Μια χώρα…

Μια χώρα που κακοποιεί τους γιατρούς της, που επιτρέπει ή παρωθεί τους εκπαιδευτικούς της να εκπαιδεύονται από αλλότριες ατζέντες, μια χώρα που τα νοσοκομεία της καταρρέουν, το στράτευμά της δυσπραγεί

που η ακρίβεια καθιστά την τροφή είδος πολυτελείας, μια χώρα που η στέγη πέφτει στα κεφάλια όσων την πληρώνουν, που εκπλειστηριάζονται τα σπίτια των φτωχών,

μια χώρα που ζει σαν να κατοικείται μόνο από τράπεζες, μια χώρα που τα κέρδη των εταιρειών είναι πιράνχας για τους πολίτες, τι μέλλον μπορεί να έχει;

***

Τι μέλλον μπορεί να έχει μια χώρα που η Δικαιοσύνη αδικεί χάριν των Δυνατών ενώ σπεύδει σαν χελώνα στην ανάγκη των αδύναμων; Όπου η διοίκηση είναι εχθρός του λαού, όπου οι ΜΚΟ έχουν στήσει γλέντι με τις ψυχές των προσφύγων, όπου οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι ο φερετζές της εξουσίας – τι μέλλον μπορεί να έχει;

………………………………………………………………………

Μια χώρα που το ψοφοδεές πολιτικό της σύστημα λειτουργεί υπό Καθεστώς Εντολής, υπό τις απαγορεύσεις των Επικυρίαρχων, μια χώρα που

λέει ψέματα στον εαυτό της για όλα

που δεν έχει στρατηγική για τίποτα

μια χώρα που σκοτώνει τα πανεπιστήμιά της για να κονομήσουν κάποιοι σκιτζήδες, τι είναι;

Τι είναι η χώρα που έχει επιτρέψει στα πανεπιστήμιά της να κυριαρχεί μια πλειάδα αμόρφωτων (και πονηρών) καθηγητών που διακηρύσσουν την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού έθνους; Σε τι μπορεί να ελπίζει μια χώρα που το ίδιο της το κράτος της ροκανίζει την εθνική ταυτότητα;

Μια χώρα, ένα κράτος που αποξενώνει, εμπαίζει και ληστεύει τους πολίτες του, σε τι μπορεί να ελπίζει;

Σε τι μπορεί να ελπίζει μια χώρα που ο λαός δεν έχει ιδέα για τα σοβαρά προβλήματα που την αφορούν, για τις διεργασίες που τεκταίνονται, για τους κινδύνους που απειλούν την υπόσταση του λαού και την ύπαρξή του;

Τι τύχη περιμένει μια χώρα όπου η πλειονότης των ΜΜΕ καταναλώνει τη λίγη φαιά ουσία που διαθέτει σε φαιά προπαγάνδα; Τι μέλλον έχει η χώρα που τα παιδιά της σφάζονται στα σχολεία, στους δρόμους και στις γειτονιές, μια χώρα που νομίζει ότι μπορούν να υπάρχουν συμβόλαια θανάτου, οργανωμένο έγκλημα, εμπόριο ναρκωτικών και σωματεμπορία χωρίς την εμπλοκή της Αστυνομίας, της Δικαιοσύνης και του κράτους;

***

Μια χώρα που καίγεται στο Μάτι, που αφανίζεται στα Τέμπη, που πλημμυρίζει στη Μάντρα ή τη Θεσσαλία και καίγεται παντού, σε ποιον από μηχανής θεό μπορεί να ελπίζει; Μια χώρα βουτηγμένη στα πρωινάδικα, στα σκυλάδικα, τα ριάλιτι, την τραπ και το ξεκατίνιασμα στα σόσιαλ μίντια, μια χώρα

που πατώνει, που θεωρεί τον πολιτισμό της βαρίδι, που δεν αντέχει την Ιστορία της, που πάει και υπογράφει Πρέσπες, που πανηγυρίζει όταν καλοπιάνει την Τουρκία μόνον και μόνον για να φάει την επόμενη σφαλιάρα, σε τι μπορεί να ελπίζει;

………………………………………………………………………

Τι ελπίδες έχει μια χώρα που έχει υποθηκεύσει τον εαυτόν της για έναν αιώνα, που ξεπουλάει πόρους, περιουσία και υποδομές, που ξεπουλάει λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμους, που αναθέτει ακόμα και τον τουρισμό σε ξένα μονοπώλια, που παράγει η ίδια όλο και λιγότερα, που ξεπατώνει την αγροτική παραγωγή και ξέρει μόνον να διαχειρίζεται κακήν κακώς ευρωπαϊκά προγράμματα (από τα κλεμμένα), διασπαθίζοντας ταυτοχρόνως κι αυτά τα ποσά χάριν πελατών και ημετέρων;

Μια χώρα «παρδαλό κατσίκι» με χρωματιστά τιμολόγια, «προσφορές» της ανημπόριας στα ράφια και βίο αβίωτο έως τελικής πτώσεως, όπου οι κυβερνήσεις της στήνουν ενέδρες στους πολίτες, μια χώρα που η ομορφιά της πάει χαμένη.

Μια χώρα που η Αριστερά της κυβέρνησε ως Δεξιά και υπόσχεται να ξανακυβερνήσει δεξιότερα, ενώ η Δεξιά της δεν τη θεωρεί καν χώρα, αλλά ξέφραγο αμπέλι που θέλει να τρυγάει η ίδια και οι προστάτες της.

Σε αυτήν τη χώρα ζούμε που τη λυπούνται πια οι θεοί της, την αποστρέφονται τα δέντρα της, και πλέει μέσα σε θάλασσες που απαρνιέται…

ΣΤΑΘΗΣ Σ.