Η Ατζέντα έχει επινοήσει αρκετούς αδόκιμους νεολογισμούς για να διαστρεβλώσει αληθινούς ορισμούς, να καταργήσει τη λογική και να πείσει τους ευνουχισμένους πελάτες της ότι δύο και δύο κάνει δεκατρία.
Κάτι τόσο παρασιτικό και παθογενές όμως όπως η ΝεοΤαξίτικη παγκοσμιοποίηση χρειάζεται επίσης νέους πολιτικούς όρους για να περιγραφεί, δόκιμους όμως. Οι παλιοί είναι ανεπαρκείς. Ο πλέον ακριβής και εύστοχος που έχω εντοπίσει είναι ο όρος pathocracy. Η Επικράτηση της Πάθησης, το κράτος της διαταραχής, του νοσηρού. Ο ΠΟΥ, ως εργαλείο και συνεργός του WEF του NATO και της ΕΕ ανταποκρίνεται απολύτως στην ψυχοπαθολογία που επισημαίνει ο συγκεκριμένος τίτλος.
Με τη συνεργία του έχουν επιβληθεί οι Πολυεθνικές προσπερνώντας νόμους και συντάγματα, μετατρέποντας τους πληθυσμούς σε μελλοθάνατα υποχείρια. Με τη συνεργία του προπαγανδίζεται ο απόλυτος παραλογισμός της δήθεν "κλιματικής αλλαγής" ως τεχνητό μέσο για την ενεργειακή και επισιτιστική ασφυξία των κοινωνιών, και οι "προφητείες" για φαντασιακές επερχόμενες "πανδημίες" κάθε που εξατμίζεται και παλιώνει η απάτη μιας προηγούμενης.
Έρχεται η Χ, η άγνωστη, δεν ξέρουμε ποιος ιός θα είναι αλλά δε μπορεί, κάποιος ιός θα προκύψει. Ξέρουμε όμως ότι θα