Διανύουμε το έτος 2014. Απέχουμε ακριβώς διακόσια χρόνια από την ίδρυση της Εταιρείας που οργάνωσε την Επανάσταση του 1821. Η σημερινή κατάσταση στην χώρα περιγράφεται από τους πάντες ως ζοφερή, όμως ως προς την τιτλοφόρησή της και ως προς τα αίτια που οδήγησαν τους Έλληνες εδώ, μόνον σύμπτωση απόψεων δεν διαπιστώνεται. Κι ενώ το 1974 είναι το κλασικό σημείο με το οποίο συναρτάται το ζοφερό σήμερα, η ίδρυση του ελληνικού κράτους αναδεικνύεται όλο και συχνότερα ως το χρονικό σημείο όπου αναζητούνται τα αίτια μιας αέναης κακοδαιμονίας. Κι ενώ σήμερα στην σχολική και στην πανεπιστημιακή ελληνική ιστορία δεσπόζει το μαρξιστικό «δόγμα Hobsbawm», η κρατική τηλεόραση ενός «αδελφού έθνους» δείχνει ότι τολμάει να ερευνήσει το δικό του παρελθόν πέρα από τα καθιερωμένα. Δηλαδή, ενώ το ελληνικό κράτος διδάσκει ότι το ελληνικό έθνος-κράτος είναι ο επιτυχημένος καρπός του διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης, το φραγκικό κράτος -που μόνον οι Έλληνες ονομάζουν «γαλλικό»- συμμετέχει στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ήταν ελευθεροτέκτων ο Ναπολέων;« (Napoleon était il Franc-Maçon?). Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε ένα χρόνο πριν, στην ιστορική σειρά με τίτλο «Η σκιά της αμφιβολίας» (L’ombre d’un doute), η οποία περιλάμβανε και άλλα πρόσωπα / γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Ας δούμε τι απέφερε αυτό το
φραντσέζικο τόλμημα και πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα από την Ευρώπη, –αυτός δεν είναι ο σταθερά αναζητούμενος δείκτης;– δυο αιώνες μετά την «νεωτερική» μας Επανάσταση.
Ήταν μασόνος ο Ναπολέων; (κι αν ήταν, τι μας νοιάζει;) – Μέρος Α΄
Παρουσίαση – κριτική ενός ξενόγλωσσου ντοκιμαντέρ και τοποθέτηση του θέματος στα καθ’ ημάς
Διανύουμε το έτος 2014. Απέχουμε ακριβώς διακόσια χρόνια από την ίδρυση της Εταιρείας που οργάνωσε την Επανάσταση του 1821. Η σημερινή κατάσταση στην χώρα περιγράφεται από τους πάντες ως ζοφερή, όμως ως προς την τιτλοφόρησή της και ως προς τα αίτια που οδήγησαν τους Έλληνες εδώ, μόνον σύμπτωση απόψεων δεν διαπιστώνεται. Κι ενώ το 1974 είναι το κλασικό σημείο με το οποίο συναρτάται το ζοφερό σήμερα, η ίδρυση του ελληνικού κράτους αναδεικνύεται όλο και συχνότερα ως το χρονικό σημείο όπου αναζητούνται τα αίτια μιας αέναης κακοδαιμονίας. Κι ενώ σήμερα στην σχολική και στην πανεπιστημιακή ελληνική ιστορία δεσπόζει το μαρξιστικό «δόγμα Hobsbawm», η κρατική τηλεόραση ενός «αδελφού έθνους» δείχνει ότι τολμάει να ερευνήσει το δικό του παρελθόν πέρα από τα καθιερωμένα. Δηλαδή, ενώ το ελληνικό κράτος διδάσκει ότι το ελληνικό έθνος-κράτος είναι ο επιτυχημένος καρπός του διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης, το φραγκικό κράτος -που μόνον οι Έλληνες ονομάζουν «γαλλικό»- συμμετέχει στην παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ήταν ελευθεροτέκτων ο Ναπολέων;« (Napoleon était il Franc-Maçon?). Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε ένα χρόνο πριν, στην ιστορική σειρά με τίτλο «Η σκιά της αμφιβολίας» (L’ombre d’un doute), η οποία περιλάμβανε και άλλα πρόσωπα / γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας. Ας δούμε τι απέφερε αυτό το φραντσέζικο τόλμημα και πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα από την Ευρώπη, –αυτός δεν είναι ο σταθερά αναζητούμενος δείκτης;– δυο αιώνες μετά την «νεωτερική» μας Επανάσταση.
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά πολύ εύστοχα με ένα γεγονός σχετικά υποτιμημένο· την στέψη του Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα το 1804. Στην τελετή διαπιστώνεται μια μασονική συγκέντρωση, αφού όλος ο περίγυρος του Ναπολέοντα, οικογενειακός και μη, απαρτίζεται από τέκτονες. Στην πορεία αναζήτησης της σχέσης του Ναπολέοντα με τον μασονικό περίγυρο γίνεται μια επιγραμματική παρουσίαση της μασονίας. Aκροθίγεται η σχέση της μασονικής αδελφότητας με τον διαφωτισμό και διακριτικά λέγεται ότι τόσο το επαναστατικό σύνθημα του 1789 «ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα» όσο και η ίδια η έννοια του φωτός στον διαφωτισμό προέρχεται από τις μασονικές στοές. Αναφέρεται κι ένα απόσπασμα από τις «Εξομολογήσεις του Ναπολέοντα»: κάποιος τον προειδοποιεί πως η προδοσία των όρκων ή των αδελφών (μασόνων) ισοδυναμεί με εξαφάνιση, με απώλεια κάθε στήριξης και δόξας που έχει αποκτηθεί. Ταυτόχρονα, εκφράζεται αμφιβολία κατά πόσον μια τέτοια προειδοποίηση [και μύηση] έγινε ποτέ.
Τα τεκμήρια της μύησης του Ναπολέοντα αναζητούνται στην Εθνική Βιβλιοθήκη όπου έχουν μεταφερθεί και τα πρακτικά των μασονικών στοών. Εκεί βρέθηκε μια αναφορά δηλωτική της τεκτονικής ιδιότητας: το διακριτικό «F» (frère=αδελφός) και τρεις τελείες σε τριγωνική διάταξη να προηγούνται του ονόματός του. Η αναζήτηση συνεχίζεται στο περιβάλλον όπου μεγάλωσε. Ο πατέρας του, τα αδέλφια του και ο Pasquale di Paoli (ο αρχηγός του Κορσικανικού πατριωτικού μετώπου τον οποίον γνώριζε και θαύμαζε ο Ναπολέων), ήταν όλοι τέκτονες. Μάλιστα, λόγω του ότι ο πατέρας του ήταν τέκτονας, ο ίδιος θεωρείται «λυκόπουλο», δηλαδή νεαρός μασόνος για τον οποίον δεν απαιτείται μύηση. Στην πρώτη του τοποθέτηση μετά την στρατιωτική σχολή ο Ναπολέων βρίσκεται στην πόλη Valence. Εκεί γίνεται φίλος με τον εκδότη του στρατού της Επανάστασης, γιό ενός σημαντικού μασόνου βιβλιοπώλη. Συνεπώς, πέρα από τον στρατό στον οποίο κυριαρχούν οι μασόνοι, δίνεται η δυνατότητα στον νεαρό Ναπολέοντα να διεισδύσει στην μασονική γνώση. To 1796 ο Ναπολέων είναι 27 ετών και παντρεύεται την Ιωσηφίνα ντε Μποαρναί. Η Ιωσηφίνα είναι ήδη μέλος της μασονίας και τον γνωρίζει με υψηλόβαθμα μέλη των τεκτονικών στοών. Το 1798 ο Ναπολέων κάνει την περίφημη εκστρατεία στην Αίγυπτο. Την προετοιμάζει το Γαλλικό Ινστιτούτο του Παρισιού, αποτελούμενο από επιφανείς επιστήμονες και τέκτονες που οργανώνουν μια αποστολή σε ένα ιστορικό κέντρο της επιστήμης (του φωτός) και της ιστορίας του τεκτονισμού. Ερώτημα του ντοκιμαντέρ: Είναι δίπλα στις πυραμίδες ο χώρος στον οποίον τελικά μυήθηκε στην μασονία ο Ναπολέων; Η καταφατική απάντηση προβάλλεται ως η περισσότερο πιθανή και η στοά «Ίσις» αναφέρεται από τον θρύλο ότι ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Ναπολέοντα. Έτσι συνδέονται τα φαραωνικά μυστήρια με τον αποκρυφισμό του ελευθεροτεκτονισμού, μάλιστα παρουσιάζεται και μια γραπτή αναφορά για την μύηση του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο. Ο παρουσιαστής του ντοκιμαντέρ λέει ότι ούτε αυτή η αναφορά εξηγεί πολλά πράγματα, όμως δέχεται ότι όλη η δράση του Ναπολέοντα θα γίνει μέσα σ’ ένα πλαίσιο μασονικό.
Ακολουθεί η τυπική αφήγηση της βοναπαρτικής πορείας προς την εξουσία. Η Επανάσταση περνάει κρίση, η διοίκηση είναι διεφθαρμένη και ο Ναπολέων αποτελεί μια λύση διαφυγής από την καθίζηση. Η δημοκρατία πρέπει να επιζήσει, γι’ αυτό και ο Ναπολέων με το πραξικόπημα που χαρακτηρίζεται «μασονικό», παίρνει την εξουσία την 18η Μπρυμαίρ του έτους 8 σύμφωνα με την αρίθμηση της Επανάστασης, δηλαδή την 9-11-1799 σύμφωνα με την χριστιανική αρίθμηση. Έτσι εγκαθιδρύεται το σύστημα με τους τρεις Ύπατους της δημοκρατίας, το οποίο την 1-1-1800 έχει ως εξής: Ναπολέων (στρατιωτικός, 1ος ύπατος), Καμπασερές και Λεμπρύν (νομικοί, 2ος και 3ος ύπατος αντίστοιχα). Ιδιαίτερα ο αριστοκράτης Καμπασερές (Jean-Jacques-Régis de Cambacérès) ήταν εκείνος ο νομομαθής τέκτων που έγινε αρχικαγκελάριος της αυτοκρατορίας και συνέταξε τον περιβόητο αστικό (γνωστό ως ναπολεόντειο) κώδικα. [Κραδαίνοντας αυτόν τον κώδικα ο Ναπολέων, θα οργώσει την Ευρώπη τα επόμενα 15 χρόνια για να την «απελευθερώσει»]. Εφόσον λοιπόν ο Ναπολέων μέχρι την στέψη του -4 χρόνια αργότερα- δρα μέσα σ’ ένα κύκλο πιστοποιημένων μασόνων, βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε να το κάνει, αν δεν ήταν ο ίδιος μυημένος στην μασονία. Συνεπώς ο αυτοκράτωρ Ναπολέων ηγείται εκείνης της κοσμικής αυτοκρατορίας που θα δημιουργηθεί μετά την στέψη του και αυτή η εκκοσμικευμένη αυτοκρατορία, δεν είναι άλλο από μια «λαϊκή», δηλαδή μια μασονική αυτοκρατορία. Στην μετάλλαξη αυτή εντάσσεται και το Εθνικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής. [Πρόκειται για μια νεωτερική αριστοκρατία που προκύπτει από την εκκοσμίκευση των χριστιανικών ιπποτικών ταγμάτων]. Τα σύμβολα του Τάγματος αυτού εξαλείφουν ή υποβαθμίζουν τον σταυρό χάριν των μασονικών συμβόλων. Πρώτος καγκελάριος της Λεγεώνας της Τιμής γίνεται ο κόμης Bernard-Germain de Lacépède, μέλος του τεκτονισμού, ενώ οι πρώτες απονομές των μεταλλίων γίνονται λίγους μήνες πριν την στέψη του Ναπολέοντα.
 |
| Ο Μεγάλος Αετός του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής που φορούσε ο Ναπολέων (Μουσείο Μόσχας) βλ. ομοιότητα με τον σταυρό των Ιπποτών του Αγ. Ιωάννη της Μάλτας. |
Στέφεται λοιπόν αυτοκράτορας, και, από τύχη ή σύμπτωση, το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησής του έχει την μασονική σφραγίδα. Τρεις μέρες μετά την στέψη του, ο Ναπολέων ασχολείται με το μέλλον του τεκτονισμού. Οι τρεις ύπατοι της δημοκρατίας, αρκετοί στρατηγοί και τα βιολογικά αδέλφια του Βοναπάρτη (που σε λίγο θα στεφθούν βασιλείς της Ισπανίας, της Βεστφαλίας και της Ολλανδίας), συνεδριάζουν σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι που έχει μετατραπεί σε μασονική στοά, προκειμένου να ενώσουν τις διαφορετικές τάσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών στοών. Αυτό θα επιτευχθεί κι έτσι προκύπτει η ανανεωμένη, σκωτικού τύπου «Στοά της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας», που τον επόμενο χρόνο γνωρίζει τεράστια ανάπτυξη σε όλη την αυτοκρατορία. Πρόκειται για ένα «ταξίδι του μέλιτος» μεταξύ της μασονίας και του Ναπολέοντα. Έτσι χαρακτηρίζεται η ανάπτυξη ενός δικτύου γύρω από την εξουσία και η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με τέκτονες. Παρόλα αυτά, η μασονική ιδιότητα του Ναπολέοντα δεν θεωρείται βέβαιη.
Το ντοκιμαντέρ μας λέει ότι δεν αποτελεί απόδειξη ούτε η λιθογραφία από το Μουσείο της Μεγάλης Ανατολής, όπου ο Ναπολέων εν μέσω μασονικών συμβόλων και επάνω σ’ έναν αετό βρίσκεται υπεράνω όλης της αδελφότητας. Ούτε οι στοές με το όνομα «Ναπολέων» ή «Βοναπάρτης» που ιδρύονται στην συνέχεια. Ούτε τα εγκωμιαστικά ποιήματα που γράφουν για τον αδελφό Ναπολέοντα πολλά μέλη των στοών. Ούτε ο στρατός που -ουσιαστικά- αποτελεί έναν μασονικό στρατό. Μια αμφιβολία εκφράζεται: ο Ναπολέων χρησιμοποιεί την μασονία ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Ο αδελφός Φουσέ, αρχηγός της αστυνομίας, επιφορτίζεται με την παρακολούθηση και τον έλεγχο των μασόνων. Αναζητείται και πάλι η βεβαιότητα της τεκτονικής ιδιότητας του Ναπολέοντα και συμπεραίνεται ότι ο Ναπολέων χρησιμοποιεί την φαινομενική τεκτονική του ιδιότητα για να διαμορφώσει την Ευρώπη που ονειρεύεται. Αναφέρεται η σημαντική μάχη του Αούστερλιτς (1805), μάλιστα γίνεται μνεία για το ότι συμπίπτει με την ετήσια επέτειο της στέψης του Ναπολέοντα.
 |
| Η Θεά Ρώμη και ο Ναπολέων Β’ βασιλιάς της Ρώμης (Bartolomeo Pinelli, 1811) |
Το τελευταίο τμήμα του ντοκιμαντέρ ασχολείται με την πτωτική πορεία του Ναπολέοντα. Αυτή αναζητείται στην απόσυρση της εμπιστοσύνης από πλευράς της μασονικής αδελφότητας, σε συνδυασμό με μια απροσδιόριστα παρακμιακή πορεία της εξουσίας του. Οι αναφορές που φτάνουν από το μασονικό (κυβερνητικό) δίκτυο ανησυχούν τον Ναπολέοντα. Η εικόνα του Ναπολέοντα ξεθωριάζει, η ενότητα της αποδοχής του σπάζει, εμφανίζεται μεταστροφή συναισθημάτων. Η μυστηριώδης μυστική οργάνωση «Φιλαδέλφεια» (οι πιστοί του αριθμού 5) και ο στρατηγός Malet συνωμοτούν εναντίον του. Μήπως έφταιγε η προδοσία του μασόνου Jean Baptiste Bernadotte, πρώην στρατηγού του Ναπολέοντα και μετέπειτα βασιλιά της Σουηδίας; Ή μήπως την πτώση του προκάλεσε η αδυναμία νομιμοποίησης της αυτοκρατορικής ιδιότητας και της διαδοχής του; [Το 1809 ο Ναπολέων διέλυσε τον γάμο με την Ιωσηφίνα που δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Παρά το ότι το 1804 -για χάρη της αυτοκρατορικής στέψης- είχε παντρευτεί και με θρησκευτική τελετή την Ιωσηφίνα, στη διάλυση του γάμου του αντιμετώπισε δυσκολίες ακόμα και στο πολιτικό διαζύγιο. Το 1810 παντρεύτηκε με πολιτικό και θρησκευτικό γάμο την αυστριακή αρχιδούκισσα Μαρία-Λουίζα και το 1811 γεννήθηκε ο γιός του στον οποίο απέδωσε τον τίτλο «Βασιλιάς της Ρώμης»]. Οι τρεις τελευταίες απόψεις που καταγράφονται στο ντοκιμαντέρ: α) ο Ναπολέων, χωρίς να έχει μυηθεί, ήταν ο αυτοκράτορας όλων των μασόνων, β) ο Ναπολέων με βάση όσα ξέρουμε σήμερα, δεν ήταν μασόνος, γ) ανεξάρτητα από την ιδιότητά του, ο Ναπολέων χρησιμοποίησε την μασονία και πιθανόν η πτώση του οφείλεται σε ενδομασονική διένεξη [μεταξύ ομοφρόνων].
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
http://en.wikipedia.org/wiki/French_Imperial_Eagle
http://www.ngv.vic.gov.au/napoleon/art-and-design/symbols
http://www.legiondhonneur.fr
http://fr.wikipedia.org/wiki/Th%C3%A9ories_du_complot_ma%C3%A7onnique_dans_la_R%C3%A9volution_fran%C3%A7aise
τΚτΙΤο άρθρο συνεχίζεται και ολοκληρώνεται στο Β΄ Μέρος
Το καραβάκι της ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου