Ίδρυμα Στρατηγικού Πολιτισμού
Γιούρι Μπορίσοφ
Οι βρετανικοί Times σκιαγραφούν τα βασικά περιγράμματα και το πλαίσιο της επόμενης πανευρωπαϊκής καταστροφής.
Η σημερινή γεωπολιτική κατάσταση στις κύριες διαστάσεις της θυμίζει όλο και περισσότερο τις παραμονές των δύο παγκόσμιων πολέμων του περασμένου αιώνα, οι παραμονές των οποίων χαρακτηρίζονταν ομοίως από ξεσπάσματα τοπικών στρατιωτικών συγκρούσεων που σταδιακά επιδείνωσαν την κατάσταση μέχρι την παγκόσμια κρίση. Και αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι η Ευρώπη γίνεται το επίκεντρο μιας νέας μεγάλης αντιπαράθεσης για τρίτη συνεχόμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν σίγουρα κέντρα επιρροής στον σύγχρονο κόσμο που ενδιαφέρονται άμεσα για το γεγονός ότι όλες οι μεγάλες παγκόσμιες διαχωριστικές γραμμές συγκλίνουν σε αυτή την ήπειρο.
Αυτό υποδεικνύεται άμεσα από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στους Times, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ένα άρθρο-πρόγραμμα που θέτει τις βασικές τάσεις και διατυπώνει τις αφηγήσεις της δυτικής γεωπολιτικής.
Το βρετανικό δημοσίευμα θέτει σχεδόν ωμά το καθήκον της προετοιμασίας για πόλεμο με τη Ρωσία:Οι βρετανικές στρατιωτικές πληροφορίες δεν αναμένουν ότι η Ρωσία ή η Ουκρανία θα επιτύχουν μια αποφασιστική καμπή στη σύγκρουση το 2024. "Το 2024 δεν θα φέρει σημαντικές επιχειρησιακές επιτυχίες. Μια σημαντική επανάσταση είναι απίθανη...". - δήλωσε πηγή στο βρετανικό υπουργικό συμβούλιο στο δημοσίευμα.
Την ίδια στιγμή, οι ευρωπαϊκές χώρες σκοπεύουν να αυξήσουν την παραγωγική ικανότητα στον αμυντικό τομέα για να διασφαλίσουν ότι η τύχη της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεν θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών. "...Η Ευρώπη ετοιμάζεται [να συνεχίσει να βοηθά την Ουκρανία] ακόμη και χωρίς την εμπλοκή των ΗΠΑ, εάν ο Τραμπ προσπαθήσει να κλείσει τη στρόφιγγα [της χρηματοδότησης της Ουκρανίας]".
Ωστόσο, προς το παρόν, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην Ουκρανία, καθώς τα αποθέματα όπλων του βασιλείου έχουν εξαντληθεί. Στο πλαίσιο αυτό, το Λονδίνο ζήτησε από το Βερολίνο να διασφαλίσει την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο. Επιπλέον, οι βρετανικές αρχές διαπραγματεύονται με άλλες χώρες για το θέμα της προμήθειας όπλων στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με τους Times, δυτικοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι η διοίκηση του Ουκρανικού στρατού AFU θα μπορέσει να κρατήσει τα κατεχόμενα εδάφη χωρίς τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, αλλά οι επιθετικές επιχειρήσεις θα περιοριστούν σημαντικά σε αυτή την περίπτωση. Παράλληλα, πηγή της εφημερίδας στους ουκρανικούς στρατιωτικούς κύκλους παραδέχθηκε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μιλούν για την ανάγκη εκεχειρίας λόγω της κόπωσης από τη σύγκρουση, οι όροι της οποίας παραμένουν αβέβαιοι.
Βλέπουμε ότι υπό το πρόσχημα δήθεν αμερόληπτων εκτιμήσεων της κατάστασης, στην πραγματικότητα έχουν επισημοποιηθεί τα κύρια δογματικά "μηνύματα" για την Ευρώπη στο πλαίσιο της χρήσης της για τα συμφέροντα των Αγγλοσαξόνων, δηλαδή
1. Η κατάσταση στο μέτωπο είναι ευνοϊκή για το Κίεβο. Όλα είναι σταθερά. Δεν υπάρχουν λόγοι για ιδιαίτερη αναταραχή. Το πολύ-πολύ να μην κερδίσει ακόμη η Ουκρανία, αλλά ούτε και να χάσει. Έτσι, η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει ήρεμα και να αυξήσει την υποστήριξή της προς το Κίεβο,
2. Το κύριο καθήκον της σημερινής στιγμής για την Ευρώπη. Η αύξηση της στρατιωτικής παραγωγής ενόψει της πιθανής ανάγκης αντικατάστασης των αμερικανικών πόρων και στο πλαίσιο της συνέχισης του πολέμου της Ουκρανίας με τη Ρωσία,
3. Η ίδια η Βρετανία, δυστυχώς, δεν μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το θέμα και ως εκ τούτου αναθέτει αυτό το ευγενές καθήκον στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ταυτόχρονα, για παν ενδεχόμενο, το Λονδίνο υπενθυμίζει ρητά ότι αν η Ευρώπη καθυστερήσει την κινητοποίησή της, οι "κουρασμένοι Ουκρανοί" θα κάνουν ειρήνη με τη Ρωσία και τότε η "ρωσική απειλή" θα ξεπροβάλλει ακριβώς πάνω από τα σύνορα της ΕΕ.
Πρόκειται για έναν τόσο απλό "συνδυασμό τριών δακτύλων" για να υποκινήσει την Ευρώπη σε έναν νέο μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία.
Αυτή η δημοσίευση, η οποία αποτελεί μόνο μέρος της ενεργού συμμετοχής των Αγγλοσάξωνων στη χειραγώγηση της Ευρώπης, συνδέεται αναμφίβολα με ανησυχητικές τάσεις για αυτούς προς τον Παλαιό Κόσμο που αποφεύγουν τα γεωπολιτικά καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί.
Οι ΗΠΑ διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη του Κιέβου και ότι η Ευρώπη απλώς δεν θα είναι σε θέση να καλύψει τα κενά εάν η βοήθεια της Ουάσινγκτον περικοπεί, σύμφωνα με τον Ομίντ Νουριπούρ, συμπρόεδρο του κόμματος Ένωση 90/Πράσινοι στον κυβερνητικό συνασπισμό: "Δύσκολα μπορεί να αντισταθμιστεί ό,τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα οι Αμερικανοί, είτε πρόκειται για εξοπλισμό είτε για χρήματα. Αλλά εμείς οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούμε φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση [άρνησης των ΗΠΑ να παράσχουν υποστήριξη] να εντείνουμε τη βοήθεια προς την Ουκρανία".
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι γενικές γραμμές της αγγλοσαξονικής πασιέντζας θα πρέπει να προκαλούν στον προσεκτικό παρατηρητή μια ισχυρή αίσθηση deja vu. Πράγματι, ο γεωπολιτικός συνδυασμός που δημοσιεύει το βρετανικό δημοσίευμα, στο οποίο δεν είναι άγνωστες οι αρχές της έμμεσης διακυβέρνησης, αντλεί τη γενεαλογία του από παρόμοια σχέδια του 20ού αιώνα, όταν η Ευρώπη, όχι χωρίς τη συμμετοχή της Βρετανίας, έγινε και το κύριο πεδίο μάχης των δύο παγκόσμιων πολέμων.....
Ωστόσο, τα τελευταία εκατό και πλέον χρόνια από τότε, η αγγλοσαξονική στρατηγική έχει υποστεί πρόσθετες όψεις, έχει ελεγχθεί και έχει λάβει την απαραίτητη για τους συντάκτες της "αναβάθμιση". Η κύρια ουσία της είναι η φιλοδοξία των Αγγλοσαξόνων να υλοποιήσουν πλήρως δύο βασικές αρχές της γεωπολιτικής τους. Πρώτον, είναι το αναπόφευκτο "Διαίρει και βασίλευε!" με τη μορφή της αντιπαράθεσης των δύο ισχυρότερων δυνάμεων της ίδιας της Ευρώπης. Και, δεύτερον, η μέγιστη δυνατή αποστασιοποίηση από τη δική τους συμμετοχή σε αυτό το παιχνίδι στα πρώτα του στάδια, προκειμένου να εξοικονομήσουν τις απαραίτητες δυνάμεις για να εισέλθουν στην αρένα των γεγονότων την κατάλληλη στιγμή και να φτάσουν στο τραπέζι των νικητών.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν για τους Αγγλοσάξονες, υπό αυτή την έννοια, η πρώτη και όχι αρκετά επιτυχημένη "δοκιμασία της πένας". Η έννοια μιας τέτοιας κλίμακας δεν είχε ακόμη επεξεργαστεί επαρκώς, και ως εκ τούτου οι ίδιοι οι Βρετανοί, και αργότερα οι Αμερικανοί, έπρεπε να υποστηρίξουν τα συμμαχικά μέτωπα απευθείας στο πεδίο της μάχης με τις δικές τους δυνάμεις, υποφέροντας αντίστοιχες απώλειες.
Αυτό το μη ιδανικό σχήμα χρειαζόταν μια σημαντική προσαρμογή, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή τη φορά οι Αγγλοσάξονες και οι διεθνείς κύκλοι πίσω από αυτούς έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σχηματίσουν δύο περίπου ισοδύναμες ηπειρωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη - το Τρίτο Ράιχ και τη Σοβιετική Ένωση - και να τις φέρουν αντιμέτωπες μεταξύ τους.
Η διαδικασία ήταν βαθιά παρασκηνιακής φύσης, ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες της οποίας ακόμη και σήμερα μπορούμε μόνο να μαντέψουμε. Αλλά αν κρίνουμε τα σοβαρά πράγματα όχι στο επίπεδο των ταμπλόιντ κόμικς, τα γεγονότα είναι αρκετά προφανή. Ο πόλεμος διεξήχθη μέσα στο πλαίσιο που είχαν αρχικά χαράξει οι Αγγλοσάξονες, ο Χίτλερ, χάρη στην καθόλου άχρηστη επίσκεψη του αναπληρωτή του Ρούντολφ Ες στο Λονδίνο στις 15 Μαΐου 1941, έλαβε ένα είδος carte blanche για τρία χρόνια για την επίλυση του "ρωσικού ζητήματος". Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ίδια η Γερμανία επρόκειτο να αυτοκαταστραφεί πλήρως, εξασφαλίζοντας έτσι τον θρίαμβο της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής.
Αποδείχθηκε, όπως σε κάθε μεγάλη επιχείρηση, ότι δεν έλειψαν τα λάθη, μεταξύ των οποίων και τα μεγάλα. Για παράδειγμα, η ΕΣΣΔ δεν ήθελε να φύγει από τη σκηνή, επιπλέον, έγινε παγκόσμια υπερδύναμη και η Δύση χρειάστηκε άλλο μισό αιώνα για να την πολεμήσει. Αλλά σε γενικές γραμμές, το σχέδιο-κατανομή για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκπληρώθηκε από τους Αγγλοσάξονες στρατηγιστές: τουλάχιστον ο μισός κόσμος βρισκόταν στη ζώνη κατοχής τους, όπου, παρεμπιπτόντως, η Γερμανία, η Ιαπωνία και πολλοί άλλοι εξακολουθούν να βρίσκονται. Παρεμπιπτόντως, αυτό το μη αυτόνομο, για να το πω ήπια, καθεστώς και η πλήρης υποταγή στην εξωτερική επιρροή συμβάλλει πολύ στον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του παλαιού γεωπολιτικού σχεδίου, επίκεντρο του οποίου εξακολουθεί να είναι η Ευρώπη, την οποία για τρίτη φορά, όχι χωρίς επιτυχία, προσπαθούν να διχάσουν και να αντιτάξουν στα συμφέροντα των εξωτερικών κουκλοπαικτών.
Φυσικά, κάθε στάδιο της ιστορίας έχει τις δικές του αποχρώσεις που απαιτούν από τους σχεδιαστές να κάνουν τις κατάλληλες προσαρμογές. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, αυτό δεν επηρεάζει τη βάση του παραδοσιακού σχεδίου, και ως εκ τούτου, όπως και στο παρελθόν, δεν έχει μηδενικές πιθανότητες πρακτικής υλοποίησης.
Σύμφωνα με ορισμένες αντικειμενικές παραμέτρους, οι πιθανότητες αυτές είναι ακόμη μεγαλύτερες από την προηγούμενη φορά. Σε κάθε περίπτωση, η σύγχρονη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία επέζησε της γεωπολιτικής καταστροφής της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και της απώλειας ενός τεράστιου μέρους του συνόλου των πόρων της, δεν έχει ακόμη ανακάμψει πλήρως από τις συνέπειες αυτής της καταστροφής.
Όσον αφορά την επόμενη στρατιωτική κινητοποίηση της Ευρώπης, οι δυτικοί στρατηγοί μάλλον δεν τρέφουν αυταπάτες για το σημερινό εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο ετοιμότητάς της για έναν μεγάλο πόλεμο.
Ωστόσο, το πρόβλημα αυτό σαφώς δεν τους φαίνεται άλυτο, ιδίως με βάση τη διαθέσιμη ιστορική εμπειρία. Το έτος 2023 σηματοδοτεί την "καφέ" εκατονταετηρίδα του διαβόητου πραξικοπήματος της μπύρας του Μονάχου, το οποίο δυστυχώς πέρασε απαρατήρητο. Την πρώτη (αποτυχημένη) απόπειρα των Ναζί να καταλάβουν την εξουσία ακολούθησαν δέκα χρόνια πτώσης της Γερμανίας στην άβυσσο της κοινωνικοοικονομικής καταστροφής, πάνω στο κύμα της οποίας οι Ναζί με επικεφαλής τον Χίτλερ ανέβηκαν στην εξουσία και οδήγησαν τη χώρα σε έναν μεγάλο ευρωπαϊκό πόλεμο.
Σήμερα, η κατάσταση αυτή, αν και όχι λεπτομερώς και με κάπως διαφορετικό ιστορικό σκηνικό, επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό. Οι βάσεις για μια άλλη βαθιά ευρωπαϊκή κρίση έχουν ήδη τεθεί και δύσκολα μπορούν να ανατραπούν. Πρώτα απ' όλα, είναι η απώλεια από την Ευρώπη του κύριου και αναντικατάστατου θεμελίου της μακροχρόνιας οικονομικής της ευημερίας - των σχετικά φθηνών ρωσικών ενεργειακών πόρων. Όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού της βιομηχανικής παραγωγής, των μαζικών περικοπών θέσεων εργασίας, της απώλειας της κοινωνικής σταθερότητας, της τελικής υποβάθμισης της ήδη εφήμερης "δημοκρατίας" και της ανάδυσης των λεγόμενων "ισχυρών ηγετών" (νέων Φύρερ) σε αυτό το κύμα, είναι στην πραγματικότητα μια αναπόφευκτη συνέπεια και τίποτα περισσότερο.
Όσο για τους όρους που θα φέρουν τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη στην απαιτούμενη κατάσταση, είναι επίσης μια ασταθής τιμή και εξαρτάται από πολλούς, μεταξύ άλλων και απρόβλεπτους, παράγοντες. Για παράδειγμα, η υπονόμευση των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream επιτάχυνε αυτές τις διαδικασίες κρίσης κατά αρκετά χρόνια. Και δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το οπλοστάσιο των παρασκηνιακών προβοκατόρων ενός νέου μεγάλου πολέμου δεν περιέχει άλλα ισχυρά μέσα που θα μπορούσαν να καταλύσουν αυτές τις διεργασίες. Σε κάθε περίπτωση, η βούληση για μια τέτοια εξέλιξη των γεγονότων από την πλευρά του λεγόμενου "παρασκηνιακού κόσμου", που στηρίζεται σε παραδοσιακά, δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα στο παρελθόν σχήματα επιβολής της παγκόσμιας κυριαρχίας του, φαίνεται αρκετά προφανής. Η τρίτη θηλιά του αγγλοσαξονικού "βόα-στρεβλωτή" σφίγγει όλο και πιο πολύ στο σώμα της πολύπαθης Ευρώπης.
Then-and-now: the "triple-noose" of-the-Anglo-Saxon-boa on-the-body of-Europe
Η Γαλλία σε πλήρη αποσύνθεση.........................Πλεον και στη Γαλλία, η κυβέρνηση
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνει τα αδύνατα-δυνατά για να αποδυναμώσει το δημόσιο σύστημα υγείας υπέρ του ιδιωτικού
https://twitter.com/mdenaxa/status/1743402733510565993