Ο Γερμανός Καγκελάριος Ότο φον Μπίσμαρκ έλεγε: «Το πεπρωμένο των αδύναμων είναι να καταβροχθίζονται από τους δυνατούς». Η ιστορία των Ελληνικών πετρελαίων είναι πολύ παλιά. Πρώτος ο Ηρόδοτος αναφέρθηκε στην ύπαρξη πίσσας σε λίμνη της Ζακύνθου γράφοντας «Είη δαν παν οκού και εν Ζακύνθω εκ λίμνης και ύδατος πίσσα αναφερόμενη αυτός εγώ ωρών» (Ηρόδοτος Ιστορία 4).
Πριν καν ξεκινήσει η 2η Βιομηχανική Επανάσταση (Επανάσταση του πετρελαίου) ο περίφημος Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Ρενέ Σατωμπριάν που ταξίδευε στην Ελλάδα το 1811, ανέφερε ότι η Ζάκυνθος τότε ήταν ξακουστή για το πετρέλαιό της.
Πρώτη η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη το 1902 προσπάθησε να εκμεταλλευθεί τα πετρέλαια της Ζακύνθου. Η εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» έγραφε στις 6 Ιανουαρίου 1902: «Εις το Υπουργείον Εσωτερικών καταρτίζεται νομοσχέδιο το οποίον αφορά την παραχώρηση των πετρελαιοφόρων ορυχείων της Ζακύνθου εις εταιρείαν». Το Νομοσχέδιο είχε 16 άρθρα. Από τότε οι Ελληνικές κυβερνήσεις γνώριζαν για τα πετρέλαια, όχι μόνο του Ιονίου Πελάγους αλλά και όλης της Ελλάδας. Φυσικά το απέκρυπταν από τον Ελληνικό λαό. Όλες ξενόδουλες.
Στην Ζάκυνθο το 1903 παραχωρήθηκε δικαίωμα έρευνας και εκμετάλλευσης των πετρελαιοπαραγωγών περιοχών στην Βρετανική εταιρεία London Oil Development. Εκείνη άνοιξε με
