ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 4Ο ΜΕΡΟΣ
4. 2. ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ ΣΤΟΥΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ;
«Η χριστιανή αμαζόνα (Αικατερίνη) με τον ανίκητο αντίπαλό της». Ο Ρωσο-αυστριακός πόλεμος του 1787 με στόχο την αναγέννηση του «Βυζαντίου» δεν έγινε καθολικά δεκτός από τους χριστιανούς ηγεμόνες. Ενώ η μαϊμού-Γαλλία και ο Ισπανός βασιλιάς φαίνονται με το μέρος του σουλτάνου, επιδεικτικά απουσιάζει η βασική σύμμαχος του σουλτάνου Σελίμ Γ΄, η Αγγλία. Τότε ο Καποδίστριας ήταν παιδί. Μετά από 13 χρόνια, ο πατέρας του πήρε μέσω Σελίμ και τσάρου Παύλου τα «κλειδιά» της Επτανήσου Πολιτείας. Το 1819 ο Καποδίστριας έχει συσσωρευμένη πείρα πάνω στο θέμα των συμμαχιών και τον τσάρο από κοντά. Όσα περιγράφονται στο γνωστό πλαίσιο της Φιλικής Εταιρείας δεν συνέβησαν για πρώτη φορά μετά τον Ναπολέοντα. Οι «Έλληνες» ήταν «μόνοι τους» και νωρίτερα.
Το 1811 ο Καποδίστριας φτάνει στην Βιέννη. Εκεί αναλαμβάνει για πρώτη φορά υπηρεσία στην ρωσική διπλωματία, σε μια θέση άνευ σημασίας· ουσιαστικά, δεν έχει αρμοδιότητες. Όμως ο Καποδίστριας δεν επεδίωξε να βρεθεί εκεί χωρίς λόγο. Στις 11 Οκτωβρίου ο υπουργός της αστυνομίας λαμβάνει εντολή να παρακολουθεί τον Καποδίστρια και στις 14 Νοεμβρίου ο Μέτερνιχ λαμβάνει την εξής αναφορά:
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Καποδίστριας προορίζεται, εκτός του κύριου ρόλου του, να προσηλυτίσει και οργανώσει κατά το πνεύμα της ρωσικής πολιτικής τους Έλληνες της Βιέννης. …συνδέεται με ορισμένους πλούσιους ελληνικούς εμπορικούς οίκους με διακλαδώσεις δια των οποίων είναι σε θέση όχι μόνον να ασκήσει επιρροή σε άλλους, αλλά και να συγκεντρώσει μέσω αυτών πληροφορίες πολιτικής φύσεως εκ πολλών περιοχών.
Συνέχεια →
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου