Ποιοι είναι το σύστημα;
Το σύστημα είναι οι χρηματοοικονομικές οντότητες, τράπεζες, επενδυτικές και λοιπά καρχαριοειδή! Τι μπορείς να περιμένεις από μια παγκόσμια πολιτική και οικονομία που ξεδιάντροπα νομιμοποιεί την τοκογλυφία; Οι τράπεζες είναι ένας τοκογλυφικός κερδοσκοπικός θεσμός που κύριο μέλημά του είναι το κέρδος και με μυστικιστικές πρακτικές, σαν σύγχρονος βρυκόλακας, πίνει το αίμα του κοι-νωνικού συνόλου.
Οι τράπεζες έχουν το χέρι τους σε όλα, αφού τα πάντα
θέλουν λεφτά για να κινηθούν, ενώ είναι ο μοναδικός «φύλακας του πλούτου» (κάτι σαν τον Κέρβερο) και εγγυητής, ειδήμων και σεβάσμιος δεσμός κάθε υγιούς κοινωνίας, στραβομάρα μας! Πώς δουλεύει το σύστημα; Τι είναι τα λεφτά; Υπάρχουν όντως λεφτά; Ποιος καθορίζει τις αξίες;
Πέστε πως εμείς καταθέτουμε στη τράπεζα 100 χιλιάδες. Η τράπεζα μας τοκίζει τα λεφτά πάντοτε κάτω από το επιτόκιο που θα μας δάνειζε (δεν θα ήταν τοκογλυφία αν κατάθεση και δάνειο είχαν ακριβώς το ίδιο επιτόκιο και υπήρχε ένα μικρό ποσό για διαχείριση και μικροέξοδα). Δηλαδή, τα δικά μας λεφτά τα δανείζει σε εμας με δικό της κέρδος! Και μας δίνει σαν εγγύηση της φερεγγυότητάς της τις καταθέσεις των άλλων πελατών (εμάς) και τον ισολογισμό της. Δηλαδή την φερεγγυότητα της τράπεζας την εγγυούμαστε εμείς με τις καταθέσεις μας! Και η καλή τράπεζα, για την εμπιστοσύνη που της δείχνουμε, μας δίνει τόκο και μας χρεώνει για τις φερέγγυες υπηρεσίες της! Με τις καταθέσεις μας πλέον στον ισολογισμό της τράπεζας, η τράπεζα τώρα μπορεί να δανείσει σε τρίτους (άλλους/εμάς) δεκαπλάσιο ποσό του ισολογισμού της!
Για παράδειγμα:
Με απλά λόγια, αν εμείς καταθέσουμε €100, ειδικά σε γραμμάτιο, η τράπεζα τώρα είναι σε θέση να δανείσει €1000! Δηλαδή εμάς μας δίνει 3% για τα 100 ευρώ και δανείζει έξω 1000 ευρω με 6%. Δηλαδή το κέρδος της τράπεζας είναι για ένα χρόνο 60-3 = 57 μικτά.
Άρα από τα €100 σου η τράπεζα απεκόμισε κέρδος, πες για χάρη της συζήτησης, 50% και σου έδωσε 3% (έξω οι φόροι).
Ακόμα ένα παράδειγμα:
Έχουμε ένα ακίνητο το οποίο «εκτιμάται» βάσει των πάντοτε «ανεξάρτητων» συνεργατών και εκτιμητών της τράπεζας στις 100 χιλιάδες. Η τράπεζα μας δίνει δάνειο 60-70% πάντοτε (από φόβο μην μείνει εκτεθειμένη και αυτό αντιπροσωπεύει την πραγματική αξία του ακινήτου σε περίπτωση αναγκαστικής πώλησης), δηλαδή 60 χιλιάδες με τόκο 8%. Το ακίνητο μας μπαίνει σε υποθήκη και «ανήκει» μέχρι αποπληρωμής του δανείου στην τράπεζα. Η τράπεζα, με βάση το ακίνητό μας που τώρα είναι μέρος του ισολογισμού της, μπορεί να δανείσει έξω 1 εκατομμύριο. Με απλά μαθηματικά και χωρίς αποπληρωμές, επιτόκια, έξοδα και για λόγους απλοποίησης, πες ότι το δάνειο είναι για 10 χρόνια αντί 25 με αποπληρωμές. 60 χιλιάδες x 8% x 10 = 48 χιλιάδες. Πρόσθεσε τώρα και το 1 εκατομμύριο x 8% x 10 = 800 χιλιάδες!!
Δηλαδή το ακίνητο ΜΑΣ απέφερε στην τοκογλυφική οντότητα κέρδη πάνω από δέκα φορές επί της αξίας του δανείου που μας χορήγησε. Αναλογιστείτε επίσης τα κέρδη που έκανε με τις εγγυήσεις που πήρε για δώσει έξω το 1 εκ., αυτές που πήρε μετά και πάει λέγοντας. Θα μπλοκάρει το μυαλό μας προσπαθώντας να υπολογίσετε. Εμείς σαν «αμνοερίφια», μη έχοντας ιδέα για το πώς λειτουργεί το σύστημα, θα είμαστε ικανοποιημένοι με το να πληρώνουμε τόκους και έξοδα παραστάσεως μια ζωή… Στην ουσία, κάνουν λεφτά από το τίποτα! Σκοπός τους είναι να μας δεσμεύσουν όσο πιο πολλά χρόνια γίνεται, να πληρώνουμε τόκους και να έχουν το ακίνητο μας όμηρο!
Και να μην απορούμε όταν ακούμε για κέρδη δισεκατομμυρίων από τράπεζες: Εμείς τους βοηθήσαμε. Ας νοιώθουμε λοιπόν υπερήφανοι για τις αλτρουιστικές μας πράξεις και ας είναι εν αγνοία μας!
Αυτό είναι ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα για το πώς το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα πλουτίζει από την άγνοια και την ανάγκη του απλού πολίτη. Μια ανάγκη που, ας μην ξεχνιόμαστε, αυτοί μας δημιουργούν! Πάρε ένα δάνειο για διακοπές, πάρε άλλο ένα για τα Χριστούγεννα, πάρε ένα για εξοχικό, πάρε ένα για αυτοκίνητο, πάρε ένα για ψώνια, πάρε ένα έτσι για να σου βρίσκεται. Πάρε, πάρε, πάρε! Μπορείς κι εσύ να χρεωθείς!
Μια νέα μορφή σκλαβιάς
Το σύστημα κατάλαβε πως αν ο μέσος πολίτης έχει πρόσβαση σε «εικονικά» χρήματα και μπορεί να ικανοποιήσει τις ορέξεις του (κατόπιν φυσικά της πλύσης εγκεφάλου που του έγινε), τότε δημιουργεί ένα σύγχρονο σκλάβο του οποίου μόνη έγνοια και μέριμνα είναι να δανειστεί όσα πιο πολλά μπορεί και συνάμα να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Αυτό δημιούργησε ένα νέο είδος πολίτη που είναι σκλάβος του δανειοληπτικού συστήματος και την ίδια ώρα εγωκεντρικός, απέχει από κοινωπολιτικά ερεθίσματα και αλτρουιστικές αξίες, αφήνοντας έτσι τους πολιτικούς, τους χρηματοπιστωτικούς οίκους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους λοιπούς εκλεκτούς μεγιστάνες και τα λοιπά αρπακτικά καρχαριοειδή να ασελγούν ανενόχλητοι εις βάρος μας, χωρίς καμία ντροπή, ενοχή ή συνέπειες. Και όταν κάτι πάει στραβά, πάντα φταίει το θύμα και αυτό θα πληρώσει τα σπασμένα. Δημιούργησαν τον τέλειο σκλάβο! Τον σκλάβο που αγαπά τον αφέντη του, είναι παραγωγικός και πάνω από όλα ευτυχισμένος και πρόθυμος να πληρώνει την «ελευθερία» του στο δυνάστη του. Η εκλογίκευση του παραλόγου!
Η λεγόμενη οικονομική κρίση είναι δημιούργημα της απληστίας των λίγων και της ανικανότητάς τους να κρατήσουν τον μέσο πολίτη στα τυφλά. Είδε φως και μπήκε ο μικρομεσαίος στα σαλόνια της διαφθοράς και του εύκολου πλουτισμού. Τώρα πρέπει να τον προσγειώσουν ανώμαλα και να συνεχίσουν, κεκλισμένων, των θυρών το ρωμαϊκό τους φαγοπότι.
Και έρχονται οι κυβερνήσεις να βοηθήσουν τις καημένες τράπεζες να ορθοποδήσουν, για να μπορέσουν οι άμοιρες να συνεχίσουν να δίνουν δάνεια στον μέσο πολίτη. Γιατί αν ο μέσος πολίτης νιώσει την εικονική «οικονομική ευημερία» να κλονίζεται τότε οι άρχοντες φοβούνται ένα νέο κύμα έντονης δυσφορίας και νιώθουν την υποβόσκουσα πιθανότητα επανάστασης. Λαός που είναι χορτάτος δεν το κουνάει από τον καναπέ, αλλά ο νηστικός, αυτός που του τα πήραν ή θα του τα πάρουν οι τράπεζες, που του χρωστούν και χρεωστάει, ο απεγνωσμένος, αυτός που αισθάνεται πως δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει, αυτός γίνεται επικίνδυνος για την διαιώνιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Άρα οι πολιτικοί άρχοντες θέλουν να στηρίξουν τις τράπεζες πάση θυσία. Πάντοτε εις βάρος της φτωχής μικρομεσαίας τάξης. Να αποκαταστήσουν την ρευστότητα, είναι η νέα καραμέλα που όλοι πιπιλούν!
Μας κρύβουν όμως μια μικρή λεπτομέρεια της πραγματικότητας: Ο πλούτος είναι σαν την ενέργεια, και, όπως μάθαμε στην φυσική, η ενέργεια δεν χάνεται αλλά αλλάζει μορφή. Παρομοίως, ο πλούτος δεν χάνεται σαν οντότητα αλλά αλλάζει μορφή. Αναφορικά με την ζημιά που υπέστησαν οι τράπεζες στην λεγόμενη κρίση, τα λεφτά πού πήγαν; Για να χαθεί κάτι πρέπει να υπάρχει! Υπήρχαν όντως αυτά τα τρισεκατομμύρια στο σύστημα ή απλώς μια φούσκα έσπασε και τώρα ψάχνουν για αέρα; Και έρχονται να μας πείσουν πως πρέπει να υποφέρουμε μέχρι ο αφέντης μας να βρει τον αέρα του και να μας πείσουν πως ο αέρας είναι υπαρκτός πάλι;
Δεν είναι άξιο απορίας ότι ενώ όλοι λένε πως δεν μπορούν να στηρίξουν την μικρομεσαία τάξη, ξαφνικά βρέθηκαν τρισεκατομμύρια να δοθούν στις τράπεζες; Δεν λαϊκίζω εδώ, αλλά σε όλα υπάρχει ένα γιατί που όταν δοθεί μια απάντηση αυτό παύει να παιδεύει. Και ξέροντας την αλήθεια μπορείς να πολεμήσεις την μιζέρια σου. Πληρωνόμαστε αρκετά για να επιβιώσουμε, αλλά όχι αρκετά για να ζήσουμε χωρίς δάνεια. Μήπως είναι ένα καλά οργανωμένο σύστημα για να μας έχουν σκλάβους;
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τι είναι τα λεφτά. Ας ξεχάσουμε τις φανταχτερές ορολογίες και πο-λύπλοκες οικονομικές φόρμουλες και θεωρίες, όλα είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται. Ας πούμε ότι όλα τα λεφτά του κόσμου είναι 10 λίρες. Εμείς ερχόμαστε και δανειζόμαστε 10 λίρες. Η τράπεζα μας τα δίνει με επιτόκιο 10%. Δηλαδή τώρα έχουμε υποχρέωση έναντι της τράπεζας 11 λίρες! Ερχόμαστε και αποπληρώνουμε τις 10 λίρες και τους λέμε ότι αφού όλα τα λεφτά είναι 10 λίρες εμείς πού να βρούμε 1 λίρα για τόκους; Η απάντηση έρχεται από τους ίδιους: Θα σας δανείσουμε εμείς μια λίρα! Με τόκο φυσικά 10%. Τώρα χρωστάμε 2.10 λίρες. Και πάει λέγοντας. Δηλαδή μια οντότητα που έχει μόνο 10 λίρες, τώρα με το να μας δανείσει τις 10 λίρες αυτόματα η αγοραστική δύναμη της οντότητας έγινε 12.10 λίρες με μόνο δύο πράξεις. Ακούγεται εξωπραγματικό αλλά είναι η απλή, χωρίς αλατοπίπερο, αλήθεια.
Τα λεφτά δεν υπάρχουν, είναι μια εικονική πραγματικότητα. Όλα βασίζονται στο χρέος που δημιουργείται από τα εικονικά επιτόκια και στην άγνοιά μας να αντιληφθούμε το σύστημα. Το σύστημα κατέρρευσε γιατί απλά δεν υπάρχουν αρκετά εικονικά ψηφιακά λεφτά για να συνεχιστεί αυτό το ταχυδακτυλουργικό τρικ του συστήματος. Το ξεχείλωσε η απληστία τους. Τόσο απλό είναι!
Ο Κυριάκος Παπασωζόμενος είναι ψυχολόγος και οικονομικός αναλυτής
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου