Ο Πούτιν δεν είναι σύμμαχος κατά του ISIS, του George Soros

Σχόλιο από Oι Μάσκες Πέφτουν:

Ο σεβαστός κ. Σόρος, ο φίλος της αληθείας, ο εχθρός της προπαγάνδας και της διαστρέβλωσης, ο ανθρωπιστής, μας ενημερώνει με ειλικρίνεια και χωρίς σκοπιμότητες για την τύχη των μεταναστών και τα παιχνίδια που παίζει ο κακός Πούτιν σε βάρος τους.
Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Έτσι η Ευρώπη θα γίνει πολυπολιτισμική ακόμα πιό γρήγορα, προς δόξαν του σκοπού των ανοικτών κοινωνιών και συνόρων του αξιότιμου κ. Σόρος και του μπαλέτου των αμέτρητων ΜΚΟ του, που αποβλακώνουν τους λαούς με χρήματα των φορολογούμενων και χρήματα του κ. Σόρος (πού ασφαλώς τα έχει κερδίσει με τον τίμιο ιδρώτα του), καθώς και άλλων ευαγών μεγαλοϊδρυμάτων της νέας Παγκόσμιας Οργουελικής Τάξης.
Όμως δεν είναι ξεκάθαρο γιατί ο κ. Σόρος ενοχλείται από την δράση αυτή του κακού Πούτιν. Ή τον ζηλεύει ή από την μόνιμη συμπόνια του για τους έποικους, λέει ασυναρτησίες, αλλά πάντα με καλές προθέσεις!
(ακολουθεί το άρθρο)

 ***

Ο Πούτιν δεν είναι σύμμαχος κατά του ISIS, του George Soros,

Πρόεδρος του Soros Fund Management και του Open Society Institute

Οι ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπράττουν ένα τραγικό λάθος όταν σκέφτονται ότι η Ρωσία του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πιθανός σύμμαχος στον αγώνα κατά του ισλαμικού κράτους. Τα στοιχεία τούς διαψεύδουν. Στόχος του Πούτιν είναι να προωθήσει τη διάλυση της ΕΕ, και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να κατακλύσουν την ΕΕ οι πρόσφυγες από τη Συρία.

Ρωσικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τον άμαχο πληθυσμό στη νότια Συρία αναγκάζοντάς τους να
φύγουν προς την Ιορδανία και το Λίβανο. Υπάρχουν σήμερα 20.000 πρόσφυγες από τη Συρία οι οποίοι έχουν κατασκηνώσει στην έρημο αναμένοντας την είσοδό τους στην Ιορδανία. Ένας μικρότερος αριθμός περιμένει να εισέλθει στο Λίβανο. Και οι δύο πληθυσμιακές ομάδες αυξάνονται αριθμητικά.
Η Ρωσία έχει επίσης δρομολογήσει μια μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση εναντίον αμάχων στη βόρεια Συρία. Αυτό ακολουθήθηκε από μια επίθεση εδάφους από το στρατό του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ - Άσαντ εναντίον του Αλέππο, μια πόλη η οποία κάποτε είχε 2 εκατομμύρια κατοίκους. Οι βόμβες που έπεσαν οδήγησαν 70.000 αμάχους να καταφύγουν στην Τουρκία ενώ η επίθεση εδάφους θα μπορούσε να ξεριζώσει ακόμη περισσότερους.

Οι μετακινούμενες οικογένειες μπορεί να μη σταματήσουν στην Τουρκία. Ωστόσο, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ η οποία επισκέφτηκε την Άγκυρα στις 9 Φεβρουαρίου για να προβεί σε τελευταίας στιγμής συνεννοήσεις με την τουρκική κυβέρνηση, ενθάρρυνε τους πρόσφυγες που βρίσκονται ήδη στην Τουρκία να παρατείνουν την παραμονή τους εκεί. Προσφέρθηκε μάλιστα να βοηθήσει στην αεροπορική μεταφορά 200.000-300.000 Σύρων προσφύγων ετησίως προς την Ευρώπη, υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα τους αποτρέψει από το να καταφεύγουν στην Ελλάδα και ότι θα τους δεχθεί πίσω εάν πειθαρχήσουν σε αυτό.

Ο Πούτιν είναι ένας χαρισματικός τακτικιστής, αλλά όχι στρατηγικός στοχαστής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι παρενέβη στη Συρία προκειμένου να επιδεινώσει την ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση. Πράγματι, η παρέμβασή του ήταν στρατηγικό σφάλμα, γιατί τον εμπλέκει σε μια σύγκρουση με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν, που έχει πλήξει τα συμφέροντα και των δύο.

Όταν όμως ο Πούτιν αντιλήφθηκε την ευκαιρία επιτάχυνσης της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την άρπαξε. Έχει «θολώσει» τις ενέργειές του, κάνοντας λόγο για συνεργασίες ενάντια σε έναν κοινό εχθρό, το ISIS. Υιοθέτησε παρόμοια προσέγγιση στην Ουκρανία, υπογράφοντας τη Συμφωνία του Μινσκ παραλείποντας ωστόσο να εφαρμόσει τις διατάξεις της.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί οι ηγέτες τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ δίνουν βάση στα λεγόμενα του Πούτιν και δεν τον κρίνουν από τη συμπεριφορά του. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι οι πολιτικοί της δημοκρατικής παράταξης προσπαθούν να καθησυχάσουν το κοινό τους, δημιουργώντας μια πιο ευνοϊκή εικόνα από αυτήν της πραγματικότητας. Το γεγονός είναι ότι η Ρωσία του Πούτιν και η ΕΕ έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο: το ερώτημα είναι ποια θα καταρρεύσει πρώτη.
Το καθεστώς του Πούτιν θα βρεθεί αντιμέτωπο με την πτώχευση το 2017, όταν ένα μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους της θα έχει ωριμάσει και πολιτικές αναταραχές μπορεί να ξεσπάσουν νωρίτερα από το αναμενόμενο. Η δημοτικότητα του Πούτιν, η οποία παραμένει σε υψηλά επίπεδα, στηρίζεται στην απαίτηση από την κυβέρνηση να επιτύχει χρηματοπιστωτική σταθερότητα και, αργά αλλά σταθερά, ένα συνεχώς αυξανόμενο βιοτικό επίπεδο. Οι κυρώσεις της Δύσης, σε συνδυασμό με την απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου, θα αναγκάσουν το καθεστώς να αποτύχει και στα δύο πεδία.

Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ρωσίας φτάνει το 7 % του ΑΕΠ, και η κυβέρνηση θα πρέπει να το μειώσει σε 3 %, προκειμένου να αποφευχθεί ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός. Το ταμείο κοινωνικής ασφάλισης της Ρωσίας έχει εξαντλήσει τους πόρους του και πρέπει να συγχωνευθεί με το κυβερνητικό ταμείο υποδομών, προκειμένου να καλυφτεί η έλλειψη κεφαλαίων. Αυτές και άλλες εξελίξεις θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο βιοτικό επίπεδο όσο και στο εκλογικό σώμα πριν τις βουλευτικές εκλογές το φθινόπωρο.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποφύγει την κατάρρευση το καθεστώς Πούτιν είναι να προκαλέσει πιο νωρίς την κατάρρευση της ΕΕ. Μια ΕΕ που διαλύεται, δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσει τις κυρώσεις που επέβαλε στη Ρωσία μετά την εισβολή της στην Ουκρανία. Απεναντίας, ο Πούτιν θα αποκτήσει σημαντικά οικονομικά οφέλη από τη διαίρεση της Ευρώπης και την αξιοποίηση των διασυνδέσεων τις οποίες πολύ προσεκτικά καλλιέργησε, με εμπορικά συμφέροντα και αντι-ευρωπαϊκά κόμματα.

Όπως έχουν τα πράγματα, η ΕΕ πρόκειται να διαλυθεί. Από την εποχή της οικονομικής κρίσης το 2008 και τα πακέτα διάσωσης προς την Ελλάδα, η ΕΕ έχει μάθει πώς να αντιμετωπίζει τη μία κρίση μετά την άλλη. Σήμερα όμως είναι αντιμέτωπη με πέντε ή έξι κρίσεις ταυτόχρονα, γεγονός που μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο βάρος ώστε να καταφέρει να το διαχειριστεί. Όπως ορθώς προέβλεψε η Μέρκελ, η μεταναστευτική κρίση έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει την ΕΕ στην καταστροφή.
Όταν ένα κράτος ή μία ένωση κρατών είναι σε θανάσιμο κίνδυνο, είναι καλύτερα για τους ηγέτες του/της να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα από το να την αγνοήσουν. Ο αγώνας για την επιβίωση τοποθετεί την ΕΕ κατά της Ρωσίας του Πούτιν. Το ISIS αποτελεί απειλή για τους δύο, αλλά δεν θα πρέπει να υπερεκτιμηθεί. Οι επιθέσεις Τζιχαντιστών, όσο τρομακτικές κι αν είναι, δεν μπορούν να συγκριθούν με την απειλή που προέρχεται από τη Ρωσία.

Το ISIS (και η Al-Qaeda στο παρελθόν) έχει εντοπίσει την αχίλλειο πτέρνα του δυτικού πολιτισμού -το φόβο του θανάτου- και έχει βρει τρόπους πώς να την εκμεταλλευτεί. Υποδαυλίζοντας την ισλαμοφοβία στη Δύση και παρακινώντας τόσο τον κόσμο όσο και τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν τους μουσουλμάνους με καχυποψία, ελπίζουν ότι θα πείσουν τους νέους μουσουλμάνους ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση πέραν της τρομοκρατίας. Από τη στιγμή που θα αντιληφθούμε αυτή τη στρατηγική, υπάρχει ένα απλό αντίδοτο: αρνήσου να συμπεριφερθείς με τον τρόπο που θέλουν οι εχθροί σου.

Η απειλή που προέρχεται από τη Ρωσία του Πούτιν θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Η αποτυχία να την αναγνωρίσουμε θα κάνει το έργο ακόμα πιο δύσκολο.


Πηγή: http://www.solidaritynow.org/grafeio-tupou_gr/publications_gr.html?id=64&lang=_gr

 (Προσέξτε το είδος της οργάνωσης που έχει αυτόν τον ιστότοπο)