Ο Νικόλαος Χατζής υπήρξεν πρωτοπόρος αγωνιστής του Άρη Βελουχιώτη και έλαβεν μέρος στο σαμποτάζ του Γοργοποτάμου ως ομαδάρχης με το ψευδώνυμο «Καραφωτιάς» και διεκρίθη δια την δράσιν του.
Στο τμήμα του Βελουχιώτη υπήρχον τότε δέκα ακόμη Χωροφύλακες διότι είχαν παραπλανηθή από τις ψευδολογίες του Άρη διότι ούτος παρουσιάσθη ως Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού.
Γνώστης των πραγματικών γεγονότων της εποχής εκείνης αφηγείται τα κάτωθι:
Ήμουν από τους πρώτους αντάρτες του Άρη Βελουχιώτη από αρχάς του έτους 1942 μαζί με δέκα ακόμη άνδρες της Χωροφυλακής.
Ο λόγος που κατετάγην στον Βελουχιώτην και το ΕΑΜ ήταν η απελευθέρωσις της πατρίδος από τους Κατακτητάς.
Δεν παραλείπω να αναφέρω ότι ο Άρης παρουσιάστηκε ως Ταγ/ρχης Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού και μαχητής του έτους του 1940.
Τον Νοέμβριον του 1942 επληροφορήθημεν ότι ήλθεν ο Ζέρβας από
την Ήπειρον για κάποια επιχείρηση στην Σιδηροδρομικήν Γραμμήν Λαμίας – Αθηνών με την συνεργασίαν μιας ομάδος Άγγλων, οι οποίοι ευρίσκοντο σε τοποθεσίαν της Γκιώνας κρυμμένοι.
Για την επιχείρησιν εκείνην εκλήθη και ο Άρης Βελουχιώτης και έλαβεν μέρος στο σαμποτάζ του Γοργοποτάμου με όλο το τμήμα που είχεν μαζί του έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ημερών μεταξύ του Ζέρβα, του Άρη και των Άγγλων σαμποτέρ.
Στο σαμποτάζ επήρε μέρος και η ομάδα μου. Μετά την επιτυχίαν της επιχειρήσεως του Γοργοποτάμου ο Ζέρβας αναχώρησε για την Ήπειρον μαζί με τους Άγγλους.
Ο Βελουχιώτης παρέμεινε μία ακόμη ημέρα στην τοποθεσία Μαύρο Λιθάρι και εν συνεχεία αναχωρήσαμε για τον Νομόν Φθιώτιδος. Την πρώτη ημέρα επεράσαμε από τα χωριά Γκούρα και Παύλιανη, όπου ο Άρης εμίλησε στους κατοίκους των χωριών.
Στα χωριά αυτά εγκατεστάθησαν τρεις ομάδες με Αρχηγό τον Καπετάνιο Διαμαντή (Ανθ/ρχο Νικηφόρο). Από τότε ονομάστηκε Αρχηγός Παρνασσίδος.
Την ημέρα φθάσαμε στο χωριό Γιαννιτσού της Φθιώτιδος. Εκεί ο Άρης συνήντησε τον Καπετάνιο Μπελή και συνεχίσαμε την πορείαν για το χωριό Λιάσκοβο. Εκεί ο Βελουχιώτης εξετέλεσεν δια ντουφεκισμού και άνευ διαδικασίας πέντε άνδρες και μια γυναίκα με την κατηγορίαν ότι ήταν συνεργάτες των Ιταλών.
Η αλήθεια ήταν διότι είχαν αντιδράσει στους υπευθύνους του ΕΑΜ και δεν εντάσσοντο σ’ αυτό και εκρίθησαν επικίνδυνοι για τον Αγώνα του ΕΑΜ.
Στο χωριό Λύχνο της Φθιώτιδος παρουσιάστηκε ένοπλος ο ιερεύς του χωριού Κολοκυθιάς με ένα αυτόματο γερμανικό Σμάιζερ και επήρε το όνομα, από τον Άρη, Παπακουμπούρας.
Επίσης στο χωριό Λύχνος παρουσιάστηκε ένα στέλεχος της Κεντρικής Επιτροπής των Αθηνών, ονόματι Λευτεριάς, ο εν λόγω πολιτικός καθοδηγητής έκανε την πρώτη του ομιλία στο χωριό Παλιόβραχα Φθιώτιδος.
Ούτος μεταξύ των άλλων είπεν ότι το ΕΑΜ είναι αποφασισμένο να τσακίση κάθε αντιδραστικό στοιχείο που θα βρεθή στον δρόμο του και θα σταθή εμπόδιο στην πραγματοποίηση των διακηρύξεων και των σκοπών του ΕΑΜ.
Στο χωριό Γιαννιτσού ο Άρης και ο Μπελής άλλαξαν τα καπέλα. Ο Μπελής έδωσε τον μαύρο σκούφο στον Άρη και εκείνος έδωσε στον Μπελή το δίκοχο του Ταγματάρχου.
Το τμήμα του Μπελή με συναρχηγό τον Δράκο και τον Κέντρο απετέλεσαν από τότε το Αρχηγείον Δομοκού ενώ το τμήμα του Άρη απαρτιζόταν από τον Περικλή, τον Θάνο και τον Λευτεριά, που είχε έλθει από την Αθήνα. Ονομάστηκε προσωρινά του Αρχηγείον του ΕΑΜ.
Την άλλη μέρα ο Βελουχιώτης είχεν οργανώσει μεγάλην συγκέντρωσιν στελεχών της περιοχής. Εκεί ανακοινώθηκε και αποφασίστηκε η διάλυσις του Ζέρβα και των Εθνικών Ομάδων.
Εισηγητής ήταν ο κομμουνιστής Λευτεριάς, ο οποίος μετέφερεν την απόφασιν της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Την συγκλονιστικήν εκείνην είδησιν ήκουσαν 400 στελέχη του ΕΑΜ με μεγάλην έκπληξιν αλλά χωρίς καμμιάν αντίδρασιν.
Την 12-12-1942 το τμήμα του Βελουχιώτη έφθασε στο χωριό Τσιούκα της Φθιώτιδος. Από το χωριό αυτό απεφασίσθη ψιθυριστά η αποχώρισις από το ΕΑΜ διότι η απόφασις εκείνη ήταν ανθελληνική ενέργεια και όσοι εγνώριζον την κομμουνιστικήν θεωρίαν και τακτικήν συνεκλονίσθησαν και 35 αγωνισταί με επί κεφαλής τον Αρχισμηνίαν Κωστορίζον εγκαταλείψαμε τον Άρην Βελουχιώτην.
Η δύναμις των αποχωρούντων θα ήταν πολλοί περισσότεροι εάν δεν είχεν μεσολαβήσει μια λανθασμένη πληροφορία, η οποία μας ηνάγκασε να φύγωμε εσπευσμένως και κάπως άτακτα.
Γεώργιος Χατζής
Πηγή: Ελληνικά Χρονικά
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου