Είναι εύκολο να ξεφορτώνεται κανείς τους κοινούς τερατολόγους των antisocial media και των καφενείων… Είναι εύκολο να φτιάχνει μια «κοινή δεξαμενή» για να πετάνε εκεί οι δημαγωγοί και τα αφεντικά όσους κάνουν τεκμηριωμένη αντικρατική και αντικαπιταλιστική κριτική – μήπως αυτή η κριτική δεν ήταν πάντα η πιο επικίνδυνη «συνωμοσιολογία»;… Είναι εύκολο να χαρακτηρίζεις όσους δεν σε βολεύουν σαν «άσχετους», και να αγκαλιάζεις τους απατεώνες με πτυχία και τους δημαγωγούς θεωρώντας τους «πρίγκηπες της Αλήθειας»…. Είναι εύκολο να υποστηρίζεις ότι «το Sarajevo δεν τα πάει καλά με την επιστήμη (!!!), ας μην ασχολείται λοιπόν»… Τι γίνεται όμως πραγματικά με την επιστήμη (την “τεχνο-επιστήμη”) στον 21ο αιώνα; (Δεν θα περιμέναμε ούτε μισόν caradinieri να ασχοληθεί με τέτοια θέματα….)
Δεν θα πιάσουμε τώρα το θέμα σ’ όλη την ευρύτητά του. Αρκούν, για τις ανάγκες τις συγκυρίας, πιο περιορισμένες ερωτήσεις και απαντήσεις. Γιατί τύποι σαν τον Ferguson ή οργανισμοί σαν τον Π.Ο.Υ. θεωρούνται ακόμα «έγκυροι» όταν είναι πασίγνωστο ότι έχουν εξαγοραστεί απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και ότι δουλεύουν γι’ αυτό;
Το κάθαρμα Ferguson έχει σπουδές πυρηνικού φυσικού – απο πού ως πού λοιπόν θεωρείται αξιόπιστος στο να φτιάχνει «μοντέλα πρόβλεψης» για ζητήματα υγείας; Είναι, τελικά, η