© REUTERS / U.S. Navy Photo/Preston Keres
Πυροσβέστης στο σημείο της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη - RIA Novosti, 1920, 06.09.2021
Victoria Nikiforova .Οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για μια θλιβερή επέτειο - 20 χρόνια από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτό το αποκαλυπτικό γεγονός, σκηνοθετημένο από άγνωστους σεναριογράφους σύμφωνα με όλους τους κανόνες των ταινιών καταστροφής του Χόλιγουντ, έγινε η αφορμή για την Αμερικανική κυβέρνηση να κηρύξει τον πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας και να αρχίσει μια ένοπλη επέμβαση σε άλλες χώρες.
Εντυπωσιασμένη από τη στιγμή - τα αεροπλάνα να πέφτουν στους δίδυμους πύργους, οι άνθρωποι να πηδούν από τους επάνω ορόφους μόνο και μόνο για να μην καούν ζωντανοί, η πτώση τριών ουρανοξυστών ταυτόχρονα (αν και φαίνεται ότι κανείς δεν έπεσε στον τρίτο) - η διεθνής κοινότητα έδωσε στους Αμερικανούς την εντολή να πολεμήσουν τους τρομοκράτες σε όλο τον κόσμο. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια. Είναι δυνατόν να συνοψίσουμε.
Το φημισμένο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ υπολόγισε ότι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν στις χώρες που κατέλαβαν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η Nita Crawford, μία από τις ιδρυτές του προγράμματος Price of War του πανεπιστημίου, τονίζει ότι αυτό είναι "τεράστια υποτίμηση".
Μόνο όσοι σκοτώθηκαν άμεσα στις μάχες συμπεριλήφθηκαν στον απολογισμό των νεκρών. Δεν περιλαμβάνονται εκείνοι που πέθαναν από τις διάφορες μάστιγες του πολέμου - πείνα, δίψα, ασθένειες και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης λόγω της ολοκληρωτικής καταστροφής των υποδομών.
Άλλοι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα εκτιμούν ότι οι νεκροί ήταν πολύ περισσότεροι. "Οι Γιατροί για την Κοινωνική Ευθύνη", για παράδειγμα, υπολόγισαν ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν μόνο στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Πακιστάν μεταξύ 2001 και 2015.
Το μοτίβο των θανάτων που εμφανίζεται στην έκθεση του Πανεπιστημίου Brown είναι ενδιαφέρον: 387.000 από τους νεκρούς ήταν άμαχοι, περίπου 200.000 ήταν τοπικοί στρατιωτικοί που πολεμούσαν στο πλευρό των Αμερικανών και περισσότεροι από 300.000 ήταν τοπικοί αντάρτες, τους οποίους οι Αμερικανοί αποκαλούσαν "τρομοκράτες". Η Nita Crawford παραδέχεται ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που κατατάχθηκαν μετά θάνατον ως τρομοκράτες ήταν απλοί πολίτες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι περίπου επτά χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας", ενώ οι συμβασιούχοι στρατιώτες περίπου οκτώ χιλιάδες. Δηλαδή, είναι σχεδόν εκατό φορές λιγότεροι από τους κατοίκους των κατεχόμενων χωρών. Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί: ήταν αυτή η εντολή που δόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη διεθνή κοινότητα;
Όχι, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους σε καμία περίπτωση δεν είπε ότι ο στρατός του θα προχωρούσε σε γενοκτονία αμάχων. Ορκίστηκε ότι οι Αμερικανοί θα οικοδομήσουν "εθνικές δημοκρατίες" στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού. Φαινόταν σε όλους ότι η πλουσιότερη χώρα του κόσμου είχε τα μέσα να το κάνει. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να είναι ο αστυνόμος του κόσμου, ας το έκαναν.
Οι Αμερικανοί υποτίθεται ότι θα πήγαιναν σε προβληματικές χώρες, θα μάζευαν τις πραγματικές τρομοκρατικές ομάδες και θα άρχιζαν να επιστρατεύουν τη συνεργασία ισχυρών τοπικών πολιτικών, προκειμένου να μεταρρυθμίσουν σιγά-σιγά τα κράτη στις πλάτες τους. Για παράδειγμα, ένα προφανές βήμα θα ήταν να προσκαλέσει τον πρώην βασιλιά Ζαχίρ Σαχ στο Αφγανιστάν. Απολάμβανε αξιοσημείωτη δημοτικότητα και θα μπορούσε να έχει ενοποιήσει τη χώρα.
Αλλά όχι, οι Αμερικανοί δεν το έκαναν. Ξεκίνησαν μια αρνητική επιλογή μεταξύ των τοπικών πολιτικών. Μόνο οι πιο διεφθαρμένοι, οι πιο ατάλαντοι, οι πιο μισητοί από τον λαό επιτρεπόταν να βρίσκονται στην εξουσία, υπό όρους φυσικά. Εθνικοί προδότες, για να το θέσω απλά.
Το κύριο μέλημα του τελευταίου προέδρου του Αφγανιστάν, Ashraf Ghani, τον Αύγουστο ήταν να φύγει από τη χώρα το συντομότερο δυνατό. Στο σημείο αυτό, οι φρουροί του γέμισαν βιαστικά σακιά με δολάρια σε τέσσερα αυτοκίνητα και ένα ελικόπτερο. Τα δολάρια έβγαιναν από το ελικόπτερο. Μια ιστορική στιγμή για τον εθνικό ηγέτη, τι να πούμε περισσότερο.
Στην πραγματικότητα, το μόνο μέλημα των Αμερικανών εταίρων ήταν να βυθίσουν τα κατεχόμενα εδάφη στο απόλυτο χάος και να επωφεληθούν από κάθε είδους παρανομία - να πουλήσουν ναρκωτικά, να πουλήσουν όπλα εκεί.
Το ίδιο Πανεπιστήμιο Brown υπολογίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δαπανήσει περισσότερα από οκτώ τρισεκατομμύρια δολάρια για τον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας". Αυτό είναι ένα πολύ παραπλανητικό στοιχείο. Επισήμως, τα χρήματα πήγαιναν στην ανάπτυξη των κατεχομένων εδαφών. Αλλά, όπως βλέπουμε, δεν έφτασαν εκεί. Το Ιράκ και η Λιβύη είναι βυθισμένες στη φτώχεια. Στο Αφγανιστάν το ένα τρίτο του πληθυσμού λιμοκτονεί. Η μαζική κλοπή από τον προϋπολογισμό θα ήταν μια ενδιαφέρουσα ποινική υπόθεση.
Όχι μόνο αυτό, αλλά το Αφγανιστάν έχει μετατραπεί σε ένα γιγαντιαίο εργαστήριο ναρκωτικών μετά την είσοδο των Αμερικανών εκεί. Παράγει το 90 τοις εκατό της παγκόσμιας ηρωίνης. Οι Αφγανοί πιστεύουν ότι η μερίδα του λέοντος των κερδών από τη διακίνηση ναρκωτικών πηγαίνει μόνο στους Αμερικανούς στρατιωτικούς siloviki. Δηλαδή, επενδύσεις τρισεκατομμυρίων απλώς σπρώχτηκαν σε ιδιωτικές τσέπες και επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες με τα κέρδη.
Ναι, αλλά τι γίνεται με την τρομοκρατία; Όλα σχεδιάστηκαν για να την καταπολεμήσουν. Όμως ο αριθμός των τρομοκρατικών ενεργειών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη έχει αυξηθεί αυτή τη φορά και έχει μετατραπεί απλά σε εμφύλιο πόλεμο όλων εναντίον όλων. Αντί για τα ανακηρυγμένα έθνη-κράτη, εμφανίστηκαν εδάφη όπου ξεχωριστές φυλές, φατρίες και συμμορίες πολεμούν μεταξύ τους. Αντί για δυτική δημοκρατία, υπάρχει καθαρός μεσαιωνισμός με βασανιστήρια, εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, μαζικές εκκαθαρίσεις, κακοποίηση γυναικών, παιδιών και μειονοτήτων.
Οι δυνάμεις ασφαλείας των ΗΠΑ έχουν μια μάλλον συγκεχυμένη σχέση με τους ηγέτες των οργανώσεων που έχουν κηρύξει ως τρομοκράτες. Πρώτα φυλάκισαν τους ηγέτες των Ταλιμπάν. Στη συνέχεια, ξαφνικά τους άφησαν να βγουν από τη φυλακή - και σήμερα είναι αυτοί οι άνδρες που μπαίνουν στην Καμπούλ και ηγούνται της Αφγανικής κυβέρνησης.
Οι ληστές του ISIS* καλύφθηκαν από τον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια των μαχών στη Συρία. Ο Ρωσικός στρατός και οι διπλωμάτες το έχουν πει πολλές φορές. Συνολικά, "υψηλές, υψηλές σχέσεις".
Ολόκληρος ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" περιορίστηκε στο να χωρίσουν οι Αμερικανοί τη χώρα στα δύο και να στρέψουν τους αντιπροσώπους τους εναντίον των τοπικών ανταρτών. Επιλεγμένες τοπικές "ελίτ" έλεγχαν με ευαισθησία τη διαδικασία. Σε αυτό το αιματηρό χάος, οι αμερικανικές επιχειρήσεις, οι υπηρεσίες ασφαλείας και ο στρατός κέρδιζαν για δεκαετίες. Κάτι πήγε και στους απλούς Αμερικανούς: τα στρατιωτικά εργοστάσια δούλευαν ρολόι, η αμυντική βιομηχανία αναπτύχθηκε, τα Αμερικανικά όπλα είχαν μεγάλη ζήτηση στην παγκόσμια αγορά.
Το τίμημα ήταν οι ζωές αθώων ανθρώπων. Η αμερικανική οικονομία κυριολεκτικά ανακύκλωνε το αίμα σε δολάρια και ζούσε από τη λεηλασία των εδαφών. Οι Αμερικανοί πολιτικοί το γνώριζαν καλά αυτό. Το 1996, η οικοδέσποινα Μαντλίν Ολμπράιτ ρωτήθηκε από την τηλεόραση του CBS: "Σχεδόν μισό εκατομμύριο παιδιά έχουν πεθάνει στο Ιράκ (ως αποτέλεσμα των Αμερικανικών κυρώσεων - σ.σ.), σύμφωνα με τη UNICEF. Αυτό είναι περισσότερο από ό,τι στη Χιροσίμα. Άξιζε πραγματικά τον κόπο;" - "Δύσκολη επιλογή", απάντησε η Albright. - Αλλά ναι, άξιζε τον κόπο".
Πριν από μερικά χρόνια, δεν ήταν πλέον οι Αμερικανικές κυρώσεις που στοίχισαν τη ζωή των παιδιών του Ιράκ, αλλά οι Αμερικανικές σφαίρες. Και μόλις τις προάλλες, μια αμερικανική βόμβα ανατίναξε ένα αυτοκίνητο στην Καμπούλ. Υποτίθεται ότι ήταν παγιδευμένο με εκρηκτικά. Η έκρηξη σκότωσε έως και είκοσι Καμπούλις που έτυχε να βρίσκονται στην περιοχή. Ανάμεσά τους ήταν έξι παιδιά. Το μικρότερο κορίτσι ήταν δύο ετών.
Ο "παγκόσμιος αστυνομικός" θυμίζει όλο και περισσότερο τον χαρακτήρα του Stephen King "Hopeless" - έναν αστυνομικό με εμμονή με τους δαίμονες που σκοτώνει όλους γύρω του. Ο συγγραφέας θεωρείται από τους Αμερικανούς ως ένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ρεαλιστής.
Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τον Αμερικανικό στρατό στο πλαίσιο του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας αξίζουν, φυσικά, μια ενδελεχή διεθνή έρευνα. Οι ΗΠΑ ήταν πολύ προσεκτικές στην αποφυγή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ωστόσο, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι ΜΚΟ σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να γράφουν τον τρομερό απολογισμό της Αμερικανικής κατοχής. Είναι κοινό μας καθήκον απέναντι στα θύματα.
Και είναι καιρός ο αστυνόμος του κόσμου να παραιτηθεί επειγόντως. Μέχρι σήμερα, η Ρωσία παραμένει ο μόνος σωτήρας των εθνών από τα αμερικανικά τόμαχοκ του εκδημοκρατισμού. Ο ρωσικός στρατός σταμάτησε το "ελεγχόμενο χάος" στη Συρία. Οι Ρώσοι διπλωμάτες απέτρεψαν την έκρηξη εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία. Η Ρωσία σταμάτησε την αιματοχυσία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Εμείς εξάγουμε ειρήνη και ασφάλεια, οι Αμερικανοί εξάγουν αιματηρό χάος.
Το φημισμένο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ υπολόγισε ότι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν στις χώρες που κατέλαβαν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η Nita Crawford, μία από τις ιδρυτές του προγράμματος Price of War του πανεπιστημίου, τονίζει ότι αυτό είναι "τεράστια υποτίμηση".
Μόνο όσοι σκοτώθηκαν άμεσα στις μάχες συμπεριλήφθηκαν στον απολογισμό των νεκρών. Δεν περιλαμβάνονται εκείνοι που πέθαναν από τις διάφορες μάστιγες του πολέμου - πείνα, δίψα, ασθένειες και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης λόγω της ολοκληρωτικής καταστροφής των υποδομών.
Άλλοι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα εκτιμούν ότι οι νεκροί ήταν πολύ περισσότεροι. "Οι Γιατροί για την Κοινωνική Ευθύνη", για παράδειγμα, υπολόγισαν ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν μόνο στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Πακιστάν μεταξύ 2001 και 2015.
Το μοτίβο των θανάτων που εμφανίζεται στην έκθεση του Πανεπιστημίου Brown είναι ενδιαφέρον: 387.000 από τους νεκρούς ήταν άμαχοι, περίπου 200.000 ήταν τοπικοί στρατιωτικοί που πολεμούσαν στο πλευρό των Αμερικανών και περισσότεροι από 300.000 ήταν τοπικοί αντάρτες, τους οποίους οι Αμερικανοί αποκαλούσαν "τρομοκράτες". Η Nita Crawford παραδέχεται ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που κατατάχθηκαν μετά θάνατον ως τρομοκράτες ήταν απλοί πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου