Σημείωση από oimaskespeftoun.blogspot.com
Ο Χαράρι όπως και ο Σβαμπ, δύο φερέφωνα σε υπηρεσία, δύο προπαγανδιστικά γρανάζια της Νέας Τάξης (που ως γρανάζια δεν κινούνται δι' ιδίων δυνάμεων), αποκαλύπτουν τις υλιστικές καταβολές της Νέας Τάξης, αλλά και το πως αντιμετωπίζει αυτή τους ανθρώπους: ως νήπια, που τα ξεγελάει με τεχνάσματα για νήπια - αφού φρόντισε επί δεκαετίες να τους εξομοιώνει με νήπια. Ακόμα χειρότερα, ως ιδιόκτητα εκτρεφόμενα ζώα της φάρμας της, που αποφασίζει τι θα τα ταΐσει, πόσο θα αναπαραχθούν, ποιές νέες διασταυρωμένες υβριδικές και ποιές μεταλλαγμένες φυλές-ποικιλίες θα δημιουργηθούν, αν θα είναι και πόσο ελεύθερης βοσκής και με τι ρυθμό θα τα οδηγήσει στο σφαγείο.
Κωνσταντίνος Βαθιώτης,
Όταν ο Ανάποδος Κόσμος επιτίθεται στον πυρήνα του ανθρώπου
Αναλόγως με τις συνθήκες της εποχής, τις ανάγκες, το κυρίαρχο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό δόγμα, οι άνθρωποι έχουν κατά καιρούς χαρακτηριστεί ως «κεφάλια» ή ως «στόματα», ενώ δεν ήταν σπάνιο στις αγροτικές κοινωνίες ένας άνθρωπος να αναφέρεται ως ένα «ζευγάρι χέρια».
Και ενώ στη σύγχρονη εποχή και ιδιαίτερα στις σημερινές δημοκρατίες έχει επικρατήσει συντριπτικά ο όρος «πολίτης» και οι καπιταλιστικές κοινωνίες μιλούν συχνά για «καταναλωτές», σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας όπου επικρατεί η τεχνολογία, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται σε τακτική βάση ως «χρήστης», ενώ ακούμε τελευταία να αναφέρεται ως «αλγόριθμος» ή ως σύνολο δεδομένων, ιδιαιτέρως από τους ευαγγελιστές της νέας ψηφιακής εποχής της ανθρωπότητας.
Θα πίστευε κανείς ότι τέτοιους χαρακτηρισμούς χρησιμοποιούν κυρίως άνθρωποι της τεχνολογίας, βλέπουμε όμως ότι υιοθετούνται από τους λεγόμενους τεχνο-ουτοπιστές, οι