Καθώς οι αγροτικές κινητοποιήσεις φάνηκε προς στιγμήν να ξεπερνούν τα όρια αντοχής του πολιτικού συστήματος, η κομματική νομενκλατούρα αναγκάστηκε να αναλάβει τον «τιμημένο» από τη μεταπολίτευση και μετά απεργοσπαστικό της ρόλο, σε λελογισμένη αντιπαράθεση (και υπόγεια συνεννόηση) με τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση.
Όσοι αγνοούν ή έχουν ξεχάσει αυτή την πλευρά του μεταπολιτευτικού ΚΚΕ και νομίζουν πως έχουν να κάνουν με ένα (πιθανόν) αρτηριοσκληρωτικό (πιθανόν) μαξιμαλιστικό (αλλά πάντως) συνεπές αντικαθεστωτικό κόμμα , θα πρέπει να έπεσαν από τα σύννεφα την Πέμπτη το απόγευμα, ακούγοντας τον Βαγγέλη Μπούτα εξερχόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά από δυόμιση ώρες διαλόγου με την κυβέρνηση. Ο παλαίμαχος αγροτοσυνδικαλιστής του ΚΚΕ ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. «Ο αγώνας μας αφήνει παρακαταθήκη», είπε. Κι ήταν σαν να έβγαζε τον επικήδειο του μακαρίτη. «Δεν είναι αγώνας μια κι έξω», εξήγησε απολογητικά, καταπίνοντας όλες τις προηγούμενες δηλώσεις του περί «μη διαλόγου». Κάτι πετύχαμε άλλωστε, υπογράμμισε. «Βάλαμε για πρώτη φορά στο τραπέζι το θέμα του αφορολόγητου». Κι όσον αφορά το Ασφαλιστικό, «περιμένουμε να δούμε το νομοσχέδιο όταν θα κατατεθεί».
Αν κάποιος έχει αμφιβολίες για το τι ήθελε να πει ο ποιητής, αρκεί να αναλογιστεί πως ειδικά αυτό το τελευταίο -το επιχείρημα πως οι αγρότες θα
(15).jpg)
