Δεν θα έχετε συνείδηση, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα και θα κυριαρχείτε στον κόσμο.
Μετάφραση: Απολλόδωρος
9 Μαΐου 2024 | A Lily Bit | Διαβάστε το εδώ
Οι αφελείς μάζες προσκολλώνται στην ανακουφιστική πλάνη ότι το "κακό" είναι μια υποκειμενική, διφορούμενη έννοια, θέλοντας απεγνωσμένα να πιστέψουν ότι όλη η καταστροφική και κακόβουλη συμπεριφορά πηγάζει από ένα κακό περιβάλλον, μια κακή ανατροφή ή μια ψυχική ασθένεια. Βρίσκουν πιο ευχάριστο όταν η παρέκκλιση διαπράττεται στο όνομα του λανθασμένου "κέρδους" ή του "στάτους", αρκεί να υπάρχει ένας εύκολα κατανοητός λόγος.
Αυτό που πραγματικά τρομάζει τον μέσο άνθρωπο δεν είναι η ίδια η αποτρόπαια πράξη της εγκληματικότητας, αλλά μάλλον η εγκληματικότητα χωρίς εύκολα προσδιορίσιμο κίνητρο. Η πιθανότητα ότι ορισμένα άτομα προκαλούν κακό στους άλλους όχι λόγω κακομεταχείρισης από τους γονείς ή ψυχολογικών ελλείψεων που θολώνουν την κρίση τους, αλλά επειδή απολαμβάνουν πλήρως και συνειδητά τις πράξεις τους, είναι μια έννοια πολύ ενοχλητική για τους περισσότερους για να τη σκεφτούν.
Η κοινωνία μας προσπαθεί απεγνωσμένα να δικαιολογήσει τα τέρατα ανάμεσά μας, ίσως επειδή η αναγνώριση της ύπαρξης μιας σκοτεινής πλευράς της ανθρωπότητας που, αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, θα μπορούσε να αναλάβει τον έλεγχο με σκόπιμο και υπολογισμένο τρόπο, είναι πολύ ανησυχητική για να την αντέξει. Αυτή η εσκεμμένη τύφλωση εξηγεί γιατί τα μεγαλύτερα εγκλήματα της εποχής μας συχνά περνούν απαρατήρητα από το κοινό.
Η ιδέα ότι οι διεθνείς χρηματοδότες και οι πολιτικές ελίτ θα ενορχήστρωναν σκόπιμα την οικονομική ανισότητα, το κοινωνικό χάος και
τον παγκόσμιο πόλεμο από μια διεστραμμένη επιθυμία για συγκεντρωτική εξουσία και μια διαταραγμένη αίσθηση ανωτερότητας είναι απλά πολύ συγκλονιστική για να την αποδεχτούν πολλοί. Προτιμούν να προσκολλώνται στην παρήγορη ψευδαίσθηση ότι αυτά τα τρομερά γεγονότα σε όλη τη σύγχρονη ιστορία είναι απλώς το αποτέλεσμα τυχαίας σύμπτωσης και ανθρώπινου λάθους.Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, η πλειονότητα των καταστροφικών πολιτιστικών πολιτικών και τραγωδιών μπορεί να αποδοθεί άμεσα σε ένα συγκεκριμένο υποσύνολο ατόμων που καταχράται τη θέση επιρροής τους για άθλιους σκοπούς, σχεδιάζοντας εν γνώσει τους τη συμφορά όχι μόνο για προσωπικό όφελος, αλλά και προς όφελος της "κοινωνικής τους τάξης".
Σε αυτό το Substack, συχνά αναφερόμαστε σε αυτή την ομάδα ως "Παγκοσμιοποιητές" ή "Ελιτιστές" - ή μερικές φορές ως "παράσιτα". Διεισδύουν στα υψηλότερα κλιμάκια του έθνους μας, διαθέτοντας μια κουλτούρα εντελώς ξεχωριστή και διαφορετική από τη δική μας. Εξετάζοντας τη βιβλιογραφία, τις πρωτοβουλίες και τα κίνητρά τους, θα ανακαλύψει κανείς έναν κόσμο που καθοδηγείται από παράξενους στόχους και μια ακόμη πιο παράξενη μορφή θρησκευτικού πάθους.
Αυτά τα άτομα δεν είναι οι καλοπροαίρετοι ηγέτες που παρουσιάζουν τους εαυτούς τους- μάλλον, είναι υπολογιστές χειραγωγοί που εκμεταλλεύονται τις μάζες για το δικό τους κέρδος, χωρίς να υπολογίζουν τα δεινά που αφήνουν στο πέρασμά τους. Είναι καιρός να ξυπνήσει το κοινό και να αναγνωρίσει την πραγματική φύση αυτών των ελιτιστών, αντί να δικαιολογεί τις πράξεις τους ή να απορρίπτει την ύπαρξή τους εντελώς. Μόνο αν κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το μυαλό τους, μπορούμε να ελπίζουμε να διαλύσουμε τις δομές εξουσίας τους και να δημιουργήσουμε μια πιο δίκαιη και ισότιμη κοινωνία.
ΞΕΝΟ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ (XENO-FASCISM)
Οι Παγκόσμιοι Ελιτιστές, μέσα στην αχαλίνωτη αλαζονεία τους, βλέπουν τους εαυτούς τους ως μια ανώτερη φυλή ανθρώπων, μια τάξη που υψώνεται πάνω από εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς. Φαντάζονται τους εαυτούς τους ως τη σύγχρονη ενσάρκωση των "Φιλοσόφων Βασιλέων" του Πλάτωνα, πιστεύοντας ότι μόνο αυτοί διαθέτουν τη γενετική προδιάθεση για ηγεσία, ενώ ο μέσος άνθρωπος είναι πνευματικά πολύ καχεκτικός για να καθορίσει τη μοίρα του.
Αυτοί οι αυτόκλητοι κυβερνήτες δεν βλέπουν την ανθρωπότητα παρά ως έναν κενό καμβά, πάνω στον οποίο αυτοί, ως οι αρχιτέκτονες καλλιτέχνες, δικαιούνται να επιβάλουν τη θέλησή τους. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν την κοινωνία σύμφωνα με τα καπρίτσια τους και να χειραγωγήσουν τα κοινωνικά διλήμματα για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, και όλα αυτά υπό το πρόσχημα της καλοπροαίρετης καθοδήγησης.
Στην πραγματικότητα, αυτοί οι ελιτιστές δεν είναι πιο έξυπνοι από εμάς τους υπόλοιπους. Η υποτιθέμενη ανωτερότητά τους απορρέει αποκλειστικά από τις κληρονομημένες θέσεις πλούτου και επιρροής τους, τις οποίες μπερδεύουν με έμφυτη μεγαλοσύνη. Η ικανότητά τους να διαμορφώνουν την κοινωνία δεν είναι αποτέλεσμα της διανοητικής τους ικανότητας, αλλά μάλλον προϊόν των τεράστιων οικονομικών πόρων τους και της παντελούς έλλειψης ηθικών περιορισμών. Αν δεν ανήκαν στο κορυφαίο 0,1% των πλουσίων του κόσμου, οι πράξεις τους θα καταδικάζονταν δικαίως ως πράξεις κοινών εγκληματιών. Ωστόσο, στη βαθύτατα ελαττωματική κοινωνία μας, το χρήμα πολύ συχνά αγοράζει αδικαιολόγητο σεβασμό και ασυλία από τις συνέπειες.
Για να κατανοήσει κανείς πραγματικά τη φύση αυτών των Παγκόσμιων Ελιτιστών, πρέπει να φανταστεί μια ιδιωτική λέσχη που αποτελείται από άτομα με την ηθική εξαχρείωση του John Wayne Gacy ή του Charles Manson, αλλά με το 80% του παγκόσμιου πλούτου στη διάθεσή τους και τα μέσα για να αγοράσουν καλή δημοσιότητα και νομική ασυλία. Αυτή είναι η τρομακτική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε, μια συμμορία ψυχοπαθών που μεταμφιέζονται σε οραματιστές, θωρακισμένοι από την τεράστια περιουσία τους και το διεφθαρμένο σύστημα που έχουν δημιουργήσει για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
"Σταδιακά, μέσω της επιλεκτικής αναπαραγωγής, οι εκ γενετής διαφορές μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων θα αυξηθούν μέχρι να γίνουν σχεδόν διαφορετικά είδη. Μια εξέγερση της πλέμπας θα γίνει τόσο αδιανόητη όσο και μια οργανωμένη εξέγερση προβάτων ενάντια στην πρακτική της κατανάλωσης αρνίσιου κρέατος." - Bertrand Russell, Ο αντίκτυπος της επιστήμης στην κοινωνία (1953) σελ. 49-59
"Μιλώντας για ένα μέλλον που απέχει το πολύ δεκαετίες, ένας πειραματιστής στον έλεγχο της νοημοσύνης υποστήριξε: "Προβλέπω μια εποχή που θα έχουμε τα μέσα και επομένως, αναπόφευκτα, τον πειρασμό να χειραγωγήσουμε τη συμπεριφορά και τη διανοητική λειτουργία όλων των ανθρώπων μέσω περιβαλλοντικής και βιοχημικής χειραγώγησης του εγκεφάλου." - Zbigniew Brezinski, Μεταξύ δύο εποχών, Ο ρόλος της Αμερικής στην τεχνοτρονική εποχή 1970.
ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Οι ελιτιστές έχουν φτάσει να θεωρούν τη συνείδηση ως εμπόδιο στην επιτυχία και όχι ως αρετή που πρέπει να αγαπήσουν. Εγκαταλείπουν ηθελημένα την ηθική τους πυξίδα, θεωρώντας την ως έναν αφύσικο περιορισμό που εμποδίζει την ικανότητά τους να επιτύχουν τους στόχους τους.
Ωστόσο, η συνείδηση δεν εξαφανίζεται ποτέ πραγματικά, και προκειμένου να συμβιβάσουν την καταδικαστέα νοοτροπία τους με την απόμακρη γκρίνια της ενοχής, καταφεύγουν στην κουραστική δικαιολογία ότι οι πράξεις τους εξυπηρετούν το "γενικότερο καλό". Προσκολλώνται απεγνωσμένα στην πεποίθηση ότι είναι οι αρχιτέκτονες του μέλλοντος της ανθρωπότητας και ότι θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τη βαριά καθοδήγησή τους, ακόμη και όταν οι πράξεις τους προδίδουν μια βαθιά ριζωμένη κακία.
Σε μια διεστραμμένη προσπάθεια να απαλύνουν τη δική τους ηθική δυσλειτουργία, οι Ελιτιστές επιδιώκουν να ομαλοποιήσουν την εγκληματικότητα και να διαβρώσουν τα ίδια τα θεμέλια της ηθικής. Προσπαθούν να πείσουν τις μάζες ότι το σωστό και το λάθος είναι απλώς υποκειμενικές κατασκευές, ανοιχτές σε ερμηνείες και υποκείμενες στις ιδιοτροπίες των εξουσιαστών. Υπονομεύοντας την έμφυτη ηθική πυξίδα που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας, ελπίζουν να δημιουργήσουν έναν κόσμο στον οποίο η δική τους τερατογένεση θα γίνει ο αποδεκτός κανόνας και όσοι ακολουθούν υψηλότερα ηθικά πρότυπα θα θεωρούνται απόβλητοι και εγκληματίες.
Για να διατηρήσουν το προσωπείο της δικαιοσύνης τους, οι Ελιτιστές συχνά τυλίγονται με τον μανδύα ενός συγκεκριμένου συστήματος πεποιθήσεων, παίζοντας τον ρόλο του καλοκάγαθου σωτήρα, ενώ η πραγματική τους φύση παραμένει κρυφή. Επιδίδονται σε περίτεχνο θέατρο, παρουσιάζοντας μια προσεκτικά διαμορφωμένη εικόνα στον κόσμο, ενώ παράλληλα εργάζονται για την εδραίωση της εξουσίας και του ελέγχου τους. Μόνο όταν πιστεύουν ότι η θέση τους είναι αδιαπραγμάτευτη, η μάσκα αρχίζει να γλιστράει, αποκαλύπτοντας τα αληθινά βάθη της διαφθοράς τους.
Οι ελιτιστές βλέπουν τη συνείδηση ως δεσμό στην προσωπική τους ελευθερία, επαναστατώντας εναντίον της σαν να ήταν μια μορφή υποδούλωσης. Μέσα στη μυωπία τους, αδυνατούν να αναγνωρίσουν ότι η συνείδηση είναι ένα δώρο, ένα δώρο που μέχρι στιγμής έχει αποτρέψει την ανθρωπότητα από το να βυθιστεί στην άβυσσο της αυτοκαταστροφής. Δεν είναι μια φυλακή, αλλά μάλλον μια προστασία από τις χειρότερες παρορμήσεις μας.
Αυτή η επιδίωξη της μηδενικής συνείδησης δεν είναι μόνο μια σοβαρή απειλή για τον ηθικό ιστό της κοινωνίας, αλλά και μια άμεση επίθεση στην ίδια την ουσία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Πρόκειται για μια κοσμοθεωρία που υποβιβάζει τα άτομα σε απλά πιόνια σε ένα παιχνίδι εξουσίας, απογυμνωμένα από τη δράση και την αξιοπρέπειά τους. Πρόκειται για μια φιλοσοφία που εξυψώνει τις επιθυμίες λίγων και εκλεκτών πάνω από την ευημερία των πολλών, και είναι μια πορεία που μπορεί να οδηγήσει μόνο στη διάβρωση της εμπιστοσύνης, στη διάλυση των κοινωνικών δεσμών και στην τελική κατάρρευση της πολιτισμένης κοινωνίας.
ΚΟΛΕΚΤΙΒΙΣΜΟΣ
Οι κορυφαίοι παγκοσμιοποιητές, ενώ προωθούν με θέρμη τον κολεκτιβισμό για τις μάζες, συχνά υιοθετούν μια ακραία μορφή ατομικισμού για τους εαυτούς τους. Σπάνια συζητούν το διαστρεβλωμένο ιδανικό του "αγνού ατομικισμού" τους, που στερείται αυτοπειθαρχίας, και αντ' αυτού επιλέγουν να υπερασπίζονται δημοσίως τον κολεκτιβιστικό τρόπο ζωής, ενώ καταδικάζουν τον ατομικισμό μεταξύ των απλών ανθρώπων ως "εγωιστικό" ή "ναρκισσιστικό". Αυτή η κραυγαλέα υποκρισία εξυπηρετεί τη διατήρηση της εξουσίας και του ελέγχου τους, καθώς χειραγωγούν τις μάζες ώστε να παραδώσουν την αυτονομία τους για το υποτιθέμενο γενικότερο καλό.
Πολλοί άνθρωποι εξισώνουν λανθασμένα τον "κολεκτιβισμό" με την "κοινότητα", μια σύγχυση που πηγάζει από έλλειψη κατανόησης και εμπειρίας. Η κοινότητα είναι μια εθελοντική ένωση ατόμων που συναντιούνται για αμοιβαία βοήθεια και υποστήριξη, ενώ ο κολεκτιβισμός είναι η αναγκαστική συγκέντρωση ανθρώπων, συχνά υπό την απειλή βίας ή απώλειας, με στόχο την εδραίωση της εξουσίας στα χέρια λίγων εκλεκτών.
Είναι η συστηματική καταστροφή του ατομικισμού υπό το πρόσχημα της "προστασίας της ομάδας". Στη σύγχρονη Αμερική, η γνήσια κοινότητα εξαφανίζεται ταχύτατα, ενώ τα υποτιθέμενα "οφέλη" του κολεκτιβισμού διαφημίζονται από την παγκόσμια ελίτ.
Πείθοντας τον πληθυσμό ότι είναι απλώς προϊόντα του περιβάλλοντός του, χωρίς εγγενείς ιδιότητες και χαρακτηριστικά, οι ελίτ μπορούν να χειραγωγήσουν τις μάζες ώστε να παραδώσουν κάθε εξουσία σε εκείνους που υπόσχονται τις πιο ευνοϊκές συνθήκες. Όταν τα άτομα χάνουν την πίστη στη δική τους δράση και την αυτοευθύνη, αναπόφευκτα αναζητούν προστασία από εξωτερικές πηγές, συχνά με τη μορφή μιας κυβέρνησης νταντάδων ή μιας δικτατορίας.
Αυτή η ύπουλη διαδικασία αφαίρεσης της αυτοδιάθεσης από τον πληθυσμό έχει έναν σκοτεινό τελικό στόχο: την εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης και την επίτευξη της απόλυτης κυριαρχίας.
Η προώθηση του κολεκτιβισμού από τους παγκοσμιοποιητές δεν είναι μια καλοπροαίρετη προσπάθεια, αλλά μάλλον μια υπολογισμένη στρατηγική για τη διάβρωση της ατομικής ελευθερίας και την εδραίωση της δικής τους εξουσίας. Καλλιεργώντας μια κουλτούρα εξάρτησης και συμμόρφωσης, στοχεύουν στη δημιουργία ενός πληθυσμού που ελέγχεται και χειραγωγείται εύκολα, ενός πληθυσμού που θα παραδώσει πρόθυμα τις ελευθερίες του για την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας.
Για να καταπολεμήσουμε αυτή την ατζέντα, πρέπει να επαναβεβαιώσουμε την αξία του ατομικισμού και της αυτοπεποίθησης, ενώ παράλληλα να προωθήσουμε γνήσιες κοινότητες που βασίζονται στην εθελοντική συνεργασία και τον αμοιβαίο σεβασμό. Πρέπει να απορρίψουμε την ψευδή διχοτομία του συλλογικότητας έναντι του εγωισμού, αναγνωρίζοντας ότι ο πραγματικός ατομικισμός δεν έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό, αλλά μάλλον με την ανάληψη ευθύνης για τη ζωή του καθενός και τη συνεισφορά στην κοινωνία με τους δικούς του όρους.
"Τον επόμενο αιώνα, τα έθνη, όπως τα γνωρίζουμε, θα είναι ξεπερασμένα- όλα τα κράτη θα αναγνωρίζουν μια ενιαία, παγκόσμια αρχή. Η εθνική κυριαρχία δεν ήταν τελικά και τόσο σπουδαία ιδέα." -Strobe Talbot, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του προέδρου Κλίντον, όπως αναφέρεται στο Time, 20 Ιουλίου 1992.
ΤΟ "ΕΥΓΕΝΕΣ ΨΕΜΑ"
Η έννοια του "ευγενούς ψεύδους", που με τόση θέρμη ασπάζονται οι ελιτιστές, είναι μια ολέθρια και συγκαταβατική έννοια που υπονομεύει τον ίδιο τον ιστό της αλήθειας και της εμπιστοσύνης στην κοινωνία. Αυτή η ιδέα, η οποία ισχυρίζεται ότι το ψέμα στις μάζες είναι αποδεκτό αν εξυπηρετεί έναν υποτιθέμενο "θετικό στόχο", δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παραπλανητική προσπάθεια της άρχουσας τάξης να χειραγωγήσει και να ελέγξει τον πληθυσμό.
Οι ελιτιστές, μέσα στην αχαλίνωτη αλαζονεία τους, πιστεύουν ότι ο μέσος πολίτης είναι πολύ απλοϊκός για να κατανοήσει την πολυπλοκότητα των πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων και, ως εκ τούτου, πρέπει να εξαπατηθεί για το δικό του καλό. Φυσικά, ο ορισμός τους για το τι είναι καλύτερο για την κοινωνία φαίνεται πάντα να ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα.
Το ευγενές ψέμα είναι μια λογική πλάνη τόσο τεραστίων διαστάσεων που δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί αν οι ίδιοι οι παγκόσμιοι ελιτιστές πιστεύουν πραγματικά στη νομιμότητά του ή αν απλώς πλασάρουν το δικό τους φιδέλαιο.
Αν μια ιδέα απαιτεί εξαπάτηση για να κερδίσει την αποδοχή της, είναι λογικό να υπάρχει κάτι θεμελιωδώς ελαττωματικό και καταδικαστέο σε αυτήν. Οι ιδέες που διαθέτουν γνήσια ζωτικότητα και ακεραιότητα δεν χρειάζεται να "πουληθούν" στο κοινό με ύπουλες τακτικές και χειραγώγηση- η αλήθεια έχει τον τρόπο να στέκεται στα δικά της πλεονεκτήματα και να συντονίζεται με την έμφυτη αίσθηση της λογικής και της ηθικής των ανθρώπων. Μόνο οι καταστροφικές και κακοήθεις φιλοσοφίες χρειάζονται ένα θεμέλιο από ψέματα και προπαγάνδα για να ριζώσουν και να εξαπλώσουν την επιρροή τους.
Η χρήση του ευγενούς ψεύδους είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων σε όλη την ιστορία, από τις μηχανές προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας μέχρι τη λατρεία της προσωπικότητας που περιβάλλει τους κομμουνιστές δικτάτορες. Αυτά τα καταπιεστικά συστήματα βασίστηκαν στη συστηματική διάδοση ψευδών γεγονότων για να διατηρήσουν τη λαβή τους στην εξουσία, διαβρώνοντας την ικανότητα του κοινού να διακρίνει την αλήθεια από τη φαντασία και καλλιεργώντας ένα κλίμα φόβου και σύγχυσης.
Ο εναγκαλισμός του ευγενούς ψεύδους από την άρχουσα τάξη δεν αποτελεί μόνο προσβολή των αρχών της ειλικρίνειας και της ακεραιότητας, αλλά και σοβαρή απειλή για τα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας. Μια κοινωνία χτισμένη πάνω σε ένα πλέγμα απάτης δεν μπορεί να αντέξει για πολύ, καθώς η εμπιστοσύνη μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων διαβρώνεται και το κοινωνικό συμβόλαιο διαλύεται.
"Προς το παρόν εργαζόμαστε διακριτικά με όλες μας τις δυνάμεις για να αποσπάσουμε αυτή τη μυστηριώδη δύναμη που ονομάζεται κυριαρχία από τα νύχια των τοπικών εθνικών κρατών του κόσμου. Όλη την ώρα αρνούμαστε με τα χείλη μας αυτό που κάνουμε με τα χέρια μας." - Ο καθηγητής Arnold Toynbee, σε μια ομιλία του τον Ιούνιο του 1931 ενώπιον του Ινστιτούτου για τη Μελέτη των Διεθνών Υποθέσεων στην Κοπεγχάγη.
"Η δουλειά μας είναι να δίνουμε στους ανθρώπους όχι αυτό που θέλουν, αλλά αυτό που εμείς αποφασίζουμε ότι πρέπει να έχουν." - Richard Salent, πρώην πρόεδρος του CBS News, Bill Clinton: Friend or Foe
ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Η έννοια της μείωσης του πληθυσμού, κεντρικό δόγμα της θρησκείας των παγκοσμιοποιητών, είναι μια ανησυχητική και κυνική κοσμοθεωρία που αποκαλύπτει την πραγματική φύση της ελιτίστικης νοοτροπίας. Αυτοί οι αυτόκλητοι κυβερνήτες όχι μόνο θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερο είδος με γενετική προδιάθεση για ηγεσία, αλλά θεωρούν και την υπόλοιπη ανθρωπότητα ως τίποτα περισσότερο από κατσαρίδες και "άχρηστους φαγάδες" - ένα κοπάδι που πρέπει να ξεκληριστεί.
Η πικρή ειρωνεία των υποστηρικτών της μείωσης του πληθυσμού είναι ότι πάντα υποστηρίζουν τον θάνατο των άλλων για να σώσουν δήθεν τον πλανήτη, αλλά ποτέ δεν προσφέρουν τη δική τους ζωή ως θυσία για το λεγόμενο "μεγαλύτερο καλό" τους. Αυτή η υποκρισία πηγάζει από την αλαζονική πεποίθησή τους ότι είναι "πολύ σημαντικοί" για να είναι αναλώσιμοι, συχνά επικαλούμενοι την αντιληπτή ευφυΐα τους ως δικαιολογία, ενώ απορρίπτουν τις ζωές των μαζών ως ασήμαντες και αναλώσιμες.
Η έννοια του υπερπληθυσμού, ωστόσο, είναι ένας μύθος που έχει καταρριφθεί διεξοδικά σε πολλούς επιστημονικούς κύκλους. Πρόκειται για μια υπερτιμημένη αφήγηση που προωθείται από εκείνους που έχουν ως στόχο τον έλεγχο και τη χειραγώγηση.
Στην πραγματικότητα, η πληθυσμιακή επέκταση δεν είναι εγγενώς αρνητική- φέρνει μαζί της ένα πλήθος πλεονεκτημάτων. Ένας αυξανόμενος πληθυσμός σημαίνει περισσότερα μυαλά που εργάζονται μαζί για την επίλυση προβλημάτων, προωθώντας την τεχνολογική πρόοδο και ωθώντας την καινοτομία μέσω της επιτακτικής ανάγκης επιβίωσης. Μας αναγκάζει να αναπτύξουμε πιο αποτελεσματικές μεθόδους παραγωγής και διαχείρισης των πόρων, οδηγώντας τελικά στην πρόοδο και σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους. Τα πλεονεκτήματα της ανάπτυξης είναι πολυάριθμα και δεν μπορούν να απορριφθούν απλώς και μόνο επειδή δεν ευθυγραμμίζονται με το δυστοπικό όραμα των ελιτιστών.
Στον πυρήνα τους, οι παγκόσμιες ελίτ δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη Γη ή τους κατοίκους της. Οι εκκλήσεις τους για μείωση του πληθυσμού δεν υποκινούνται από την επιθυμία να μειωθεί η ρύπανση, να ελαχιστοποιηθεί το αποτύπωμα άνθρακα, να προστατευθούν τα απειλούμενα είδη ή να διατηρηθούν οι πεπερασμένοι πόροι. Αντίθετα, τα πραγματικά τους κίνητρα είναι πολύ πιο σκοτεινά.
Πρώτα απ' όλα, είναι Ευγονιστές που πιστεύουν στην εγγενή ανωτερότητα ορισμένων γενετικών γραμμών και επιδιώκουν να εξαλείψουν όσους θεωρούν κατώτερους. Δεύτερον, αναγνωρίζουν ότι ένας εκκαθαρισμένος πληθυσμός είναι ευκολότερο να ελεγχθεί και να κυριαρχηθεί. Μειώνοντας τον αριθμό των μυαλών που συνεργάζονται για την επίλυση προβλημάτων και την αμφισβήτηση του status quo, μπορούν να εδραιώσουν αποτελεσματικότερα την εξουσία τους και να καταστείλουν κάθε αντίσταση στην αυταρχική τους κυριαρχία.
"Ένας συνολικός παγκόσμιος πληθυσμός 250-300 εκατομμυρίων ανθρώπων, μια μείωση 95% από τα σημερινά επίπεδα, θα ήταν το ιδανικό." - περιοδικό Audubon, συνέντευξη με τον Ted Turner, 1996
"Ένα πρόγραμμα στείρωσης των γυναικών μετά το δεύτερο ή το τρίτο παιδί τους, παρά τη σχετικά μεγαλύτερη δυσκολία της επέμβασης από την αγγειεκτομή, θα μπορούσε να είναι ευκολότερο να εφαρμοστεί από την προσπάθεια στείρωσης των ανδρών. [...] Η ανάπτυξη μιας κάψουλας μακροχρόνιας στείρωσης που θα μπορούσε να εμφυτευθεί κάτω από το δέρμα και να αφαιρεθεί όταν είναι επιθυμητή η εγκυμοσύνη ανοίγει πρόσθετες δυνατότητες για τον εξαναγκαστικό έλεγχο της γονιμότητας. Η κάψουλα θα μπορούσε να εμφυτεύεται στην εφηβεία και θα μπορούσε να αφαιρείται, με επίσημη άδεια, για περιορισμένο αριθμό γεννήσεων." - John P. Holdren (Κορυφαίος επιστημονικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα)
"Από όλο το φάσμα της ανθρώπινης προσωπικότητας, το ένα τέταρτο επιλέγει να υπερβεί... Το ένα τέταρτο είναι έτοιμο να επιλέξει έτσι, δεδομένου του παραδείγματος ενός άλλου... Το ένα τέταρτο αντιστέκεται στην επιλογή. Δεν τους ελκύει η ζωή που εξελίσσεται διαρκώς. Το ένα τέταρτο είναι καταστροφικό. Γεννιούνται θυμωμένοι με τον Θεό... Είναι ελαττωματικοί σπόροι... Πάντα υπήρχαν ελαττωματικοί σπόροι. Στο παρελθόν τους επιτρεπόταν να πεθάνουν με "φυσικό θάνατο"... Εμείς, οι πρεσβύτεροι, περιμέναμε υπομονετικά μέχρι την τελευταία στιγμή πριν από τον κβαντικό μετασχηματισμό, για να αναλάβουμε δράση για να αποκόψουμε αυτό το διεφθαρμένο και διαφθαρμένο στοιχείο από το σώμα της ανθρωπότητας. Είναι σαν να βλέπουμε έναν καρκίνο να μεγαλώνει... Τώρα, καθώς πλησιάζουμε στην κβαντική μετατόπιση από το πλάσμα-άνθρωπο στο συν-δημιουργικό άνθρωπο -τον άνθρωπο που είναι κληρονόμος θεοειδών δυνάμεων- το καταστροφικό ένα τέταρτο πρέπει να εξαλειφθεί από το κοινωνικό σώμα. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, αγαπητοί μου. Ευτυχώς εσείς, αγαπημένοι μου, δεν είστε υπεύθυνοι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, αγαπητοί μου. Ευτυχώς εσείς, αγαπητοί μου, δεν είστε υπεύθυνοι για την πράξη αυτή. Εμείς είμαστε. Είμαστε υπεύθυνοι για τη διαδικασία επιλογής του Θεού για τον πλανήτη Γη. Αυτός επιλέγει, εμείς καταστρέφουμε. Είμαστε οι καβαλάρηδες του χλωμού αλόγου, του θανάτου. Ερχόμαστε για να φέρουμε τον θάνατο σε όσους δεν είναι σε θέση να γνωρίσουν τον Θεό... Οι καβαλάρηδες του χλωμού αλόγου πρόκειται να περάσουν ανάμεσά σας. Θα ξεχωρίσουν το σιτάρι από την ήρα. Αυτή είναι η πιο οδυνηρή περίοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας..." - Φουτουριστής Barbara Marx Hubbard (εμφανίζεται στην ταινία "THRIVE", ένα κολεκτιβιστικό προπαγανδιστικό έργο που παρουσιάζεται ψευδώς ως επίθεση στο ελιτίστικο κατεστημένο.
Οι παγκοσμιοποιητές, αν και αποτελούν σημαντική πηγή των κοινωνικών μας δεινών, δεν είναι οι μοναδικοί ένοχοι που ευθύνονται για τα συλλογικά μας δεινά. Πρέπει κι εμείς να αναγνωρίσουμε το δικό μας ρόλο στην ενεργοποίηση της κακόβουλης ατζέντας τους.
Όταν αποτυγχάνουμε να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση, όταν κυλιόμαστε στην άγνοιά μας και αρνούμαστε να μορφωθούμε, όταν επιδιδόμαστε στην αυτοεξαπάτηση και δίνουμε προτεραιότητα στις επιφανειακές επιθυμίες έναντι του γενικότερου καλού, στρώνουμε ουσιαστικά το κόκκινο χαλί για να διεισδύσουν οι δυνάμεις του κακού στην κοινωνία μας.
Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε ότι η ικανότητα τόσο για το καλό όσο και για το κακό βρίσκεται μέσα στον καθένα μας και είναι ατομική και συλλογική μας ευθύνη να καλλιεργούμε το πρώτο, ενώ αντιστεκόμαστε ενεργά στο δεύτερο.
Ωστόσο, θα ήταν τραγικό λάθος να απορρίψουμε τους παγκοσμιοποιητές ως μια απλή συλλογή τρομερών ατόμων που δρουν μεμονωμένα. Έχουν κατασκευάσει σχολαστικά μια ολόκληρη κουλτούρα παρέκκλισης, μια καλολαδωμένη μηχανή οργανωμένου κακού που αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την ίδια τη δομή του πολιτισμού μας. Αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να αγνοηθεί ή να απομακρυνθεί- απαιτεί την άμεση προσοχή μας και αποφασιστική δράση.
Οι αληθινοί ήρωες ορίζονται όχι μόνο από την ακλόνητη προσήλωσή τους στην εσωτερική φωνή της αλήθειας, αλλά και από το θάρρος τους να παίρνουν θέση όταν αυτή η αλήθεια δέχεται επίθεση. Πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρόκληση κατά μέτωπο, οπλισμένοι με τη δύναμη της γνώσης και την πεποίθηση των αρχών μας. Είναι καθήκον μας να εκπαιδεύσουμε τους άλλους, να τους αφυπνίσουμε για την ύπουλη φύση της παγκοσμιοποιητικής ατζέντας και να τους κινητοποιήσουμε για την υπεράσπιση των κοινών μας αξιών.
Όταν έρθει η ώρα, και θα έρθει, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βάλουμε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο για να εξαλείψουμε τον παγκοσμιοποιητικό καρκίνο από την κοινωνία μας πριν κάνει μετάσταση και καταναλώσει όλα όσα αγαπάμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, καθώς εξαπολύουν το λυσσαλέο ελιτίστικο πάθος τους, αφήνοντας στο πέρασμά τους μόνο καταστροφή και απόγνωση.
Ο αγώνας ενάντια στους παγκοσμιοποιητές δεν είναι για τους αδύναμους, ούτε είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί με ημίμετρα και συμβιβασμούς. Απαιτεί αταλάντευτη αποφασιστικότητα, ηθική διαύγεια και την προθυμία να αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο δυσάρεστες αλήθειες. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αμφισβητήσουμε τις παγιωμένες δομές εξουσίας που επιτρέπουν την επιρροή τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε γελοιοποίηση, εξοστρακισμό ή χειρότερα.
Θα ανταποκριθούμε στην πρόκληση και θα διεκδικήσουμε το πεπρωμένο μας ή θα υποκύψουμε στον εφησυχασμό και θα επιτρέψουμε στους παγκοσμιοποιητές να μας οδηγήσουν στο δρόμο της καταστροφής; Η επιλογή είναι δική μας, και η ιστορία θα μας κρίνει από τις ενέργειες που θα κάνουμε σε αυτή την καθοριστική στιγμή.
Ψήφισμα σε πλατφόρμα απο τους ανεμβολίαστους Υγειονομικούς για αρση Ασυλίας Πολιτικών & Δικαστών που εμπλέκονται στην Αντισυνταγματική Υποχρεωτικότητα για εμβολιασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://amazonios.net/psifisma-se-platforma-apo-tous-anemvoliastous-ygeionomikous-gia-arsi-asylias-politikon-dikaston-pou-eblekontai-stin-antisyntagmatiki-ypochreotikotita-gia-emvoliasmo/
ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΑΧΑΡΝΑΙ