Χθες είχα μία συνάντηση με τον Παναγιώτη Δαβίλλα. Απέναντι από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Μαζί μας ήταν και η Μαριάννα.
Πρόκειται για αγνό παιδί και με γνήσια κίνητρα στην εν γένει στάση του απέναντι σε όλο αυτό. Καμία σχέση με τον πρόεδρο του κόμματος στο οποίο είναι αντιπρόεδρος, καμία σχέση με τη γραμματέα, καμία σχέση με τον υπεύθυνο απόδημου Ελληνισμού. Οι τρεις αυτοί δηλαδή που δεν με έπιασαν απλά στο στόμα τους, αλλά πέταξαν απίστευτες βρωμιές και λάσπη, ενώ φυσικά είναι και …αρνητές του πρωτοκόλλου του θανάτου. Για να χρησιμοποιήσω και εγώ την προσφιλή λέξη της εγκληματικής οργάνωσης και των συνεργών της. Μία οργάνωση στην οποία τόσο αυτοί όσο και ο Φαίδων Βόβολης, όσο όμως και όλοι οι …αγωνιστές της εντός ή εκτός εισαγωγικών εδώ πλευράς, προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες αποκρύπτοντας ή αρνούμενοι την εφαρμογή του πρωτοκόλλου του θανάτου. Στην “τόσο, όσο” αντιπολίτευση ή “αντίσταση” στην κυβέρνηση-εγκληματική οργάνωση.
Αρκετά παρορμητικός σαν άνθρωπος ο Παναγιώτης, και ο
παρορμητισμός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, αλλά επαναλαμβάνω με αγνή ψυχή.Μου εξήγησε ότι τότε, πριν από δύο περίπου χρόνια, μου είχε επιτεθεί γιατί πίστεψε ότι η υπεράσπιση του γατρού Φαίδωνα Βόβολη με ταύτιζε αυτομάτως με τον πολιτικό Φαίδωνα Βόβολη. Έπρεπε να φτάσουμε στην “έκρηξή” μου και τη δημόσια καταγγελία κατά του Φαίδωνα Βόβολη για την άρνηση του πρωτοκόλλου του θανάτου, για να πειστεί και αυτός όπως και αρκετοί ακόμα, για το μοναδικό κίνητρό μου για την υπεράσπιση του Φαίδωνα Βόβολη. Την εκπροσώπηση δηλαδή στο πρόσωπό του ολόκληρης της διωκόμενης επιστημονικής κοινότητας και την ανάδειξη της απόλυτης γύμνιας της απέναντι επιστημονικής κοινότητας. Με τα σαθρά κατηγορητήρια που συνέταξαν, τις πειθαρχικές διαδικασίες που παρέπεμπαν στην Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα και την πυρά, και εν τέλει τους “όπου φύγει, φύγει” κατήγορους, όπως ακριβώς έγινε και στη δική μου δίωξη.
Του έδωσα να καταλάβει τέλος ότι και η άλλη γνωστή “κατηγορία” που μου απέδιδε η “εδώ πλευρά”, ότι “κράτησα τον κόσμο μέσα”, είναι και αυτή σαθρή. Ούτε είπα στον κόσμο να μείνει μέσα ούτε του είπα να βγει. Όπως ποτέ δεν θα πω στον κόσμο τι να ψηφίσει ή τι να μη ψηφίσει. Εκτός από εμένα. Ο κόσμος έχει πειστεί ότι εμένα δεν θα με ψηφίσει ποτέ, γιατί πολύ απλά δεν θα κατέβω ποτέ στην πολιτική. Ο Παναγιώτης μου είπε ότι δεν είναι δυνατόν να μην κατέβω. Και ότι αυτός θα με ακολουθούσε. Μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Άλλωστε αυτό το περιβόητο …επιεικές 15% δεν έχει μείνει και τόσο κρυφό πια…
Του εξήγησα ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ γιατί, εκτός των άλλων, θα ήταν παντελώς ανήθικο να ζητήσω τη ψήφο έστω και ενός ανθρώπου που βοήθησα ή έσωσα στα κολαστήρια ή που αγωνίζομαι στο πλευρό του για τη δικαίωση της μητέρας του, του πατέρα του, του αδελφού του, του παππού του ή του παιδιού του.
Θα ακύρωνα όλη τη δράση μου και την τιτάνια αυτή μάχη υπέρ της πατρίδας μου.
Αυτό που είπα στον κόσμο όπως όφειλα, ήταν ποιες θα ήταν οι νομικές συνέπειες κάθε φορά από τη συμμετοχή του στις συγκεντρώσεις. Όταν απαγορεύονταν οι συναθροίσεις. Να βγει ο κόσμος αν θέλει, αλλά να ξέρει ότι δεν θα πάει να χορέψει στην Μπαρμπαρέλα αλλά στο χορό του Ζαλόγγου. Να ξέρει τις συνέπειες και όχι στην πλάτη ανυποψίαστων ανθρώπων να χτίζουν το προφίλ του “επαναστάτη” επιτήδειοι. Ώστε η συμμετοχή του σε μία τέτοια συγκέντρωση να είναι ενσυνείδητη πράξη αντίστασης εν γνώσει των νομικών κινδύνων. Πέραν του ότι βεβαίως πάντα θεωρούσα τις διαδηλώσεις αυτές βαλβίδα αποσυμπίεσης, που τελικά μία χαρά βόλευαν το σύστημα κάθε φορά. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν κατά της συνθήκης των Πρεσπών. Γνωρίζει να μου πει κάποιος πώς τα λένε σήμερα τα Σκόπια;
Ο Παναγιώτης είχε κάνει μία δημοσίευση πριν λίγες μέρες. Εναντίον του Δημήτρη Ποντίκα. Και ξέρετε όλοι τι σημαίνει αυτό για μένα. Χτυπάς τον Ποντίκα, χτυπάς τον Αντωνιάδη.
Όμως…
Κάθε περίπτωση θέλει τον χειρισμό της. Ήξερα μέσα μου ότι ο Παναγιώτης δεν είναι σαν τους άλλους. Και ότι έπρεπε να τον δω από κοντά.
Του εξηγήσαμε αρχικά τι εστί Δημήτρης Ποντίκας.
Και μόνος του, μέσα στα πρώτα λεπτά, διέγραψε τη δημοσίευση. Μένει να βρεθούμε οι τρεις μας. Θα το κανονίσω εγώ.
Έμαθα ότι ο Παναγιώτης δέχθηκε επίθεση από πολύ μικρή μερίδα οπαδών του κόμματος στο οποίο είναι αντιπρόεδρος, ο δε πρόεδρός του, ο οποίος χθες μου μίλησε στο τηλέφωνο (με κάλεσε ο Παναγιώτης και μου είπε “κάποιος θέλει να σου μιλήσει”), έκανε δημοσίευση διευκρινίζοντας ότι το κόμμα του εκφράζεται από τον ίδιο αλλά ότι ο καθένας μπορεί επίσης να εκφράζεται ελεύθερα.
Ως προς τις επιθέσεις κρατώ αυτό: Ότι ήταν πολύ μικρή μερίδα. Σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Κάτω τα χέρια σας από τον Παναγιώτη. Δεν σας αξίζει.
Ως προς την “ελεύθερη έκφραση” του Παναγιώτη κρατώ τα καλά λόγια για μένα και κυρίως την παραδοχή της εφαρμογής του πρωτοκόλλου του θανάτου. Από τον αντιπρόεδρο ενός κόμματος που δια των τριών προσώπων που βλέπετε στην πρώτη σελίδα της μήνυσης πέταξε τόνους λάσπης στο πρόσωπό μου και αρνείται την εφαρμογή του πρωτοκόλλου του θανάτου.
Δεν ξέρω τι πίστεψαν κάποιοι από εσάς, αλλά αν πιστέψατε ότι η χθεσινή ανάρτηση του Παναγιώτη σημαίνει κάτι άλλο εκτός από αυτά εδώ, θα το πω ακόμα μία φορά για να το χωνέψετε όλοι:
Μέχρι το τέλος, χωρίς έλεος και χωρίς οίκτο, για όλους όσοι έριξαν λάσπη στο πρόσωπό μου και προσέβαλαν χιλιάδες ανθρώπους που βίωσαν τη φρίκη του πρωτοκόλλου του θανάτου.
Και όπως είπα και στον Βόβολη (έρχεται και η δική του μήνυση…), έτσι είπα χθες στο τηλέφωνο και στον Κολυβά:
Είστε και βλάκες.
Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους, εκτός από θύματα είναι και ψηφοφόροι.
Όπως και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που με ακολουθούν και παρακολουθούν τη νομική δράση μου.
Και αυτοί ψηφοφόροι είναι.
Και δεν θα ψηφίσουν εμένα…
Κατά τα λοιπά του είπα τι πρέπει να κάνει. Για τα υπόλοιπα δεσμεύομαι από τον ιδιωτικό χαρακτήρα της συνομιλίας.
Υ.Γ.1 Ο Παναγιώτης μπορεί να μη με ακολουθήσει ποτέ σε κανένα κόμμα, γιατί ποτέ δεν θα κάνω.
Θα με ακολουθήσει όμως σε μία ακόμα μάχη.
Σε αυτή της δικαίωσης της ίδιας της μητέρας του…
Υ.Γ. Ένα τομάρι από το κόμμα του Βόβολη που σχολίασε στη δημοσίευση του Παναγιώτη, ονόματι Γιάννης Γρηγορίου, θα υποστεί τις συνέπειες για τον εμετό που ξέρασε.
Μην ασχολείστε εσείς.
Αφήστε τον σε μένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου