Σχόλιο από Οι μάσκες πέφτουν :
Ένα άρθρο που αν και μακροσκελές αξίζει να διαβαστεί γιατί αναλύει και διαφωτίζει το θέμα από όλες τίς πλευρές, διαλύοντας τούς μύθους τής προπαγάνδας.
ΜΕΡΟΣ 2Ο
Κεφάλαιο Γ’
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
Γ1. ΟΙ ΕΛΒΕΤΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ
Για καλύτερη διευκρίνιση του όλου θέματος αξίζει να σημειωθεί, ότι και αν ακόμα οι έποικοι ήταν Ελβετοί, από τα άριστα επιλεγμένα μέλη της ελβετικής κοινωνίας (η Ελβετία χρησιμοποιείται σαν συμβολικό και όχι σαν απόλυτο παράδειγμα), θα ίσχυαν και πάλι το ίδια. Η Ελλάδα, όπως και κάθε χώρα, συνιστά έναν ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ, αποτελούμενο από την εδαφική της επικράτεια, τον πληθυσμό της και το κοινωνικό περιβάλλον πού έχει διαμορφωθεί. (Περιβάλλον πολιτιστικό, πνευματικό, φιλοσοφικό, ψυχολογικό, ιδιοσυγκρασιακό, υψηλής αξίας ή όχι δεν έχει σημασία). Οι μόνοι πού έχουν δικαίωμα ιδιοκτησίας και κυριαρχίας στήν Ελλάδα και στον συλλογικό της πλούτο, είναι οι Έλληνες.
Εάν επρόκειτο λοιπόν περί μόνιμου και σε μεγάλους αριθμούς εκτεταμένου εποικισμού Ελβετών, αυτό θα σήμαινε ότι θα γινόντουσαν ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ, συνδιαχειριστές και συνδιαμορφωτές του συλλογικού εθνικού μας πλούτου, ενώ δεν θα είχαν κανένα από αυτά τα δικαιώματα. Αυτό θα ίσχυε σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν ετίθετο ζήτημα εθνικής ασφάλειας ή οικονομικής βλάβης.
Το ότι οι έποικοι δεν είναι Ελβετοί, αλλά αυτοί πού στήν πραγματικότητα είναι, απλώς επιτείνει το πρόβλημα για όλους τους λόγους πού έχουν ήδη αναλυθεί.
Γ2. ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ.
Ο σεβασμός και η αξία του κοινωνικού περιβάλλοντος, δεν πηγάζουν από το φόβο όσων υποτίθεται κρύβονται μέσα σε μία «πλαστή» ταυτότητα πού δήθεν «έχουν πειστεί» ότι τους ανήκει.
Πηγάζουν από το αντικειμενικό γεγονός ότι αυτό αποτελεί ένα κοινωνικό αγαθό, το οποίο διαμορφώνεται σαν καταστάλαγμα των συλλογικών εμπειριών, επιλογών και προτιμήσεων. Αυτό εκφράζει και εξυπηρετεί το σύνολο. Δεν είναι στατικό, αλλά εξελίσσεται, (προς το καλύτερο ή όχι), ακολουθώντας την εξέλιξη του συνόλου.
Ασφαλώς, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνούν όλοι σε όλα ή να ακολουθούν τα πατροπαράδοτα ήθη, έθιμα και νοοτροπία. Προφανώς, όποιος θέλει είναι ελεύθερος να διαφοροποιείται.
Το ότι αυτή η κοινωνική- πολιτισμική ιδιαιτερότητα έχει αξία, δηλώνεται έμμεσα από την ίδια την απάτη του ιδεολογήματος της πολυπολιτισμικότητας, όπου στην παιδεία και στην κοινωνική ζωή, αναγνωρίζεται ότι η κάθε πολιτισμική ομάδα επιβάλλεται να γαλουχείται σύμφωνα και με τις δικές της ιδιαίτερες αξίες, που πρέπει να καλλιεργούνται εντός της ομάδας και να είναι σεβαστές.
Άραγε, αν δεν καλλιεργηθούν, τότε μήπως το κάθε μέλος μιάς τέτοιας κοινότητας με συγκεκριμένη ταυτότητα, δεν θα έχει την ελευθερία να ακολουθήσει τις όποιες κατευθύνσεις επιθυμεί; Ασφαλώς και θα την έχει, αλλά εδώ παρέχεται η έμμεση ομολογία ότι η ταυτότητα μιάς τέτοιας ομάδας για να ζεί και να αναπνέει κοινωνικά, χρειάζεται το δικό της αξιακό και πολιτισμικό περιβάλλον.
Ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, όσο περισσότερο ομογενοποιείται, τόσο περισσότερο καταστρέφει πολιτιστικά το ιδιαίτερο περιβάλλον της κάθε κοινότητας. Ενώ όσο περισσότερο διαχωρισμένο παραμένει, τόσο πιο πολυκερματισμένη αφήνει την κοινωνία, οι ομάδες της οποίας συγκατοικούν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, προσπαθώντας η μία να ανέχεται την άλλη. (Στις πολυεθνικές αυτοκρατορίες ή στις υπερδυνάμεις του παρελθόντος ή του παρόντος, οι επί μέρους εθνοτικές ομάδες συμβιούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, μόνο στον βαθμό που όλες υπάκουαν σε μία εξουσία στήν οποία ουσιαστικά ή και τυπικά δεν είχαν κανένα λόγο. Αν αυτό το πολιτικό καθεστώς είναι το όραμά μας, τότε ας μην βγάζουμε λόγους περί εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας).
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι διάφορες κοινότητες τών εποίκων θα μπορούσαν να επέλεγαν τι να θυσιάσουν και τι να κρατήσουν, την ομογενοποίηση ή τον πολυκερματισμό, έχοντας όμως σαν αντάλλαγμα τον εποικισμό.
Η ΑΡΧΙΚΗ ΟΜΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΕΙ, ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΟΥ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΘΥΣΙΑ ΕΝΟΣ ΚΡΙΣΙΜΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ;
Στήν Ελλάδα, όπως και σε κάθε μη πολυεθνική χώρα, υπάρχουν