«Αι αλύσεις των έκαμναν ένα ατελείωτο γκλου γκλου-γκλου…»
Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
Ο Έλληνας πρόξενος των Σερρών, από τον Οκτώβριο του 1906, Αντώνιος Σακτούρης, έζησε εφιαλτικές στιγμές μετά τα γεγονότα της 14ης Ιουλίου 1907 στη συνοικία Καμενίκια της πόλης των Σερρών και στο χωριό Δοβίστα, τη γενέτειρα του ήρωα της επανάστασης του 1821 στη Μακεδονία, Εμμανουήλ Παπά. Τα αντάρτικα σώματα του καπετάν Μητρούση και του Ανδρέα Μακούλη συγκρούστηκαν με τον τουρκικό στρατό και τη χωροφυλακή και αποδεκατίστηκαν.
Έγραψε ο Σακτούρης στα απομνημονεύματά του:
« Όχι πολύ μετά, (σ.σ.: από μία συνάντησή του με τον στρατιωτικό διοικητή της 9ης μεραρχίας και έμπιστο του σουλτάνο Αβδούλ Χαμήτ, Ιμπραήμ πασά), οι Τούρκοι προέβησαν εις αθρόας συλλήψεις των ομογενών κατοίκων των παρά τας Σέρρας Ελληνικωτάτων χωρίων, Νταρνακοχωρίων. Η δίωξις ήτο αγριοτάτη. Εις πλέον των 150 ανήλθον οι συλληφθέντες. Και μεταξύ αυτών ήσαν οι πρόκριτοι, οι οποίοι υπεβλήθησαν εις φρικώδη βασανιστήρια δια να μαρτυρήσουν. Συνηθεστάτη μέθοδος ήτο να υποχρεώνωνται οι κρατούμενοι να μένουν όρθιοι. Δύο