Τι εννοεί ο δυτικός ποιητής; Ότι όταν λέει «ελευθερία» είτε ο Διονύσιος Φιλόσοφος, είτε ο Αθανάσιος Ψαλίδας, είτε ο Ευγένιος Βούλγαρις, ο Νεόφυτος Δούκας και οι Ζωσιμάδες, εννοούν «Βουλή με δικαίωμα ψήφου σ’ ένα κράτος ιδιωτικού νομίσματος». Εννοούν ότι η «ελευθερία» και το «φως» είναι εισαγόμενες έννοιες στους Γραικούς οι οποίοι -πλην Κοραή και Συντροφίας- δηλώνουν «Έλληνες»! Υπάρχει κάτι πιο
Η αντικαποδιστριακή προπαγάνδα 1830-40 ήταν ανελέητη και συχνά βδέλυγμα. Η αντίστροφη πραγματικότητά της αποτελούσε για τους μελλοντικούς ιστορικούς πυξίδα του προορισμού «αληθινά γεγονότα». Πλην όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν περίεργα στον 19ο αιώνα και σήμερα βρισκόμαστε στη χειρότερη δυνατή εξέλιξη.
Το θέμα των αντικαποδιστριακών είναι τόσο σκοτεινό, όσο και η οργάνωση της Επανάστασης του 21. Η ιστορία που έχει παραλείψει την Επτάνησο Πολιτεία και έχει φέρει τον Ρήγα στο προκρούστειο κρεβάτι της νεωτερικότητας δεν μπορεί να εξηγήσει τον «Κυβερνήτη Καποδίστρια» και το αντικαποδιστριακό μένος που δήθεν εμφανίστηκε το 1830. Ούτε βέβαια η παραδοσιακή ιστορία μπορεί να το κάνει, αφού
Les Cabinets et les Peuples, depuis 1815 jusqu’à la fin de 1822
Σε αντίθεση με την Ευρώπη, στην Ελλάδα η Πατρίδα ταυτίζεται με τη Θρησκεία.
και λίγο πιο κάτω:
Εις την Κωνσταντινούπολιν έδωσεν ωραίον παράδειγμα της δια την πίστιν καρτεροψυχίας ο Πατριάρχης των Ελλήνων, όστις παρεδόθη εις άτιμον αγχόνην εις το προαύλιον του ναού, όπου ιερούργησε την ιδίαν ημέραν της αγίας του Χριστού αναστάσεως. Φρίσσει πάσα ψυχή χριστιανική φανταζομένη τας τελευταίας στιγμάς του ογδοηκονταετούς τούτου μάρτυρος, απολλυμένου αδόξως, και το σεβάσμιον σώμα του, κρεμάμενον τρεις ημέρας ως των καταδίκων, και συρόμενον από τους μοχθηροτέρους των Ιουδαίων αισχυντηρώς την θάλασσαν ομού με τα σώματα των τριών αρχιερέων και οκτώ ιερέων, κατασφαγέντων εις τον αυτόν καιρόν.
Η θάλασσα δεν εκατάπιε το αξιοσέβαστον λείψανον το οποίον την επρόσφερεν η ανομία, και οι ευλαβείς ζηλωταί της πίστεως καταφρονούντες πάντα κίνδυνον, (και ως προς τους Έλληνας ο κίνδυνος είναι θάνατος), το εύρον εις τα κύματα, και το μετεκόμισαν εις χριστιανικόν έδαφος, εις την Οδησσόν, όπου οι ευσεβείς χριστιανοί το υπεδέχθησαν με σεβασμόν και υπόκλισιν.
Αυτά περιλαμβάνονται σ’ ένα βιβλίο που
Η Επανάσταση όχι μόνον ξεκίνησε (ένα τεράστιο θαύμα!) αλλά πέτυχε κι όλας. Στρατιωτικά, θα πετύχαινε περισσότερα αν δεν υπήρχε η βρετανική αντίδραση που λίγο απείχε από τον ανοιχτό κατά των Ελλήνων πόλεμο. – Τέλη 1823: ξεκινά η κυρίως σύγκρουση.
Η Επανάσταση πέτυχε όχι μόνο στο πεδίο της μάχης, αλλά και στο πολιτικό πεδίο, αφού ανάγκασε τη δυτική πολιτική να την θεωρήσει μη καρμποναρική, μη ιακωβινική, μη νεωτερική δηλαδή. Το 1823 το επαναστατικό αποτέλεσμα ήταν δεδομένο. Σειρά είχε η σύγκρουση των δυο τάσεων που ως τότε κρυβόταν κάτω από το χαλί. Ενώ το χρηματιστηριακό προϊόν που βαφτίστηκε «δάνειο» (και στην καθομιλουμένη «δώρο») ετοιμαζόταν, το βουλευτικό έριξε το εκτελεστικό (εξαγορά συνειδήσεων αλλά και πάλι χωρίς εξασφαλισμένη νομιμότητα) και η Επανάσταση βρέθηκε με δυο κυβερνήσεις: μια «παραδοσιακή» & μια «νεωτερική». Μαριονέτα της νεωτερικότητας αναδείχθηκε ο στερούμενος βούλησης και
ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ
ΚΑΛΕΣΜΕΝΗ:
Μαρία Μαντουβάλου, τέως ἀναπλ. καθηγήτρια Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
ΣΧΟΛΙΑ:
Ἡ ἀναπληρώτρια καθηγήτρια τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Μαρία Μαντουβάλου, ὀρθώνει σάν ἄλλη Μπουμπουλίνα τό ἀνάστημά της καί ἀποδεικνύει χωρίς φόβο καί πάθος τήν ἀλήθεια γιά τό 1821. Μιά ἐκπομπή πού δίνει ἀπαντήσεις σέ ἀνιστόριτους ἱστορικούς καί λοιπούς ἐθνομηδενιστές γιά τά πραγματικά κίνητρα τῆς Ἑλληνικής Ἐπανάστασης.
Ἡ Μαρία Μαντουβάλου, ἐξηγεῖ μέ ἀδιάψευστα ἱστορικά στοιχεῖα γιατί τό ’21 ἦταν γνήσια Ἐθνεγερσία καί δέν εἶχε καμμία σχέση οὔτε μέ δῆθεν κοινωνικές διεκδικήσεις, οὔτε μέ τόν Δυτικό Διαφωτισμό ἀλλά ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς δίψας τῆς καταπιεσμένης ἑλληνικῆς ψυχῆς γιά ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ, γιά ἕναν ἀγῶνα ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.
Συνέχεια από το Μέρος Α΄
Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΕΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΟ α΄ ΕΞΑΜΝΗΝΟ ΤΟΥ 1820
Το 1845 ο Ξάνθος γράφει ότι μαζί με τον Κομιζόπουλο αρχηγοποιεί τον Πατζιμάδη. Tον χρίζει “ΑΞ” και οι δυο τους συντάσσουν το καταστατικό της Εταιρείας-Ταμείου (Φ.Φ.Γ.Ε.Ε.). Όλα αυτά διαψεύδονται από το Αρχείο του. Στην αφήγηση αυτή οφείλεται η απάλειψη του μεγαλέμπορου Πατζιμάδη από την μοσχοβίτικη αρχηγική ομάδα που το 1817 είχε υποδεχθεί τον Γαλάτη.
Η ιστορία που δεν αναρωτιέται γιατί απαιτούνται τρεις άσημοι για να ξεκινήσει μια Επανάσταση, δεν θα προσέξει ποτέ τις διαφορετικές ποσοτικές και
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ-ΑΡΧΗΓΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ [1]
Στέργιος Π. Ζυγούρας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η βασική πηγή για την ιστορία της Εταιρείας θεωρείται ο Ξάνθος. Ακολουθεί το α΄ Δοκίμιο του Φιλήμονα. Τι θα βλέπαμε αν συγκρίναμε τα κείμενα του Ξάνθου μεταξύ τους και σε σχέση με τα κοινώς λεγόμενα περί της ίδρυσης και της εξέλιξης της “Φιλικής Εταιρείας”; Θα βλέπαμε ότι τα κοινώς λεγόμενα για την Επανάσταση αποτελούν πεποιθήσεις και μόνον. Ο ακρογωνιαίος λίθος της εξιστόρησης -η “Φιλική Εταιρεία”- βρίσκεται απολύτως εκτός τεκμηρίωσης. Για περισσότερο από έναν αιώνα το μόνο κείμενο που προβάλλεται στοιχειωδώς είναι τα “Απομνημονεύματα” (1845). Όμως, οι ιστορικοί γνωρίζουν ότι προηγουμένως έγραψε μια “Αναφορά” προς την Συντακτική Συνέλευση (1843), ένα κείμενο αντίρρησης που το ονομάζουμε “Απολογία” (1837) και ένα κείμενο που ο ίδιος το ονομάζει “Υπόμνημα” και ισχυρίζεται ότι το έγραψε το 1835.
Στο κείμενο του 1845 αναιρεί βασικά σημεία που ο ίδιος υπέγραψε το 1843. Το προσπερνάμε για να επικεντρωθούμε σε σημαντικότερα θέματα. Στο κείμενο του 1837 επιτίθεται κατά του Φιλήμονα και
Ο “Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης” του Αθανάσιου Συροπλάκη
Στέργιος Ζυγούρας
Μια αξιοσημείωτη προσπάθεια απεγκλωβισμού από το πανεπιστημιακό στερεότυπο στο θέμα του 21 έκανε ο νέος ιστορικός του ΑΠΘ Αθανάσιος Συροπλάκης. Με το βιβλίο “Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης” από τις εκδόσεις Μεταίχμιο επιχείρησε να δώσει μια βιογραφία ενός πρωταγωνιστή της Επανάστασης στον οποίο η ιστορία εμφανώς -και διαχρονικώς- κομπιάζει. Το βιβλίο δεν διεκδικεί δάφνες μιας αναλυτικής παρουσίασης, βασισμένης σε αρχειακό υλικό και πρωτότυπα τεκμήρια. Στοχεύει στη συνοπτική αλλά πολύπλευρη παρουσίαση του Μανιάτη ηγέτη ο οποίος έπαιξε βασικότατο ρόλο όχι μόνο στον πόλεμο (1821-29), αλλά και πριν και μετά την λήξη του. Κι αν, με απόλυτα κριτήρια, δεν καταφέρνει πολλά, έχει αξία να δούμε την διαδρομή της.
Πολύ θετική είναι η ανάδειξη στοιχείων που δεν ακούγονται συχνά, όπως ποιο ήταν το διοικητικό καθεστώς της Μάνης μετά τα Ορλωφικά, ποιος ήταν ο “Σιουκιούρμπεης”, ποιο ήταν το καθεστώς των ομήρων που οι μπέηδες της Μάνης έστελναν στην Πόλη ως εγγύηση νομιμοφροσύνης προς τον Σουλτάνο. Η προσπάθεια απεγκλωβισμού από τα τετριμμένα είναι ξεκάθαρη. Πλην όμως …
Το εγχείρημα καταπνίγεται κατ’ αρχήν στο θέμα “Φιλική Εταιρεία – ειδικές συνθήκες και
του Πολυχρόνη Καρσαμπά
«Νέα Πολιτική Διοίκησις», το χειρόγραφο των Κυθήρων
Το εργαστήρι χάλκευσης της ιστορίας, που έστησε το Νεοελληνικό Κοραϊκὀ κράτος, για να παραχαράξει το Επαναστατικό πρόταγμα του κινήματος του Ρήγα και της εταιρείας που ηγείτο, και να εδραιώσει το επιβληθέν στο Ελλαδικό κράτος καθεστώς νεοτερικής κατοχής, έπρεπε να εγγράψει τον Ρήγα στους οπαδούς και μεταπράτες του φιλελεύθερου καθεστώτος.
Στην κατεύθυνση αυτή κινούμενο το σύνολο σχεδόν της εγχώριας ιστοριογραφίας εμφανίζει τον Ρήγα ως αντιγραφέα του επαναστατικού προτάγματος της Γαλλικής Επανάστασης και των Ιακωβίνων, ως μεταπράτη-διαφημιστή των ιδεών της φιλελεύθερης αστικής «δημοκρατίας», ο οποίος έγραψε σειρά βιβλίων εμπνευσμένος από τον Διαφωτισμό, για να φωτίσει τους σε βαθύ σκότος ευρισκόμενους συμπατριώτες του και κάποια στιγμή αποφάσισε με τους συντρόφους του, να διακόψει τις συνευρέσεις, όπου τραγουδιόνταν επαναστατικά άσματα και απαγγέλλονταν επαναστατικά ποιήματα, για να κάμει επανάσταση.
Έτσι το ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου αναφέρει ότι δήθεν «η συνταγματική πρόταση του Ρήγα Βελεστινλή διατυπώθηκε στον απόηχο των πολιτικών και συνταγματικών εξελίξεων που συνδέονται με τη Γαλλική Επανάσταση» και ότι
Σημερινό βιβλίο Ιστορίας Στ Δημοτικού (δεν φταίει για όλα η Ρεπούση)
Αν στοιχεία όπως αυτά που θα δούμε δεν είναι προπαγανδιστικά, τότε σίγουρα είναι τελείως παράλογα· κι αυτός είναι ο πιο ελαφρύς χαρακτηρισμός, καθώς το Σχολείο στόχο έχει να κινητοποιεί το μυαλό και να αυξάνει την κριτική ικανότητα. Ποια ικανότητα; Εδώ αποκρύπτονται ή διαστρέφονται τα φανερά διεθνή γεγονότα.
Τι μηνύματα μεταφέρει η παραπάνω εικόνα (Ιστορία Στ΄ Δημοτικού, σ. 76) στον μαθητή;
Πόσα ισχύουν από τα παραπάνω; Ισχύει το πρώτο, το
Ιωάννης Καποδίστριας, ένας άνθρωπος της πράξης – Στέλιος Αλειφαντής
Μέσα σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη ευρωπαϊκή κατάσταση, ο Ιωάννης Καποδίστριας καταλαμβάνει ανώτατη θέση στην ρωσική πολιτική. Την κρίσιμη στιγμή της πτώσης του Ναπολέοντα βρίσκεται συνομιλητής των κορυφαίων ευρωπαίων πολιτικών. Δημιουργεί έδαφος αγγλο-ρωσικής συνεργασίας στο «ελληνικό ζήτημα» με την Εταιρεία των Φίλων των Μουσών. Ουσιαστικά, θέτει σε δίλημμα τον τσάρο Αλέξανδρο Α΄ ως προς την διατήρηση των όρων του «Κιουτσούκ-Καϊναρτζή» και τον ενθαρρύνει να περάσει από την αδράνεια και την απροθυμία στην υπό όρους ενεργό συμμετοχή.
Ποιες πολιτικές προϋποθέσεις και παρασκηνιακές διεργασίες του 1821 παραμένουν ακόμα στο σκοτάδι; Σε μια από τις
Η μέρα ύψωσης του Τιμίου Σταυρού είναι η μέρα δημιουργίας του Ελληνικού κράτους. Και τυπικά και ουσιαστικά.
Στέργιος Ζυγούρας
Τυπικά επειδή: α) στις 14/9/1815 ιδρύθηκε η Ιερά Συμμαχία β) στις 14/9/1829 ο Σουλτάνος αναγνώρισε την ήττα του και την αυτονομία των Ελλήνων.
Ουσιαστικά επειδή η λεγόμενη Φιλική Εταιρεία ήταν χτισμένη πάνω στον αγγλορωσικό άξονα, όμως η Μ. Βρετανία δεν υπέγραψε την Ιερά Συμμαχία, δεν ήθελε την Επανάσταση, προσπάθησε να την εμποδίσει και να την καταστρέψει ή να την περιορίσει. Η έγερση υποστηρίχτηκε μόνον από την «ουδέτερη» ρωσική πλευρά.
Η Ελληνική Επανάσταση έχει σκοτεινά σημεία και πρόβλημα ξεκάθαρης ταυτότητας επειδή οι Χριστιανοί ήταν αναγκασμένοι να κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα δηλώνοντας μόνον «Έλληνες» προς εκείνους που υποκρίνονταν τους «φιλέλληνες» ενώ ήταν «φιλογραικοί» και μπορούσαν να ανεχθούν μόνον ένα περιορισμένο Γραικικό κράτος με την πίστη υποταγμένη στην πολιτική εξουσία. Η Φιλική Εταιρεία είχε ως ημέρα εορτής την 14η Σεπτεμβρίου, όμως η παρουσία της αντιχριστιανικής τάσης εντός της, οι αναγκαίοι ελιγμοί κατά την έκρηξη της Επανάστασης και οι
Το γεωπολιτικό τοπίο πριν την ελληνική επανάσταση και η διπλωματία στον Αγώνα
Χρόνης Βάρσος και Χαράλαμπος Μηνάογλου καλεσμένοι της ομάδας Cognosco. Παρεμβαίνει ο Μιχάλης Ρέττος
Ποιο έθνος επαναστάτησε το 21 και ποιος ήταν ο «δεδηλωμένος στόχος» της Φιλικής Εταιρείας; (Μαρία Ευθυμίου προς μαθητές Λυκείου, 24/5/2021)
Πρόβλημα μέσα στο πρόβλημα. Εκεί που λέγαμε ότι τουλάχιστον ξεμπλέξαμε με την ευφάνταστη θεωρία μιας «κοινωνικής Επανάστασης» του 1821, [σύμφωνα με την οποία την Επανάσταση οργάνωσε μια νεωτερική «αστική τάξη» εκτός της Οθωμανίας και την ακολούθησε μια μωραΐτικη-ρουμελιώτικη «αγροτική τάξη» με μπροστάρη τον παπά και τον πρόκριτο], το θέμα επανέρχεται. Στην ερώτηση των μαθητών η απάντηση έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί, όχι μόνο συντηρεί το ερώτημα η πανεπιστημιακός Μαρία Ευθυμίου, αλλά γιατί -επιπρόσθετα- μεταφέρει τον προβληματικό του χαρακτήρα μέσα στο πρώτο σκέλος του.
Έτσι η Μαρία Ευθυμίου βλέπει το έθνος που
To 1979 η Le Monde έγραψε: “Καλωσορίζουμε την χώρα της Φιλοκαλίας, την χώρα του Βασιλείου, του Γρηγορίου, του Χρυσοστόμου”!
Τι σήμαινε η έκδοση της Φιλοκαλίας το 1782 και η ανακοίνωση της επανέκδοσής της το 1820;
H κωμικοτραγική μητσοτάκεια επιτροπή για το 2021 εξακολουθεί την ανιστόρητη προπαγάνδα του άξονα King’s College – Columbia – Princeton, βασικό συμπέρασμα της οποίας είναι ότι η Επανάσταση του 1821 ολοκλήρωσε το στόχο της την 28/5/1979. Οι Beaton-Mazower & Co δείχνουν να αγνοούν την ονομασία του πυρήνα της Φιλικής Εταιρείας: Φιλόκαλοι, Φιλόμουσοι, Φιλογενείς. Δεν έχουν ανοίξει ούτε το
Μαχόμεθα δια την Πατρίδα μας, τα τέκνα μας, την Ιεράν μας θρησκείαν, … ελπίζομεν εις την φιλανθρωπίαν της πεφωτισμένης Ευρώπης…
Το 1931 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Εστία μια ανώνυμη επιστολή ενός Έλληνα. Έφερε ημερομηνία 18-4-1821 και παραλήπτης της ήταν ένας ανώνυμος Γάλλος. Την επιστολή προλόγισε και σχολίασε ο Δημήτριος Γρ. Βερναρδάκης, πιθανότατα γιός του Γρηγορίου Ν. Βερναρδάκη και ανηψιός του Δημητρίου Ν. Βερναρδάκη, δυο γνωστών πανεπιστημιακών δασκάλων, ιστορικών και φιλολόγων με κρητική καταγωγή που γεννήθηκαν στην Λέσβο το 1848 και 1833 αντίστοιχα*. Ο Δημ. Γρ. Βερναρδάκης προλογίζει την επιστολή ως εξής:
Εκ του αρχείου της Επαναστάσεως του 1821, το οποίον έχω εις την βιβλιοθήκην μου, προέρχεται το κατωτέρω αντίγραφον χειρογράφου επιστολής, ης ετήρησα πιστώς την ορθογραφίαν, την στίξιν, τον τονισμόν, καθώς και το τυπικόν και την φρασεολογίαν. Το χειρόγραφον είναι χάρτινον, μεγάλου σχήματος εις τέταρτον, σύγκειται δε εκ πέντε φύλλων, των
Μια από τις καλύτερες αναλύσεις στο δημόσιο λόγο σχετικά με το ζήτημα των λεγόμενων «εμφυλίων» της Επανάστασης.
Μπορεί να μην εξηγείται μέχρι τέλους η αιτία της αντίθεσης των δυο πλευρών. Μπορεί να τοποθετείται λανθασμένα η αρχική αντιπαλότητα μεταξύ Δημ. Υψηλάντη και Νέγρη, Μαυροκορδάτου. Όμως, ακούγονται, για πρώτη ίσως φορά, τόσες πολλές, αληθείς φράσεις για τα γεγονότα 1821-31.
Είναι τόσο μεγάλη η μεροληψία των πανεπιστημιακών ιστορικών και τόσο μεγάλη η ανάγκη τους να αναδείξουν θριαμβευτικά την νεωτερικότητα ως ζητούμενο και ως αίτιο της Επανάστασης, ώστε ακόμα και η απλή παράθεση των γεγονότων και των αποριών που προκύπτουν, συνιστά μια βαθιά τομή στο δημόσιο λόγο για την Επανάσταση του 1821.
Ένα μεγάλο μπράβο στους
Με τον εξοβελισμό του Υψηλάντη από την αρχική, ΙΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ που οδήγησε τον Ελληνισμό στην Ανάσταση, το πρόβλημα ταυτότητας και της Εταιρείας και του Κράτους διευρύνθηκε.
Στέργιος Π. Ζυγούρας
Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, σαν σήμερα, το 1820 ο Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης ανέλαβε Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Το αφήγημα αυτό δημιουργήθηκε -χωρίς χρονολόγηση- μέσω του Εμμ. Ξάνθου το 1845 και διατηρήθηκε μετά το 1859, οπότε ο υψηλαντιστής ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων δημοσίευσε το εξής πρακτικό:
Το 1824 ο Βαρβάκης πρόσφερε χρήματα στην προσωρινή ελληνική κυβέρνηση. Τότε η Αγγλία πρότεινε στον Γ. Κουντουριώτη τη λύση «καραντίνα» ώστε να ξεμπλοκάρει το δάνειο που βρισκόταν κλειδωμένο στις Τράπεζες της Ζακύνθου.
– What if this Varvakis were to fall ill to a contagious disease? You
then have reason to put him in quarantine, for a long long time.
– And then you approve the loans we asked for?
– Of course. Assuming that you get rid of this Kolokotronis soon. And
Varvakis of course. But do act quickly. British bankers are not very
patient.
Απόσπασμα της ταινίας «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» (2012) του Γιάννη Σμαραγδή
ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. ΜΗΝ ΜΕΝΕΙΣ ΘΕΑΤΗΣ, ΓΙΝΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ.
Οι άνθρωποι βασικά χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Στα γουρούνια σε εμφανείς και αφανείς θέσεις ισχύος, και στους αποβλακωμένους σε παθολογικό βαθμό. Οι πρώτοι διαρκώς ψεύδονται και εξαπατούν ασυστόλως τους δεύτερους, σε σημείο που είναι για γέλια και για κλάματα. Οι παθολογικά αποβλακωμένοι απλώς... "κοιτάνε την δουλειά τους". Αυτές οι δύο κατηγορίες καθορίζουν πλήρως τις εξελίξεις, ενεργητικά και παθητικά αντιστοίχως.
Η εναλλακτική ενημέρωση είναι σταγόνα στον ωκεανό της συστημικής ενημέρωσης, ενώ η πρώτη λογοκρίνεται και αποκλείεται και από τις μηχανές αναζήτησης-google, κοινωνικά δίκτυα κλπ, και είναι σαν να μην υπάρχει, πράγμα του γίνεται σταθερά πολύ χειρότερο. Η ωμή αλήθεια είναι ότι όταν δεν προωθείς σε άλλους την εναλλακτική ενημέρωση που γνωρίζεις, πράξη που έχει μεγάλη προστιθέμενη αξία διότι δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να προωθηθεί, τότε χωρίς να το καταλαβαίνεις, μέσω αυτής της παράλειψης γίνεσαι συνυπεύθυνος και συνένοχος της εγκληματικής συμμορίας και του ελληνικού παραρτήματος της με τις μαριονέτες που χάριν συνεννόησης τους λέμε πολιτικούς, που χωρίς εντολή δεν επιτρέπεται ούτε να φτερνιστούν.
Ο μέσος άνθρωπος κοιμάται όρθιος (λόγω άγνοιας και παραπληροφόρησης). Η τηλεόραση και το επιφανειακό σερφάρισμα στο συστημικό διαδίκτυο τον κοιμίζουν ακόμα βαθύτερα. Μόνο εσύ και άλλοι σαν εσένα, στον βαθμό που είστε αφυπνισμένοι, μπορείτε να ξυπνήσετε άλλους. Μην το ξεχνάς αυτό. Συνέχεια »
