Όμως η ιστορία όλο και περισσότερο απορρίπτει αυτή την ανεπιβεβαίωτη πίστη. Πολλοί στην Ελλάδα σήμερα δεν θεωρούν ότι έχουμε οικονομική κρίση, θεωρούν δηλαδή ότι η οικονομία βάλλεται εσκεμμένα και βάσει σχεδίου, προκειμένου να επιτευχθούν άλλοι στόχοι.
Στην θεωρία αυτή συνεπικουρεί και η θεωρία του χρήματος που λέει: ποιος το παράγει; Γιατί αν δεν το παράγει (εδώ και αιώνες) το κράτος όπως όλοι πίστευαν στον δυτικό κόσμο, τότε γεννιέται ένα πρώτο ερώτημα: ποιος είναι ο ιδιώτης που παράγει και δανείζει το χρήμα στο κράτος;Κι ένα δεύτερο ερώτημα: πώς είναι δυνατόν ο στόχος του καπιταλισμού να είναι η συγκέντρωση χρήματος, όταν αυτό παράγεται από τους ιδιώτες που καθορίζουν την οικονομία και μέσω αυτής, καθορίζουν την πολιτική; Δεν θα καταλήξει έτσι το χρήμα σ’ αυτόν που το παράγει; Ως επακόλουθο αυτού του ερωτήματος είναι και το εξής: πώς ο σοσιαλισμός ως πολιτική δύναμη καταφέρεται εναντίον του καπιταλισμού, όταν η πολιτική ελέγχεται και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον παραγωγό του χρήματος, όταν οι απανταχού της γης σοσιαλιστικές δυνάμεις και επαναστάσεις δείχνουν χρηματοδοτημένες από τον παγκόσμια ελεγχόμενο καπιταλισμό; Μήπως το ίδιο σενάριο δεν επαναλαμβάνεται και σήμερα όταν η Δύση βομβαρδίζει με “δημοκρατία”, “ελευθερία” και “ανθρώπινα δικαιώματα” χώρες της Αφρικής και της Ασίας;
Στα ερωτήματα αυτά τοποθετείται ο καθηγητής ιστορίας Carroll Quigley: