Οι γενετικά μεταλλαγμένοι αδενοιοί, είναι οι νέοι πρωτοπόροι των εμβολίων COVID-19. Μπορούν να ξεπεράσουν το σκοτεινό παρελθόν τους;

 12 Μαίου 2020

Οι CanSino Biologics, Johnson & Johnson και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης χρησιμοποιούν όλες γενετικά τροποποιημένους μεταλλαγμένους ιούς κοινού κρυολογήματος για να κατασκευάσουν εμβόλια COVID-19. 

Η τεχνολογία αυτή  έχει πάνω από 30 χρόνια στην παραγωγή, αλλά δεν έχει ακόμη αποφέρει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο για τον άνθρωπο.

Η CanSino Biologics ξεκίνησε μια κλινική δοκιμή για το εμβόλιο COVID-19 με βάση το Ad5 στις 16 Μαρτίου..

Oι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο βάλαν ένα μεγάλο στοίχημα (το στοίχημα το έβαλαν οι φαρμακοβιομηχανίες και προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια), ότι τα πρώτα εμβόλια για την COVID-19 θα μπορούσαν να γίνουν με γενετικά τροποποιημένους, μεταλλαγμένους ιούς. 

Οι γενετικά μεταλλαγμένοι αδενοιοί, που ονομάζονται αδενοϊικοί φορείς, έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν ένα

συνθετικό τροποποιημένο γονίδιο από τον SARS-CoV-2, από την ακίδα του καινούριου, novel κοροναϊού (δεν έχουμε ελέγξει προηγουμένων ετών δείγματα αίματος, για να δούμε εαν όντως είναι καινούριος), που προκαλεί την COVID-19, στο σώμα μας, (κάτι που δεν έχει αποδειχθεί) όπου τα κύτταρα μας θα διαβάσουν το γονίδιο και θα φτιάξουν πρωτεΐνες.

Όπως με όλα τα εμβόλια, η ιδέα είναι να εξαπατήσουμε το σώμα μας να σκεφτεί ότι έχει μολυνθεί. Αυτές οι αυτο-κατασκευασμένες ακίδες πρωτεΐνης (το σώμα μας θα δημιουργήσει τις ακίδες πρωτεινές του ιού, το γονίδιο θα δώσει εντολή στο σώμα μας να δημιουργήσει κομμάτι του ιού, την ακίδα) έτσι θα εκπαιδεύσουν το σώμα μας να εντοπίζει και να τερματίζει τυχόν πραγματικές μολύνσεις SARS-CoV-2 πριν ο ιός καταστρέψει προξενήσει ζημιά. 

Στα παραδοσιακά εμβόλια παρασκευάζαμε στο εργαστήριο ολόκληρο εξασθενημένο ιό, και τον βάζαμε στο εμβόλιο και κατ επέκταση στο σώμα μας. Ενώ τώρα κομμάτι του ιού τον παρασκευάζει το ίδιο μας το σώμα, όχι το εργαστήριο, αντικαταστήσαμε το εργαστήριο με το σώμα μας.

Η τεχνική βρίσκεται σε εξέλιξη για περισσότερες από 3 δεκαετίες, χωρίς αποτελέσματα, αλλά χάρη στην COVID-19, πρόκειται να δοκιμαστεί όπως ποτέ άλλοτε.

Μόλις η γενετική ακολουθία του SARS-CoV-2 δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο τον Ιανουάριο, τρεις ομάδες άρχισαν να εργάζονται ανεξάρτητα για εμβόλια αδενοϊικών φορέων, γενετικα μεταλλαγμένων αδενοιών, για την COVID-19 (χωρίς να έχουν τον ιό, μόνο απο την γενετική ακολουθία και απο προγράμματα υπολογιστή): 

Η CanSino Biologics, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και η Johnson & Johnson. Και οι τρεις ομάδες είναι γεμάτες βετεράνους εμβολίων και τα προγράμματα COVID-19 έχουν συγκεντρώσει παγκόσμια προσοχή (και χρήμα) για την κλίμακα και την ταχύτητά τους.

Οπως επίσης και άρση της αυστηρής νομοθεσίας που υπήρχε για την γονιδιακή θεραπεία μετα τους θανάτους στην αρχή του 2020.

Βέβαια αυτοί οι βετεράνοι δεν είχαν αποτελέσματα και επιτυχημένες κλινικές μελέτες για πάνω απο 3 δεκαετίες.

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ένα εμβόλιο COVID-19 θα χρειαστεί για να σταματήσει η εξάπλωση του κοροναϊού και να τερματιστεί η πανδημία, η οποία έχει στοιχίσει πάνω από 270.000 ζωές μέχρι στιγμής. Τους τελευταίους 4 μήνες, περισσότερες από 100 ομάδες συμμετείχαν στον αγώνα για την ανάπτυξη εμβολίων COVID-19. Οι προσπάθειές τους καλύπτουν ένα φάσμα τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων συμβατικών, αδρανοποιημένων ιών, γενετικα τροποποιημένων Αδενοϊικών φορἐων και νέων, μη αποδεδειγμένων τεχνολογιών όπως τα εμβόλια messenger RNA (mRNA).

Μέσα σε αυτόν τον αγώνα, τα εμβόλια αδενοϊικών φορέων έχουν τη διάκριση να φτάσουν πρώτα στους ανθρώπους.

Το εμβόλιο αδενοϊού φορέα CanSino το έκανε σε δοκιμές σε ανθρώπους στην Κίνα τον Μάρτιο. Αργότερα εκείνο τον μήνα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χορήγησε περισσότερα από 500 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει την J&J να πραγματοποιήσει έως και 1 δισεκατομμύριο δόσεις εμβολίου, το οποίο δεν αναμένεται να υποβληθεί σε κλινικές δοκιμές μέχρι τον Σεπτέμβριο. 

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, εν τω μεταξύ, ακολουθεί την πιο φιλόδοξη προσέγγιση: στα τέλη Απριλίου, ξεκίνησε μια δοκιμή 1.100 ατόμων για να αποδείξει την ασφάλεια του εμβολίου του, ενώ αναζητούσε σημάδια ότι λειτουργεί. Στόχος του είναι να ολοκληρώσει αυτήν τη μελέτη σε μόλις ένα μήνα και στη συνέχεια να ξεκινήσει μια δοκιμή Φάσης ΙΙΙ 5.000 ατόμων το Ιούνιο. 

Εάν είναι επιτυχές, το πρόγραμμα της Οξφόρδης θα ξεπεράσει όλα τα άλλα εμβόλια COVID-19 στην ανάπτυξη.

«Έχουν το πιο επιθετικό χρονοδιάγραμμα οποιασδήποτε ομάδας», λέει ο Thomas G. Evans, επικεφαλής επιστημονικός διευθυντής της Vaccitech, μιας εταιρείας που ιδρύθηκε το 2016 για να εμπορευματοποιήσει την τεχνολογία αδενοϊικών φορέων της Οξφόρδης. 

Τον Απρίλιο, η Vaccitech και η μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία AstraZeneca ανακοίνωσαν μια συνεργασία για την ανάπτυξη και εμπορευματοποιήσω του εμβολίου της Οξφόρδης. «Η Οξφόρδη είναι πιθανό να έχει τα πρώτα δεδομένα αποτελεσματικότητας στον κόσμο» για ένα εμβόλιο COVID-19, πιθανώς ήδη από τον Αύγουστο, πράγμα που σημαίνει ότι η διανομή του εμβολίου θα μπορούσε να ξεκινήσει το φθινόπωρο, λέει ο Evans.

Ορισμένοι επιστήμονες λένε ότι τα εμβόλια φορέων αδενοϊού, και ειδικότερα το εμβόλιο της Οξφόρδης, μπορεί να είναι η καλύτερη ευκαιρία της κοινωνίας για επιστροφή στην κανονικότητα. 

«Από όσα έχω δει εκεί έξω, είναι πιθανώς η πιο υποσχόμενη πλατφόρμα », λέει ο Hildegund Ertl, ο οποίος μελετά τα εμβόλια αδενοϊικών φορέων στο Ινστιτούτο Wistar στη Φιλαδέλφεια.

Σε σύγκριση με μερικές από τις νεότερες, πειραματικές τεχνολογίες - όπως το εμβόλιο mRNA της Moderna, το οποίο ήταν το πρώτο που εισήλθε σε ανθρώπινες δοκιμές στις ΗΠΑ - οι αδενοϊικοί φορείς, οι γενετικά τροποποιημένοι αδενοιοί, θεωρούνται ως μια πιο δοκιμασμένη και αληθινή προσέγγιση. 

Η J&J αποκαλεί την πλατφόρμα αδενοϊικών φορέων της ως «αποδεδειγμένη» τεχνολογία.

Ενώ οι αδενοϊικοί φορείς έχουν δοκιμαστεί σε πολύ περισσότερα άτομα από τα εμβόλια mRNA, η τεχνολογία χρησιμοποιείται σήμερα σε ένα μόνο εμπορικό κτηνιατρικό εμβόλιο: ένα εμβόλιο λύσσας που χρησιμοποιείται για την ανοσοποίηση άγριων ζώων. 

Μέχρι στιγμής, κανένα εμβόλιο αδενοϊικού φορέα δεν έχει δείξει ότι μπορούν να αποτρέψουν ασθένειες στους ανθρώπους.

«Δεν είναι αποδεδειγμένο έως ότου λάβει άδεια και μετά τη χορήγηση άδειας, συνεχίζει να επιτυγχάνει», λέει ο Ertl. 

«Δεν μπορούμε  να πούμε ότι έχει αποδειχθεί χωρίς δεδομένα αποτελεσματικότητας από ομότιμους κριτές ».

Υπάρχει ένα άλλο πιθανό πρόβλημα. 

Ακριβώς όπως τα ανθρώπινα σώματα αναπτύσσουν ανοσοαπόκριση στις περισσότερες πραγματικές ιογενείς λοιμώξεις, το σώμα μας αναπτύσσει επίσης ανοσία στους αδενοϊικούς φορείς. 

Αυτό καθιστά προβληματικές τις ενέσεις των εμβολίων αδενοϊικών φορέων. 

Μετά από μια δεύτερη ένεση, το σώμα μας θα εξαπολύσει μια επίθεση αντισωμάτων στο ίδιο το εμβόλιο. 

Οι αδενοϊικοί φορείς προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους

Και δεδομένου ότι οι αδενοϊικοί φορείς, είναι μεταλλαγμένοι, γενετικά τροποποιημένοι ιοί, που βασίζονται σε φυσικούς ιούς, στους οποίους ενδέχεται να έχουν ήδη εκτεθεί ορισμένοι από εμάς, τα εμβόλια μπορεί να μην λειτουργούν για όλους, (εως τώρα δύσκολα λειτουργούσαν).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

Τα εμβόλια αδενοϊού μπορεί να καταλάβουν το επίκεντρο εν μέσω της πανδημίας του κοροναϊού, αλλά έχουν ένα σκοτεινό παρελθόν.

Όταν οι επιστήμονες άρχισαν να δημιουργούν αδενοϊικούς φορείς στη δεκαετία του 1980, οι περισσότεροι συνεργάστηκαν με ένα συγκεκριμένο είδος αδενοϊού που ονομάζεται Ad5, ο οποίος μολύνει παντού τον άνθρωπο και προκαλεί το κοινό κρυολόγημα. 

Οι ερευνητές τροποποίησαν γενετικά, απογύμνωσαν τον Ad5 από τα γονίδια που χρειάστηκε για να αντιγράψουν και να εισαγάγουν αυτά τα γονίδια σε γενετικά τροποποιημένες κυτταρικές σειρές. 

Αυτό εξασφάλισε ότι οι γενετικά τροποποιημένοι ιοί θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μόνο σε αυτά τα ειδικά κύτταρα στο εργαστήριο. 

Άνοιξαν επίσης το γονιδίωμα Ad5 οι επιστήμονες για να συρράψουν νέα γονίδια της επιλογής τους.

Πολλοί επιστήμονες ήλπιζαν να χρησιμοποιήσουν τον Ad5 για να παραδώσουν ένα ανθρώπινο γονίδιο που θα μπορούσε να διορθώσει σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις - μια προσέγγιση που ονομάζεται γονιδιακή θεραπεία. 

Αυτές οι προσπάθειες σταμάτησαν το 1999 όταν έφηβος, ένα αγόρι με μια σπάνια γενετική νόσο του ήπατος πέθανε μετά την ένεση μιας γονιδιακής θεραπείας με βάση τον Ad5, η οποία είχε σχεδιαστεί στο εργαστήριο του James Wilson στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. (Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις.)

Η μεγάλη δόση 38 τρισεκατομμυρίων ιών η οποία δόθηκε στον ασθενή προκάλεσε μαζική φλεγμονή σε όλο το σώμα, καταιγίδα κυτοκινών και προκάλεσε υπερδιέγερση στο ανοσοποιητικό του σύστημα.

Μετά από αυτό, οι επιστήμονες σταμάτησαν ως επί το πλείστον να χρησιμοποιούν αδενοϊικούς φορείς για γονιδιακή θεραπεία, επειδή  η δόση πρέπει να είναι υψηλή για να φθάσει σε πολλά κύτταρα του σώματος.

Άλλοι ερευνητές χρησιμοποίησαν γενετικά τροποιημένους AAV διαπίστωσαν ότι ο AAV9 μπόρεσε να διασχίσει το προστατευτικό φράγμα του αιματοεγκαφαλικού φραγμού που συνήθως προστατεύει τον εγκέφαλο απο το να εισέρχονται σε αυτόν φάρμακα και ιοί και ανέπτυξαν μια πειραματική γονιδιακή θεραπεία για την αιμορροφιλία Β χρησιμοποιώντας το AAV8.

Οι AAV είναι ιοί που σχετίζονται με αδενοιούς από την οικογένεια του παρβοϊού, είναι μικροί ιοί με γονιδίωμα μονόκλωνου DNA. Αυτοί οι ιοί μπορούν να εισάγουν γενετικό υλικό σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία στο χρωμόσωμα 19 με σχεδόν 100% βεβαιότητα.

Ωστόσο, οι προγραμματιστές εμβολίων θεωρούσαν ότι η φλεγμονή που προκαλείται από αδενοϊό αποτελεί πλεονέκτημα.

"Υπάρχει μια έκφραση  ότι μια αποτυχημένη γονιδιακή θεραπεία κάνει ένα καλό εμβόλιο", λέει ο Luk Vandenberghe, ειδικός σε ιικούς φορείς της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Ένα ελκυστικό χαρακτηριστικό είναι ότι τα φλεγμονώδη αποτελέσματα των αδενοϊών σημαίνει ότι οι προγραμματιστές εμβολίων δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούν ανοσοενισχυτικά, μόρια που προστίθενται σε συμβατικά εμβόλια για να κατευθύνουν την προσοχή του ανοσοποιητικού συστήματος στην ιική πρωτεΐνη. 

Οι ίδιοι οι αδενοϊοί οδηγούν τη φλεγμονή, η οποία διατηρείται υπό έλεγχο δίνοντας τα εμβόλια σε χαμηλές δόσεις.

Από ότι βλέπουμε ομως απο τα αποτελέσματα των εμβολίων τωρα που χάρη της πανδημίας του κορονοιού δοκιμάζονται σε εκατομμύρια ανθρώπων, οδηγούν σε κάποιους παρενέργειες με αύξηση καταιγίδας κυτοκινών.

Και όλα τα γενετικά εμβόλια — εμβόλια DNA, εμβόλια mRNA και εμβόλια φορέων αδενοϊών—μιμούνται μια φυσική ιογενή λοίμωξη αναγκάζοντας το σώμα μας να παράγει ιικές πρωτεΐνες μέσα στα κύτταρα μας. 

Αυτό ωθεί τα Τ κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος να επιτεθούν σε αυτά τα εμβολιασμένα κύτταρα και στη διαδικασία μαθαίνουν να αναζητούν και να καταστρέφουν κύτταρα που έχουν μολυνθεί με τον πραγματικό ιό στο μέλλον.

Τα παραδοσιακά εμβόλια, φτιαγμένα από εξασθενημένους ιούς ή ιικές πρωτεΐνες, διεγείρουν τα Β κύτταρα για να δημιουργήσουν αντισώματα κατά του ιού. Αυτά τα αντισώματα προσκολλώνται σε εισβολείς ιούς και τα αποτρέπουν μπαίνοντας στα κύτταρα μας.

Το πρόβλημα είναι ότι μόλις ο ιός διεισδύσει στα κύτταρα μας, τα αντισώματα από ένα παραδοσιακό εμβόλιο είναι άχρηστα. 

Είναι σε αυτό το στάδιο που τα Τ κύτταρα πρέπει να επέμβουν. 

Οι φορείς αδενοϊού «είναι το καλύτερο από όλα τα εμβόλια για να προκαλέσουν μια απόκριση Τ-κυττάρου», λέει ο Ertl του Wistar.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι προγραμματιστές εμβολίων στράφηκαν σε αδενοϊικούς φορείς στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για να αντιμετωπίσουν ασθένειες, όπως το AIDS, η ελονοσία και η φυματίωση, που προκαλούνται από παθογόνα που κρύβονται στα κύτταρα.( και δεν το κατάφεραν για πολλούς λόγους)

Η μεγαλύτερη και πιο διαβόητη προσπάθεια ήταν της Merck & Co., η οποία είχε αναπτύξει ένα εμβόλιο για τον ιό HIV με βάση το Ad5. 

Δύο μεγάλες κλινικές δοκιμές σταμάτησαν στις αρχές του 2007 όταν έγινε σαφές ότι το εμβόλιο δεν λειτουργούσε - και, ακόμη πιο ανησυχητικά, μπορούσε να αυξήσει ακόμη και τον κίνδυνο μολύνσεων από HIV σε ένα υποσύνολο ατόμων με προϋπάρχουσα ανοσία στον Ad5.

«Αυτό έβαλε ένα μεγάλο φρένο στους αδενοϊούς για τα επόμενα 5 χρόνια», λέει ο Evans του Vaccitech.

Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, (ΝΑΙD Φάουτσι), τα οποία χρηματοδότησαν εν μέρει τις δοκιμές, κάλεσαν μια συνάντηση για να αποφασίσουν εάν θα προχωρήσουν σε δοκιμές εμβολίων με βάση το Ad5. 

Το 2009, αποφάσισαν να προχωρήσει με μια τροποποιημένη έκδοση μιας προγραμματισμένης δοκιμής εμβολίου για τον HIV, εφόσον οι συμμετέχοντες δεν είχαν προϋπάρχουσα ανοσία στο Ad5. 

Τα αποτελέσματα από τη μελέτη 2.500 ατόμων έδειξαν ότι το εμβόλιο ήταν ασφαλές, αλλά εξακολουθεί να μην λειτουργεί.

Αυτή η μελέτη μείωσε τον ενθουσιασμό για το Ad5, αλλά δεν το εξάλειψε εντελώς. 

Η CanSino, μια Κινεζική εταιρεία που ιδρύθηκε από πρώην προγραμματιστές εμβολίων Sanofi, ανέπτυξε ένα εμβόλιο με βάση το Ad5 για τον Έμπολα κατά τη διάρκεια της επιδημίας του 2014 και μια μελέτη Φάσης II έδειξε ότι το εμβόλιο προκάλεσε μια απόκριση αντισωμάτων σε 4 εβδομάδες μετά την ένεση.

Το 2017, η Κίνα ενέκρινε το εμβόλιο, αλλά μόνο για επείγουσα χρήση και για εθνικό απόθεμα. 

Αυτό το έκανε το πρώτο, και το μόνο, εμβόλιο αδενοϊικού φορέα εγκεκριμένο για τον άνθρωπο - με τη μεγάλη επιφύλαξη ότι η μελέτη Φάσης II δεν απέδειξε ότι το εμβόλιο εμπόδισε τις μολύνσεις από τον Έμπολα. 

Επιπλέον, τα επίπεδα αντισωμάτων μειώθηκαν απότομα μέσα σε 6 μήνες από τον εμβολιασμό. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες είχαν προϋπάρχουσα ανοσία στο Ad5,και ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η ανοσία,ενδέχεται να έχει μειώσει την ικανότητα του εμβολίου να προκαλέσει ανοσοαπόκριση μεγαλύτερης διάρκειας.

Η εμπειρία της Κινέζικης εταιρείας στον Ebola της επέτρεψε να κινηθεί γρήγορα με ένα εμβόλιο COVID-19, χρησιμοποιώντας τον γενετικά μεταλλαγμένο Ad5. Στις 16 Μαρτίου, η CanSino έγινε η πρώτη εταιρεία που ξεκίνησε μια κλινική δοκιμή ενός εμβολίου COVID-19. 

Η μελέτη ασφαλείας 108 ατόμων Φάσης Ι έχει ολοκληρωθεί, αν και τα αποτελέσματα δεν έχουν ακόμη κυκλοφορήσει. 

Ορισμένοι επιστήμονες έχουν αμφιβάλλει για τις πιθανότητες επιτυχίας του CanSino, αλλά οι βετεράνοι του κλάδου λένε ότι η προϋπάρχουσα ανοσία στον Ad5 μπορεί να ξεπεραστεί με υψηλότερη δόση του εμβολίου - κάτι που θα απαιτήσει αυστηρότερη παρακολούθηση των παρενεργειών.

«Έχουν μια καλύτερη ευκαιρία σε αυτό από οποιονδήποτε επειδή έχουν μια τεράστια εγκατάσταση παραγωγής, μεγάλη τεχνογνωσία και την οικονομική και ανθρώπινη υποστήριξη της κινεζικής κυβέρνησης», λέει ο Evans. "Εάν υποτιμήσετε την CanSino, κάνετε ένα τεράστιο λάθος."

Ακόμα και πριν από τις αποτυχημένες δοκιμές HIV, ορισμένοι επιστήμονες πίστευαν ότι η προϋπάρχουσα ανοσία στον Ad5 θα αποτελούσε πρόβλημα, οπότε κοίταξαν στη φύση, τους λιγότερο συνηθισμένους αδενοϊούς στους οποίους θα είχαν εκτεθεί λιγότεροι άνθρωποι. Η εταιρεία εμβολίων Crucell Holland και Dan Barouch στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess και η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ χρησιμοποίησαν και τροποποιήσαν γενετικά, έναν από τους πιο υποσχόμενους φυσικούς ιούς, που ονομάζεται Ad26, για να δημιουργήσουν έναν νέο φορέα αδενοϊού.

Η J&J, η οποία απέκτησε την Crucell το 2011, συνέχισε να αναπτύσσει πολλαπλά εμβόλια με βάση τον Ad26 για ιούς όπως ο ιός HIV, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV), ο ιός Zika και ο ιός Έμπολα.

Από τότε η J&J έχει χορηγήσει χιλιάδες δόσεις του πειραματικού εμβολίου της για Έμπολα σε άτομα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και τη Ρουάντα. 

Το εμβόλιο είναι υπό εξέταση από ρυθμιστές φαρμάκων στην Ευρώπη, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να γίνει το πρώτο εμπορικό εμβόλιο αδενοϊικού φορέα που έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει μια ασθένεια στον άνθρωπο.

Ωστόσο, το εμβόλιο της J & J έχει πιθανά μειονεκτήματα. 

Τα σχήματα εμβολίων Ebola, HIV και RSV της εταιρείας χρησιμοποιούν όλα ένα εμβόλιο με βάση τον Ad26 και ένα ενισχυτικό εμβολίου από διαφορετικού εμβολίου. Αυτός ο συνδυασμός καθιστά δύσκολη τη σύγκριση με το εμβόλιο COVID-19, το οποίο χρησιμοποιεί μόνο Ad26. 

Και η Barouch διαπίστωσε ότι περίπου οι μισοί ενήλικες σε ορισμένες χώρες στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία έχουν προϋπάρχουσα ανοσία στον Ad26, πράγμα που σημαίνει ότι το εμβόλιο μπορεί να μην λειτουργεί καλά για αυτούς τους ανθρώπους.

Ορισμένα εργαστήρια προσπάθησαν να αποφύγουν το πρόβλημα της προϋπάρχουσας ανοσίας χρησιμοποιώντας αδενοϊούς που συνήθως δεν μολύνουν τον άνθρωπο αλλά μολύνουν τους στενότερους συγγενείς μας. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το εργαστήριο του Wilson στο Penn άρχισε να κυνηγάει αδενοϊούς χιμπατζήδων, τους οποίους οι ερευνητές απομόνωσαν από τα περιττώματα του ζώου. 

Λίγο αργότερα, το εργαστήριο της Ertl στο Wistar άρχισε να συνεργάζεται με τον Wilson για να χρησιμοποιήσει τους γενετικά μεταλλαγμένους αδενοϊούς χιμπατζή ως νέο φορέα εμβολίων.

Άλλες ομάδες υιοθέτησαν επίσης την ιδέα. 

«Οι χιμπατζήδες είναι πολύ προστατευμένοι, αλλά τα κόπρανα μπορούν εύκολα να συλλεχθούν», λέει ο Stefano Colloca, ο οποίος εργάστηκε σε αδενοϊικούς φορείς στο κέντρο της Merck Research Laboratories στη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αργότερα βοήθησε να σχηματίσει μια εταιρεία, την Οκϊάρο, που αποσύρθηκε από αυτό το έργο όταν η Merck διέκοψε τα προγράμματα Ad5 το 2007.

Η εταιρεία Okairos επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη αδενοϊικών φορέων χιμπατζήδων που μοιάζουν πολύ με τον ανθρώπινο Ad5 και σύντομα δημιούργησε μια συνεργασία με ένα νεοσύστατο κέντρο εμβολίων στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που ονομάζεται Ινστιτούτο Jenner. 

Η ομάδα της Οξφόρδης χρησιμοποίησε έναν από τους φορείς που προέρχονταν από χιμπατζή της Okairos για να αναπτύξει ένα εμβόλιο κατά της ελονοσίας, το οποίο έγινε ο πρώτος φορέας που προέρχεται από χιμπατζήδες που δοκιμάστηκε σε ανθρώπους.

Το 2012, η ομάδα της Οξφόρδης δημιούργησε τον δικό της αδενοιικό φορέα που προέρχεται από χιμπατζή, που ονομάζεται ChAdOx1, με βάση έναν αδενοϊό που ανακαλύφθηκε στα περιττώματα χιμπατζή. 

Η ομάδα της Οξφόρδης συνέχισε και δημιούργησε την εταιρεία Vaccitech το 2016 και έχει αναπτύξει πειραματικά εμβόλια για διάφορες ασθένειες, όπως το AIDS, η ελονοσία, η φυματίωση και το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής, το οποίο προκαλείται από τον κορανοϊό MERS.

Μια μικρή μελέτη ασφάλειας 24 ατόμων αυτού του εμβολίου MERS διεξήχθη το 2018. 

(Μελέτη για τον Μers το 2018, τότε δεν είχαμε Μers)

Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν τον Απρίλιο, έδειξαν ότι τα περισσότερα από τα 24 άτομα στη δοκιμή είχαν ακόμα Τ κύτταρα που στόχευαν τον ιό MERS, 12 μήνες μετά από μία μόνο ένεση του εμβολίου. Είχαν επίσης αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων ένα χρόνο αργότερα. 

Αλλά περίπου μόνο τα μισά άτομα, τα 12 που έλαβαν την υψηλότερη δόση του εμβολίου είχαν αντισώματα που εξουδετερώνουν τον ιό MERS σε εργαστηριακά πειράματα.

Αυτή η κλινική μελέτη για τον MERS των 24 ατόμων, που έγινε το 2018, επέτρεψε στην ομάδα της Οξφόρδης να κινηθεί γρήγορα με ένα εμβόλιο COVID-19, το οποίο ουσιαστικά ανταλλάσσει τις γενετικές οδηγίες για την πρωτεΐνη spike SARS-CoV-2. 

Για να βελτιώσει τη διαδικασία παρασκευής του εμβολίου της, η Οξφόρδη ζήτησε τη βοήθεια της MilliporeSigma, η οποία θα προμηθεύσει εξοπλισμό σε πολλούς κατασκευαστές συμβολαίων που θα μπορούσαν συλλογικά να αναπτύξουν δεκάδες εκατομμύρια δόσεις.

Τον Ιούλιο, η Okairos, που έκτοτε μετατράπηκε σε μια εταιρεία που ονομάζεται ReiThera, σχεδιάζει να ξεκινήσει μια κλινική δοκιμή του δικού της εμβολίου COVID-19, το οποίο βασίζεται σε έναν αδενοϊό που ανακαλύφθηκε στα περιττώματα των γορίλλων. 

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στα εμβόλια φορέων αδενοϊού μεγάλου πιθήκου μπορεί να είναι η έλλειψη προηγούμενων δοκιμών σε ανθρώπους. ( ΜΠΟΡΕΙ) 

Πριν από την πανδημία του coronavirus, ο φορέας ChAdOx1 της Οξφόρδης είχε δοθεί σε περίπου 320 άτομα και ο νέος φορέας που προέρχεται από γορίλλας του ReiThera δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ σε ανθρώπους. 

Παρόλο που η προϋπάρχουσα ανοσία θα μπορούσε να περιορίσει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων Ad5 και Ad26, τουλάχιστον οι προγραμματιστές τους έχουν καλύτερη ιδέα για την ασφάλεια των φορέων τους.

Η μία κλινική μελέτη ήταν 24 ατόμων και η άλλη 320 ατόμων.

Και ενώ οι περισσότεροι επιστήμονες εμβολίων συμφωνούν ότι τα εμβόλια αδενοϊικών φορέων είναι εξαιρετικά για την τόνωση της ανοσίας των Τ-κυττάρων, διαφωνούν ως προς το πόσο σημαντικό θα είναι αυτό για την πρόληψη της COVID-19. Λογικότατο.

Οι περισσότερες έρευνες επικεντρώθηκαν στην απόκριση αντισωμάτων του ανοσοποιητικού συστήματος στον ιό. 

Τα εμβόλια φορέων αδενοϊού μπορούν να προκαλέσουν αποκρίσεις αντισωμάτων, αλλά συνήθως δεν είναι τόσο ισχυρές όσο αυτές που προκαλούνται τα παραδοσιακά εμβόλια εξασθενημένων ιών ἠ βακτηρίων που χρησιμοποιούσαν έως τώρα.

Αρα η απάντηση στην ερώτηση κάποιων εάν τα εμβόλια των γενετικά μεταλλαγμένων αδενοιών είναι παραδοσιακά ἠ συμβατικά, είναι όχι.

Οι επιστήμονες θα παρακολουθούν στενά τις δοκιμές εμβολίων για τον αδενοϊικό φορέα τους επόμενους μήνες για να δουν πώς συγκρίνονται με τα εμβόλια mRNA και DNA για την COVID-19. 

Εάν τα προκαταρκτικά αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα και όλα πάνε τέλεια, θα μπορούσε να διατίθεται περιορισμένος αριθμός εμβολίων για επιλεγμένες ομάδες - όπως οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας - ήδη από το φθινόπωρο. 

Πολλές εταιρείες ελπίζουν ότι ένας μεγαλύτερος αριθμός εμβολίων θα είναι διαθέσιμος  το 2021.

«Είναι πιθανό ότι πολλές από αυτές τις μεθόδους εμβολίου θα λειτουργήσουν ή ότι καμία από αυτές δεν θα λειτουργήσει», λέει ο Vandenberghe του Χάρβαρντ. 

''Σχεδόν οποιαδήποτε μέθοδος δεν πρόκειται να ελέγξει όλα τα πλαίσια και δεν γνωρίζουμε καν ποια πλαίσια πρέπει να ελέγξουμε. Ίσως χρειαστούν πολλά στοιχήματα.''

πηγή

Adenoviral vectors are the new COVID-19 vaccine front-runners. Can they overcome their checkered past?

Στην συνέχεια η αμαρτωλή ιστορία του James Wilson στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας και του θανάτου του εφήβου και η σχέση του με την Glaxo Smith Cline.

Ολα έχουν σχέση με την πανδημία του κορονοιού.

Οι προγραμματισμένοι «εμβολιασμοί» μας αλλάζουν γενετικά

Wolfrag Wodarg

Από τα περίπου 100 «εμβόλια κατά της Covid-19» που αναπτύσσονται επί του παρόντος στον διαγωνισμό, 12 είναι ήδη σε κλινικές δοκιμές. Από αυτά, σύμφωνα με τον ΠΟΥ στις 9 Ιουνίου (6) – τέσσερα υποψήφια  περιέχουν ανασυνδυασμένο τροποποιημένο RNA και τρια υποψήφια  DNA. Μόνο ελάχιστα έχουν σχεδιαστεί ως συμβατικό εμβόλιο. Επομένως, επτά από τα δώδεκα υποψηφία δεν έχουν τίποτα κοινό με τον εμβολιασμό, αλλά είναι οι γενετικές μηχανικές αλλαγές στους ανθρώπους κάτω από ψεύτικη σημαία.

(Ισως αυτός να ήταν και ο λόγος της δήθεν ''ανησυχίας'' και της παραδοχής των ιολόγων π.χ Φάουτσι, για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν τα εμβόλια, σαφώς αναφέρονταν στα συμβατικά εμβόλια, έτσι προωθούν πάλι μέσω του φόβου τα γενετικά τροποποιημένα ''εμβόλια'')

Ως εκ τούτου, ο «εμβολιασμός» τίθεται σε εισαγωγικά.

Σε αυτά τα υποτιθέμενα εμβόλια, θραύσματα διαφορετικών γενετικών πληροφοριών με φορείς είτε νανοσωματίδια, είτε γενετικά τροποποιημένους αδενοιούς, πρέπει να μεταφερθούν σε ανθρώπινα κύτταρα ως RNA (7) ή DNA (8) με παρόμοιους ή διαφορετικούς τρόπους (9).

Το ανασυνδυασμένο, τροποποιημένο συνθετικό RNA, το οποίο εισάγεται σε ανθρώπινα κύτταρα, αλλάζει επίσης τις γενετικές διαδικασίες εκεί και μπορεί να ταξινομηθεί ως γενετική τροποποίηση των κυττάρων ή του οργανισμού, επειδή η γενετική τροποποίηση δεν περιορίζεται σε μια άμεση αλλαγή στο DNA.

Οι άνθρωποι επομένως θα τροποποιηθούν γενετικά από τους προγραμματισμένους «εμβολιασμούς», ακόμη και αν ο νομοθέτης έχει αποκλείσει τη χρήση αυτού του όρου και  αυτής της τεχνικής, για τους ίδιους τους ανθρώπους σύμφωνα με τον ορισμό των ΓΤΟ (1).

Αυτό έγινε για να αποφευχθεί η αντίθεση από ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμη και εαν αυτό γινόταν σε ίδιες γενετικές παρεμβάσεις σε ζώα. Ακόμα και όταν οι άνθρωποι έχουν ήδη τροποποιηθεί γενετικά σε ειδικές περιπτώσεις, για παράδειγμα στην περίπτωση γενετικά προκαλούμενων ασθενειών. 

Τέτοιες αλλαγές λειτουργούν ως «γονιδιακή θεραπεία» (2) και υπόκεινται σε υψηλά νομικά εμπόδια, για παράδειγμα Zolgensma (10).

Επιπλέον, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος με τεχνητές γενετικές τροποποιήσεις ότι αυτές θα μπορούσαν επίσης να περιλαμβάνουν τα γεννητικά κύτταρα. 

Μια μικροβιακή αλλαγή, δηλαδή οι κληρονομικές γενετικές τροποποιήσεις έχουν μέχρι στιγμής ταμπού στα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Οι συμμετέχοντες στην κλινική δοκιμή (11) των νέων γενετικών «εμβολίων» πρέπει επομένως να λάβουν αυστηρά μέτρα για την πρόληψη της εγκυμοσύνης.

Στην περίπτωση των «γονιδιακών εμβολιασμών» που επιβάλλονται σε εμάς υπό την απειλή, το λόμπι εξασφάλισε επίσης εγκαίρως, νομικά ότι οι προγραμματισμένες μαζικές εφαρμογές ανασυνδυασμένων γενετικών πληροφοριών στους ανθρώπους δεν ονομάζονται και δεν εμπίπτουν πλέον στη «γονιδιακή θεραπεία ή γονιδιακή προφύλαξη» για να τα αποδεχτούμε, και ότι είναι φυσικά.

Και το κυριώτερο οι φαρμακοβιομηχανίες διαθέτουν πλήρη ασυλία, σύμφωνα με την νομοθεσία,οταν την γονιδιακή θεραπεία την ονομάσουμε ''εμβόλια''.

Τα κύτταρα μας έχουν σχεδιαστεί για να αντικαταστίσουν τους  βιοαντιδραστήρες στη βιομηχανία εμβολίων.

Τα κύτταρα μας  πρέπει να επαναπρογραμματιστούν σε βιοαντιδραστήρες για εσωτερική παραγωγή εμβολίων.

Τα εμβόλια δεν πρέπει πλέον να παράγονται σε έμβρυα κοτόπουλου ή σε τεχνικούς βιοαντιδραστήρες, αλλά από τα δικά μας κύτταρα.

Για να το γίνει αυτό, πρέπει να τροποποιηθούν γενετικά τα τα κύτταρα  μας. Πρέπει να εισαγάγετε κώδικες γενετικών προγραμμάτων στα κύτταρα μας έτσι ώστε να δημιουργούν κάτι περίεργο σε εμάς που το ανοσοποιητικό μας σύστημα θα πρέπει τότε να το υπερασπιστεί. 

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα πρέπει να εκπαιδευτεί και να ευαισθητοποιηθεί ενάντια στα πιθανά παθογόνα που προηγουμένως έχουν προγραμματιστεί με τα συγκεκριμένα υλικά χαρακτηριστικά . Έτσι, αυτή είναι η ιδεολογία, των γενετικών τροποποιήσεων ''εμβολιασμών''

Kαι σύμφωνα με την νομοθεσία των εμβολίων οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν πλήρη ασυλία, ενώ εαν την ονόμαζαν σαν γενετική θεραπεία θα ήταν υπόλογες στον νόμο, σύμφωνα με την νομοθεσία της γενετικής θεραπείας.

Μεγάλοι κίνδυνοι και ανοιχτές ερωτήσεις

Οι ερωτήσεις που τίθενται στο κείμενο απαντώνται από τον ανοσολόγο καθηγητή Stefan Hockertz (4) ως εξής:

Ενα γενετικό πείραμα

Αλλά τι θα συμβεί όταν αυτά τα αλλαγμένα κύτταρα αναγνωρίζονται και καταστρέφονται από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας όπως μια μόλυνση;

Τι θα συμβεί εάν τα κύτταρα αλλάξουν μη προγραμματισμένα σε σημαντικά όργανα, για παράδειγμα στο ήπαρ, και αυτά τα κύτταρα τότε υποστούν σοβαρή ζημιά από μια ισχυρή αντίδραση κυτταρικής άμυνας;

Τι θα συμβεί εάν αυτό συμβεί σε πολλά σημεία του σώματος και προκληθεί μια επικίνδυνη καταιγίδα κυτοκινών;

Αυτό αφήνει ανοιχτές άλλες σημαντικές ερωτήσεις :

Ποια κύτταρα ελέγχονται τελικά και αλλάζουν από τους ιούς της μεταφοράς ή τα νανοσωματίδια;

Πόσο ακριβής και συγκεκριμένη για τον ιστό ή τα κύτταρα είναι η διαδρομή εφαρμογής; 

-Καθόλου. Έχει δοκιμαστεί για δεκαετίες με λιποσώματα και απέτυχε!

Η κυτταρική μας άμυνα αναγνωρίζει τα τροποποιημένα κύτταρα ως ξένα και τα καταστρέφει, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τα κύτταρα που έχουν μολυνθεί από ιούς;

-Ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

Πώς διαφοροποιείται το ανοσοποιητικό μας σύστημα μεταξύ μολυσμένων και τροποποιημένων κυττάρων σε περίπτωση μόλυνσης;

-Αντίθετα, η μόλυνση μπορεί να επιδεινωθεί.

Μήπως αυτή η διαδικασία προκαλεί μια αυτοπεριοριζόμενη αντίδραση ή μπορεί να προκληθεί μαζικός κυτταρικός θάνατος, απόπτωση, με αντιδράσεις καταιγίδας κυτοκινών και σοκ;

-Πρόκειται για ερευνητικές προσεγγίσεις που δεν είναι καθόλου ολοκληρωμένες.

Πόσο καιρό πρέπει να παρακολουθούνται τα αποτελέσματα αυτής της χειραγώγησης προκειμένου να αποκλειστούν οι αυτοάνοσες αντιδράσεις ή η επαγωγή όγκου; 

-Τουλάχιστον 2 χρόνια.

Πόσο διεξοδικά πρέπει να ερευνηθούν τόσο σοβαροί κίνδυνοι μέσω εκτεταμένων δοκιμών σε ζώα; 

Επίσης τουλάχιστον 2 χρόνια, ειδικά αν ήταν ζώα εκτροφής.

Γιατί υπάρχει μια πολύ περιορισμένη και αυστηρή ένδειξη για τη γονιδιακή θεραπεία, ενώ επιτρέπεται μια «επιταχυνόμενη διαδικασία» για τις γενετικές τροποποιήσεις που εξετάζονται για την πρόληψη της μόλυνσης; 

-Αυτή είναι καθαρή πολιτική και δεν έχει καμία σχέση με κανονιστικά ζητήματα.

Τα συμβατικά εμβόλια «πανδημίας» συνεπάγονται επίσης αυξημένους κινδύνους

Ανεξάρτητα από τις μεθόδους γενετικής τροποποίησης, δοκιμάζονται και κλασικά εμβόλια. Σε αυτά, διατίθενται διαφορετικά αδρανοποιημένα συστατικά ιών από  έξω, τα οποία θα πρέπει να οδηγούν άμεσα στο σχηματισμό αντισωμάτων. Μερικά από τα υποψήφια περιέχουν επίσης ενισχυτές ή ανοσοενισχυτικά.

Με αυτά τα εμβόλια, πρέπει επίσης να γίνουν αποδεκτοί οι κίνδυνοι λόγω της υποτιθέμενης χρονικής πίεσης, οι οποίοι μπορεί να προκύψουν, για παράδειγμα, από μόλυνση από πρωτεΐνες ή από τα θρεπτικά κύτταρα των βιοαντιδραστήρων. 

Στη σκιά της απειλής, οι εταιρείες έχουν πολύ σύντομη περίοδο παρατήρησης. Υπολείμματα πρωτεϊνών από κύτταρα βιοαντιδραστήρων μπορούν πολύ καλά να εμφανιστούν ως μολυσματικές ουσίες σε ομάδες εμβολίων και να προκαλέσουν κυτταρικές αντιδράσεις ή ακόμη και καρκινική ανάπτυξη. Για να αποκλειστεί αυτό, απαιτούνται μεγάλες περίοδοι παρατήρησης.

Η προσθήκη ενισχυτικών, ανοσοενισχυτικών, προορίζεται να ενισχύσει την ανοσοποιητική δράση των αντιγόνων. Ωστόσο, δεν είναι ειδικά και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές αυτοάνοσες ασθένειες, όπως έχουν επίσης παρατηρηθεί με τα εμβόλια της γρίπης των χοίρων.

Οπως είδαμε πιο πάνω ότι σε μελέτες είχαν προκληθεί και αυτός ήταν ένας απο τους λόγους ότι δεν μπόρεσαν αυτά τα εμβόλια να προχωρήσουνε εδώ και 30 χρόνια.

(1) Νόμος γενετικής μηχανικής: Γενετικά τροποποιημένος οργανισμός (ΓΤΟ).Ο ΓΤΟ είναι ένας οργανισμός, με εξαίρεση τους ανθρώπους, του οποίου το γενετικό υλικό έχει τροποποιηθεί με τρόπο που δεν συμβαίνει υπό φυσικές συνθήκες μέσω διασταύρωσης ή φυσικού ανασυνδυασμού.

(2) Οδηγία της ΕΕ 2009/120, 2.1

Ένα γονιδιακό θεραπευτικό είναι ένα βιολογικό φάρμακο που έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

α) Περιέχει ένα δραστικό συστατικό που περιέχει ή αποτελείται από ένα ανασυνδυασμένο νουκλεϊκό οξύ που χρησιμοποιείται ή χορηγείται σε ανθρώπους για τη ρύθμιση, επιδιόρθωση, αντικατάσταση, προσθήκη ή αφαίρεση μιας αλληλουχίας νουκλεϊκού οξέος.

β) Το θεραπευτικό, προφυλακτικό ή διαγνωστικό του αποτέλεσμα σχετίζεται άμεσα με την ανασυνδυασμένη αλληλουχία νουκλεϊκών οξέων που περιέχει, ή με το προϊόν που προκύπτει από την έκφραση αυτής της αλληλουχίας. 

Τα φαρμακευτικά προϊόντα γονιδιακής θεραπείας δεν περιλαμβάνουν τα εμβόλια κατά λοιμωδών νοσημάτων.

Η μετέπειτα προσθήκη μόλις οι φαρμακοβιομηχανίες ξεκίνησαν τα πειράματα με τροποποιημένους, μεταλλαγμένους αδενοιούς για εμβόλια.

Γονιδιακή Θεραπεία

(7) Πολλά δεδομένα σχετικά με το προφίλ ασφαλείας  λείπουν ακόμα για το RNA. Εκτός από τις τοπικές ή συστημικές ανοσολογικές αντιδράσεις που είναι παρόμοιες με εκείνες των συμβατικών εμβολιασμών, θα πρέπει να παρατηρηθεί πώς κατανέμονται τα εκφρασμένα ανοσογόνα, δηλαδή τα αντιγόνα που προκαλούν την ανοσοαπόκριση στο σώμα και εάν μπορούν να παραμείνουν. Δεν είναι επίσης σαφές εάν τα τροποποιημένα, μη φυσικά νουκλεοτίδια έχουν τοξικές επιδράσεις. Μια μικρή ανακρίβεια του εμβολίου RNA μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι ο «εμβολιασμός» να οδηγεί στην πρόκληση της νόσου ή να την αυξάνει σημαντικά. Όλα αυτά δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι, ανάλογα με τη διαδρομή εφαρμογής, το RNA εισάγεται στον εξωκυτταρικό χώρο. Το εξωκυτταρικό RNA είναι γνωστό ότι προάγει την πήξη και τη διαπερατότητα των ιστών. Αυτό ενέχει τον κίνδυνο σχηματισμού οιδήματος και θρόμβου, λέει ο Stefan Hockertz.

(8) Για εμβόλια DNA, η αλληλουχία DNA του επιθυμητού αντιγόνου εισάγεται σε ένα βακτηριακό πλασμίδιο. Το πλασμίδιο παραλαμβάνεται και διαβάζεται από το κύτταρο στόχο μετά την ένεση του εμβολίου, το ξένο αντιγόνο πρόκειται να παραχθεί εκεί. Μερικά εμβόλια DNA φτάνουν στο κύτταρο στόχο με ηλεκτροδιάτρηση. Οι σύντομες ηλεκτρικές παρορμήσεις τη στιγμή του ενδομυϊκού εμβολιασμού διασφαλίζουν ότι οι κυτταρικές μεμβράνες γίνονται διαπερατές στο ξένο DNA. Τα εμβόλια DNA συνήθως απαιτούν ισχυρά ανοσοενισχυτικά για να προκαλέσουν μια αποτελεσματική ανοσοαπόκριση.

Μέχρι στιγμής, τα εμβόλια DNA έχουν εγκριθεί μόνο στην κτηνιατρική. 

Ένα πιθανό μειονέκτημα είναι η τυχαία ενσωμάτωση του πλασμιδικού DNA στο γονιδίωμα του ξενιστή: η ενσωμάτωση θα μπορούσε να προκαλέσει αυξημένο σχηματισμό όγκων λόγω ενεργοποίησης ογκογόνων ή απενεργοποίησης γονιδίων καταστολής όγκου ή να προκαλέσει αυτοάνοσες ασθένειες, π.χ. ερυθηματώδης λύκος, σύμφωνα με τον Stefan Hockertz.

Ο Δρ.Stefan Hockertz βιολόγος, μοριακός  ανοσοτοξικολόγος, ήταν διευθυντής και καθηγητής του Ινστιτούτου Πειραματικής και Κλινικής Τοξικολογίας στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Αμβούργου Eppendorf, στο διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου Τοξικολογίας και Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Fraunhofer στο Αμβούργο, ερευνητής στην Fraunhofer Society στο Ανόβερο, τοξικολόγος εγγεγραμμένος στο eurotox, καθηγητής τοξικολογίας και φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και καθηγητής μοριακής ανοσοτοξικολογίας στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Hamburg Eppendorf.

Σήμερα είναι διευθύνων εταίρος της tpi, GmbH, μία από τις κορυφαίες εταιρείες τοξικολογικών και φαρμακολογικών τεχνολογικών συμβούλων στην Ευρώπη.

 Αλήθεια