Η Jolie δεν είναι απλά «πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ». Είναι και μέλος του CFR, (Council on Foreign Relations), ένα πανίσχυρο think tank των ΗΠΑ. |
Πάνε 500 χρόνια από όταν οι Conquistadors χάριζαν χάντρες πολύχρωμες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Κι όμως. Αυτή είναι η πλησιέστερη εικόνα στις εικόνες της επίσκεψής της στον Πειραιά.
Και στον τοπικό φύλαρχο στη συνέχεια.
Ο «καλοπροαίρετος» -θύμα της «αντικειμενικής πληροφόρησης»-
θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ηθοποιός απλά συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο που εκτελεί με προσήλωση σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ο κακοπροαίρετος -«θύμα» του Guy Debord ή του Edward Rosenthal- θα μιλούσε για την κοινωνία του θεάματος ή για την εξουσία των ψευδαισθήσεων.
Δυστυχώς θα είχαν και οι δύο άδικο. Γιατί πίσω από το ψεύτικο χαμόγελο της Jolie δεν κρύβεται ούτε η φιλανθρωπία ούτε το star system. Κρύβεται μια πλευρά της σύγχρονης post-modern ευρωατλαντικής διπλωματίας.
«Διπλωματίας του 21ου αιώνα», όπου celebrities, παράλληλα με επιλεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές, θα λειτουργούν σαν «ιδεολογικοί-επικοινωνιακοί» πρεσβευτές, προλειαίνοντας το έδαφος της δυτικής -αλλά και παγκόσμιας- κοινής γνώμης για επεμβάσεις, πολέμους ή άλλες πολιτικές εξελίξεις.
Η Jolie ήδη από το 2012 είχε καταγγείλει την «αδράνεια της διεθνούς κοινότητας» μπροστά στα «εγκλήματα» της κυβέρνησης της Συρίας.
«Νομίζω ότι η κατάσταση στη Συρία έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου δυστυχώς, κάποια μορφή, κάποιο είδος της επέμβασης είναι απολύτως απαραίτητη».
Στην ίδια συνέντευξη, που είχε παραχωρήσει στο Al Jazeera (ή αλλιώς γνωστό ως «Υπουργείο Αλήθειας του ΝΑΤΟ»), δεν είχε