Παρατήρηση προς την συντάκτρια της επιστολής:
όσον αφορά την παράγραφο:
« 4)Όσον αφορά την «ξενοφοβία» κανένας δεν θέλει ούτε του αρέσει να φοβάται. Γιατί όμως ο φόβος προς το άγνωστο και το ξένο, το οποίο είναι κάτι φυσιολογικό στον άνθρωπο, ακούγεται σαν ψυχική ασθένεια ή ποινικό αδίκημα; »
Αγαπητή κυρία
Η αποψή σας είναι ανακριβής, απολογητική, επιεικής και λάθος εστιασμένη. Έτσι χάνετε το δίκιο σας.
Ο όρος ξενοφοβία είναι απαράδεκτος και υποκριτικός.
Υπαινίσσεται την φοβία για τους ξένους και όχι τον φόβο για αυτούς. Η φοβία είναι παθολογική κατάσταση κατά την οποία υπάρχει απέναντι σε κάτι, λόγω της διαταραχής, αίσθημα κινδύνου ή πολύ μεγαλύτερο από όσο πραγματικά του αντιστοιχεί ή κινδύνου εξ ολοκλήρου φανταστικού. Επομένως αυτοί πού στην προκειμένη περίπτωση τους αποδίδεται αυτός ο χαρακτηρισμός, δηλαδή οι Έλληνες που διαφωνούν, κατατάσσονται στους ψυχικά διαταραγμένους, πράγμα κατάφωρα προσβλητικό και παράλογο.
Πέραν αυτού όσον αφορά την πιθανή απόδοση φόβου:
Το αντικείμενο του υποτιθέμενου φόβου δεν είναι «το άγνωστο και το ξένο» όπως λέτε, ως μία γενική ψυχολογική έννοια. Αντιθέτως είναι κάτι πολύ γνωστό, δηλ. η τρέχουσα κατάσταση και οι συνέπειές της.
Επί πλέον απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν υπάρχει καν φόβος με την ψυχολογική έννοια. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και άγρια καταπάτηση του δικαίου σε βάρος των Ελλήνων.
Οι Έλληνες κατά συνέπεια δεν είναι ούτε φοβικοί ούτε και φοβισμένοι.
Είναι όμως προδομένοι από τις ξεπουλημένες ηγεσίες τους εδώ και χρόνια.
Μην πέφτετε λοιπόν θύμα της προπαγάνδας και απολογείστε.
Ιδιαίτερα διαφωτιστικά επί του θέματος είναι και τα επόμενα άρθρα που εξετάζουν το θέμα από διάφορες απόψεις:
Απάντηση από τη συντάκτρια της επιστολής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την παρατήρηση και την διευκρίνιση των όρων "φόβος-φοβία". Στην επιστολή αναφέρω ότι "όλοι οι παραπάνω όροι θεωρώ ότι είναι κατασκευασμένοι, φορτισμένοι με αρνητική σημασία με σκοπό την προπαγάνδα". Συμφωνώ μαζί σας ότι οι Έλληνες δεν είναι ούτε φοβικοί ούτε και φοβισμένοι,είναι όμως προδομένοι από τις ξεπουλημένες ηγεσίες τους εδώ και χρόνια.Στην επιστολή δεν υπήρχε καμιά διάθεση απολογίας, παρα μόνο ανησυχίας για ότι συμβαίνει στο χώρο της εκπαίδευσης. Επιπλέον ήταν μια επιστολή όπως την έγραψα αυτούσια στον δάσκαλο του παιδιού μου και δεν επιθυμούσα να είναι "επιθετική", αλλά είχα ως σκοπό να προβληματίσω τον ίδιο.Θα διαβάσω τα άρθρα που μου προτείνετε.
Ευχαριστώ
Θ.Σ