Φαίνεται πως μέσα σε όλο αυτό το εντεινόμενο νταβαντούρι καταλήξαμε αυτό που κανονικά αποτελεί τη λύση να έχει αναχθεί στο μέγιστο πρόβλημα ενώ απορούμε ποιός ασχολείται ακόμα με το “πρόβλημα”. Δηλαδή, ενώ εν μέσω καύσωνα δεν υπάρχει μυρωδιά ιού γενικώς, αποτελεί όλο και μεγαλύτερο ζήτημα το πώς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει κανείς από τη βελόνα. Οπότε, όπως είχαν προαναγγείλει, αρχίζουν να βγάζουν φεκ με εκβιασμούς και χρονοδιαγράμματα για τις πρώτες επαγγελματικές ομάδες που στόχευσαν.
Παράλληλα σε όλο τον κόσμο δεν φαίνεται ότι πάνε πίσω και θα δούμε πώς σε διάφορες χώρες ακολουθούνται παρόμοιες τακτικές διαχωρισμού, προνομίων, κοινωνιών δυο ταχυτήτων και βασικά απόλυτου απανθρωπισμού που από τη μια θα οδηγεί στο τρύπημα όσους δεν έχουν ακόμα “πεισθεί” αλλά και από την άλλη σε ένα γαϊτανάκι χωρίς τελειωμο με συνεχείς δόσεις και φίμωτρα για να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις νέες μεταλλάξεις και να μην εύρει αυτό για το οποίο δυο μέρες πριν του συμβεί, ο άδωνις χτύπαγε ξύλο.
Και την ώρα που ασκείται όλη αυτή η προσπάθεια από την πλευρά τους, μαθαίνουμε για όλο και πιο πολλές παρενέργειες και θανάτους που αυξάνονται σε βαθμό που είναι θέμα χρόνου να γίνει