Η κυβέρνηση θα έχει πρόσβαση σε metadata τηλεφωνικών κλήσεων και νομιμοφανώς

Όταν δημιουργείτε μια εικόνα η την μετατρέπετε με κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας, είτε όταν τραβάτε ένα screenshot η παίρνετε κάποια φωτογραφία με μια ψηφιακή μηχανή, αυτή γίνεται tagged με κάποια μεταδεδομένα που μπορούν να προσδιορίσουν τη θέση σας η ακόμα και την ταυτότητα σας.
Αυτό μπορεί να συμβεί με κάθε είδους αρχείο ακόμα και με σάρωση η και ηχητικά (δείτε σχετικά).
Αυτά όμως τα μεταδεδομένα, στην εποχή της NSA και της εμπορευματοποίησης των προσωπικών πληροφοριών είναι περιζήτητα.

Όλες αυτές οι αποφάσεις και τα νομοθετήματα τα οποία συνήθως ξεκινούν από τις ΗΠΑ, επηρεάζουν ολόκληρο το διαδίκτυο, μα και τις νομοθετικές διαταξεις και άλλων χωρών σε παγκόσμια κλίμακα. Το ζητούμενο τους βέβαια είναι η άμεση στοχοποίηση ενόχων, χωρίς να μπορεί αυτό να το καταρρίψει κάποιος δικηγόρος με νομικά κενά.

Δείτε τι συνέβη, πρόσφατα, στο δικαστήριο FISC, στις ΗΠΑ και μια απόφαση που έλαβε:

Το δικαστήριο FISC (Foreign Intelligence Surveillance Court) στηρίζεται σε μια υπόθεση της δεκαετίας του 1970 που καθιέρωσε το «δόγμα τρίτων» (third-party doctrine).

Για πρώτη φορά, το πιο μυστικό δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, το δικαστήριο
(FISC), δημοσιεύει το νομικό σκεπτικό του ως προς το γιατί το πρόγραμμα τηλεπικοινωνιών ανταλλαγής μεταδεδομένων είναι νόμιμο, σύμφωνα με το άρθρο 215 του νόμου PATRIOT. Η γνωμοδότηση των 46 σελίδων που συνετάχθη την 29η Αυγούστου του 2013, δεν είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του FISC μέχρι την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου.
Η γνωμοδότηση αυτή δημοσιεύθηκε την 18η Σεπτεμβρίου, λόγω του δικαστή του FISC, Reggie Walton, που διέταξε την κυβέρνηση να προβεί σε επανεξέταση του αποχαρακτηρισμού των αποφάσεων αυτών και των σχετικών παραγγελιών, στον απόηχο των διαρροών που έγιναν από τον πρώην υπάλληλο της NSA, Edward Snowden.

Στην γνωμοδότησή της λοιπόν, η δικαστής Eagan αναφέρει πως επειδή οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν τα τηλέφωνα (ή τα «Συστήματα τηλεφωνίας», όπως λέγονται στη γλώσσα των νομικών) και ορισμένα από αυτά τα τηλέφωνα διασχίζουν το δίκτυο της κινητής τηλεφωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ως εκ τούτου τα μεταδεδομένα θεωρούνται αρχεία των επιχειρήσεων των τηλεπικοινωνιών που εμπλέκονται.

Το 1976, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε σε μια υπόθεση-ορόσημο, που είναι γνωστή ως Smith V. Maryland, ότι όταν κάποιος καλεί έναν αριθμό τηλεφώνου, ο αριθμός αυτός αποκαλύπτεται σε τρίτους˙ στην εταιρεία τηλεφωνίας, δηλαδή.
Ως εκ τούτου, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, ότι το τηλεφώνημα δεν μπορεί να θεωρείται προσωπικό δεδομένο. (Ω, ναι! Καλά ακούσατε.) Το επιχείρημά τους αυτό το αιτιολογούν μάλιστα, λέγοντας πως από τη στιγμή που το τηλεφώνημα αποκαλύφθηκε, λόγω του ότι ο άνθρωπος τόλμησε και… έκανε μια κλήση, η κυβέρνηση μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία κλήσεων!
Αυτή είναι η προέλευση του «τρίτου δόγματος».

Σύμφωνα με αυτήν την λογική, λοιπόν, η δικαστής Eagan κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι εάν η παράδοση των αρχείων του τηλεφώνου ενός ατόμου σε μία μεμονωμένη περίπτωση είναι νόμιμη, το ίδιο είναι και η μαζική παράδοση των τηλεφωνικών μεταδεδομένων.
Είναι απλά μεταδεδομένα!

Όπως αναφέρει στην απόφασή της η Δικαστής Eagan:

Από τη στιγμή που ο χρήστης του τηλεφώνου, μετέφερε τις πληροφορίες αυτές σε μια τηλεφωνική εταιρεία η οποία είθισται να διατηρεί τις πληροφορίες, παίρνει και το ρίσκο ότι η εταιρεία θα παρέχει τις εν λόγω πληροφορίες στην κυβέρνηση.
Ως εκ τούτου, το Ανώτατο Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι όχι απλά θεμιτό αλλά ούτε και νόμιμο ένα άτομο να περιμένει πως θα μείνουν απόρρητα και ασφαλή τα προσωπικά του δεδομένα.

Πηγή
το είδα

<<<    Απόρρητη έκθεση: Η Ελλάδα δεν έχει αποζημιωθεί για κανέναν από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους

 Νέος, ὡραῖος, γοητευτικός…    >>>