος της Βραζιλίας Luiz Inacio Lula da Silva. Εκτός από τους αρχηγούς κρατών, η σύνοδος κορυφής διοργανώθηκε με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Ανοικτής Κοινωνίας του Soros, του Ιδρύματος Bill και Melinda Gates και του Ιδρύματος Rockefeller, μεταξύ άλλων.
Η Σύνδεση με το Κέντρο Stimson
Ένας από τους οργανισμούς που εδρεύουν στις ΗΠΑ και συμβάλλουν στην προώθηση της προπαγάνδας της Συνόδου Κορυφής του Μέλλοντος είναι το Κέντρο Stimson, μια δεξαμενή σκέψης που αυτοπροσδιορίζεται ως «μη κομματικός, μη κερδοσκοπικός» οργανισμός που επικεντρώνεται στην ανάλυση θεμάτων που αφορούν τη διεθνή ειρήνη. Το Stimson Center επικεντρώνεται στη διάδοση των πυρηνικών όπλων, τη διαχείριση των υδάτων και την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της ισχυριζόμενης κλιματικής κρίσης. Το Κέντρο παρέχει επίσης συμβουλές σε αμερικανικούς και διεθνείς οργανισμούς.
Το Κέντρο Stimson ιδρύθηκε το 1989 και πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό δικηγόρο και πολιτικό Henry L. Stimson. Διετέλεσε υπουργός Πολέμου υπό τον πρόεδρο των ΗΠΑ Franklin Delano Roosevelt το 1940, υπουργός Πολέμου υπό τον πρόεδρο Taft και υπουργός Εξωτερικών υπό τον πρόεδρο Hoover. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου, ο Stimson είχε επίσης «άμεσο έλεγχο του Προγράμματος Μανχάταν», της μυστικής προσπάθειας της αμερικανικής κυβέρνησης να αναπτύξει πυρηνικά όπλα.
Το Ίδρυμα Rockefeller προμηθεύει το Κέντρο Stimson με επιχορηγήσεις αξίας εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων από το 2020. Αν και άσχετο με το έργο τους για την κλιματική αλλαγή, το Ίδρυμα Gates δώρισε σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια στο Stimson Center το 2008.
Το Stimson Center έχει υπάρξει συνεπής υποστηρικτής της Συνόδου Κορυφής του Μέλλοντος, συμπεριλαμβανομένης της συγγραφής άρθρων γνώμης που δημοσιεύονται σε περίεργους ιστότοπους και της φιλοξενίας εικονικών /διαδικτυακών συνεδρίων σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις.
Στα μέσα Ιουλίου, το Κέντρο Stimson διοργάνωσε εκδήλωση με τίτλο «Αμερικανικές προοπτικές και προτεραιότητες για τη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το μέλλον». Στο περίγραμμα της συγκέντρωσης αναφέρεται ότι, «η ανάγκη για καινοτόμο παγκόσμια διακυβέρνηση είναι σήμερα πιο επείγουσα από ποτέ για την καλύτερη εκπλήρωση των υφιστάμενων δεσμεύσεων του ΟΗΕ, όπως οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης, η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και οι αρχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ».
Η συζήτηση περιελάμβανε σχόλια από στελέχη του Κέντρου Stimson, καθώς και από τη Michele Sison, βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα διεθνούς οργάνωσης και επί μακρόν διπλωμάτη του ΟΗΕ, και τη Dr. Esther Brimmer, πρώην βοηθό υπουργό Εξωτερικών για θέματα διεθνούς οργάνωσης. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο Sison τόνισε την υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ.
«Υποστηρίζουμε επίσης την αναγνώριση στο σχέδιο του Συμφώνου του Μέλλοντος της σημασίας των προσπαθειών των Ηνωμένων Εθνών για την ανάπτυξη πρωτοκόλλων για μια πλατφόρμα έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση περαιτέρω σύνθετων παγκόσμιων σοκ», δήλωσε η Sison.
Αυτή η έκκληση για μια Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης και η κήρυξη μιας «Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης» είναι μία από τις πιο δυνητικά επικίνδυνες πτυχές της Συνόδου Κορυφής του Μέλλοντος.
Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη
Η μηδενική έκδοση του Συμφώνου για το Μέλλον συζητά την ανάγκη για μια «Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης» που θα ενεργοποιηθεί σε περίπτωση «ενός τέτοιου σοκ που έχει αντίκτυπο σε πολλές περιοχές του κόσμου» και, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, απαιτεί μια «συνεκτική, συντονισμένη και πολυδιάστατη αντίδραση».
Το σχέδιο υποστηρίζει επίσης ότι οποιαδήποτε Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης «δεν θα είναι μόνιμος θεσμός ή όργανο». Ο ΟΗΕ ισχυρίζεται επίσης ότι η «απόφαση για τη σύγκληση μιας Πλατφόρμας Έκτακτης Ανάγκης» θα «σέβεται πλήρως την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των κρατών».
Ο ΟΗΕ δεν είναι ο μόνος οργανισμός που προωθεί την ιδέα της κήρυξης μιας πλανητικής έκτακτης ανάγκης. Οργανισμοί που συνδέονται με τον ΟΗΕ, όπως η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα (CGC), συμμετέχουν επίσης στο πάρτυ.
Η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα συγκλήθηκε από τη Maja Groff, μέλος του Φόρουμ Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, με εκτεταμένες διασυνδέσεις με τους τεχνοκράτες, συμπεριλαμβανομένου του Ιδρύματος Rockefeller, οι οποίοι συνέβαλαν στη χρηματοδότηση των εργασιών της Επιτροπής Διακυβέρνησης για το Κλίμα. Αυτό έχει απόλυτο νόημα όταν θυμάστε ότι το 2023 το Ίδρυμα Ροκφέλερ κατέστησε σαφές ότι η ατζέντα για το κλίμα ήταν η νέα εστίασή του. Το Κέντρο Stimson είναι επίσης «στενός συνεργάτης» της Επιτροπής Διακυβέρνησης για το Κλίμα.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2023, λίγο πριν από την έναρξη της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή COP28, η Επιτροπή Διακυβέρνησης του Κλίματος δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο: Governing Our Planetary Emergency. Στην έκθεση αυτή, η CGC συνεχίζει την υπεράσπισή της για την επικαιροποίηση των ιδεών μας σχετικά με τη διακυβέρνηση.
Στο έγγραφο Governing Our Planetary Emergency, σε μια ενότητα με τίτλο «Near-Term International Governance Innovations», η CGC λέει και πάλι ότι τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να κηρύξουν μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
«Ως εκ τούτου, προτρέπουμε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος το 2024, να κηρύξει πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αναγνωρίζοντας ότι η τριπλή πλανητική κρίση αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την παγκόσμια σταθερότητα και ασφάλεια, μεταξύ άλλων, που θα ενισχυθεί με παρόμοιες δηλώσεις από όργανα και οργανισμούς του συστήματος του ΟΗΕ, περιφερειακούς φορείς και εθνικές και τοπικές κυβερνήσεις».
Απηχούν επίσης τις εκκλήσεις για την «Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης» που αναφέρεται στο μηδενικό σχέδιο του Συμφώνου του Μέλλοντος. Η έκθεση συνιστά τη σύγκληση μιας «Πλανητικής Πλατφόρμας Έκτακτης Ανάγκης» για την αντιμετώπιση των ταχέως επιταχυνόμενων συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Μπορούμε να εντοπίσουμε την έκκληση για μια Πλανητική Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης πίσω στη διαβόητη αλλά σκοτεινή ομάδα, τη Λέσχη της Ρώμης. Η έκθεση του CGC για το Νοέμβριο του 2023 σημειώνει μάλιστα ότι η πίστη σε μια «πολυκρίση» «αναγνωρίζεται στο έργο της Λέσχης της Ρώμης για το Σχέδιο Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης». Αυτή η αναφορά στη Λέσχη της Ρώμης αποκαλύπτει έναν ακόμη λόγο για τον οποίο το κοινό θα έπρεπε να ανησυχεί για την ώθηση σε μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τους ισχυρισμούς περί υπέρβασης των πλανητικών ορίων
Η Λέσχη της Ρώμης ζητά την κήρυξη πλανητικής έκτακτης ανάγκης τουλάχιστον από το 2019 με τη δημοσίευση του «Σχεδίου Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης». Η έκθεση θα επικαιροποιούνταν τον Αύγουστο του 2020, μετά την έναρξη του COVID1984. Το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης της Λέσχης της Ρώμης περιγράφεται ως ένας «οδικός χάρτης για τις κυβερνήσεις και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς για να αλλάξουν οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας, ώστε να επανέλθει η ισορροπία μεταξύ ανθρώπων, πλανήτη και ευημερίας».
Όπως και με το μηδενικό σχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον και την έκθεση της Επιτροπής για τη Διακυβέρνηση του Κλίματος για το 2023, η Λέσχη της Ρώμης καλεί τα έθνη να κηρύξουν μια Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη και να υιοθετήσουν ένα Πλανητικό Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης. Λένε ότι ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να «βασίζεται στην επείγουσα ανάγκη να μειωθούν στο μισό τουλάχιστον οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2030».
Αυτές οι ακραίες εκκλήσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ιδίως του άνθρακα, οδήγησαν ορισμένους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι η φιλοσοφία της Λέσχης της Ρώμης είναι στην πραγματικότητα η πίστη στην ευγονική, η οποία καλύπτεται από μια ψεύτικη περιβαλλοντική ατζέντα. Η κατανόηση της ιστορίας της οργάνωσης μπορεί να δώσει κάποιες ενδείξεις.
Η Λέσχη της Ρώμης ιδρύθηκε το 1968 και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του πιο γνωστού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF). Στην 50ή επέτειο του WEF, η οργάνωση εξέτασε την ιστορία της και σημείωσε ότι στη συνάντηση του 1973, ο Aurelio Peccei, ο Ιταλός βιομήχανος που ίδρυσε τη Λέσχη της Ρώμης μαζί με τον Alexander King, παρουσίασε μια ομιλία για το διάσημο πλέον βιβλίο του: “The Limits to Growth” («Τα όρια της ανάπτυξης»). Ο Alexander King ήταν επίσης υπεύθυνος για μια επακόλουθη έκθεση που κυκλοφόρησε το 1991 με τίτλο «Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση». Αυτή η αμφιλεγόμενη έκθεση περιλαμβάνει μια ενότητα με τίτλο: «Ο Κοινός Εχθρός της Ανθρωπότητας είναι ο Ανθρωπος», η οποία περιέχει αυτό το συχνά αναφερόμενο τμήμα:
«Αναζητώντας έναν νέο εχθρό για να μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η λειψυδρία, η πείνα και τα παρόμοια θα ταίριαζαν. Στο σύνολό τους και στις αλληλεπιδράσεις τους, τα φαινόμενα αυτά συνιστούν πράγματι μια κοινή απειλή που απαιτεί την αλληλεγγύη όλων των λαών. Όμως, ορίζοντας τα ως εχθρό, πέφτουμε στην παγίδα για την οποία έχουμε ήδη προειδοποιήσει, δηλαδή να μπερδεύουμε τα συμπτώματα με τις αιτίες. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση και μόνο με την αλλαγή στάσεων και συμπεριφορών μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός, λοιπόν, είναι η ίδια η ανθρωπότητα».
Τι έρχεται μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος;
Όπως σημειώνει η Michele Sison στην παρουσίασή της στο Stimson Center, οι παγκοσμιοποιητικές συναντήσεις χτίζονται η μία πάνω στην άλλη, προσθέτοντας σιγά-σιγά περισσότερα κομμάτια στο τεχνοκρατικό κράτος. Ως εκ τούτου, παρά τη σημασία της Συνόδου Κορυφής του Μέλλοντος, δεν θα είναι η τελευταία προσπάθεια να ωθηθεί η ανθρωπότητα προς μια παγκόσμια κυβέρνηση.
«Η Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος είναι ένα βήμα, είναι ένα σημαντικό βήμα, είναι απλώς ένα βήμα σε μια συνέχεια προσπαθειών για να κλείσουν τα κενά και να γίνουν τα Ηνωμένα Έθνη πιο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων», δήλωσε ο Sison.
Η Sison σημειώνει επίσης ότι οι εργασίες για τη μετατροπή του ΟΗΕ σε παγκόσμια κυβέρνηση θα συνεχιστούν με μελλοντικές συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη.
Η «Δεύτερη Παγκόσμια Σύνοδος Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη» πρόκειται να συνεδριάσει το 2025, σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής για την Κοινωνική Ανάπτυξη στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι η σύνοδος κορυφής του 2025 «αποσκοπεί στην αναζωογόνηση της υποστήριξης των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν στην Κοπεγχάγη» και στην προώθηση της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.
Ένα πράγμα είναι σαφές, η Σύνοδος Κορυφής για το Μέλλον, το Σύμφωνο για το Μέλλον και η Διακήρυξη για την Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη χρειάζονται περισσότερη προσοχή. Και μάλιστα γρήγορα. Διαφορετικά, οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι του κόσμου θα βρεθούν στην ίδια θέση που έχουμε βρεθεί συχνά - κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν με το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων αντίληψης, ευχόμενοι να είχαμε δώσει προσοχή πριν να είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε την πρόοδο του τεχνοκρατικού κράτους.
Αν
θέλουμε να αμφισβητήσουμε ουσιαστικά το Κέντρο Στίμσον, το Ίδρυμα
Rockefeller, το Ίδρυμα Gates, τα Ηνωμένα Έθνη, το Παγκόσμιο Οικονομικό
Φόρουμ και τα πολλά άλλα πλοκάμια αυτού του χταποδιού της Σκιώδους
Κυβέρνησης, πρέπει να διαδώσουμε αυτή τη γνώση όσο το δυνατόν πιο μακριά
και ευρύτερα, όσο πιο γρήγορα μπορούμε.
Με λιγότερες από 60 ημέρες μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το Μέλλον και την πιθανή κήρυξη μιας Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ενημερώσουμε το κοινό σχετικά με αυτή τη συνάντηση και τον κίνδυνο που εγκυμονεί για την εθνική κυριαρχία, και συνεπώς, για την ατομική κυριαρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου