Απο την Κοινωνική Ανατολή
Σπεύδω νά ἐξηγηθῶ σέ αὐτούς πού μέ κατηγόρησαν ὅτι μέ τό παρακάτω κείμενο δίνω ἀξία στήν πρόσφατη ἐπιφυλλίδα τοῦ κ. Γιανναρᾶ. Μά, τό κάνω ἀπό τήν ἰδιαίτερη ἐκτίμηση πού τρέφω στό πρόσωπό του, μή μπορώντας νά συγκρατήσω τό ξάφνιασμά μου.Καί ρωτῶ τόν κ. Γιανναρᾶ:
Ἀλήθεια, δέν βλέπετε πλέον καμία προσφορά τοῦ ἑλληνισμοῦ στόν σύγχρονο κόσμο; Δέν ὑπάρχει τίποτα πιά πού νά δίνει τό δικαίωμα σέ τούτη τήν γῆ νά ὀνομάζεται Ἑλλάς; Καί ἄν σπανίζει σήμερα ἡ ἀρχιτεκτονική ἄνθηση, δέν μπορεῖτε νά βρεῖτε τίποτα ὄμορφο πού νά μᾶς καθιστᾶ ἄξιους νά λεγόμαστε Ἕλληνες;
Δέν γνωρίζετε σεῖς, καλύτερα ἀπ᾿ ὅλους, ἐπιτεύγματα στά γράμματα καί στίς τέχνες, στήν μουσική, στά εἰκαστικά, στήν λογοτεχνία, στήν θεολογία; Ἤ μήπως ταυτίσατε καί σεῖς τόν πολιτισμό μέ τήν βιομηχανική ἀνάπτυξη, τήν οἰκονομική εὐημερία καί τήν πολιτική ἰσχύ;
Δέν τό πιστεύω φυσικά. Δέν τά περιφρονοῦμε καί τοῦτα τά τελευταῖα, ἀλλά ποτέ δέν ἦταν καί οὔτε θά γίνουν ὁ σκοπός μας. Γιά τήν Ἑλλάδα αὐτά εἶναι μονάχα ἐργαλεῖα μέ τά ὁποῖα ἐκπληροῖ τόν ἀπ᾿ ἀρχῆς προορισμό της: τήν παραγωγή πολιτισμοῦ· πολιτισμοῦ πνεύματος, ἀρετῶν καί ἀξιῶν. Δέν μᾶς ἀφορᾶ ἄν ἐκτιμᾶται ἀπό τούς δυτικούς: αὐτοί ἀδυνατοῦν νά ἐκτιμήσουν ἐδῶ καί 2000 χρόνια.
Δέν δεχόμαστε κύριε Γιανναρᾶ ἀπό κανέναν νά ἀποκαλεῖ τήν πατρίδα μας Ἑλλαδιστάν.
Λέγεται Ἑλλάς καί εἶναι τό ἔνδοξο ἀπομεινάρι τῆς μεγάλης Ρωμανίας, ἡ φυσική συνέχεια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος.
Εἴτε ἀρέσει εἴτε δέν ἀρέσει σέ κάποιους, εἴμαστε οἱ φορεῖς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, οἱ ζῶντες φορεῖς τοῦ
πνεύματος τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Σόλωνα, τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Σωκράτη, τοῦ Περικλῆ, τοῦ Ἀλεξάνδρου, τοῦ Βασιλείου καί τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ρωμανοῦ, τοῦ Ἀνθεμίου καί Ἰσιδώρου, τοῦ Διγενῆ Ἀκρίτα, τοῦ Λάμπρου Κατσώνη, τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Σολομοῦ, τοῦ Παπαδιαμάντη, τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου, τοῦ Σεφέρη.
Ναί, περνᾶμε κρίση!
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά στήν ἱστορία μας. Εἶναι καί αὐτό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ ἑλληνισμοῦ: νά ἀναγεννιέται μέσα ἀπό τίς στάχτες του καί νά ξαναβρίσκει τήν πορεία του στήν αἰωνιότητα. Τό βάρος τῆς εὐθύνης μας εἶναι μεγάλο. Καί εἶναι δικαίωμα ὅλων νά ἀποσχιστοῦν ἀπό τήν παγκόσμια ἀλυσίδα τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὄχι ὅμως νά λοιδοροῦν αὐτούς πού ἐπέλεξαν νά συνεχίσουν τό «πεπρωμένο» του.
Μήν παραγνωρίζετε κύριε Γιανναρᾶ τά μεγάλα δεινά πού ἔχει περάσει ὁ λαός μας.
Εἶναι θαῦμα καί ὅτι ὑπάρχουμε, πόσο μᾶλλον πού δέν ὑπάρχουμε ἁπλῶς. Μιλᾶμε τήν ἐξαίσια γλῶσσα τῶν προγόνων μας (ἔστω καί περικεκομμένη), ζοῦμε τήν παράδοσή τους, τιμᾶμε τήν μνήμη τους, χαιρόμαστε τήν ζωή (ἀκόμη καί στόν παρόντα στενεμό), γιορτάζουμε, ἀγαπᾶμε, ἔχουμε φιλότιμο! Ναί, κύριε Γιανναρᾶ, θά χάσει πολλά ὁ σύγχρονος κόσμος ἄν λείψει τοῦτο τό γένος.
Θά μέ πεῖτε ρομαντικό! Τό χαίρομαι! Ρομαντικοί ἦταν καί οἱ Ἀθηναῖοι ὅταν ἔκτιζαν τόν Παρθενῶνα, ρομαντικοί οἱ 300 πού κρατοῦσαν τίς Θερμοπῦλες, ρομαντικός ἦταν καί ὁ Μεγαλέξανδρος ὅταν κατακτοῦσε καί φώτιζε τήν οἰκουμένη, ρομαντικός ὁ Μ. Κωνσταντίνος ὅταν ἔστηνε τήν Νέα Ρώμη, ρομαντικός ὁ Ἰουστινιανός μέ τήν ἁγια-Σοφιά του, ρομαντικός ὁ Παλαιολόγος ὅταν ἔπεφτε στήν πύλη τοῦ ἁγίου Ρωμανοῦ, ρομαντικός ὁ Κολοκοτρώνης ὅταν βροντοφώναζε «ἐλευθερία ἤ θάνατος», ρομαντικά καί τά παιδιά τοῦ 40 ὅταν πετοῦσαν στήν θάλασσα τούς φασίστες τοῦ Μουσολίνι. Μακάρι! Ἄν μείνουμε ρομαντικοί, ἀποδεικνύουμε καί μ᾿ αύτό ὅτι εἴμαστε αὐθεντικοί Ἕλληνες.
Κύριε Γιανναρᾶ, κάτι ἄλλο περιμένουμε ἀπό σᾶς τοῦτες τίς δύσκολες γιά τό ἔθνος ὥρες. Περιμένουμε μηνύματα ἐλπίδας καί αἰσιοδοξίας, περιμένουμε ἐμψύχωση καί κουράγιο. Τά ξέρουμε τά στραβά μας, ἀλλά δέν εἶναι ὥρα τώρα. Ὁ ἀσθενής εἶναι στήν ἐντατική καί σεῖς βγήκατε νά κάνετε δικαστήριο. Μάλιστα ὁ ἀσθενής δείχνει ἤδη σημεῖα ἀνακάμψεως καί πρέπει ἐσεῖς, οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι τοῦ τόπου, νά σταθεῖτε στό ὕψος σας. Ἀφήνετε τήν αἴσθηση ὅτι καταβάλατε ἰδιαίτερη προσπάθεια νά γράψετε ἕνα ἄρθρο τόσο ἀταίριαστο στό ἐπίπεδό σας. Πιστεύω πώς μόνο τήν τελευταία παράγραφο θά θέλατε νά γράψετε. Καί ἀπορῶ γιατί κοπιάσατε τόσο πολύ, ἀφοῦ ὅλα τά ἀναιρεῖτε καί σεῖς μέ αὐτό:
«Ἀκόμα καί ἡ δραματική μετριότητα τοῦ κ. Σαμαρᾶ θά μποροῦσε νά θαυματουργήσει, ἄν ἀντιλαμβανόταν ὅτι ἡ νεκρανάσταση τῆς οἰκονομίας καί τοῦ κράτους θά μποροῦσε νά προκύψει μόνο ἀπό τήν ἀνάκαμψη τῆς ἑλληνικότητας. Ἄκρως ρεαλιστική καί γόνιμη πολιτική πρόκληση. Γιατί ποτέ δέν εἶναι ἀργά».
Πηγή: http://koinonikianatoli.wordpress.com
το είδα
<<< Η Γαλλία πολεμά τους ισλαμιστές εξτρεμιστές στο Μάλι … ενώ τους υποστηρίζει στη Συρία!
Δικαιώθηκε από το ΕΔΔΑ η υπάλληλος της British Airways που της είχε απαγορευτεί να φοράει τον σταυρό της >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου