Ο ανεστραμμένος κόσμος της πανδημίας

«Εν κατακλείδι οι  κίνδυνοι των παρενεργειών των εμβολίων είναι πολύ βασικής σημασίας ζήτημα, αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η πανδημία είναι μικρής επικινδυνότητας και συνεπώς τα εμβόλια δεν χρειάζονται περισσότερο από όσο τα εμβόλια της γρίπης (οπότε αν κάποιος θα ήθελε να  εμβολιαστεί θα έπρεπε να κάνει ένα παραδοσιακής τεχνολογίας εμβόλιο, το οποίο όμως έχουν φροντίσει να απαγορεύεται και να μην αναγνωρίζεται!), ενώ τα φάρμακα και η βελτίωση του ανοσοποιητικού με απλά αυτονόητα φυσικά μέσα καθιστούν τα εμβόλια ελάχιστα έως καθόλου αναγκαία.»

Οι παρενέργειες των εμβολίων γενετικής τεχνολογίας δεν είναι το μόνο σαθρό σημείο στην υπόθεση της πανδημίας. Κάθε ανανέωση των δόσεων του εμβολιασμού πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο των παρενεργειών, των αθροιστικών μακροπρόθεσμων αλλά και των πιο άμεσων, σαν σε ρωσική ρουλέτα. Οι δε παρενέργειες είναι ανεξέλεγκτες και υποκαταγραφόμενες, διότι οι πιθανές παρενέργειες πρέπει να καταγράφονται πάντοτε, ανεξαρτήτως της γνώμης του καταγράφοντος για το αν οφείλονται ή όχι στον εμβολιασμό, (συνήθως γνώμης που υποκρύπτει μεροληψία), το οποίο δεν τηρείται σε υπέρμετρο βαθμό, ενώ η εμβολιαστική συσχέτιση θα πρέπει να εξεταστεί αργότερα βάσει της στατιστικής.

Παρά την ύπαρξη του τιμήματος αυτών των κινδύνων, τα εμβόλια αυτά δεν δημιουργούν τείχος ανοσίας, διότι είναι μη αποστειρωτικά, δηλαδή δεν εμποδίζουν την μόλυνση και νόσηση του εμβολιασμένου ούτε την διασπορά του ιού από τους εμβολιασμένους σε άλλους. Η ανοσία του εμβολίου εξασθενεί πολύ γρήγορα, μήνα με τον μήνα και έχει πολύ μειωμένη αποτελεσματικότητα ως προς τις μεταλλάξεις. Τόσο μειωμένη ώστε ουσιαστικά να μην δικαιούνται πλέον ούτε την προβληματική υπό επείγουσες συνθήκες άδεια κυκλοφορίας που πήραν και η οποία απαιτεί

τουλάχιστον 50% αποτελεσματικότητα ως προς την ανοσία. Άλλωστε η χορήγηση άδειας υπό επείγουσες συνθήκες επιτρέπεται να δοθεί μόνο εφ’ όσον δεν υπάρχουν φάρμακα για την συγκεκριμένη ασθένεια, και αυτός είναι ο λόγος που οι αρμόδιοι οργανισμοί υπονομεύουν την έρευνα, την αναγνώριση της δράσης και την αδειοδότηση τέτοιων φαρμάκων, ιδίως προϋπαρχόντων. Αυτά τα εμβόλια Φρανκενστάϊν είναι από πολλές απόψεις τα πλέον αποτυχημένα εμβόλια, και είναι εν χρήσει διότι το αποφάσισαν οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι οργανισμοί για αδιαφανείς λόγους.

Η φυσική ανοσία αντιθέτως διατηρεί την αποτελεσματικότητά της και στις μεταλλάξεις, είναι κατά πολύ υπέρτερη και ενεργοποιείται μέσω του ανοσοποιητικού υποσυστήματος της εγγενούς ανοσίας (έμφυτης – μη ειδικής– μη επίκτητης ανοσίας) η οποία λειτουργεί ως πρώτη γραμμή άμυνας χωρίς την χρήση αντισωμάτων, αλλά επίσης ενεργοποιείται και μέσω του υποσυστήματος της ειδικής - επίκτητης ανοσίας, παρέχοντας ακόμα σε πολλούς ανθρώπους αντισώματα και ανοσιακή μνήμη ως διασταυρούμενη ανοσία από άλλους κορωνοϊούς (και ας μην έχουν αυτοί ποτέ μολυνθεί από Sars-CoV-2), με αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις όταν κάποιος μολυνθεί από τον ιό να μην νοσήσει (και να μην είναι μολυσματικός για τους άλλους) ή να νοσήσει ελαφρά.

Ο κίνδυνος της πανδημίας είναι σκόπιμα υπερεκτιμημένος.

Η θνητότητα αυτής της ίωσης είναι μικρότερη της γρίπης. Οι αιτία του θανάτου στις πλείστες των περιπτώσεων κακώς αποδίδονται σε αυτήν.

Επισήμως αποδίδονται στην πανδημία εσφαλμένα και χωρίς αποδείξεις 4,8 εκατομμύρια θάνατοι παγκοσμίως.

Η γρίπη και σε σημαντικό βαθμό οι ετερογενείς πνευμονίες έχουν εξαφανιστεί διότι έχουν βαπτιστεί κόβιντ, ενώ τα τεστ ανίχνευσης άλλων αναπνευστικών παθογόνων μεταξύ των οποίων και της γρίπης, δεν γίνονται, προφανώς εσκεμμένα. Αν μεταξύ των πλείστων ειδών αναπνευστικών παθογόνων που μπορεί σε μια συγκεκριμένη περίπτωση να είναι παρόντες βρίσκεται και ο επίμαχος ιός, γιατί να ενοχοποιήσουμε αυτόν ειδικά;

Ο ίδιος ο Τσιόδρας είχε μιλήσει με θράσος για την κοινή στατιστική δεξαμενή που όπως είπε καλώς έβαζαν μαζί «θανάτους από» και «θανάτους με» κόβιντ. Το «από» σημαίνει εξ αιτίας, ενώ το «με» σημαίνει με θετικό τεστ, ακόμα κι αν ο θάνατος οφείλεται πχ σε εγκεφαλικό ή σε εσωτερική αιμορραγία από αγγειακό ανεύρυσμα ή γενικότερα σε περιπτώσεις ετοιμοθάνατων λόγω μεγάλης ηλικίας ή άλλου νοσήματος στο τελικό στάδιο. Σε μία τέτοια περίπτωση ο ιός εφόσον έχει προκαλέσει λοίμωξη  (διότι μπορεί να μην έχει καν προκαλέσει), λειτουργεί σαν μια γάτα που περνώντας από μία γέφυρα με εμφανείς ρηγματώσεις έτοιμη να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή, ενεργοποίησε την κατάρρευσή της.

Για τις νεκροψίες - νεκροτομές (που είναι η κατεξοχήν επιστημονική μέθοδος για την διακρίβωση των αιτιών θανάτου σε περίπτωση αμφιβολιών) τους πρώτους μήνες υπήρχε σε κάποιες χώρες αντιεπιστημονική και αδικαιολόγητη ισχυρή σύσταση να μην γίνονται και σε άλλες υπήρχε απαγόρευση, (ενώ η ισχυρή σύσταση εμφανιζόταν ή λειτουργούσε ανεπισήμως λόγω ιεραρχικών συσχετισμών ισχύος ως απαγόρευση), και έως σήμερα αυτές εμποδίζονται άμεσα ή έμμεσα, ενώ όσες νεκροτομές έγινε κατορθωτό να γίνουν, συνήθως μετά από νομική μάχη εναντίον της εισαγγελικής άρνησης, έχουν δείξει άλλη αιτία θανάτου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μιχάλη Βραχάλη όπου η νεκροτομή επετράπη μετά από 80 μέρες -μετά από επίμονες νομικές ενέργειες- και όπου η αιτία θανάτου ήταν εντερική νέκρωση από προϋπάρχον χρόνιο πρόβλημα, ενώ στην περίπτωση της Άννας Ψυχογιού η σωρός βρίσκεται στο ψυγείο από τις 1 Ιουνίου -επί περισσότερο από 4 μήνες- και δεν δίδεται άδεια, ενώ είναι σαφές ότι μέσα στο ψυγείο σταδιακά θα ολοκληρωθεί η αποσύνθεση της σωρού!!! Αυτό αποτελεί άγος για την πολιτεία, αλλά σε αυτό θα κολλήσουν; Ποιόν πιστεύετε ότι προστατεύει αυτή η πολιτική; Τα τυχόν ιατρικά λάθη των νοσοκομείων,  το αφήγημα για να μην συνεχιστεί το ξήλωμα του πουλόβερ ή είναι τυχαίο;

Η μέση ηλικία των θανόντων από τον ιό είναι 79 ή περισσότερο ανάλογα με την χώρα και είναι συνήθως ίση ή λίγο μεγαλύτερη από την μέση ηλικία των θανόντων από κάθε αιτία. Αυτό δείχνει ότι η ίωση αυτή δεν έχει μειώσει την γενική μέση διάρκεια ζωής και ότι είναι μία από τις αναπνευστικές λοιμώξεις που πάντοτε συνόδευαν ένα μέρος των ανθρώπων στον θάνατό τους, εν προκειμένω των ανθρώπων με μέση ηλικία ίση ή μεγαλύτερη από την γενική μέση διάρκεια ζωής.

Όσο μικρότερη είναι η ηλικία, ιδίως κάτω των 60, τόσο η θνητότητα IFR (θάνατοι ως προς μολύνσεις) και η θνησιμότητα (θάνατοι ως προς τον γενικό πληθυσμό) μειώνονται σταδιακά έως σχεδόν μηδενισμού στις μικρές ηλικίες, ιδίως αν δεν υπάρχουν υποκείμενα νοσήματα.

Ούτε η θνητότητα ούτε η μεταδοτικότητα ούτε η προκύπτουσα θνησιμότητα είναι σημαντικές, αν μετρηθούν, εφόσον πρώτα διορθωθούν οι εσφαλμένες διαγνώσεις των αιτιών θανάτου και επίσης τα θετικά αποτελέσματα των τεστ που είναι αναξιόπιστα (και αυξάνουν την εικόνα και της θνητότητας και της μεταδοτικότητας). Αυτά τα τεστ όταν είναι μοριακά (PCR) γίνονται συχνά σε υπερβολικό αριθμό κύκλων δίνοντας πολύ μεγάλο ποσοστό (έως 97%) ψευδώς θετικών. Ενώ τα τεστ ταχείας ανίχνευσης –rapid (όπως τα αυτοδιαγνωστικά που είναι παραλλαγή της ίδιας αυτής κατηγορίας) είναι επίσης αναξιόπιστα. 

Τα μεμονωμένα περιστατικά θανάτων συγκεκριμένων ανθρώπων που τυχαίνει να γνωρίζει κάποιος, όσο εκφοβιστική εντύπωση και αν προκαλούν στον άνθρωπο που έχει περιέλθει σε ψυχολογική σύγχυση από την πλύση εγκεφάλου, δεν έχουν θέση στην στατιστική, είτε τα προβάλλει η τηλεόραση είτε ανήκουν στον κύκλο των γνωστών του.

Ο κίνδυνος της πανδημίας δεν έχει τις διαστάσεις που του αποδίδονται, αλλά έχει τέτοιες που δεν απαιτούν στην πραγματικότητα έκτακτα μέτρα, πέραν των όσων μέτρων ισχύουν για την γρίπη ή άλλα ανάλογα ως απλές συστάσεις.

Υπάρχουν πολιτικά κίνητρα στην μεθόδευση αυτής της κατάστασης, που στοχεύουν στην απολυταρχική μετάλλαξη της διακυβέρνησης των χωρών και στην χειραγώγηση της υγείας των ανθρώπων χωρίς την πραγματική συναίνεσή τους, η οποία έχει υφαρπαχθεί μέσω προπαγάνδας, παραπληροφόρησης και εκβιασμών, και αυτή η υφαρπαγή μας επιβεβαιώνει την ανεντιμότητα των κινήτρων.

Έστω όμως και υπό αυτές τις συνθήκες της υπερεκτίμησης και των κινδύνων και του μεγέθους της πανδημίας, δεν υπήρχε εύλογη ανάγκη να προωθηθούν τα ανεξέλεγκτων παρενεργειών εμβόλια γενετικής τεχνολογίας.

Αυτές οι παρενέργειες εκτός από άμεσες μπορεί να είναι και μακροπρόθεσμες, για τις οποίες εξ ορισμού υπάρχουν μηδενικές έρευνες ανεξαρτήτως του αριθμού όσων έχουν κάνει το εμβόλιο. (Διότι αν θέλουμε να δούμε τι είδους καρπούς και πότε δίνει ένα άγνωστου είδους δέντρο που φυτέψαμε από κάποιους σπόρους που ανακαλύψαμε, ο μόνος τρόπος να το μάθουμε είναι να περιμένουμε όσο χρόνο αποφασίσουμε να κρατήσει το πείραμα. Και αυτό είναι αυτονόητη προϋπόθεση, είτε φυτέψουμε χίλιους είτε ένα δισεκατομμύριο σπόρους.)

Ας εξετάσουμε όμως το ζήτημα του εμβολιασμού από την άποψη της κοινωνικής ευθύνης. Όπως είπαμε, όσο μειώνεται η ηλικία τόσο τείνει στο μηδέν ο κίνδυνος της ασθένειας (πόσο μάλλον χωρίς υποκείμενα νοσήματα όπου πρακτικώς στατιστικά εξαλείφεται) αλλά και μειώνεται σε μεγάλο βαθμό η μεταδοτικότητα σε άλλους. Αντιθέτως ο κίνδυνος παρενεργειών από τα εμβόλια τείνει να αυξάνεται. Συνεπώς η έκθεση των μη ευάλωτων στις παρενέργειες του εμβολίου συνιστά μία παράλογη θυσία (αν τυχόν προκληθεί βλάβη ή θάνατος βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα), διότι κινδυνεύουν να θυσιαστούν υπέρ ενός αποτελέσματος που τους αφορά ελάχιστα, ενώ δεν προσφέρει ο εμβολιασμός τους κάτι στους ευάλωτους αφού κατ’ αρχάς οι νεαρότεροι και υγιέστεροι μεταδίδουν λιγότερο σε σχέση με τους μεγαλύτερους και λιγότερο υγιείς, αλλά και αν εμβολιαστούν δεν θα μειωθεί η μεταδοτικότητά τους, ενώ οι υπόλοιποι εμβολιασμένοι, ιδίως οι ευάλωτοι, μπορούν μεν να έχουν την (υποτυπώδη) προστασία του εμβολίου, αλλά κυρίως έχουν την ουσιώδη βοήθεια των φαρμάκων και των γενικών ατομικών μέτρων που μπορούν να πάρουν προληπτικά υπέρ της βελτίωσης της υγείας και ευεξίας τους και συνεπώς του ανοσοποιητικού τους. Αλλά και να προσέφερε το εμβόλιο που κάνουν οι μη ευάλωτοι, μία άξια λόγου προστασία στους ευάλωτους, πάλι η έκθεση των μη ευάλωτων στις παρενέργειες του εμβολίου με κίνητρο την κοινωνική ευθύνη θα ήταν ηθικώς απαράδεκτη, διότι η σύγκριση οφέλους – κινδύνου έχει νόημα μόνο σε ομάδες πληθυσμού που έχουν ομοιότητα ως προς αυτές τις πιθανότητες.

Βρισκόμαστε ενώπιον του σκόπιμου εκ μέρους του συστήματος προωθούμενου παραλογισμού, η ιδιότητα του ευάλωτου στην ασθένεια, να χρησιμοποιείται ως προπαγανδιστική σημαία για να δεχθεί να κινδυνεύσει να θυσιαστεί (άσκοπα όπως είπαμε) ένας νεαρότερος υγιής, ενώ παράλληλα η πολιτεία αδιαφορεί πλήρως για τα μέτρα που θα όφειλε να πάρει μέσω της αναδιοργάνωσης της πρωτοβάθμιας υγείας, της συστηματικής χρήσης φαρμάκων όπου απαιτούνται και ιδίως της προώθησης μιάς εκστρατείας ενημέρωσης για την προληπτική βελτίωση όπως είπαμε του ανοσοποιητικού των ευάλωτων με φυσικά μέσα.

Αντιθέτως τα λοκντάουν, οι μάσκες παντού και η κατατρομοκράτηση της προπαγάνδας καταρρακώνουν το ανοσοποιητικό, τον κύριο και μέγιστο αυτόν πυλώνα της προφύλαξης του οργανισμού κατά των λοιμώξεων και κατά των επιδημιών και πανδημιών, αλλά παραλλήλως αυξάνουν την γενική θνησιμότητα και για καθαρά ιατρικούς λόγους πχ περισσότερες θρομβώσεις σε ηλικιωμένους από την έλλειψη κινητικότητας λόγω του εγκλεισμού τους, αλλά και εμμέσως για λόγους οικονομικούς αλλά και κοινωνικούς. Η μέγιστη υποκρισία που βεβαίως υποκρύπτει άλλα κίνητρα.

Επί πλέον και εξ ίσου σπουδαίο, η βλάβη της υγείας ή και της ζωής ενός νεαρότερου και υγιέστερου, από τις παρενέργειες του ανεπιθύμητου από τον ίδιο εμβολιασμού του, είναι με κοινωνικά και ηθικά κριτήρια κατά πολύ βαρύτερες από την (ελάχιστη έως ανύπαρκτη ούτως η άλλως) ωφέλεια υπέρ των πιο ευάλωτων, διότι οι πρώτοι θα κινδυνεύουν να θυσιάσουν περισσότερα,  ποιοτικότερα, παραγωγικότερα και πιό αναπαραγωγικά από άποψη τεκνοποίησης χρόνια, έναντι αυτών που υποτίθεται θα διασώσουν οι ευάλωτοι. Όπως και να εξεταστεί είναι παράλογο που σημαίνει σκόπιμο.

Αντιθέτως, βάσει των ανωτέρω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η κοινωνική ευθύνη του συνόλου προς τα μέλη του, επιβάλλει σε σχέση με αυτά τα εμβόλια, να καθοδηγηθούν να μείνουν ανεμβολίαστοι οι άνθρωποι τόσο περισσότερο όσο υγιέστεροι και νεαρότεροι είναι.

Ειδικώς δε όσον αφορά την θνητότητα λόγω κόβιντ στα παιδιά, προπαγανδιστικά την εμφανίζουν ως μεγάλη, με αναφορές για τις ΜΕΘ με διασωληνωμένα παιδιά που αποβιώνουν, ενώ παραλείπουν να αναφέρουν ότι αυτά τα παιδιά έχουν σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, ότι πάντοτε στις ίδιες ΜΕΘ έχαναν την ζωή τους παιδιά υπό ανάλογες παθολογικές συνθήκες και ότι στο σύνολο της ηλικιακής τους ομάδας η θνητότητα είναι ασήμαντη, ενώ αν εξαιρέσουμε τα επιβαρυμένα με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα παιδιά, η θνητότητα είναι στατιστικώς ανύπαρκτη.

Πρέπει δε να επισημάνουμε ότι η θνητότητα επί των μολυσμένων, τους αφορά είτε αυτοί έχουν διαγνωστεί ως θετικοί είτε δεν έχουν ελεγχθεί, που σημαίνει ότι όσοι κάποια στιγμή μολύνθηκαν, είναι συνολικά πολύ περισσότεροι από όσους συνολικά έχουν διαγνωστεί ως θετικοί. Εξ άλλου και σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύουν τα ίδια για τις πιθανώς εσφαλμένα διαγνωσμένες αιτίες θανάτου.

Σε σχέση με την αναζήτηση της λύσης κατά αυθαίρετο τρόπο αποκλειστικά στα εμβόλια (έναντι δηλαδή των εναλλακτικών μεθόδων προστασίας), αξίζει να παρατηρήσουμε ότι έστω και υπό το κράτος αυτής της εμμονής, θα μπορούσαν να παρασκευαστούν εμβόλια αποκλειστικώς παραδοσιακής τεχνολογίας, όπως το κινέζικό Sinovac για όσους προαιρετικά θα ήθελαν να εμβολιαστούν.

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ δεν έχουν αδειοδοτήσει το Sinovac. Πιθανόν να αποφασίσουν να το κάνουν μόνο όταν θα έχουν εμβολιαστεί με τα γενετικά εμβόλια και με αρκετές δόσεις όλοι στις δυτικές χώρες.

Ενέκριναν τα γενετικά εμβόλια με ατελέστατες δοκιμές, ενώ δεν εγκρίνουν τα παραδοσιακής τεχνολογίας εμβόλια σχεδόν ένα χρόνο μετά, ούτε καν με την αδειοδότηση επείγουσας χρήσης.

Πέραν όμως των εμβολίων ακόμα και των παραδοσιακής τεχνολογίας, υπάρχουν (1) τα φάρμακα που μειώνουν στο ελάχιστο την θνητότητα, η χρήση των οποίων παγκοσμίως καταστέλλεται, συκοφαντείται και εν πολλοίς απαγορεύεται, ιδίως των υπαρχόντων ήδη εδώ και χρόνια που έχει λήξει η ισχύς της πατέντας τους και συνεπώς είναι πάμφθηνα, (2) η χρήση συγκεκριμένων βιταμινών και μετάλλων, (3) η αυτονόητη βελτίωση της διατροφής και των λοιπών φυσικών μέσων προαγωγής της γενικής υγείας και συνεπώς βελτίωσης του ανοσοποιητικού και (4) η επάρκεια του πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας. Η συνδυασμένη εφαρμογή αυτών των τεσσάρων μεθόδων θα εξάλειφε το πρόβλημα ολοσχερώς με εξαίρεση τις πολύ βαριές περιπτώσεις ευάλωτων ασθενών (υπέργηρων ή με βαριά υποκείμενα συνήθως χρόνια νοσήματα) που και χωρίς να ασθενήσουν από αυτόν τον ιό, οι μέρες τους θα ήταν πολύ μετρημένες, είτε προσβληθούν από αυτήν την λοίμωξη είτε από κάποιαν άλλη είτε δεν προσβληθούν από καμία λοίμωξη.

Εν κατακλείδι οι κίνδυνοι των παρενεργειών των εμβολίων είναι πολύ βασικής σημασίας ζήτημα, αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η πανδημία είναι μικρής επικινδυνότητας και συνεπώς τα εμβόλια δεν χρειάζονται περισσότερο από όσο τα εμβόλια της γρίπης (οπότε αν κάποιος θα ήθελε να εμβολιαστεί θα έπρεπε να κάνει ένα παραδοσιακής τεχνολογίας εμβόλιο, το οποίο όμως έχουν φροντίσει να απαγορεύεται και να μην αναγνωρίζεται!), ενώ τα φάρμακα και η βελτίωση του ανοσοποιητικού με απλά αυτονόητα φυσικά μέσα καθιστούν τα εμβόλια ελάχιστα έως καθόλου αναγκαία.

Λίγες επί πλέον παρατηρήσεις για το πολιτικό πλαίσιο.

Η σκηνοθεσία της πανδημίας μέχρι τις λεπτομέρειές της είναι τόσο προφανής που εύλογα υποθέτει κανείς ότι δεν γίνεται απλώς για να πλουτίσουν οι φαρμακευτικές πολυεθνικές αλλά για πιο υπόγειους σκοπούς.

Οι κυβερνήσεις και τα όργανά τους είναι κυρίως μηχανές προπαγάνδας και εκτέλεσης εντολών. Αν δεν υπήρχε αυτή η τρομακτική, πρωτοφανούς έντασης και μαζικότητας παγκόσμια προπαγάνδα στην οποία πρωτοστατούν τα ΜΜΕ, το πολύ μεγάλο συστημικό τμήμα του διαδικτύου, όπως και οι κυβερνήσεις με την τρομοκρατία τους και με την φίμωση των αντίθετων επιστημονικών απόψεων, (και με τις πιέσεις από πολλές κατευθύνσεις όσων επιστημόνων επιχειρούν να μιλήσουν), καθώς και με τον περιφερόμενο θίασο των «ειδικών» επιστημόνων των προσχηματικών κυβερνητικών επιτροπών, τότε ο κόσμος θα διατηρούσε τα στοιχειώδη ανακλαστικά του και θα διέκρινε τις βασικές γραμμές αυτής της παγκόσμιας ενορχηστρωμένης επιχείρησης. Και αν επιπροσθέτως δεν υπήρχαν οι εκβιασμοί των υποχρεωτικοτήτων, κανείς δεν θα υπέκυπτε. Όσοι υπάκουα (λόγω βιοποριστικής ανάγκης ή εμφυτευμένου φόβου) συμμορφώνονται, καλό είναι να ξέρουν ότι κερδίζουν ένα καθρεφτάκι σαν πρωτόγονοι ιθαγενείς (και αυτό σπασμένο), αλλά αυτό που τελικά επιτυγχάνουν είναι να σκάβουν τον πολιτικό, οικονομικό και υγειονομικό λάκκο στον οποίον θα πέσουμε όλοι μας, μαζί και οι ίδιοι.

Μετά τον κορωνοϊό που θα μας κληροδοτήσει το βάρος της εμβολιαστικής νέας τεχνολογίας και τα πιστοποιητικά του σε γενικευμένη εφαρμογή, το θρίλερ έχει και άλλα επεισόδια.

Ένα από αυτά είναι η αναμενόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση και η κρίση στην παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων και τροφίμων με συνέπειες πολύ βαριές που θα οδηγήσουν πιθανότατα στην γενικευμένη δυσκολία της επιβίωσης και στην πραγματική αύξηση της νοσηρότητας και θνησιμότητας από κάθε αιτία.

Κρίση που έχει ήδη πυροδοτηθεί από τα απολύτως αμφιλεγόμενα μέτρα της πανδημίας. Κρίση που θα έχει γίνει «ευκαιρία», κατά το γνωστό πλέον ρητό του μνημονιακού μας ποιητή που μας έλεγε «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία» και το πέτυχε. Ευκαιρία απαραίτητη για τις σχεδιαζόμενες κοσμογονικές αλλαγές.

Πολλές άλλες σκηνοθετημένες κρίσεις παγκοσμίου χαρακτήρα μας περιμένουν, π.χ. πιθανές καταστροφικές κυβερνοεπιθέσεις που θα οδηγήσουν σε «αντιτρομοκρατικά» μέτρα καταστέλλοντας την ελευθερία στο διαδίκτυο που θα μετατραπεί σε δίκτυο ασφυκτικής λογοκρισίας και ανελευθερίας.

Σε όλες αυτές τις κρίσεις θα λαμβάνονται με θράσος και παραλογισμό, αυταρχικά και σκληρά μέτρα για «την ασφάλειά μας και το καλό μας» συντονισμένα σε όλες τις χώρες, μέχρι η σκλαβιά μας και η εξαθλίωση μας να εδραιωθούν. Ίσως τότε με το πέρασμα των χρόνων να το συνηθίσουμε και να μην μας κάνει αίσθηση.

Εξ άλλου ο μέσος άνθρωπος έχει πολιτική μνήμη χρυσόψαρου και οι νεότερες γενιές δεν έχουν συγκριτικές εμπειρίες, όπως τα ζώα βιομηχανικής εκτροφής μη έχοντας γνωρίσει τίποτα άλλο, μάλλον εκλαμβάνουν τον τρόπο ζωής τους ως φυσιολογικό.

Καλώς ήρθατε στον αναδυόμενο θαυμαστό ανεστραμμένο κόσμο των πραξικοπηματιών του παγκοσμιοποιημένου - αλλά κυρίως δυτικοστρεφούς - ολοκληρωτισμού, και συντόμως της βέβαιης δυστοπίας της επίσης προσχηματικής πράσινης κλιματικής ατζέντας.

[Ενημέρωση 17/10/21: Σε αυτές τις κρίσεις προστίθεται και η αμιγώς τεχνητή ενεργειακή κρίση που δημιουργεί σκόπιμα έλλειψη ορυκτών καυσίμων με προσχηματικές δικαιολογίες και χειραγώγηση αυξητικά της τιμής τους, που μαζί με την πανδημία και την κλιματική αλλαγή σχηματίζουν το νέο οικονομικό - παραγωγικό τρίγωνο των Βερμούδων, με συνοπτικές διαδικασίες! ]

Τα ταλαίπωρα, τραγικά θύματα της προπαγάνδας θα εξακολουθούν να καταπίνουν αμάσητα τα νέα επεισόδια της εικονικής πραγματικότητας που θα έχει κόψει και ράψει στα μέτρα τους η τεράστια μηχανή προπαγάνδας και νοητικής-ψυχολογικής χειραγώγησης, με αγωγούς/οχετούς τα βοθρο-κάναλα και τους αμέτρητους συστημικούς ιστοτόπους. Εξ ίσου και με τους εμετικούς αξιωματούχους και τηλεμαϊντανούς που προσποιούνται τους σοβαρούς επιστήμονες, που είναι ένας κι ένας προσεκτικά επιλεγμένοι σαν χαρακτήρες σατυρικής ταινίας, σαν ειδική παραγγελία αντάξια της άποψης που έχουν η κυβέρνηση και τα τηλεοπτικά κανάλια για τους ακροατές τους, ενώ τα θύματα θα λούζονται με το περιεχόμενο των οχετών τρώγοντας ποπκόρν και αγωνιώντας καθ’ έξιν για τα δεινά που δήθεν κατά τύχη πλήττουν την ανθρωπότητα.

Η κατάσταση μοιάζει με ένα φίδι που υπνωτίζει και ακινητοποιεί τα θύματά του πριν τα καταβροχθίσει.

Οι διαδικασίες του Great Reset – της μεγάλης ολοκληρωτικής αναδιάταξης, προχωρούν ολοταχώς. Αν αυτός ο ολοκληρωτισμός εδραιωθεί θα είναι πάρα πολύ δύσκολη η ανατροπή του. Το φως στο βάθος του τούνελ είναι άγνωστο πότε θα φανεί, αλλά σίγουρα αξίζει σε όλους μας κάτι καλύτερο και έτσι ο αγώνας είναι μονόδρομος, ενώ το κύριο πεδίο μάχης είναι ο νους μας.

 

Σημείωση: Τίποτα από τα γραφόμενα στο παρόν κείμενο, σε ιατρικό, πολιτικό ή άλλο επίπεδο, μην το δεχθείτε ως ορθό, απλώς επειδή το διαβάσατε. Η ανάγνωση του κειμένου αυτού γίνεται υπό την αποκλειστική σας ευθύνη, βασιζόμενοι στην κρίση σας και με την παρότρυνσή προς εσάς να το εξετάσετε, να το μελετήσετε και να το διασταυρώσετε με άλλες πηγές πληροφόρησης. Για την ιατρική πληροφόρηση και καθοδήγησή σας θεωρητικά αρμόδιος είναι ο γιατρός σας.