Σαν άνθρωπος, δεν είμαι χαιρέκακος. Όμως απ την άλλη, δεν ξεχνώ....
Δεν ξεχνώ τον "καλλιτεχνικό" κόσμο, που τον καιρό των μνημονίων είχε σιωπήσει, ή σμίγανε στο " όλοι μαζί μπορούμε" του ανεκδιήγητου Σαββόπουλου ή έκαναν....πάρτι( Maravejas and friends).
Δεν ξεχνώ τον καιρό της πανδημίας , τους Δρογώσηδες , τον Μπιμπίλια, τον Μπέζο, τον Αθερίδη.
Δεν ξεχνώ την απαγγελία του συστημικού αφηγήματος, απο ηθοποιούς και ηθοποιίσκους.
Η απαγγελία όμως δεν κατάληξε σε βραβείο. Οι ηθοποιοί εξομοιώθηκαν με
τους απόφοιτους λυκείου. Οι μύτες έπεσαν , η κομπορρημοσύνη και η
αλαζονεία τελείωσαν.
Νόμισαν οι άφρονες, πως η υπακοή θα ανταμειβόταν.
Και συνειδητοποίησαν πως δεν ήσαν τίποτε παραπάνω απο χρήσιμοι ηλίθιοι.
Και τώρα πια είναι αργά για μεταμέλειες.....
.........
Είμαστε εδώ. Είμαστε τα μπάσταρδα του ρατσισμού σας. Πως γίνεται να μας παρακαλάτε να φανούμε ανώτεροι, όταν