Το «μίσος» ως μόνιμη πολιτική μομφή της πολιτικά ορθής αριστεράς

Του Michael από το Southern Nationalist Network / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ



Είναι γνωστός ο πολλαπλασιασμός όρων, όπως «ομάδα μίσους» (‘hate group’), «Λευκός ρατσιστής» (‘White supremacist’) και «φανατικός» (‘bigot’) για όσους διαφωνούν με την σύγχρονη ‘πολιτικά ορθή ατζέντα της Αριστεράς που στοχεύει στην αποδόμηση της παραδοσιακής δυτικής κοινωνίας στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Για πολλά χρόνια η Δεξιά εμφανίστηκε ανίσχυρη απέναντι στις κατηγορίες για «ρατσισμό» και τελικά υιοθέτησε τη γλώσσα της Αριστεράς και αναπαράγαγε αυτόν τον όρο αντι-κατηγορώντας τους φιλελεύθερους ότι «είναι οι πραγματικοί ρατσιστές». Η αξιολύπητη αυτή αντίδραση
δεν οδήγησε πουθενά τη Δεξιά. Ωστόσο, μπορεί να είμαστε στο σημείο όπου πλέον αυτού του είδους η «ονοματοδοσία» θα αγνοηθεί από ένα αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων στο ευρύτερο κοινό. Αυτό μπορεί να είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του προφανούς στόχου της επικρατούσας ιδεολογίας να χαρακτηρίσει όλους τους λευκούς «ρατσιστές».

Ένα εκπαιδευτικό παράδειγμα της τακτικής της πολιτικά ορθής Αριστεράς να χαρακτηρίζει κάποιον που διαφωνεί ως μέρος μιας «ομάδας μίσους» έρχεται από μια (αμερικάνικη) ιστοσελίδα που ονομάζεται ‘Hate on the Web Bibliography’. Υπάρχουν μερικά πράγματα που θα πρέπει να σημειωθούν σχετικά με αυτήν την ιστοσελίδα.

Πρώτον, αρχίζει με μια φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του «Μεσσία» της πολιτικά ορθής Αριστεράς. Δεύτερον, κοιτάξτε τον διαχωρισμό σε «καλούς» και «κακούς». Όπως ο ο Dr Paul Gottfried, ο Jonathan Bowden, ο Keith Preston, ο Richard Spencer και άλλοι επικριτές της πολιτικά ορθής Αριστεράς έχουν επισημάνει, το μεγαλύτερο μέρος της ιδεολογίας έχει προκύψει ως μια «χριστιανική θεολογία αντικατάστασης» - μια κοσμική ηθική με τους δικούς της «κακούς» (η παραδοσιακή δυτική χριστιανική κοινωνία) και «καλούς» (μια πολυπολιτισμική ουτοπία). Οι ομάδες που ανήκουν στους «καλούς», που αναγράφονται στο site είναι (κατά σειρά που εμφανίζονται) οι μετανάστες, οι ΛΟΑΤ (λεσβίες, γκέι, bi-sexuals και τρανσέξουαλ), οι μαύροι, οι Εβραίοι και οι «αντι-ρατσιστές». Φυσικά, στις ομάδες των «κακών» είναι όλοι εκείνοι που αντιτίθενται στην ομάδες των «καλών».

Τρίτον, οι πληροφορίες σχετικά με την ιστοσελίδα (όπως οι ίδιοι παραδέχθηκαν) έχει ληφθεί από το Southern Poverty Law Center (SPLC), ένα καλά χρηματοδοτούμενο γκρουπ που επιτίθεται σε χριστιανούς, συντηρητικούς, Νότιους, κλπ. Η ιστοσελίδα διαθέτει μια σελίδα αφιερωμένη σε επιθέσεις κατά της Λίγκας του Νότου (League of the South) και περιέχει τη συνηθισμένη παραπληροφόρηση. Έγραψα μια απάντηση στην σελίδα ως σχόλιο πάνω από μία ημέρα. Μέχρι τώρα, το σχόλιό μου ακόμα «περιμένει έγκριση». Είναι αμφίβολο αν το σχόλιο αυτό εγκριθεί ποτέ. Ως εκ τούτου, σας παραθέτω την απάντησή μου παρακάτω. Επισημαίνει τα λάθη που έγιναν στη σελίδα και μπορεί να είναι διδακτική για το πώς λειτουργούν οι «αντιρατσιστές»:


Η ανάρτηση είναι ανακριβής σε πολλά σημεία. Πρώτον, η Λίγκα δεν θέλει να «αποκαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην προ-του Εμφυλίου Πολέμου κατάσταση. Η Λίγκα θέλει έναν ανεξάρτητο Νότο που να είναι ευδιάκριτα νότιος. Κοιτάει προς το μέλλον. Έχουμε ήδη δει τη διάλυση της ΕΣΣΔ και πολλών άλλων πολυ-εθνικών κρατών. Θα δούμε τελικά τη διάλυση του ήδη παραπαίοντος πολυεθνικού κράτους των ΗΠΑ.


Δεύτερον, η Λίγκα δεν «επικροτεί μια Αμερική με επικεφαλής Αμερικανούς ευρωπαϊκής καταγωγής, και θεωρεί τους ανθρώπους από οποιοδήποτε άλλο πολιτισμό ως λιγότερο σημαντικούς». Δεν μας νοιάζει ποιος διοικεί τις ΗΠΑ, εμείς θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητοι από αυτές. Εκείνοι στη Νέα Υόρκη ή στην Καλιφόρνια μπορούν να επιλέξουν όποιον επιθυμούν για την Ουάσιγκτον, DC – εμείς θέλουμε απλώς να μην είμαστε κάτω από αυτή την κυβέρνηση.

Θέλουμε να εξασκήσουμε αυτό που ο Τόμας Τζέφερσον ονόμαζε ως «αναφαίρετο δικαίωμα» στην αυτοδιάθεσή μας. Ούτε θεωρούμε τους ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτισμούς ότι είναι λιγότερο σημαντικοί από εμάς, εμείς απλώς θεωρούμε ότι είναι διαφορετικοί. Αυτή είναι η πραγματική ποικιλομορφία. Οι άνθρωποι στην Καλιφόρνια είναι διαφορετικοί από ό, τι είναι οι Νότιοι. Αυτό είναι ένα γεγονός. Οι Ιρλανδοί είναι διαφορετικοί από τους Νιγηριανούς. Αυτό είναι επίσης γεγονός. Αναγνωρίζουμε το γεγονός και δεχόμαστε την πραγματικότητα αντί να προσπαθούμε να την αποφύγουμε.


Τρίτον, η Λίγκα δεν θέλει να «επιστρέψει η Αμερική σε κοινωνικές και φυλετικές αντιλήψεις μιας χρονικής περιόδου όπου πολλοί άνθρωποι (άνθρωποι του χρώματος, γυναίκες κάθε χρώματος) δεν θεωρούνταν πολίτες.» Και πάλι, έξω από το Νότο οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν για τους εαυτούς τους ότι επιθυμούν. Δεν έχουμε καμία επιθυμία να επιβάλουμε τις αξίες μας στους άλλους με τον ίδιο τρόπο που οι άλλοι συνήθως επιθυμούν να επιβάλουν τις αξίες τους πάνω σε μας. Και πάλι, δεν θέλουμε να πάμε πίσω στο χρόνο. Προσβλέπουμε σε μια εποχή όπου οι ενοποιημένο αμερικάνικο καθεστώς θα έχει χωριστεί και οι ξεχωριστοί λαοί των διαφόρων περιοχών και πολιτισμών θα μπορούν να αυτοκυβερνηθούν έχοντας πλήρως ελευθερωθεί από την Ουάσιγκτον, DC. Αυτό είναι που θέλουμε. Αυτό δεν είναι ένα μήνυμα «μίσους» - είναι ένα μήνυμα αυτοδιάθεσης.


Αν θα θέλατε να βοηθήσει στην ήττα της πολιτικά ορθής αριστερής ατζέντας, φροντίστε να γελάσετε δυνατά την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να αναφέρεται σε «ρατσιστές» ή «λευκούς ρατσιστές». Στη συνέχεια, φροντίστε να ενημερώσετε τους γύρω σας ότι «έτσι ονομάζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους». Όσο πιο γρήγορα το ακούσει ο καθένας και το καταλάβει, τόσο πιο γρήγορα μπορούμε να νικήσουμε την πολιτική ορθότητα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
το είδα: http://redskywarning.blogspot.com/2012/02/blog-post_1770.html