Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ως εθιστικό εκτροφείο της υδροκέφαλης ασφάλειας

 Ως γνωστόν, ο κ. Μπιλ Γκέιτς ξεκίνησε από την Micro-soft αλλά εν συνεχεία επεκτάθηκε στα micro-bes (των ιών συμπεριλαμβανομένων). Τα δύο αντικείμενα κάθε άλλο παρά άσχετα είναι μεταξύ τους: 

Η δημιουργία λογισμικού και η περιοδική αντικατάστασή του βασίζεται στο δίπολο ελευθερία-ασφάλεια. Κάθε νέο λογισμικό στοχεύει στην ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο στόχους: ο χρήστης υπολογιστή πρέπει να είναι σε θέση να απολαμβάνει το μεγαλύτερο δυνατό πεδίο ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς κινούμενος δημιουργικά και γρήγορα μέσα στο ηλεκτρονικό περιβάλλον εργασίας του, αλλά ταυτοχρόνως πρέπει να νιώθει την μεγαλύτερη δυνατή α σ φ ά λ ε ι α, όντας προφυλαγμένος από κινδύνους μετάδοσης ι ώ ν στον υπολογιστή του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι για κάθε επόμενη έκδοση των Windows γίνεται επίκληση κάποιου σοβαρού κ ε ν ο ύ ασφάλειας στο λειτουργικό σύστημα. 

Το αυτό ίσχυε και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκτός οθόνης ηλεκτρονικού υπολογιστή, όπου ομοίως επιδιωκόταν η μεγιστοποίηση της ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς του πολίτη και, ταυτοχρόνως, η βελτιστοποίηση των όρων ενός α σ φ α λ ο ύ ς βίου. Η εισβολή του κορωνοϊού, που κάθε άλλο παρά τυχαία βαφτίσθηκε “αόρατος εχθρός” (όπως δηλ. και η Αλ Κάιντα), έθεσε και πάλι επί τάπητος το δίλημμα δ ο σ ο μ έ τ ρ η σ η ς των μεγεθών της ελευθερίας και της ασφάλειας (επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, Τραγικά διλήμματα στην εποχή του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”. Από την σανίδα του Καρνεάδη στο “Ποινικό Δίκαιο του Εχθρού”, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2010, σελ. 61 επ.) – η δεύτερη βεβαίως προβάλλεται συνήθως μέσα από ένα τρίτο μέγεθος, δηλ. της δημόσιας υ γ ε ί α ς (πάντως, επί 11ης Σεπτεμβρίου και εντεύθεν, το πρόβλημα της ασφάλειας συγκαθοριζόταν από την διακινδύνευση της ζωής). 

Τελικώς, όμως, το δίλημμα “ελευθερία vs ασφάλεια/υγεία” λύθηκε κατά τρόπο μ ο ν ό π λ ε υ ρ ο υπέρ της ασφάλειας και ειδικότερα της δημόσιας υγείας, την οποία ο κ Γκέιτς, ο Π.Ο.Υ. και οι επιμέρους εθνικές κυβερνήσεις ομού μετά των λοιμωξιολόγων έχουν αναγάγει σε αγαθό α π ό λ υ τ η ς και τ υ φ λ ή ς προτεραιότητος, στον βωμό του οποίου πρέπει να θυσιαστεί αμείλικτα και επί μακρόν (αν όχι διά παντός) η ελευθερία του πολίτη. 

Για την ακρίβεια, στο πλαίσιο της πανδημίας δεν τέθηκε καν το δίλημμα “ελευθερία vs ασφάλεια/υγεία”, αφού ο “αόρατος εχθρός” κατέστησε α ό ρ α τ ε ς τις ατομικές ε λ ε υ θ ε ρ ί ε ς και την α ξ ί α του ανθρώπου, τοποθετώντας στην θέση τους την οικονομία! Ελευθερία μετακίνησης, ελευθερία συνάθροισης, ελευθερία διαχείρισης του ανθρώπινου προσώπου, ελευθερία άσκησης της θρησκευτικής λατρείας και του επαγγέλματος, ελευθερία υλοποίησης της επαφής με οικείους, συντρόφους και φίλους μοιάζουν πλέον με έννοιες α ν ύ π α ρ κ τ ε ς στο βάθος του πανδημικού ορίζοντα. Το κοινωνικοηθικό “οξυγόνο” του ανθρώπου που αποτελείται από το άθροισμα όλων αυτών των ελευθεριών καταργήθηκε βίαια από τους πάνσοφους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης (αποτελούν πλέον την “πέμπτη εξουσία” απαρτιζόμενη αποκλειστικά από τους περιώνυμους “ειδικούς”), προκειμένου να μη χαθεί το οξυγόνο που αναπνέει ο άνθρωπος στην βιολογική του διάσταση, απειλούμενο από τον “αόρατο εχθρό”, δηλ. τον κορωνοϊό. 

Χρηματοδοτώντας τις προσπάθειες για την εξεύρεση εμβολίου, ο κ. Γκέιτς ουδέν άλλο έπραξε από το να επενδύει και πάλι στην α σ φ ά λ ε ι α (τούτη την φορά προκειμένου να περιορισθεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ι ο ύ όχι στους υπολογιστές αλλά στους πνεύμονες των ανθρώπων!), έχοντας ως απώτερο στόχο να αυξήσει την π ε ρ ι ο υ σ ί α του. Έτσι πράττει και η Microsoft, κάθε φορά που αποσύρει το προηγούμενο λογισμικό για να κυκλοφορήσει το επόμενο, το οποίο, εκτός από ασφαλέστερο, είναι πάντοτε και ακριβότερο του προηγούμενου. Ταυτοχρόνως, όμως, αφήνει πολύ λιγότερα περιθώρια ελευθερίας στον χρήστη. Προσέξτε κάτι πολύ σημαντικό: 

Από το σώμα των νέων pc, τα οποία “φοράνε” τα Windows 10, δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεριζωθεί η “ψυχή” τους (δηλ. το λειτουργικό τους) και στην θέση τους να εγκατασταθούν Windows προηγούμενης γενιάς (π.χ. Windows 8) που θα μπορούν να λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά όπως τα Windows 10. Μια τέτοια “λειτουργική υποβάθμιση” είναι διακαής πόθος πολλών χρηστών, ώστε να γλυτώσουν από την υποχρεωτική ενημέρωση των Windows 10, η οποία είναι προγραμματισμένη να ολοκληρώνεται με επανεκκίνηση του υπολογιστή.

Αξίζει να διαβάσει κανείς την απάντηση που δίνουν οι “ειδικοί” γι’ αυτό το ενοχλητικό φαινόμενο: «Οι ε ν η μ ε ρ ώ σ ε ι ς των Windows βοηθούν στο να διατηρούμε α σ φ α λ ή τον υπολογιστή μας. Οι περισσότερες αφορούν την επίλυση ζητημάτων ασφαλείας, ορισμένα εκ των οποίων εξαιρετικά σοβαρά, και είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του λειτουργικού. Και όχι, ο μύθος πως οι ενημερώσεις επιβραδύνουν το λειτουργικό σύστημα, πόσο μάλλον εσκεμμένα, δεν είναι παρά μια θεωρία σ υ ν ω μ ο σ ί α ς, που διαιωνίζεται από ανίδεους»!

Έτσι, λοιπόν, παράγεται η βάσιμη υπόνοια ότι η λειτουργία των υπολογιστών αποτελούσε μέχρι σήμερα πεδίο σταδιακής ε ξ ο ι κ ε ί ω σ η ς του ανθρώπινου υποσυνειδήτου για την επεκτεινόμενη συρρίκνωση της ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς χειρισμού του υπολογιστή στον βωμό της α σ φ ά λ ε ι α ς. Παρότι ο χρήστης αγοράζει τον προσωπικό υπολογιστή του, την κυριαρχία επί του ηλεκτρονικού DNA του την διατηρεί ο κατασκευαστής του. Αυτός είναι το αφεντικό και αυτός έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για την ασφάλεια του χρήστη, όταν πλοηγείται στον κυβερνοχώρο. Έτσι, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μοιάζει με εθιστικό εκτροφείο της υδροκέφαλης ασφάλειας!

Αλλ’ ακόμη και σε επίπεδο ορολογίας είναι προφανής η εξοικείωση που επιχειρήθηκε, ώστε να είμαστε σήμερα απολύτως προετοιμασμένοι για τον εφιάλτη της “μεγάλης ε π α ν ε κ κ ί ν η σ η ς” (πατήστε παρατεταμένα το κουμπάκι που βρίσκεται αριστερά ή δεξιά της οθόνης του κινητού σας και θα αντικρίσετε την εντολή της “επανεκκίνησης” – ομοίως, αν πατήσετε στο εικονίδιο με τις επιλογές λειτουργίας του υπολογιστή σας!), που μπορεί να συνδυασθεί με μια “ανθρώπινη α ν α β ά θ μ ι σ η”, η οποία, όπως και τα Windows 10, θα μας αποστερήσουν την ελεύθερη β ο ύ λ η σ η επί του καθορισμού της γενετικής μας ταυτότητας. 

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι η αμερικανική ταινία του 2016 “Assasin’s Creed” πραγματεύεται το ζήτημα της διαφύλαξης του προπατορικού μήλου μέσα στο οποίο εμφανίζεται ότι υπήρχε κρυπτογραφημένος ο γενετικός κώδικας της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Το μήλο εποφθαλμιούν κάποιοι Ναΐτες, οι οποίοι μάλιστα καταφέρνουν προς στιγμήν να το αποκτήσουν, θριαμβολογώντας ότι εφεξής θα έχουν τον πλήρη έλεγχο της ανθρωπότητας, εξαλείφοντας έτσι τους ανυπάκουους και επιβάλλοντας διαρκή ειρήνη. Τελικώς όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα είχαν σχεδιάσει, διότι επεμβαίνουν εκείνοι που δεσμεύονται με όρκο πίστης για την παντοτινή προάσπιση του προπατορικού μήλου – όπως λέγεται χαρακτηριστικά, είναι εκείνοι που «δουλεύουν στο σ κ ο τ ά δ ι για να υπηρετήσουν το φ ω ς». 

Στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης “ανθρώπινης αναβάθμισης” α φ ε ν τ ι κ ά μας επιδιώκουν να είναι οι κατασκευαστές των ανθρώπινων αντι-ικών προγραμμάτων που εφαρμόζονται στους ανθρώπους, δηλ. οι παραγωγοί των ε μ β ο λ ί ω ν καθώς και όσοι κρύβονται πίσω από αυτά ως “αόρατοι μαριονετίστες”. Επιπλέον, όπως και το λ ε ι τ ο υ ρ γ ι κ ό σύστημα των υπολογιστών, έτσι και οι άνθρωποι θα πρέπει διαρκώς να α ν α β α θ μ ί ζ ο ν τ α ι με ένα νέο, καλύτερο και αποτελεσματικότερο εμβόλιο που θα μας καθιστά απρόσβλητους σε κάθε καινούργιο τύπο ιού, που ήδη προανήγγειλε ο κ. Γκέιτς.

Στην δ ι α β ο λ ι κ ή εποχή του κορωνοϊού, που είναι ακριβώς διαβολική γιατί ο διάβολος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να διαβάλλει τους πάντες και τα πάντα, δεν εντυπωσιάζει μόνο η ορολογική εναρμόνιση αλλά και η διαστροφή των εννοιών διά της αντιστροφής του νοήματός τους: Επί παραδείγματι, το ψ έ μ α βαφτίζεται α λ ή θ ε ι α και η α λ ή θ ε ι α βαφτίζεται θεωρία σ υ ν ω μ ο σ ί α ς. Το δήθεν όψιμο ενδιαφέρον του κράτους “για το καλό μας” θυμίζει προβατόμορφο λύκο που ενεργεί για το “κακό μας”. Κατά τούτο, ζούμε σε έναν “θαυμαστό α ν ά π ο δ ο κόσμο”. Με την ίδια λογική διαφημίζεται εδώ και καιρό ο κ. Γκέιτς ως “φιλάνθρωπος”, ενώ κάποιοι τον είπαν και “προφήτη”! Όπως, όμως, θα ήταν αστείο να ισχυρισθεί κάποιος ότι ο αρχιτέκτων μιας πολυκατοικίας που ξέρει απέξω κι ανακατωτά όλες τις ιδιαιτερότητες του κτηρίου έχει προορατικό χάρισμα, αν προφητεύσει ότι η πολυκατοικία θα ισοπεδωθεί σε σεισμό 9 Ρίχτερ, εξίσου αστείο είναι να εμφανίζεται ο αρχιτέκνων της σημερινής μη-κοινωνίας ως αλάνθαστος προφήτης. Διότι όποιος πλασάρεται ως προφήτης, ενώ είναι αρχιτέκτων-σχεδιαστής, εκτός από αρχι-τέκτων είναι και απατεώνας! 

Τώρα, όμως, στρέψτε το βλέμμα σας στο πληκτρολόγιο και εξερευνήστε το σαν να το αντικρίζετε για πρώτη φορά. Κάποια πλήκτρα που μέχρι αυτή την στιγμή τα θεωρούσατε απολύτως χρήσιμα για την δουλειά σας και αθώα ή αδιάφορα για την ζωή σας, μοιάζουν με κόκκινα λαμπάκια δηλωτικά συναγερμού: O εφιαλτικός (στρατιωτικής προελεύσεως) όρος “lockdown” σχηματίζεται μπροστά σας συνδυαστικά από τα πλήκτρα Scroll L o c k ή Num L o c k ή Caps L o c k + Page D o w n. 

Ο (οιονεί στρατιωτικός) έλεγχος κάθε μας μετακίνησης διά της αποστολής SMS αντιστοιχεί στο πλήκτρο C o n t r o l (Ctrl), το οποίο θυμηθείτε με ποια άλλα πλήκτρα συνδυάζεται για την εκτέλεση μιας καθοριστικής εντολής, δηλ. της διαχείρισης εργασιών: Ctrl + Alt + Delete! Μάλιστα, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που κυκλοφορούσαν μέχρι το 1995, ο συνδυασμός αυτός προκαλούσε την επανεκκίνησή τους (“reboot”).

Προσοχή: Στον τριπλό συνδυασμό των πλήκτρων Control + Alt + Delete καταφεύγουμε, οσάκις π α γ ώ ν ε ι ο υπολογιστής και δεν αντέχουμε άλλο να περιμένουμε την ανταπόκρισή του. Ένα αντίστοιχο “π ά γ ω μ α” της ζ ω ή ς μας υφιστάμεθα οι πολίτες όλου του κόσμου σε αυτό τo “lockdown II”, που μοιάζει με μια α τ έ ρ μ ο ν η εφιαλτική ο μ η ρ ε ί α. Ως εκ τούτου, για να σταματήσουμε το δικό μας “π ά γ ω μ α”, ίσως δεν έχουμε άλλη λύση από το να πάρουμε στα χέρια μας την διαχείριση της ζωής μας, τολμώντας την δική μας επανεκκίνηση. Κι αν η τριάδα της διαχείρισης των εργασιών είναι για τους υπολογιστές τα πλήκτρα Control + Alt + Delete, όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η Αγία Τριάδα που μπορεί να προσφέρει προστασία στους ανθρώπους, τερματίζοντας το απάνθρωπο “πάγωμα”, δηλ. την ομηρεία τους. 

Περαιτέρω, το πλήκτρο Backspace θα μπορούσε να συσχετισθεί με την επιστροφή στην παλιά-προκορωνοϊκή κανονικότητα, η οποία, με το διπλανό τού Backspace πλήκτρου αναπαριστάται ως εκ πρώτης όψεως θετική, αφού στην πάνω μεριά αυτού του πλήκτρου βρίσκεται το σύμβολο *+*. Ωστόσο, κάτω από αυτό, υπάρχει το σύμβολο της εξίσωσης το οποίο οδηγεί το βλέμμα μας στην ευθεία που βρίσκεται το αρνητικό σύμβολο *–* του ακριβώς διπλανού (εξ αριστερών) πλήκτρου. Η γλωσσική αποκωδικοποίηση της συνύπαρξης αυτών των συμβόλων θα μπορούσε να έχει την εξής μορφή: Η επιστροφή στην παλιά κανονικότητα μπορεί να φαίνεται θετική, αλλά εν τέλει “είναι” αρνητική! Γι’ αυτό οι αρχι-τέκτονες του ανελεύθερου αλλά ασφαλούς βίου μας, χοροστατούντος του “φιλάνθρωπου-προφήτη” Μπιλ Γκέιτς, έχουν ετοιμάσει την οριστική και α μ ε τ ά κ λ η τ η μετάβαση στην δ ι ε σ τ ρ α μ μ έ ν η νέα κανονικότητα. 

Αν κουραστήκατε να είστε π α γ ι δ ε υ μ έ ν ο ι στην οθόνη της π ρ ο π α γ ά ν δ α ς και της π λ ύ σ η ς εγκεφάλου, δηλ. εγκλωβισμένοι στο τρενάκι του τ ρ ό μ ο υ που εκτελεί μεταβατικό δρομολόγιο με τελικό προορισμό τον μ ε τ α ν θ ρ ω π ι σ μ ό, δραπετεύστε πάραυτα: Πατήστε το πλήκτρο escape! 

Είναι άραγε τυχαία ότι στους πολύ παλιούς υπολογιστές (ibm) η επανεκκίνηση γινόταν με τον συνδυασμό των πλήκτων control + alt + escape; Ενδεχόμενο μήνυμα προς το υποσυνείδητο: Για να σε ελέγξω (control), σε σταματώ (alt) κι αν θες και μπορείς, δραπέτευσε (escape)! 

Ο Νίκος Καζαντζάκης στην Ασκητική του έγραφε: «Να θυμάσαι πως η ζωή σού ανήκει και μπορείς να τ’ αλλάξεις όλα. Κι αν πάλι δεν μπορείς ν’ αλλάξεις την πραγματικότητα, τότε ας αλλάξεις το μάτι που βλέπει την πραγματικότητα» (το συγκεκριμένο χωρίο αναδεικνύει ο Αλέξανδρος Λουπασάκης στο βιβλίο του με τίτλο “Γέλιο, η καλύτερη θεραπεία”, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2002, σελ. 168). Στην σημερινή γλώσσα των υπολογιστών, η καζαντζάκειος προτροπή θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει ως εξής τον τριπλό συνδυασμό των πλήκτρων Control + Alt + Delete: 

Πάρε τον έ λ ε γ χ ο στα χέρια σου, ψάξε για ε ν α λ λ α κ τ ι κ έ ς λύσεις, σ β ή σ ε ό,τι σε ενοχλεί!

Μάλιστα, στο ίδιο έργο του ο Καζαντζάκης μιλά στον αναγνώστη του για το δεύτερο χρέος του (εκδ. Καζαντζάκη, σελ. 15-16): 

«Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία.

Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρα από τα σύνορα την ηρωικήν απελπισμένην έξοδο, να’ ταν να μπορούσε η καρδιά μου!

Πέρα! Πέρα! Πέρα! Πέρα από τον άνθρωπο ζητώ το α ό ρ α τ ο μαστίγι που τον βαράει και τόνε σπρώχνει στον αγώνα. Πέρα από τα ζώα ενεδρεύω να δω το πρόσωπο το αρχέγονο που μάχεται δημιουργώντας, συντρίβοντας, ξαναχύνοντας τις αρίφνητες μ ά σ κ ε ς να τυπωθεί στο ρεούμενο κρέας. Πέρα από τα φυτά αγωνίζουμαι να ξεχωρίσω τα πρώτα παραπατήματα του Α ό ρ α τ ο υ μέσα στη λάσπη.

Μια προσταγή μέσα μου:

– Σκάψε. Τι βλέπεις;

– Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!

– Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;

– Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.

– Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;

– Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα' ναι ο θάνατος.

– Σκάψε ακόμα!».

Σκάψτε, λοιπόν, κι εσείς σήμερα πίσω από τις οθόνες και τα πλήκτρα των ηλεκτρονικών συσκευών σας. Τι βλέπετε;

– Ε κ γ ύ μ ν α σ η, πειθαρχία και χειραγώγηση! 

Σκάψτε πίσω από τις μάσκες που φόρεσαν όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι θέλουν το καλό μας. Τι βλέπετε;

– Σ α δ ι σ τ έ ς, μισανθρώπους και θηρία!

Σκάψτε πίσω από τους “αόρατους εχθρούς” του 2001 και του 2020. Τι βλέπετε;

– Τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ί α των λαών!

Σκάψτε πίσω από τον νέο πόλεμο που έχει την μορφή της πανδημίας. Τι βλέπετε;

– Ό,τι και πίσω από κάθε άλλον πόλεμο: Τον Β ε λ ί α λ (*), πάει να πει τον δ ι ά β ο λ ο!

(*) Για τον καίριο ρόλο που έχει διαδραματίσει ο Βελίαλ στην αυτοκαταστροφική πορεία του ανθρώπου βλ. το δυστοπικό μυθιστόρημα του Χάξλεϋ, Ο πίθηκος και η ουσία, μτφ.: Ν. Αλεξίου, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1986, ιδίως σελ. 94 και 33.

Κωνσταντίνος Βαθιώτης

το είδα