“Αυταπατημένος” δηλώνει ο Τσίπρας για να δικαιολογήσει την στροφή των 180 μοιρών της πολιτικής του σε σχέση με τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Δεν άλλαξε -λέει- απόψεις, απλώς ανακάλυψε πως νόμιζε ότι μπορούσε να εφαρμόσει όσα εξακολουθεί να πιστεύει. Σε μια τέτοια περίπτωση η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η πολιτική ευθιξία θα τον οδηγούσε στην παραίτηση και στην μόνιμη αυτοεξαίρεση από την πολιτική με την αιτιολογία του “ακατάλληλου”. Όμως ο Τσίπρας περήφανα δηλώνει ότι δεν παραιτείται. Μετατρέποντας την ντροπή σε καμάρι, δήλωσε ότι μένει, γιατί εφαρμόζει “αριστερή” πολιτική και έτσι βοηθά την κοινωνία, την οποία σε περίπτωση παραίτησης, θα κατέστρεφε ο “δεξιός” Μητσοτάκης.
Υπάρχει εγγενής διαφορά μεταξύ “αριστεράς” και “δεξιάς”; Μεταξύ “προόδου” και “συντήρησης”; Μεταξύ εργατικών και συντηρητικών, δημοκρατικών και ρεπουμπλικανών, σοσιαλιστών και χριστιανοδημοκρατών; Υπάρχει δομικό στοιχείο στην