Αυτό που καθιστά ελκυστικό το συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας, όπως μέσω των εμβολίων, είναι η συμβατότητα της με μία γραφειοκρατική διαχείριση της κοινωνικής ζωής – με την έννοια πως η πρόθεση των κρατών είναι η ύπαρξη μίας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης που αποσκοπεί στη νόμιμη παρέμβαση τους στα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος. Όλοι όσοι αντιτίθενται τώρα στις συγκεκριμένες εξελίξεις επιμένοντας να σκέπτονται κριτικά, με τη βοήθεια της κοινής λογικής και των μελετών επιστημόνων που δεν είναι στην υπηρεσία των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών, των ιδρυμάτων τύπου Bill Gates ή της παγκόσμιας ελίτ, χαρακτηρίζονται ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας – έτσι ώστε να απαξιώνονται απέναντι στην πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν είναι σε θέση να αντισταθούν απέναντι στην τρομοκρατία που τους ασκείται, ως συνήθως με την επ’ αμοιβή συνδρομή των καθεστωτικών, διατεταγμένων ΜΜΕ. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της Κορώνα που εφαρμόζεται από τα περισσότερα κράτη της Δύσης – η οποία ενισχύει κυρίως τις τράπεζες, καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μετόχους τους, αυξάνοντας τις οικονομικές ανισότητες.
Ανάλυση
Ο μαζικός εμβολιασμός μπορεί να έχει νόημα και μερικές φορές οδηγεί σε επιτυχίες – πολύ περιορισμένες όμως, σύμφωνα με την ιστορική εμπειρία, εάν αγνοηθεί ο κεντρικός στόχος της κοινωνικής ιατρικής. Αυτό τουλάχιστον τεκμηριώνουν δύο γιατροί-κοινωνιολόγοι, στο
