Εργάτης στο εργοστάσιο της Volkswagen στο Zwickau της Γερμανίας - RIA Novosti, 1920, 13.07.2023
© AFP 2023 / Ronny Hartmann
Sergei Savchuk
Τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζουν να κλονίζονται και να τρέμουν. Ίσα-ίσα που η κοινωνία και οι επιχειρήσεις ανέκαμψαν μετά τη δήλωση του Robert Habeck, ότι χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο η γερμανική βιομηχανία αυτό το φθινόπωρο μπορεί να πάψει να υπάρχει, καθώς την ορθότητα αυτής της εκτίμησης επιβεβαίωσε ο πρόεδρος της Ένωσης Μεταλλευτικών, Χημικών και Ενεργειακών Βιομηχανιών της Γερμανίας (IG BCE).
Ο Μιχάλης Βασιλειάδης, επικαλούμενος τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, εξέφρασε ένα τετελεσμένο γεγονός. Είναι γεγονός ότι η γερμανική χημική βιομηχανία - ένας από τους πυλώνες του πραγματικού τομέα και βασικός τροφοδότης του κρατικού προϋπολογισμού - κλείνει ήδη τις παραγωγικές της μονάδες και τις μεταφέρει στο εξωτερικό.
Ο επικεφαλής μεταλλωρύχος, χημικός και ηλεκτρολόγος της Γερμανίας είναι τόσο αναστατωμένος που δεν κρύβεται, δείχνοντας ευθέως με το δάχτυλο τους κύριους ωφελημένους των διεργασιών που είναι εξαιρετικά θλιβερές για τη χώρα. Σύμφωνα με τον κ. Βασιλειάδη,
εργοστάσια και μονάδες με όλο το προσωπικό και την τεχνική τους γέμιση μετακομίζουν στις ΗΠΑ ή στην Κίνα. Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, όπως διαπίστωσε ξαφνικά το Βερολίνο, έχουν εκ των προτέρων αναπτύξει και θέσει σε εφαρμογή μηχανισμούς οικονομικών κινήτρων και προτιμήσεων, που τις καθιστούν πολύ πιο ελκυστικές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τη βιομηχανία. Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο προσφέρουν στις εταιρείες και στους ομίλους είτε φοροαπαλλαγές είτε εντυπωσιακές εκπτώσεις, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σε όλους τους νεοεισερχόμενους προσφέρεται μια θάλασσα φθηνής ενέργειας. Πρώτα απ' όλα, φυσικά, ηλεκτρική ενέργεια - σε τιμές που οι Βρυξέλλες και τα εθνικά κέντρα απλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν.Καταλαβαίνουμε τον σκεπτικισμό πολλών: για τα προβλήματα της Ευρώπης έχουν γραφτεί εδώ και πολύ καιρό και συχνά, και γι' αυτό τέτοιου είδους δημοσιεύματα προκαλούν χασμουρητό, και μερικές φορές ακόμη και εκνευρισμό. Ας δώσουμε τον λόγο στη Γερμανική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων (BDI), οι υπάλληλοι της οποίας πραγματοποίησαν πρόσφατα μια μαζική ανάλυση της διάθεσης στο εσωτερικό αυτής της ίδιας της επιχείρησης.
Σύμφωνα με τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, το 16% των γερμανικών μεσαίων επιχειρήσεων έχουν ήδη λάβει πρακτικά μέτρα για τη μεταφορά των παραγωγικών τους εγκαταστάσεων εκτός Γερμανίας. Επιπλέον 30 τοις εκατό διερευνούν αυτό το ενδεχόμενο και εξετάζουν πού θα ήταν πιο επικερδές για αυτούς να μετεγκατασταθούν. Συνολικά, πρόκειται για το ήμισυ σχεδόν του τμήματος.
Φυσικά, τα ονόματα μεγάλων εταιρειών και εργοστασίων ακούγονται πολύ πιο εντυπωσιακά, αλλά κάθε οικονομολόγος γνωρίζει ότι οι μεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά κάθε οικονομίας, παρέχοντας τόσο τοπική απασχόληση όσο και αγοραστική δύναμη στις περιφέρειες. Απλά επειδή εξ ορισμού δεν μπορούν να υπάρχουν πολλά γιγαντιαία εργοστάσια, αλλά υπάρχουν πολλοί οργανισμοί, εργαστήρια, παραγωγικές εγκαταστάσεις που απασχολούν από 100 έως 250 άτομα σε κάθε χώρα. Σχεδόν οι μισές γερμανικές επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών έως 50 εκατομμύρια ευρώ αναφέρουν την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας ως τον βασικό λόγο μετανάστευσης.
Με φόντο αυτή την πικρή πραγματικότητα για το Βερολίνο, ο Μιχάλης Βασιλειάδης υπενθυμίζει ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να δαπανήσει έως και 500 δισ. δολάρια για τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος στο πλαίσιο του λεγόμενου νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού. Βασική πτυχή αυτού του προγράμματος είναι η ενίσχυση του πραγματικού τομέα και η αύξηση της παραγωγής. Με απλά λόγια, η Ουάσιγκτον θα ξοδέψει τη μερίδα του λέοντος από αυτά τα χρήματα σε κάθε είδους επιδοτήσεις και παροχές προς τους βιομηχανικούς μετεγκαταστάτες, αρκεί να μετακινηθούν από τον Παλαιό Κόσμο στον Νέο.
Οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές ιατρικού εξοπλισμού προσθέτουν τη νοσταλγική τους νότα στη γενική χορωδία. Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν από την άνοδο των τιμών της ενέργειας έχουν πληγεί από τους νέους ρυθμιστικούς περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι έχουν αυστηροποιήσει το ευρύτερο φάσμα των απαιτήσεων για τον ιατρικό εξοπλισμό. Ενώ το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες προσποιούνταν την επιτυχία, οι κατασκευαστές μείωσαν σημαντικά την παραγωγή τους - σε τέτοιο βαθμό που, σύμφωνα με τις ενώσεις των Γερμανών γιατρών σε ορισμένες περιοχές, υπάρχουν πλέον οξείες ελλείψεις σε ορισμένες περιοχές. Όλα είναι τόσο υπέροχα που η Ευρωπαία επίτροπος για την Υγεία Στέλλα Κυριακίδη προτείνει επίμονα να αναβληθεί η θέσπιση νέων κανόνων τουλάχιστον μέχρι το 2027, ώστε οι εξειδικευμένες επιχειρήσεις και εταιρείες να μπορέσουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα της Ευρώπης.
Ή να έχουν χρόνο να μετακομίσουν στο εξωτερικό, κάτι που είναι επίσης μια αρκετά πιθανή επιλογή, αν κρίνουμε από τη γενική τάση.
Για να λάμψει η εικόνα μας με πολύ φωτεινά χρώματα, θα δώσουμε και πάλι τον λόγο στον κ. Βασιλειάδη. Σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW), πέρυσι σημειώθηκε ιστορικό αντι-ρεκόρ για τις εταιρικές επενδύσεις στον πραγματικό τομέα της Γερμανίας. Οι επενδυτές εντός της ΕΕ είναι όλο και λιγότερο πρόθυμοι να επενδύσουν σε κρατικά ή πανευρωπαϊκά έργα και όλο και πιο γρήγορα αποσύρουν ελεγχόμενα περιουσιακά στοιχεία προς τις ΗΠΑ και την Κίνα. Οι αναλυτές του DIW χαρακτηρίζουν τη συνολική κατάσταση εξαιρετικά ανησυχητική.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο γράψαμε για την αρχή της μεγάλης εξόδου της βιομηχανίας από τη Γερμανία, τότε, θυμάμαι, πολλοί το εκλάμβαναν ως κάτι σαν φέιγ βολάν του Μιχαήλ Ζαντόρνι. Τρία εικοσιτετράωρα αργότερα, οι ίδιες οι γερμανικές επιχειρήσεις επιβεβαιώνουν όλα αυτά, με τη φυγή της BASF και της Volkswagen, και το κατασκευαστικό σύμπλεγμα της Tesla να επιστρέφει στην Αμερική. Η νορβηγική Yara International, η RHI Magnesita, η ArcelorMittal, η OCI N.V. και πολλοί άλλοι παρατάχθηκαν πίσω τους. Οι εταιρείες δεν είναι γερμανικές, αλλά αποφάσισαν επίσης να δοκιμάσουν την τύχη τους πέρα από τη θάλασσα.
Ως τελική πινελιά, ας βάλουμε μια δημοσίευση του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Forsa στον καμβά των όσων συμβαίνουν. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν, το 77% των Γερμανών κατοίκων είναι δυσαρεστημένοι με το έργο της σημερινής κυβέρνησης του Όλαφ Σολτς, ενώ τον Φεβρουάριο ο ίδιος δείκτης ήταν "μόνο" 64 μονάδες. Μένει να δούμε γιατί έχει συμβεί αυτό.
The -real -disintegration -of- Europe- has- begun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου