Δίας και Ευρώπη |
Με ποιο τρόπο λοιπόν, θα μπορούσαμε σήμερα να φανταστούμε πως θα είναι και πως θα εξελιχθεί η βαθειά μετανεωτερικότητα; Μόνο με ένα τρόπο, με το να γίνουμε οι “τρελοί του χωριού” και να αρχίσουμε να αφηγούμαστε τις εξωφρενικές φαντασίες μας.
Σε αυτή λοιπόν την -όχι και τόσο μακρινή μελλοντικά- εποχή, η αρχαία παγανιστική μυθολογία θα αποκτήσει ρεαλιστικές εφαρμογές· θα θεσμοθετηθεί και θα γίνει “πολιτικά ορθή” η ζωοεραστία και, γιατί όχι, η σύναψη γάμου μεταξύ ανθρώπων και ζώων ή και μεταξύ ανθρώπων και αντικειμένων. Η Ευρώπη θα θυμηθεί, με…νοσταλγία, ότι κάποτε συνευρέθηκε με το Δία-Ταύρο, οπότε ο κάθε βαθειά μετανεωτερικός Ευρωπαίος θα αναφωνήσει: «Γιατί να μη νυμφευόμαστε με όλα τα πλάσματά της φύσης;». Από τον πανθεϊσμό των ανατρεπτικών-εξωτικών κινημάτων της δεκαετίας του ’60, θα βρεθούμε στον… παν-συνουσιασμό. Βέβαια, αυτό δεν θα γίνεται πλέον ανεπίσημα και με το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής αλλά επίσημα, “με παπά και με κουμπάρο”· θα θεωρείται δε πολύ προοδευτικό και δημοκρατικό.
Όμως, καλύτερη ικανότητα πρόβλεψης από τη δική μας έχει σίγουρα ένας οραματιστής αυτής της ερχόμενης εποχής, ο Jacques Attali, ο γνωστός μέντορας του σημερινού προέδρου της Γαλλίας. Στο βιβλίο του με