Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ ΙΣΧΥΕΙ η ρήση ότι, η Ιστορία διδάσκει πως… δεν διδασκόμαστε απ’ αυτήν! Εάν φροντίζαμε απ’ την ιστορία να διδασκόμαστε, ώστε τουλάχιστον τα παλαιότερα λάθη ν’ αποφεύγαμε, θα μεριμνούσαμε αποτελεσματικότερα να βελτιώναμε ακόμη και το διαρκώς επαναλαμβανόμενο, καταθλιπτικό «θέσφατο», του αγέραστου Θουκυδίδη, «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή» (= εφόσον η ανθρώπινη φύσις μένει η ίδια). Ο Θουκυδίδης, πάντως, το προσπάθησε, συνειδητά κι επιστημονικότατα, με την αειθαλή Ξυγγραφή του, ως «κτήμα τε ες αιεί» για την ανθρωπότητα…
Ε Ξ Ο Χ Ω Σ διδακτική και πολύτιμη (μπορούσε να) είναι, για τους Έλληνες, η μελέτη της Τουρκανταρσίας του 1963-64. Πώς και γιατί την προσχεδίασε από το 1958, την προπαρασκεύαζε μεθοδικά, επίμονα, έμπρακτα και την επιχείρησε ενόπλως το Γραφείο Ειδικού Πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, έχοντας ήδη επιτύχει να θέσει υπό τον τρομοκρατικό έλεγχό του, διά της ΤΜΤ, το σύνολο σχεδόν της τουρκικής μειονότητας στην Κύπρο; Πώς και γιατί απέτυχε να διαλύσει την μόνη διεθνώς αναγνωρισμένη, εις χείρας των Ελλήνων από το 1964, Κυπριακή Δημοκρατία και πώς πέτυχε να δημιουργήσει τους οχυρωμένους απ’ την ΤΜΤ και την ΤΟΥΡΔΥΚ τ/κ θυλάκους, ως στρατηγικώς προετοιμαζόμενο προγεφύρωμα για την εισβολή του Αττίλα, για… όταν η προγονόθεν εμφύλια ηλιθιότης των Ελλήνων θα προσέφερε την κατάλληλη ευκαιρία;
Π Λ Η Θ Ω Ρ Α ιστορικών στοιχείων, ντοκουμέντων, ομολογιών, αποδείξεων, για όλ’ αυτά, προσέφεραν – για