Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης
Όσοι θέλουν να θυμηθούν τι είναι μία ωσμωτική μεμβράνη, μπορούν να ανοίξουν ένα βιβλίο φυσικής του Λυκείου: πρόκειται για μία ημιπερατή μεμβράνη που όταν έρχεται σε επαφή με ένα διάλυμα επιτρέπει το πέρασμα μόνον των σωματιδίων που έχουν ένα ορισμένο μέγεθος. Φαίνεται λοιπόν ότι μία τέτοια μεμβράνη έχει απλωθεί σε όλη την πολιτική κοινωνία της χώρας μας, επιτρέποντας το πέρασμα στις θέσεις εξουσίας μόνον εκείνων των πολιτικών που έχουν την ποιότητα του παχύδερμου. Όσοι ομιλούν για την ανάγκη γκρεμίσματος του συστήματος, θα έπρεπε να επικεντρώσουν τις νοητικές τους προσπάθειες στο πως θα μπορούσε να καταστραφεί αυτή η μεμβράνη ή να αλλάξει το μέγεθος των πόρων της. Εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό. Μέχρις όμως να βρεθεί αυτός ο τρόπος, θα ήθελα να σχολιάσω την πολικό-κοινωνική συμπεριφορά αυτών των παχύδερμων και τις επιπτώσεις της στην Ελληνική κοινωνία.
Πιστεύω λοιπόν ότι ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη ιστορία μας ο Ελληνικός λαός δεν ήταν τόσο μόνος ψυχολογικά, πνευματικά και γενικότερα υπαρξιακά. Ένας λαός που βιώνει μία απέραντη μοναξιά. Η μόνη καθημερινή ''συντροφιά'' του είναι οι λεγόμενοι…''στόχοι'': πως θα μειωθεί το έλλειμμα, πως θα
ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός, πως θα γίνουμε ανταγωνιστικοί και άλλοι τέτοιοι θαυμαστοί και ''ανώτεροι'' στόχοι ,προτάσσονται στον Ελληνικό λαό κάθε βράδυ από τα τηλεοπτικά κανάλια και τις ομιλίες κάποιων νεκρόφιλων πολιτικών που ομοιάζουν με το πρόσωπο του "Νοσφεράτου". (Μία από τις διάφορες θεωρίες για την προέλευση του ονόματος "Νοσφεράτου", αναφέρει ότι το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό "νοσοφόρος''. Στην ταινία, ο Νοσφεράτου μετέδωσε την πανούκλα στην Βρέμη το 1838. Στην Ελλάδα ο ''Νοσφεράτου'' κρύβεται μέσα στα κομματικά γραφεία ).Οι παλαιότεροι ίσως να θυμούνται πως ήταν η Ελληνική τηλεόραση στα πρώτα χρόνια της, καθώς και τον τρόπο ομιλίας και το περιεχόμενο των συζητήσεων των διαφόρων προσκεκλημένων, είτε των πολιτικών είτε των διανοουμένων: Όλα έδιναν την εντύπωση ότι υπήρχε η διάθεση να δίνεται στήριγμα και ''πατρική συντροφιά'' στον λαό · διαφαινόταν μία τάση να δίνονται ηθικοπαιδαγωγικές κατευθύνσεις ακόμη και μέσα από τα σήριαλ , τις ταινίες ή τις συνεντεύξεις των διαφόρων στοχαστών. Αλλά και μέσα στην πραγματική κοινωνία, υπήρχε ένα ''κλίμα'' που καλλιεργείτο από πάνω προς τα κάτω ,το οποίο έφερνε τον Έλληνα πιο κοντά στις πολιτιστικές , πνευματικές, ιστορικές και θρησκευτικές του ρίζες: Αυτό το ''κλίμα'' αναδυόταν από το σχολείο έως την ενορία, από τον ανώτερο κρατικό υπάλληλο έως τον παππού της παραδοσιακής μέσης οικογένειας.
Όμως, όπως προαναφέραμε, πολλοί και διάφοροι παράγοντες συνετέλεσαν, ώστε να δημιουργηθεί η ωσμωτική μεμβράνη που έφερε στην επιφάνεια όλα τα παχύδερμα του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου, όλα τα παχύδερμα της δημοσιογραφίας και του θεάματος. Σε αυτά τα τριάντα τελευταία χρόνια, είχαμε μία άρχουσα τάξη, με την ευρύτερη έννοια του όρου, τόσο κενή, τόσο μηδενιστική, τόσο ποταπή, τόσο υπαρξιακά φθαρμένη, όσο ποτέ άλλοτε. Τι συντροφιά μπορούν να δώσουν όλοι αυτοί στον Ελληνικό λαό; Ποιες πνευματικές ιστορίες να του διηγηθούν; Ποια ΟΥΣΙΑ να του μεταδώσουν; Τον οικονομισμό της αστικής δεξιάς και της μαρξιστικής αριστεράς ή το ανώμαλο και παραβατικό ονειροπόλημα της νέας αριστεράς; Ποιες ανθρώπινες φυσιογνωμίες μπορούν να εμπνεύσουν αυτόν τον λαό; Τα χλωμά, ουδέτερα και τυποποιημένα πρόσωπα των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας ή τα ηδονόφιλα και εκφυλισμένα πρόσωπα των αριστερών της μηδενιστικής εξέγερσης;
Ναι λοιπόν, πάρτε το απόφαση: είστε μόνοι, εντελώς μόνοι. Δεν μένει παρά η κάθε οικογένεια να δημιουργήσει την δική της Εστία, να συγκεντρωθεί γύρω από αυτή, και να μιλήσει για εκείνα τα παλιά, ξεχασμένα ιδανικά, τους θρύλους και τα οράματα του Ελληνισμού. Φτιάξτε την δική σας συντροφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου