«Γραικικό όνειρο» αποτελεί η ένταξη μιας συρρικνωμένης – αφελληνισμένης επαρχίας Γραικών στο κοσμικό υπερκράτος της Ε.Ε. Επιχειρείται μέσα από διαρκή επίθεση του κράτους στο έθνος. Τμήμα της πορείας προς το όνειρο αποτελεί η κατάργηση εθνικών-χριστιανικών εορτών.*
Τις τελευταίες δεκαετίες κάποιοι στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έκριναν ότι το πνεύμα του Κωστή Παλαμά για «το αθάνατο κρασί του 21» χρειαζόταν εμπλουτισμό ή αντικατάσταση
Παλιές και ποικίλες είναι οι κωμικοτραγικές προσπάθειες των «εκσυγχρονιστών» να καταργήσουν τη μνήμη της 28ης Οκτωβρίου. Ιδού μερικά «επιχειρήματα», κάποια από τα οποία έχουν περιληφθεί στη «σχολική ύλη»:
- Να γιορτάζουμε την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων όχι την έναρξη του πολέμου
- Να μην τραγουδούμε «Κορόιδο Μουσολίνι» γιατί προσβάλλουμε τους συμμάχους μας και καλλιεργούμε το μίσος προς τους Ιταλούς
- Το «ΟΧΙ» το είπε ο Μεταξάς χωρίς πεποίθηση, ακολουθώντας τη λαϊκή απαίτηση
- Δεν είπε «ΟΧΙ» ο Μεταξάς, είπε «Alors, c’est la guerre»
- Κανένα κράτος δεν έχει δυο εθνικές γιορτές. Να καταργηθεί η 28η Οκτωβρίου
- Οι μαθητικές παρελάσεις είναι φασιστικά κατάλοιπα και προάγουν το μιλιταρισμό. Πρέπει να καταργηθούν
- Στις 28/10/1940 τρέξαμε θυμωμένοι, αγριεμένοι, φοβισμένοι να κρυφτούμε στο υπόγειο και να σηκώσουμε τις δραχμές από τις τράπεζες
Από το 1975 διακρίνονταν οι τάσεις ανακαθορισμού του «έθνους». Το 1979, στο Ζάππειο, ο Καραμανλής υποσχέθηκε «διατήρηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας», χωρίς να εξηγήσει και χωρίς να ερωτηθεί «γιατί η ένταξη στην ΕΟΚ επέφερε θέμα κατάργησης». Ο Καραμανλής επανέλαβε τις απόψεις του Κοραή, δείχνοντας ότι δίκαια πήρε το βραβείο Καρλομάγνος, το οποίο νωρίτερα είχαν λάβει ο Γκουντενχόβε-Καλλέργης και ο Τσώρτσιλ. Όμως το
