Ο λανθασμένος όρος «γυναικοκτονία» και το φαινόμενο της μίμησης/αντιγραφής – Τι παρουσιάζουν οι μελέτες;

Η δολοφονία γυναίκας από τον σύντροφό της έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων συγκλόνισε για άλλη μια φορά το πανελλήνιο και παρά την καυτή επικαρότητα, έγινε νο1 θέμα στα ΜΜΕ. Ωστόσο, η αντίδραση των ΜΜΕ και ο τρόπος που παρουσιάζουν το θέμα, μας υπενθυμίζουν για μια ακόμα φορά ότι μέσα στις σπαρακτικές οιμωγές για το περιστατικό, η αλήθεια παρουσιάζεται πολύ διαφορετικά απο ότι είναι.

Σύμφωνα με τη EUROSTAT, απο στατιστικά του 2017, η Ελλάδα παρουσιάζει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γυναικοκτονίας στην Ευρώπη.

Δεδομένου ότι σύμφωνα με την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ (σελίδα 11) του Γραφείου για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα του ΟΗΕ ο αριθμός των γυναικών που δολοφονήθηκαν από νυν & τέως συντρόφους / συζύγους το 2017 ανά 5 εκατομμύρια γυναικείου πληθυσμού είναι στην Ασία 25, στην Ευρώπη 30, στην Ωκεανία 45 στην Αμερική 60 και στην Αφρική 85 σύμφωνα με αυτά τα στατιστικά, η Ελλάδα έχει ένα απο χαμηλότερα ποσοστά δολοφονίας γυναικών παγκοσμίος.

Επίσης παρατηρούμε δυτικές χώρες όπως η Αμερική να έχει αρκετά μεγάλα ποσοστά όπως και η Ωκεανία, που θα μπορούσε να οφείλεται αυτό;

Κοιτάξτε παρακάτω ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα:

Το φαινόμενο μίμησης είναι η πιο διαδεδομένη θεωρεία για τις αυξήσεις των γυναικείων δολοφονιών. Ότι κυρίως με τις διαστάσεις αλλα και με το τρόπο που καλύπτονται οι δολοφονίες γυναικών και οι αυτοκτονίες απο τα ΜΜΕ, ενισχύει τα φαινόμενα αυτά.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με

τις διαστάσεις που παίρνει το φαινόμενο ακόμα και πολιτικά (πχ, κατοχύρωση του όρου νομικά) αλλα και με τον τρόπο που το διαχειρίζονται τα ΜΜΕ ή και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης (δίνοντας μεγαλύτερες διαστάσεις) ως κοινωνικό πρόβλημα.

Ο όρος “γυναικοκτονία” επινοήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα, μετά από εγκλήματα εμπνευσμένα από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη καθώς * οι εγκληματολόγοι άρχισαν να πιστεύουν ότι η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης έπαιξε ρόλο στην έμπνευση άλλων εγκληματιών να επιδοθούν σε παρόμοιες πράξεις και μάλιστα ότι ακόμη και μη εγκληματίες διέπραξαν βιαιότητες λόγω του “φαινομένου της μίμησης” που διαφορετικά δεν θα είχαν κάνει.

Άραγε οι εγκληματολόγοι σήμερα τι άποψη έχουν; ή για να το πούμε καλύτερα… έχουν άποψη;

Σε μια ισπανική έρευνα διαβάζουμε ότι Η ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ: ‘Η παρουσία θεμάτων βίας από συντρόφους στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ αυξάνει την αυξάνει το φαινόμενο μεταξύ 32% και 42%!

“Η παρουσία του IPV (δολοφονιών απο συντρόφους) στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων φαίνεται να αυξάνει την πιθανότητα από αυτή την αιτία μεταξύ 32% και 42%. Οι ειδησεογραφικές αναφορές που εστιάζουν αποκλειστικά στη μετάδοση πληροφοριών για θανάτους από αυτή την αιτία φαίνεται επίσης να αυξάνουν την πιθανότητα θανάτου από 28% έως 32%.“

Στην ίδια μελέτη παρατηρήθηκε σχετική μείωση όταν το θέμα παρουσιαζόταν διαφορετικά, όπως μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου, ή παραδείγματα με αίσιο τέλος.

Τα βασικά σημεία της έρευνας καταλήγουν στο συμπέρασμα:

• Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της μίμησης/αντιγραφήςς στη σχέση μεταξύ γυναικοκτονίας και τηλεοπτικής κάλυψης του θέματος.
• Το φαινόμενο αντιγραφής έχει παρατηρηθεί κατά τη σύγκριση της επίδρασης ειδήσεων που συνεπάγονται θάνατο από IPV και ημερών χωρίς ειδήσεις για αυτό το θέμα.
• Έχει επίσης εντοπιστεί προστατευτική επίδραση όσον αφορά την εμφάνιση γυναικοκτονίας μετά τη δημοσίευση ειδήσεων σχετικά με το IPV όταν μεταδόθηκαν πληροφορίες σχετικά με μέτρα καθώς και ειδήσεις σχετικά με εγκλήματα μη θανάτου (αίσιο τέλος).
• Το τεράστιο μέγεθος του τηλεοπτικού κοινού συνεπάγεται σε μια προφανή ανάγκη να μελετηθούν λεπτομερέστερα αυτές οι επιπτώσεις και να θεωρηθούν τα μέσα ενημέρωσης ως πιθανός σύμμαχος για τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με αυτό το θέμα με πιο εποικοδομητικές πτυχές για την κινητοποίηση του θύματος από την απλή περιγραφή μιας δολοφονίας.

Όπως παρατηρεί η Μόιρα Πείλο στη μελέτη ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑΣ (σελίδα 264) τα ΜΜΕ δίνουν μεγαλύτερες διαστάσεις στις ανθρωποκτονίες όπου μια γυναίκα είναι το θύμα.

Επομένως υπάρχουν σοβαρές (τουλάχιστον) ενδείξεις ότι η διαχείρηση του θέματος για τις δολοφονίες γυναικών, είναι ο εντελώς λανθασμένος τρόπος.

Αυτό που δεν μας κάνει καμιά έκπληξη: Ο όρος “γυναικοκτονία” όπως και οι διαστάσεις που παίρνει το θέμα, επινοήθηκε απο τους ίδιους ανθρώπους που προβάλλουν την WOKE ατζέντα που όπως όλα, έτσι κι αυτό έχει πολιτική χροιά… Ένα παράδειγμα που παρατηρούμε συχνά είναι πως όταν ο θύτης είναι μετανάστης δεν παίρνει τις ίδιες διαστάσεις, όχι μόνο απο τα ΜΜΕ αλλα ακόμα και απο νεοφεμινιστικά κινήματα που εκμεταλεύονται το θέμα για πολιτικούς λόγους.

το είδα