Κανένα έθνος δεν θα έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους δικούς του πόρους, επειδή αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για το πλανητικό σύνολο.
Μετάφραση: Απολλόδωρος
11 Ιουλίου 2024 | Jacob Nordangård | Διαβάστε το εδώ
Πρόσφατα έλαβα γνώση μιας πολιτικής αναφοράς με συστάσεις για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος του 2024, η οποία εκθέτει με απλά λόγια τι μας επιφυλάσσουν οι «Επικυρίαρχοι» μας. Μοιάζει με πλοκή από ταινία Bond. Προκειμένου να αποφευχθούν «μη αναστρέψιμα σημεία καμπής», συνιστάται όλα τα συστήματα που υποστηρίζουν τη ζωή - «η ατμόσφαιρα (αέρας), η υδρόσφαιρα (νερό), η βιόσφαιρα (ζωή), η λιθόσφαιρα (γη) και η κρυόσφαιρα (πάγος)» - να διοικούνται συλλογικά από ένα «παγκόσμιο όργανο διακυβέρνησης» . Αυτό σημαίνει τον απόλυτο έλεγχο του γήινου συστήματος (Πλανητικά Κοινά) και την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Όπως αναφέρεται στο ενημερωτικό δελτίο πολιτικής:
Η διακυβέρνηση των πλανητικών κοινών θα απαιτούσε μια στροφή από τις σημερινές εθνικιστικές, απομονωμένες προσεγγίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, αναγνωρίζοντας το βασικό γεγονός ότι ο πλανήτης μας αποτελείται από διασυνδεδεμένα, αλληλοεξαρτώμενα συστήματα. Αντί για ένα κατακερματισμένο, βασισμένο σε συνθήκες σύστημα, η προσέγγιση των πλανητικών κοινών προτείνει μια «φωλιασμένη» δομή διακυβέρνησης που θα περιλαμβάνει πολλαπλά επίπεδα κανονισμών που θα θεσπίζουν εξαιρετικά προσαρμοσμένες τοπικές αντιδράσεις, οι οποίες θα εποπτεύονται από ένα παγκόσμιο όργανο διακυβέρνησης.
Σημαίνει επίσης ότι κανένα έθνος δεν θα έχει το κυριαρχικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους δικούς του πόρους, επειδή αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για το πλανητικό σύνολο.
Το σημερινό σύστημα βασίζεται στο κυριαρχικό δικαίωμα των εθνών-κρατών να εκμεταλλεύονται τους πόρους εντός των εθνικών τους συνόρων χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις παγκόσμιες συνέπειες. Η έννοια της παγκόσμιας διαχείρισης των πλανητικών κοινών πόρων ως περιβαλλοντικών πόρων από τους οποίους εξαρτόμαστε όλοι, θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με αυτή τη βασική αντίληψη του διεθνούς δικαίου και θα αντιμετώπιζε σθεναρή αντίσταση, μεταξύ άλλων από τις αναπτυσσόμενες χώρες που θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι ένα τέτοιο βήμα θα έθιγε την ικανότητά τους να αναπτύσσονται γρήγορα. Ωστόσο, η επιστήμη είναι όλο και πιο σαφής και αδιαμφισβήτητη: χωρίς μια σημαντική αλλαγή στα πλαίσια διακυβέρνησης, ο πλανήτης μας θα γίνεται όλο και πιο ασταθής, απρόβλεπτος και μη βιώσιμος. Τα πλανητικά κοινά μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος διαχείρισης της συστημικής αλλαγής στην Ανθρωπόκαινο.
Επομένως, η διαχείρισή μας πρέπει να γίνεται από ψηλά.
Και ποιος βρίσκεται πίσω από τις συστάσεις για τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος του 2024;
Το ενημερωτικό δελτίο πολιτικής, «Προς μια προσέγγιση των πλανητικών κοινών για την περιβαλλοντική διακυβέρνηση», εκδίδεται από το Ίδρυμα Παγκόσμιες Προκλήσεις, το Κέντρο Πολιτικής Έρευνας του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών και το Ινστιτούτο Potsdam για την Έρευνα των Επιπτώσεων του Κλίματος (PIK).
Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι φορείς που καθόρισαν το πρόβλημα μας προσφέρουν τη λύση. Όπως δήλωσε το 2015 ο καθηγητής Johan Rockström, διευθυντής του PIK και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Global Challenges Foundation:
Δεν βλέπω άλλον τρόπο από το να παραδώσουν 200 έθνη μέρος της κυριαρχίας τους στη λήψη αποφάσεων σε μια παγκόσμια θεσμική διοίκηση. Πρέπει να εργαστούμε με τους θεσμούς που έχουμε, και υπάρχει μόνο ένας θεσμός που είναι παγκόσμιος, ο ΟΗΕ.
Το Σουηδικό Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων έχει, όπως έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου, μεγάλη επιρροή στην ημερήσια διάταξη του ΟΗΕ (με οικονομική υποστήριξη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου για την Αποτελεσματική Πολυμέρεια και του Εκτελεστικού Γραφείου του Γενικού Γραμματέα).
Έχουν επίσης κάποιες προβληματικές μαλθουσιανές και φουτουριστικές πεποιθήσεις (όπως έχω αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο).
Διαβάστε περισσότερα για την παγκόσμια ατζέντα στα βιβλία μου Rockefeller: Controlling the Game, The Global Coup d'Ètat και στο επερχόμενο βιβλίο μου The Digital World Brain.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου