Μετάφραση: Απολλόδωρος
Dr. Mark Bailey | Διαβάστε το εδώ
Μαζί με τους συμμάχους μας περάσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια διαλύοντας κάθε πτυχή του μοντέλου του ιού, είτε πρόκειται για "απομόνωση", αντισώματα, γονιδιωματική, PCR, πρωτεομική, ηλεκτρονική μικροσκοπία, είτε για μελέτες σε ζώα και ανθρώπους. Το 2022, δημοσίευσα το A Farewell to Virology (Αποχαιρετισμός στην Ιολογία), μια από τις μοναδικές μέχρι σήμερα πραγματείες που περιγράφει μια επίσημη διάψευση ολόκληρου του μοντέλου του ιού. Αυτό εμπνεύστηκε το 2017 το έπος του The Perth Group HIV - ένας ιός σαν κανέναν άλλον, το πιο ολοκληρωμένο έγγραφο που αντικρούει την ύπαρξη του "HIV" συγκεκριμένα.
Στα πρόσφατα διαδικτυακά μου σεμινάρια με τον Dr Tom Cowan συζητήσαμε την επιστημονική μέθοδο, μαζί με τις έννοιες των ανεξάρτητων μεταβλητών και των ελεγχόμενων πειραμάτων. Είναι σαφές ότι οι ιολόγοι έχουν καταφύγει σε αντιεπιστημονικές πρακτικές για να προβάλουν τους διάφορους ισχυρισμούς τους, συμπεριλαμβανομένου του θεμελιώδους ισχυρισμού της ύπαρξης του ιού.
Αυτό με παρακίνησε να γράψω ένα δοκίμιο που να
ασχολείται ειδικά με την κορυφαία λογική πλάνη στην τεχνική της κυτταροκαλλιέργειας - κάτι που έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν, αλλά ίσως δεν έχει εκφραστεί επίσημα. Οι ιολόγοι έχουν ισχυριστεί ότι εκτελούν πειράματα ελέγχου και μερικές φορές τα περιγράφουν ως "εικονικά μολυσμένες" καλλιέργειες. Τους τελευταίους μήνες έχουν επίσης επικοινωνήσει μαζί μας άτομα από την κοινότητα των "μη ιώσεων" που ρωτούν αν ο John Enders πραγματοποίησε κατά λάθος ένα πείραμα ελέγχου στην εργασία του για την ιλαρά του 1954. Ο Dr. Stefan Lanka εξέθεσε την έλλειψη πειράματος ελέγχου σε αυτό το έγγραφο στο Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο της Στουτγάρδης το 2016 και κάνω κάποια περαιτέρω σχόλια που επεκτείνονται σε αυτό στη σημείωση 20.Το κομβικό ζήτημα είναι ότι οι ιολόγοι δεν έχουν μια ανεξάρτητη μεταβλητή και τα πειράματά τους δεν μπορούν να καταστήσουν ένα υποθετικό σωματίδιο πραγματικό. Η τεχνική "χρυσού προτύπου" για την "απομόνωση" δεν είναι δυνατόν να προσδιορίσει την παρουσία (ή την ύπαρξη) των ιών, ανεξάρτητα από το πώς προσπαθούν να την ελέγξουν. Το μοντέλο που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1940 για να κρατήσει ζωντανή την ιολογία ήταν νεκρό κατά την άφιξή του, επειδή η τεχνική βασίζεται σε μια πλάνη επαναπροσδιορισμού και σε λογικά σφάλματα που αποκλείουν την όλη διαδικασία από το να είναι επιστημονική.
Είχαμε κάποια σχόλια ότι, αν και αρκετά σύντομο, αυτό το έγγραφο είναι δύσκολο να το παρακολουθήσει κανείς σε ορισμένα σημεία. (Βοηθάει να διαβάσετε όλες τις τελικές σημειώσεις.) Αν δεν την έχετε ήδη δει, θα σας συνιστούσα να παρακολουθήσετε την εξαιρετική παρουσίαση της Kate Sugak στο XXII Ρωσικό Επιστημονικό Συνέδριο: "Το επιστημονικό κενό: Η επιστημονική μέθοδος και η απουσία της στην ιολογία". Η Kate καλύπτει τους κρίσιμους επιστημονικούς προβληματισμούς που διατυπώνονται στην εργασία μου με μια εύκολη στην παρακολούθηση μορφή και δείχνει ότι οι ιολόγοι δεν έχουν πουθενά να κρυφτούν.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Christine Massey και τον Steve Falconer για τις χρήσιμες υποδείξεις τους.
Παρακαλείστε να κατεβάσετε το έγγραφο 👉 Ε Δ Ω
Ο Oρίζοντας Γεγονότων της Ιολογίας
Mark J. Bailey
31 Μαρτίου 2024
Ένας σχολιασμός σχετικά με το γιατί οι ιολόγοι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν έγκυρα πειράματα ελέγχου με τις τεχνικές κυτταροκαλλιέργειας που χρησιμοποιούν. Τα υποτιθέμενα "χρυσά πρότυπα" αποδείξεων για τους "ιούς" έχουν ένα θεμελιώδες λογικό ελάττωμα και η μεθοδολογία δεν μπορεί να αποδείξει αν τα υποτιθέμενα σωματίδια υπάρχουν στη φύση.
Η επιδίωξη της ιολογίας έχει τεθεί υπό έντονο έλεγχο από τις αρχές του 2020. Αυτό επιταχύνθηκε από την έναρξη της εποχής του COVID-19, ιδίως όταν ο Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, στάθηκε μπροστά στα διεθνή μέσα ενημέρωσης στις 11 Μαρτίου 2020 και δήλωσε: "Το COVID-19 μπορεί να χαρακτηριστεί ως πανδημία."[1] Για πολλούς ανθρώπους, η απάτη της υποτιθέμενης πανδημίας ξεκίνησε περίπου εκείνη την εποχή ή κατά τη διάρκεια των επακόλουθων αποκλεισμών και των αυστηρών περιορισμών στην ελευθερία μετακίνησης και τα πολιτικά δικαιώματα. Για άλλους η απάτη ξεκίνησε το 2009, όταν ο ΠΟΥ άλλαξε τον ορισμό της "πανδημίας" και οι λέξεις "με τεράστιο αριθμό θανάτων και ασθενειών" εξαιρέθηκαν ξαφνικά από την υπάρχουσα έννοια.[2]
Έχουμε επισημάνει ότι, αν και οι προαναφερθείσες εξελίξεις φαίνονται απατηλές, ήταν απλώς μικρότερα παρακλάδια μιας θεμελιώδους επιστημονικής απάτης, γνωστής ως "ιολογική επιστήμη". [3, 4, 5] Αυτές οι μικρότερες παραφυάδες μπορούν να αναφερθούν ως "μεταγενέστερες" πτυχές που καθίστανται λογικά περιττές όταν οι προϋποθέσεις στις οποίες στηρίχθηκαν αποδεικνύονται σήμερα ανύπαρκτες ή τουλάχιστον, προφανώς μη επαληθεύσιμες υποθέσεις.
Ποια είναι λοιπόν τα υποτιθέμενα επιστημονικά στοιχεία που στηρίζουν την έννοια της "πανδημίας", ανεξάρτητα από την απόχρωση με την οποία τη βάφουν; Και πώς η επακόλουθη εξέτασή τους αποκλείει την ιολογία ως επιστήμη;
Η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia αναφέρει ότι πανδημία είναι: "μια επιδημία μιας μολυσματικής νόσου που έχει εξαπλωθεί σε μια μεγάλη περιοχή, για παράδειγμα σε πολλές ηπείρους ή παγκοσμίως, επηρεάζοντας σημαντικό αριθμό ατόμων. "[6] (η έμφαση προστίθεται) Επιδημία ορίζεται ως, "η ταχεία εξάπλωση της νόσου σε μεγάλο αριθμό ξενιστών ενός συγκεκριμένου πληθυσμού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα."[7] Μολυσματική ασθένεια είναι αυτή που περιλαμβάνει, "την εισβολή παθογόνων μικροοργανισμών στους ιστούς, τον πολλαπλασιασμό τους και την αντίδραση των ιστών του ξενιστή στον μολυσματικό παράγοντα και τις τοξίνες που παράγουν. "[8] (η έμφαση προστίθεται) Επιπλέον, αναφέρεται ότι, "μια λοιμώδης νόσος, γνωστή και ως μεταδοτική νόσος ή μεταδοτική ασθένεια, είναι μια ασθένεια που προκύπτει από μια μόλυνση."[9]
Αυτά τα υποτιθέμενα "παθογόνα" περιλαμβάνουν τους ιούς, οι οποίοι λέγεται ότι είναι υπομικροσκοπικά σωματίδια που έχουν συγκεκριμένες φυσικές και βιολογικές ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας αναπαραγωγής και της ικανότητας μετάδοσης μεταξύ οργανισμών, όπως ο άνθρωπος, για την πρόκληση ασθενειών. (Τα επιχειρήματα σχετικά με το αν είναι πραγματικοί μικροοργανισμοί, νεκροί ή ζωντανοί κ.λπ. αποτελούν περαιτέρω μεταγενέστερες εκτιμήσεις και δεν έχουν καμία σημασία σε σύγκριση με το κομβικό ζήτημα της ύπαρξής τους). Ενώ πολλοί άνθρωποι θεωρούν την ύπαρξη των ιών ως αποδεδειγμένο επιστημονικό γεγονός, η εμπειρία μου δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν στην κοινότητα της υγείας, δεν έχουν εξετάσει κριτικά τα αναφερόμενα στοιχεία για να εξακριβώσουν οι ίδιοι αν οι σχετικές μεθοδολογίες που χρησιμοποιήθηκαν μπορούν να χαρακτηριστούν επιστημονικές. Παραμένει επίσης σε μεγάλο βαθμό παραγνωρισμένο το γεγονός ότι οι ιοί δεν ανακαλύφθηκαν και στη συνέχεια μελετήθηκαν - τους φαντάστηκαν. Η ιολογία συνέχισε να εφευρίσκει τον εαυτό της με βάση αυτά τα υποθετικά σωματίδια:
...ένα από τα καίρια ζητήματα της ιολογίας ήταν ότι επινοήθηκε ως τομέας προτού διαπιστωθεί αν οι ιοί υπήρχαν πραγματικά. Προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό της από την ίδρυσή της: Στην προκειμένη περίπτωση, δεν παρατηρήθηκε πρώτα ένα σωματίδιο ιού και στη συνέχεια αναπτύχθηκε η θεωρία και η παθολογία των ιών. Οι επιστήμονες στα μέσα και τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα ασχολούνταν με τον εντοπισμό φανταστικών μεταδοτικών παθογόνων οντοτήτων... Η παραδοχή της εποχής ήταν ότι υπήρχε ένα πολύ μικρό μικροσκοπικό σωματίδιο που μπορεί να εξηγήσει τη μετάδοση. Αυτό που επακολούθησε προέκυψε για να εκπληρώσει την προϋπόθεση αυτή. [10]
Αυτό που έλαβε χώρα για πάνω από έναν αιώνα ήταν μια σειρά από ψευδοεπιστημονικές πρακτικές, συμπεριλαμβανομένης της συνεχιζόμενης χρήσης της πλάνης της επαναπροσδιορισμού - δηλαδή της παραδοχής ότι οι ιοί έχουν φυσική ύπαρξη παρά το γεγονός ότι παραμένουν ένα υποθετικό κατασκεύασμα. Με άλλα λόγια, "το σφάλμα της αντιμετώπισης κάτι που δεν είναι συγκεκριμένο, όπως μια ιδέα, ως συγκεκριμένο πράγμα"[11]
Μπορεί να αποδειχθεί ότι οι ιολόγοι έχουν στριμωχτεί στη γωνία και το παράδειγμα που δημιούργησαν τους έχει παγιδεύσει. Αν ο κλάδος της ιολογίας λέγεται ότι είναι κλάδος της φυσικής επιστήμης, τότε οι επαγγελματίες του βασίζονται σε εμπειρικά στοιχεία που αποκτώνται μέσω της παρατήρησης και του πειράματος. Σε αυτό το πλαίσιο της επιστημονικής μεθόδου βρίσκεται η απαίτηση να δημιουργηθεί μια υπόθεση (που είναι απαραίτητα διαψεύσιμη) και στη συνέχεια να ελεγχθεί με πειράματα. Τα εν λόγω πειράματα πρέπει να διαθέτουν μια εξαρτημένη μεταβλητή, το μέρος δηλαδή μιας παρατήρησης ή ενός αποτελέσματος που εξαρτάται από μια ανεξάρτητη μεταβλητή. Η ανεξάρτητη μεταβλητή είναι η υποτιθέμενη αιτία αυτής της παρατήρησης ή του αποτελέσματος. Τα πειράματα απαιτούν επίσης έναν "έλεγχο"( ‘control’), δηλαδή τη δυνατότητα σύγκρισης μεταβλητών και συνθηκών με τρόπο που να επιτρέπει την παρατήρηση των αποτελεσμάτων κατά τη μεταβολή ενός παράγοντα κάθε φορά.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να επιτρέπει στους ιολόγους να απομακρύνονται από το επιστημονικό πεδίο στο οποίο ισχυρίζονται ότι δραστηριοποιούνται. Όπως επισημάνθηκε στο A Farewell to Virology (Expert Edition):
Το 2008, το περιοδικό Infection and Immunity παρουσίασε ένα σχόλιο φιλοξενούμενου με τίτλο "Descriptive Science" (Περιγραφική επιστήμη) που εξηγούσε γιατί "η περιγραφική έρευνα από μόνη της είναι σπάνια πειστική" και μπορεί απλώς να χρησιμεύσει ως αφετηρία για τον προσανατολισμό περαιτέρω ερευνών. Οι συγγραφείς επεσήμαναν ότι, "η μικροβιολογία και η ανοσολογία είναι πλέον πειραματικές επιστήμες και κατά συνέπεια οι ερευνητές μπορούν να προχωρήσουν πέρα από την απλή περιγραφή των παρατηρήσεων στη διατύπωση υποθέσεων και στη συνέχεια να εκτελέσουν πειράματα για να τις επικυρώσουν ή να τις αντικρούσουν."[12]
Και εδώ βρίσκεται η πλήρης πτώση της ιολογίας και του ίδιου του μοντέλου του ιού. Ένα πείραμα που ακολουθεί την επιστημονική μέθοδο και ισχυρίζεται ότι αποδεικνύει την ύπαρξη ενός ιού πρέπει να έχει έναν έγκυρο έλεγχο για να αποδείξει ότι τα παρατηρούμενα αποτελέσματα είναι αποτέλεσμα του ιού (της ισχυριζόμενης ανεξάρτητης μεταβλητής) και όχι άλλων παραγόντων.
Αν οι ιολόγοι επιχειρούν έστω και να εκτελέσουν ένα πείραμα ελέγχου στις μεθοδολογίες τους που ισχυρίζονται ότι αποδεικνύουν την ύπαρξη του ιού, συχνά παραλείπονται οι λεπτομέρειες της "εικονικά μολυσμένης" ομάδας στις δημοσιεύσεις τους. Ο ορισμός του mock-infected είναι:
...μια ομάδα ελέγχου σε επιστημονικά πειράματα που έχουν σχεδιαστεί για την αξιολόγηση των επιπτώσεων της ιογενούς μόλυνσης σε κύτταρα ή οργανισμούς. Σε μια εικονικά μολυσμένη ομάδα ελέγχου, τα κύτταρα ή οι οργανισμοί αντιμετωπίζονται με τις ίδιες συνθήκες και αντιδραστήρια όπως η μολυσμένη ομάδα, εκτός από το ότι δεν εκτίθενται στον ιό [13] (η έμφαση προστίθεται).
Ένας έλεγχος που χρησιμοποιείται σε πειράματα μόλυνσης. Χρησιμοποιούνται δύο δείγματα το ένα που έχει μολυνθεί με τον ιό/φορέα ενδιαφέροντος το άλλο αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο εκτός από το ότι δεν έχει τον ιό [14] (η έμφαση προστίθεται)
Με άλλα λόγια, η μόνη διαφορά για την ομάδα ελέγχου είναι μια μεταβλητή - ο υποτιθέμενος ιός. Αυτό μπορεί να γίνει στην περίπτωση βακτηριακών ή μυκητιασικών κυττάρων, επειδή είναι δυνατόν να διαχωριστούν τα κύτταρα αυτά και να παραμείνει το υπόλοιπο βιολογικό υλικό στο δείγμα.*[15]
Επομένως, τίθεται υπό αμφισβήτηση το γεγονός ότι οι ίδιοι οι ιολόγοι έχουν παραδεχθεί ότι ένα πραγματικό πείραμα εικονικής μόλυνσης είναι αδύνατο, καθώς προφανώς δεν μπορούν να απομονώσουν φυσικά (και επομένως να αφαιρέσουν) σωματίδια του ιού από δείγματα που προέρχονται από έναν οργανισμό που λέγεται ότι πάσχει από "ιογενή" ασθένεια. *[16] Έτσι, τα μόνα πειράματα που μπορούν ενδεχομένως να εκτελέσουν πρέπει να στηριχθούν στον προηγούμενο ισχυρισμό ότι τα ιϊκά σωματίδια είναι παρόντα σε μια ομάδα και όχι στην "εικονικά μολυσμένη" ομάδα. Πρόκειται για μια λογική πλάνη με τη μορφή petitio principii, γνωστή και ως "begging the question", δεδομένου ότι υποτίθεται ότι αποδεικνύεται μια πρόταση ενώ ταυτόχρονα θεωρείται δεδομένη η πρόταση[17], *[18].
Αν και πολλοί από εμάς που έχουμε ασκήσει κριτική στο μοντέλο του ιού έχουμε επισημάνει αυτό το πρόβλημα και στο παρελθόν,[19] ίσως δεν ήμασταν αρκετά σαφείς στην επισήμανση ότι ο λόγος που οι ιολόγοι "αμέλησαν" να κάνουν έγκυρα πειράματα ελέγχου σε κυτταροκαλλιέργειες είναι επειδή, εξ ορισμού, δεν είναι σε θέση να το κάνουν.*[20]
Η δυσχερής θέση τους είναι βαθύτερη από τις προσπάθειες φυσικής απομόνωσης σωματιδίων που προέρχονται από τη διαδικασία "καλλιέργειας" υποθετικών ιών κατά τη διάρκεια πειραμάτων in vitro.*[21] Για άλλη μια φορά, η πρακτική αυτή είναι επιστημονικά άκυρη ως μεθοδολογία για την εξακρίβωση της ύπαρξης κάποιου πράγματος, διότι η ερμηνεία των αποτελεσμάτων εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την υπόθεση ότι το "κάτι" πρέπει να υπάρχει. Οι κυτταροπαθητικές επιδράσεις (CPEs) ισχυρίζονται ότι υποδηλώνουν την παρουσία ιών, αλλά μπορεί να ειπωθεί ότι είναι μόνο η παρατήρηση της διάσπασης των κυττάρων σε ένα φρεάτιο δοκιμής. Oι CPEs είναι η εξαρτημένη μεταβλητή του πειράματος, αλλά είναι προφανώς σαφές ότι δεν μπορεί να διακριθεί καμία ανεξάρτητη μεταβλητή (ένας "ιός") σε αυτή τη διαδικασία. Ο υποτιθέµενος ιός παραµένει υποθετικός, καθώς δεν µπορούσε να αναγνωριστεί ως συγκεκριµένη οντότητα στην αρχή της διαδικασίας και δεν µπορεί στη συνέχεια να υποστηριχθεί ότι έχει φυσική ύπαρξη µε βάση µόνο τις µεταγενέστερες παρατηρήσεις που αφορούν την εξαρτηµένη µεταβλητή.
Στο σημείο αυτό, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η in vitro εμφάνιση φυσαλιδωδών νανοσωματιδίων σε μια κυτταρική καλλιέργεια αναμεμειγμένη με ένα δείγμα που προέρχεται από έναν οργανισμό με "ιογενή" ασθένεια παρέχει αποδείξεις ότι υπάρχουν ιοί. Ωστόσο, αυτό επικαλείται και πάλι την προαναφερθείσα πλάνη petitio principii, καθώς η ύπαρξη ενός ιού (και πολλές από τις υποτιθέμενες ιδιότητές του) υποστηρίζεται εκ των προτέρων με τη μορφή της "ιογενούς" ασθένειας.
Μπορούμε να συνοψίσουμε ότι μερικά από τα προβλήματα με τη χρήση κυτταρικών καλλιεργειών ως υποτιθέμενα αποδεικτικά στοιχεία περιλαμβάνουν:
(α) Τα σωματίδια που δηλώνονται ως "ιογενή" εμφανίζονται για πρώτη φορά ως μέρος των παρατηρήσεων του CPE, δηλαδή είναι εξαρτημένες μεταβλητές. Είναι παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι αποτελούν και την ανεξάρτητη μεταβλητή στο ίδιο πείραμα.
(β) Οι in vitro (εργαστηριακές) παρατηρήσεις δεν μπορεί να είναι γνωστό ότι αναπαράγουν μια in vivo (εντός ζώντων οργανισμών) διαδικασία. [22]
(γ) Οι τεχνικές που εμπλέκονται στην ηλεκτρονική μικροσκοπία εισάγουν επιπλέον μεταβλητές που δεν ελέγχονται, εκτός από το τεχνικό τεχνούργημα και τον επιπλέον περιορισμό ότι πρόκειται για στατικές δομές ενσωματωμένες σε ρητίνη και όχι για ζωντανούς ιστούς. [23, 24]
Οι λεπτομέρειες κάθε δημοσιευμένου πειράματος κυτταροκαλλιέργειας μπορούν να αναλυθούν σε βάθος- κάτι που έχει γίνει από εμάς και άλλους σε πολλές περιπτώσεις*[25] Από μόνα τους, τα σημεία (β) και (γ) εγείρουν επί του παρόντος ανυπέρβλητα προβλήματα, καθώς δεν είναι σαφές αν οι παρατηρήσεις σε αυτά τα περιβάλλοντα αναπαράγουν τη φυσική βιολογία. Ανεξάρτητα από αυτό, η όλη διαδικασία βασίζεται σε μια λογική πλάνη, μια εκδήλωση της οποίας εκφράζεται στο σημείο (α) και όσον αφορά το κομβικό ερώτημα της ύπαρξης του ιού καθιστά την όλη άσκηση άκυρη.
Λάβετε υπόψη σας ότι η τεχνική της κυτταροκαλλιέργειας είναι το "χρυσό πρότυπο" των αποδείξεων της ιολογίας που έχει προωθηθεί για την εδραίωση του υποτιθέμενου μοντέλου του ιού. Είναι άγνωστο αν κάποιος από τους επαγγελματίες έχει συνειδητοποιήσει ότι η μεθοδολογία που χρησιμοποίησαν δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί επιστημονικά. Η κρίσιμη προϋπόθεση του ορισμού του ιού είναι τα παθογόνα σωματίδια που προκαλούν αντιγράμματα σε έναν ξενιστή, αλλά οι καθιερωμένες κυτταροκαλλιέργειες "χρυσού προτύπου" δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ύπαρξή τους - η πληροφορία βρίσκεται πέρα από τον "ορίζοντα γεγονότων" της τεχνικής. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν έχει απομείνει τίποτα για να καταφύγουμε και δεν υπάρχει διαφυγή από ένα τόσο περιττό μοντέλο.
Οι ιολόγοι μπορεί να διαμαρτυρηθούν ότι αυτές οι τεχνικές είναι οι μόνες που έχουν στη διάθεσή τους επειδή δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουν τους υποτιθέμενους ιούς απευθείας από ζωντανούς ανθρώπους ή άλλους οργανισμούς, κάτι που κάποτε είχαν βάλει σκοπό να κάνουν αλλά προφανώς το εγκατέλειψαν. Μια τέτοια διαµαρτυρία δεν έχει καµία επιστηµονική αξία και το βάρος της απόδειξης παραµένει εξ ολοκλήρου στους ώµους τους. Οι προσπάθειες υποστήριξης του μοντέλου των ιών μέσω επιστημονικών μεθόδων έχουν σαφώς αποτύχει και οι φανταστικοί ιοί δεν έχουν καμία γνωστή ύπαρξη εκτός από λογικές πλάνες και ψευδοεπιστημονικούς ισχυρισμούς.
Η επίκληση έμμεσων παρατηρήσεων, όπως κλινικές καταστάσεις, εμφανείς συστάδες ασθενειών, δοκιμασίες αντισωμάτων, γονιδιωματική, πρωτεομική και δοκιμές όπως η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, δεν μπορούν να σταθούν ως αποδεικτικά στοιχεία για ιούς, διότι ο ισχυριστής ξεκινά μέσα σε έναν κύκλο κυκλικής συλλογιστικής, στον οποίο έχει ήδη υποθέσει την ύπαρξη ιών. Καμία από αυτές τις παρατηρήσεις δεν μπορεί να παράσχει τα απαιτούμενα αποδεικτικά στοιχεία για την επαλήθευση του μοντέλου του ιού. Το προπατορικό αμάρτημα αφορούσε την πλάνη της επαναπροσδιορισμού. Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, οι φαντασιώσεις των ιολόγων σχετικά με τα σωματίδιά τους διαδόθηκαν σε αρκετά μυαλά ώστε να γονατίσει ο κόσμος το 2020.*[26] Ένα πέταλο έχει δημιουργηθεί, αλλά ποιον θα σηκώσει τελικά;
Διότι είναι το σπορ να έχει ο μηχανικός να τον σηκώνει με το ίδιο του το πέταλο- και αυτό θα γίνει σκληρά [27].
Αναφορές & σημειώσεις
1 Ghebreyesus, T., “WHO Director-General's opening remarks at the media briefing on COVID-19 - 11 March 2020,” 11 Mar 2020: https://www.who.int/director-general/speeches/detail/who-director-general-s-opening-remarks-at-the-media-briefing-on-covid-19---11-march-2020 (archived)
2 Law, R., “WHO and the pandemic flu ‘conspiracies’”, 6 Jun 2020: https://www.bmj.com/rapid-response/2011/11/02/who-changed-definition-influenza-pandemic
3 Engelbrecht, T., et al., Virus Mania, 3rd English Edition, Books on Demand, 2021: https://drsambailey.com/shop-2/
4 Bailey, M. & Bevan-Smith, J., The COVID-19 Fraud & War on Humanity, 11 Nov 2021: https://drsambailey.com/the-covid-19-fraud-war-on-humanity/
5 Bailey, M., A Farewell to Virology (Expert Edition), 15 Sep 2022: https://drsambailey.com/a-farewell-to-virology-expert-edition/
6 “Pandemic,” Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Pandemic (accessed 10 Mar 2024)
7 “Epidemic,” Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Epidemic (accessed 10 Mar 2024)
8 “Infection,” Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Infection (accessed 10 Mar 2024)
9 Ibid.
10 Bailey, M., A Farewell to Virology (Expert Edition), 15 Sep 2022: https://drsambailey.com/a-farewell-to-virology-expert-edition/
11 “Reification (fallacy)”, Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Reification_(fallacy) (accessed 10 Mar 2024)
12 Bailey, M., A Farewell to Virology (Expert Edition), 15 Sep 2022: https://drsambailey.com/a-farewell-to-virology-expert-edition/
13 “mock-infected,” GenScript: https://www.genscript.com/biology-glossary/10558/mock-infected
14 “mock-infected,” North Western University: https://groups.molbiosci.northwestern.edu/holmgren/Glossary/Definitions/Def-M/mock-infected.html
15 *Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οποιοιδήποτε μικροοργανισμοί καθαυτοί έχουν "παθογόνες" ικανότητες να εισβάλλουν σε υγιείς ιστούς και να προκαλούν ασθένειες: https://drsambailey.com/resources/videos/germ-theory/why-pathogens-dont-exist/, ωστόσο είναι δυνατά πειράματα με έγκυρους ελέγχους με βακτηριακά και μυκητιασικά κύτταρα, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί η υπόθεση.
16 *Από τις 23 Μαρτίου 2024, η βιοστατιστικολόγος Christine Massey έχει συγκεντρώσει επίσημες απαντήσεις από 222 ιατρικά και επιστημονικά ιδρύματα που επιβεβαιώνουν ότι κανένα δεν έχει αποδείξεις ότι ο υποτιθέμενος ιός "SARS-CoV-2" έχει βρεθεί ποτέ σε άνθρωπο: https://www.fluoridefreepeel.ca/fois-reveal-that-health-science-institutions-around-the-world-have-no-record-of-sars-cov-2-isolation-purification/ (πρόσβαση στις 30 Μαρτίου 2024).
17 Welton, J., A manual of logic, Volume 2, 1905: “Petitio principii is, therefore, committed when a proposition which requires proof is assumed without proof.”: https://archive.org/details/amanuallogicvol00weltgoog/page/n298/mode/2up
18 *Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιπτώσεις σφάλματος petitio principii που διαπράττονται κατά τη διαδικασία της κυτταροκαλλιέργειας: η πρώτη είναι ότι υπάρχουν ιοί στο δείγμα "ιογενούς ασθένειας" και η δεύτερη ότι δεν υπάρχουν ιοί στο δείγμα "εικονικής μόλυνσης". Αυτό το δοκίμιο περιγράφει γιατί κανένας από τους δύο προσδιορισμούς δεν μπορεί να γίνει με την τεχνική της κυτταροκαλλιέργειας.
19 Cowan, T., et al., “The ‘Settling The Virus Debate’ Statement,” 14 Jul 2022: https://drsambailey.com/resources/settling-the-virus-debate/
20 *Critics of the cell culture technique have stated that control experiments have occasionally been performed and as they also produced cytopathic effects this refuted the virologists’ own experiment. (For example in this video that analysed John Enders’ 1954 ‘Cytopathogenic Agents from Measles Cases’ paper, @1.18.25 https://odysee.com/@spacebusters:c9/Final-The-End-of-Germ-Theory:8) However, the analysis neglects the correct definition of ‘mock-infected’. In order to be properly controlled in this setting there needs to be manipulation of one independent variable (the “cytopathogenic agent” or “virus”), something that the virologists are unable to do as this essay outlines. The presence or absence of the disease of measles said to be exhibited by a patient is not an independent variable in the laboratory experiment. Additionally, Enders stated in the 1954 paper that, “a second agent was obtained from an uninoculated culture of monkey kidney cells,” implying that a different “virus” was already present in the cell line or had contaminated that particular culture. This “virus” was reported to produce distinct cytopathic effects: “when the cells from infected cultures were fixed and stained, their effect could be easily distinguished since the inter-nuclear changes typical of the measles agents were not observed.” Thus it was never considered to be a control and the technique could be “maintained” on these terms. Despite Enders clearly not having a valid control (nor could he) the author would agree that it is still further evidence against the utility of the cell culture technique. See also note 18 for the fatal logical flaw in the cell culture technique regardless of the results.
Οι επικριτές της τεχνικής των κυτταροκαλλιεργειών δήλωσαν ότι κατά καιρούς έχουν διεξαχθεί πειράματα ελέγχου και, καθώς αυτά παρήγαγαν επίσης κυτταροπαθητικές επιδράσεις, αυτό αναιρούσε το πείραμα των ιολόγων. (Για παράδειγμα, σε αυτό το βίντεο που αναλύει την εργασία του John Enders "Cytopathogenic Agents from Measles Cases" του 1954, @1.18.25 https://odysee.com/@spacebusters:c9/Final-The-End-of-Germ-Theory:8) Ωστόσο, η ανάλυση παραμελεί τον ορθό ορισμό του "εικονικά μολυσμένου". Για να γίνει σωστός έλεγχος σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να υπάρξει χειραγώγηση μιας ανεξάρτητης μεταβλητής (του "κυτταροπαθογόνου παράγοντα" ή "ιού"), κάτι που οι ιολόγοι δεν είναι σε θέση να κάνουν, όπως περιγράφεται σε αυτό το δοκίμιο. Η παρουσία ή η απουσία της ασθένειας της ιλαράς που λέγεται ότι παρουσιάζει ένας ασθενής δεν αποτελεί ανεξάρτητη μεταβλητή στο εργαστηριακό πείραμα. Επιπλέον, ο Enders ανέφερε στην εργασία του 1954 ότι "ένας δεύτερος παράγοντας ελήφθη από μια μη εμβολιασμένη καλλιέργεια νεφρικών κυττάρων πιθήκου", υπονοώντας ότι ένας διαφορετικός "ιός" ήταν ήδη παρών στην κυτταρική σειρά ή είχε μολύνει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια. Αυτός ο "ιός" αναφέρθηκε ότι παρήγαγε διακριτά κυτταροπαθητικά αποτελέσματα: "όταν τα κύτταρα από μολυσμένες καλλιέργειες σταθεροποιήθηκαν και χρωματίστηκαν, η επίδρασή τους μπορούσε εύκολα να διακριθεί, καθώς δεν παρατηρήθηκαν οι μεσοπυρηνικές αλλαγές που είναι χαρακτηριστικές των παραγόντων της ιλαράς". Έτσι, δεν θεωρήθηκε ποτέ ως έλεγχος και η τεχνική μπορούσε να "διατηρηθεί" με αυτούς τους όρους. Παρά το γεγονός ότι ο Enders σαφώς δεν είχε έγκυρο έλεγχο (ούτε θα μπορούσε), ο συγγραφέας θα συμφωνούσε ότι αυτό αποτελεί ακόμη μια περαιτέρω απόδειξη κατά της χρησιμότητας της τεχνικής της κυτταροκαλλιέργειας. Βλέπε επίσης τη σημείωση 18 για το μοιραίο λογικό ελάττωμα της τεχνικής της κυτταροκαλλιέργειας, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα.
21 *The virologists have failed on this front as well: they have not produced evidence that any “purified” particles derived from cell cultures can satisfy Koch’s or Rivers’ postulates for pathogenicity. Furthermore, the introduction of “sequence-based identification of microbial pathogens” by Fredricks and Relman in 1997 cannot be used to establish the existence of viruses and the authors themselves conceded that, “with only amplified sequence available, the biological role or even existence of these inferred microorganisms remains unclear.”: https://europepmc.org/backend/ptpmcrender.fcgi?accid=PMC172879&blobtype=pdf In any case, note 15 outlines the foundational issue: the scientifically-formulated Koch’s postulates were never demonstrated for any microbe, even those that can be shown to exist. See also https://drsambailey.com/resources/videos/germ-theory/kochs-postulates-germ-school-dropout/ and https://drsambailey.com/resources/videos/germ-theory/tb-cows-lies-and-koch-ups/
Οι ιολόγοι έχουν αποτύχει και σε αυτό το μέτωπο: δεν έχουν προσκομίσει αποδείξεις ότι οποιαδήποτε "καθαρισμένα" σωματίδια που προέρχονται από κυτταροκαλλιέργειες μπορούν να ικανοποιήσουν τα αξιώματα του Koch ή του Rivers για την παθογένεια. Επιπλέον, η εισαγωγή της "ταυτοποίησης μικροβιακών παθογόνων με βάση την αλληλουχία" από τους Fredricks και Relman το 1997 δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τεκμηρίωση της ύπαρξης ιών και οι ίδιοι οι συγγραφείς παραδέχθηκαν ότι, "με διαθέσιμη μόνο ενισχυμένη αλληλουχία, ο βιολογικός ρόλος ή ακόμη και η ύπαρξη αυτών των συμπερασματικών μικροοργανισμών παραμένει ασαφής.": https://europepmc.org/backend/ptpmcrender.fcgi?accid=PMC172879&blobtype=pdf Σε κάθε περίπτωση, η σημείωση 15 σκιαγραφεί το θεμελιώδες ζήτημα: τα επιστημονικά διατυπωμένα αξιώματα του Koch δεν αποδείχθηκαν ποτέ για κανένα μικρόβιο, ακόμη και για εκείνα που μπορεί να αποδειχθεί ότι υπάρχουν. Βλ. επίσης https://drsambailey.com/resources/videos/germ-theory/kochs-postulates-germ-school-dropout/ και https://drsambailey.com/resources/videos/germ-theory/tb-cows-lies-and-koch-ups/.
22 Bailey, S., “Electron Microscopy and Unidentified ‘Viral’ Objects,” 16 Feb 2022: https://drsambailey.com/resources/videos/covid-19/electron-microscopy-and-unidentified-viral-objects/
23 Ibid.
24 Hillman, H., Certainty & Uncertainty in Biochemical Techniques, Surrey University Press, U.K, 1972. For a summary see here: https://www.big-lies.org/harold-hillman-biology/certainty-and-uncertainty-in-biochemical-techniques.htm
25 *Μεταξύ των άλλων αμφισβητούμενων στοιχείων στις τεχνικές κυτταροκαλλιέργειας που χρησιμοποιούν οι ιολόγοι είναι η επιλογή των κυτταρικών σειρών που μπορεί να είναι: (α) δεν σχετίζονται με τον ασθενή κυτταρικό τύπο του οργανισμού, (β) είναι χρωμοσωμικά ανώμαλες και (γ) προέρχονται από άλλο είδος. Σε περαιτέρω κυκλικό συλλογισμό, είναι εμφανές ότι τα κύτταρα αυτά έχουν επιλεγεί επειδή έχουν την τάση να αντιδρούν με τον τρόπο που επιθυμούν οι ιολόγοι. Μοιραία για την τεχνική, έχει επίσης αποδειχθεί ότι οι CPEs μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ίδιας της διαδικασίας χωρίς την εισαγωγή εξωτερικών δειγμάτων: https://drsambailey.com/a-farewell-to-virology-expert-edition/
26 *Το τεκμήριο των «ιογενών» ασθενειών και της μεταδοτικότητας αποτελεί μέρος μιας διαδρομής πόνου που προκαλείται από την πεποίθηση ότι τα «μικρόβια» προκαλούν ασθένειες. Αυτή η ιστορία των λανθασμένων πεποιθήσεων περιγράφεται στο The Final Pandemic -An Antidote to Medical Tyranny, 2024, particularly chapters 2 and 3: https://drsambailey.com/the-final-pandemic/
27 Shakespeare, W., The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark, 1603
Δικτυογραφία:
Virology’s Event Horizon - Dr Sam Bailey
https://drsambailey.com/virologys-event-horizon/
https://drsambailey.com/wp-content/uploads/2024/04/Virologys-Event-Horizon.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου