Ασφυξία!

 Ας δούμε κάπως πιο προσεκτικά τι σχεδίασαν οι ειδικοί του γερμανικού κράτους (και σίγουρα του αγγλικού, και του γαλλικού, και του ισπανικού, και… και… και…).

Πρώτον: να μην μιλάμε για την πραγματική θνησιμότητα! Σίγουρα δεν βόλευε…

Δεύτερον: διαρκής τονισμός των πνευμονικών επιπλοκών που προκαλούνται, υποτίθεται, απ’ τον covid. Τέτοιες επιπλοκές («πενυμονίες») δημιουργούνται από πολλές αιτίες, κυρίως βακτηρίδια – και δεν είναι άγνωστες σαν αφηρημένη κοινωνική εμπειρία. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε η «επιστημονική γνώση» ότι βασικός «δρόμος» πρόκλησης πανικού είναι η ασφυξία· ή ο φόβος γι’ αυτήν.

Θεωρούμε ωστόσο εύλογο ότι τέτοιος μαζικός φόβος δεν θα μπορούσε να προκληθεί μόνο με λόγια. Τα φέρετρα του Bergamo ξανά και ξανά, «σερβιρισμένα» με την δόλια εξήγηση «πέθαναν από τον covid» και όχι την σωστή (: τα νοσοκομεία του Bergamo είναι μισο-κατεστραμμένα λόγω νεοφιλελευθερισμού α λα ιταλικά και βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση κατάρρευσης ακόμα και στις επιδημίες της κοινής γρίπης…), έπαιξαν τον οπτικό ρόλο τους…

Τρίτον: η «οπλοποίηση των παιδιών». Ξέρουμε ότι

έγιναν διάφορες μισανθρωπικές επενδύσεις σε βάρος των παιδιών. Ας πούμε ο βρώμικος και αυθαίρετος ισχυρισμός ότι είναι «υγιειονομικές βόμβες». Εδώ ο στόχος ήταν διπλός: να φοβηθούν τα παιδιά τα ίδια (και να γίνουν «ελεγκτές» των μεγάλων), αλλά να φοβηθούν και οι μεγάλοι για το τι μπορεί να συμβεί είτε στα παιδιά τα ίδια είτε με «φορείς» τα παιδιά…

Τέταρτον: κανείς δεν αποθεραπεύεται με βεβαιότητα! Η παρότρυνση του π.ο.υ. να πετιέται στην «κοινή δεξαμενή» οποιοσδήποτε έχει βρεθεί απλά positive (ή φαίνεται να είναι τέτοιος…) ακόμα κι να πεθάνει από άλλο λόγο μέσα σε 28 ημέρες, είναι συνώνυμη του δόγματος «κανείς δεν γλυτώνει»! Στην αγγλία τον ένα μήνα τον έκαναν τρεις, μέχρι που τους τσάκωσε μια ομάδα απ’ την evidence-based medicine του πανεπιστημίου της Οξφόρδης… Αναγκάστηκαν να σβήσουν, «έτσι», 5.000 θανάτους και καθάρισαν. Στην ισπανία λίγο πριν είχαν σβήσει, πάλι «έτσι», 2.000 θανάτους. Αλλά η απαγόρευση των νεκροψιών ήταν το τέλειο μέσο για να μην εντοπιστούν τα ίχνη της δημιουργικής λογιστικής θανάτου. Συνεπώς; «Να προβάλουμε μόνο αυτά τα στοιχεία»….

Πέμπτον: να προβάλεται ο συνδυασμός της «ισπανικής γρίπης» (1919…) με την «Μεγάλη Κρίση» (1929). Και να δημιουργηθούν ενοχές ταυτόχρονα για μεγαλύτερη υγιειονομική και οικονομική καταστροφή αν οι υπήκοοι δεν πειθαρχήσουν. (Στη γερμανία το «δεν έχουμε πολλές μ.ε.θ.» δεν θα έπιανε; Ή θα προκαλούσε άλλου είδους ανεπιθύμητες κριτικές;).

πηγή