Μέλος Κίνησης Εθνικής Άμυνας (Κ.ΕΘ.Α)
Ο ελληνισμός στην Συρία είναι μια πονεμένη ιστορία και χαμένη στα βάθη των αιώνων.
Ξεκινά με το Μέγα Αλέξανδρο (και ειδικότερα το 323 π.Χ. από το Σέλευκο Νικάτορα) με την κατάκτηση της Ασίας για να συνεχιστεί από τους έλληνες εποίκους της βυζαντινής περιόδου.
Το 1939 με την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας από την Τουρκία, οι Έλληνες της Αντιοχείας μετανάστευσαν στην Συρία όπου ενσωματώθηκαν με τους υπόλοιπους «Ρωμιούς» οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή, που όμως είχαν χάσει την ελληνική γλώσσα και μιλούσαν αραβικά.
Το σύνολο αυτών των χριστιανών είναι ελληνικής καταγωγής, αν και ορισμένοι από αυτούς μιλούν ελληνικά και τουρκικά ενώ η πλειονότητα ομιλά τα αραβικά. Είναι λάθος μας να απομονώνουμε και να ονομάζουμε Έλληνες, μόνον αυτούς που ομιλούν την ελληνική γλώσσα και είναι χριστιανοί στο δόγμα. Το σύνολο των χριστιανών της περιοχής περίπου στα 2.000.000, είναι ελληνικής καταγωγής.
Ο αφελληνισμός των εν λόγω Ελλήνων επετεύχθη ένεκα αδράνειας της μητέρας Ελλάδας αλλά και των επεκτατικών βλέψεων της Ρωσίας στην περιοχή μέσω της γεωθρησκείας.
Μέχρι το 1897 ο Πατριάρχης Αντιοχείας ήταν Έλληνας στην καταγωγή και ελληνόφωνος. Με τη μεσολάβηση