Η Ευρωβουλευτής Christine Anderson προειδοποιεί: «Οι Πόλεις των 15 λεπτών σημαίνουν πλήρη εξαθλίωση και υποδούλωση όλων των ανθρώπων»

 Η Christine Anderson, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πιστεύει ότι τα διαβατήρια COVID-19 και οι κωδικοί QR που έγιναν ευρέως διαδεδομένοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν δοκιμαστικές διαδικασίες για την εφαρμογή «πόλεων 15 λεπτών» με στόχο την ενίσχυση του κυβερνητικού ελέγχου στους ανθρώπους.

Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με την Anderson, θα περιλαμβάνει τον περιορισμό των ανθρώπων εντός των τόπων τους, επιτρέποντάς τους να εγκαταλείπουν τον τόπο μόνο δύο ή τρεις φορές το χρόνο. Ωστόσο, οι πλούσιοι θα μπορέσουν να ξεφύγουν από αυτούς τους κανόνες, καθώς θα μπορούν να αγοράζουν άδειες εξόδου από τα φτωχότερα τμήματα 

Πηγή: The Epoch Times

Άρθρο των Jan Jekielek και Naveen Athrappully

Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνιση 

Η ευρωβουλευτής Christine Anderson λέει τα πάντα για το νέο μοντέλο κατοικίας που προωθείται στην Ευρώπη...

Μια πόλη των 15 λεπτών είναι μια γειτονιά όπου

ένας κάτοικος μπορεί να φτάσει σε όλα όσα χρειάζεται, όπως ένα παντοπωλείο, έναν γιατρό κ.ο.κ., μέσα σε 15 λεπτά με τα πόδια. Η Anderson λέει ότι τέτοιες πόλεις είναι η αρχή του αυστηρότερου κυβερνητικού ελέγχου των ανθρώπων.

Η κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει έλεγχο αποφασίζοντας ότι: "δεν επιτρέπεται πλέον να φύγετε από την άμεση περιοχή των 15 λεπτών. Δεν χρειάζεται να την περιφράξουν ή κάτι τέτοιο. Θα γίνεται μέσω ψηφιακής ταυτότητας", δήλωσε σε συνέντευξή της στο πρόγραμμα "American Thought Leaders" που δημοσιεύτηκε στις 25 Απριλίου.

"Αν τώρα φαντάζεστε ένα άλλο κατάστημα και δεν τυχαίνει να είναι στη γειτονιά σας, μαντέψτε τι; Δεν θα πηγαίνετε πια σε αυτό το κατάστημα", είπε στον παρουσιαστή Jan Jekielek.

"Όπως είπα, ο απόλυτος έλεγχος είναι αυτό για το οποίο μιλάμε".

Στην Ευρώπη προωθείται νομοθεσία για τη δημιουργία πόλεων 15 λεπτών. Σύμφωνα με την Anderson, το Ψηφιακό Πράσινο Πιστοποιητικό, το πάσο COVID που εισήχθη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν μόνο μια δοκιμαστική λειτουργία που σχεδιάστηκε για να συνηθίσουν οι άνθρωποι να παράγουν έναν κωδικό QR και τις σχετικές απαιτήσεις.

"Τώρα, μας χτυπάνε με αυτές τις πόλεις των 15 λεπτών", δήλωσε. "Μην κάνετε κανένα λάθος, δεν πρόκειται για την ευκολία σας. Δεν είναι ότι θέλουν να μπορείτε να έχετε κοντά σας όλα αυτά τα μέρη στα οποία πρέπει να πάτε. Ούτε πρόκειται για τη σωτηρία του πλανήτη.

"Με τις πόλεις των 15 λεπτών, θα πρέπει να τα έχουν αυτά πριν σας κλειδώσουν, και γι' αυτό μιλούσαμε εδώ.

"Στη Μεγάλη Βρετανία, ορισμένες κομητείες έχουν ήδη ψηφίσει νομοθεσία. Θα μπορούν να επιβάλλουν ένα κλιματικό λουκέτο. Αυτό είναι το επόμενο βήμα. Αυτό είναι που συζητάμε. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να έχουν αυτές τις πόλεις των 15 λεπτών".

Το επόμενο βήμα, λέει η Anderson, θα περιλαμβάνει τον περιορισμό των ανθρώπων εντός των τόπων τους, επιτρέποντάς τους να εγκαταλείπουν τον τόπο μόνο δύο ή τρεις φορές το χρόνο. Ωστόσο, οι πλούσιοι θα μπορέσουν να ξεφύγουν από αυτούς τους κανόνες, καθώς θα μπορούν να αγοράζουν άδειες εξόδου από τα φτωχότερα τμήματα, δήλωσε.

"Οι φτωχοί άνθρωποι θα μείνουν σε αυτές τις γειτονιές των 15 λεπτών, ενώ οι πιο εύποροι θα μπορούν να πηγαίνουν όπου θέλουν. Για αυτό ακριβώς μιλάμε".

Ένα άρθρο που παρουσιάστηκε στον ιστότοπο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) τον Μάρτιο του 2022 χαρακτήρισε την ιδέα των πόλεων των 15 λεπτών "κάτι πολύ περισσότερο από μια μόδα" και συνέπεια της σημερινής εποχής, συγκεκριμένα της πανδημίας.

"Με το COVID-19 και τις παραλλαγές του να κρατούν τους πάντες στο σπίτι (ή πιο κοντά στο σπίτι από ό,τι συνήθως), η πόλη των 15 λεπτών έγινε από "ωραίο-να-έχεις" μια κραυγή συσπείρωσης", υποστήριζε. "Καθώς η κλιματική αλλαγή και οι παγκόσμιες συγκρούσεις προκαλούν σοκ και πιέσεις σε ταχύτερα χρονικά διαστήματα και με αυξανόμενη σοβαρότητα, η πόλη των 15 λεπτών θα γίνει ακόμη πιο κρίσιμη".

Ψηφιακή Τυραννία

Η Anderson επεσήμανε ότι τα κινεζικού κομμουνιστικού τύπου συστήματα "κοινωνικής πίστωσης" δοκιμάζονται ήδη στην Ευρώπη.

"Υπάρχουν ήδη πιλοτικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Μπολόνια [Ιταλία]. Εκεί, ονομάζεται 'πορτοφόλι της Μπολόνια'. Στη Βιέννη, ονομάζεται 'Vienna Token'".

"Προς το παρόν είναι εθελοντικό και λίγο πολύ δελεάζει μόνο τον κόσμο. Αν το κάνεις αυτό, παίρνεις κάποια εισιτήρια με λίγο λιγότερα χρήματα, για να πας στο θέατρο. Εθελοντικά. Για άλλη μια φορά, [είναι] το πρώτο βήμα", δήλωσε.

"Αλλά σύντομα, θα έρθει η στιγμή που δεν θα έχετε πια επιλογή. Πρέπει να έχετε αυτό το ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό με αυτόν τον κωδικό QR. Τότε, θα σας λένε πού μπορείτε να πάτε, τι μπορείτε να κάνετε και τι δεν μπορείτε να κάνετε".

Η Anderson επέκρινε το έργο "The Line" που βρίσκεται υπό κατασκευή στη Σαουδική Αραβία. Μια δομή μήκους 200 χιλιομέτρων, πλάτους 200 μέτρων και ύψους 500 μέτρων, η "The Line" προβλέπεται να στεγάσει έως και 9 εκατομμύρια ανθρώπους.

"Αν ήθελα να αποκτήσω τον απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων, εκεί ακριβώς θα τους στέγαζα και θα τους έβαζα να τρώνε τρία γεύματα την ημέρα. Μαντέψτε τι θα συμβεί αν δεν κάνετε ό,τι σας λένε - πιθανότατα θα ακυρώσουν αυτά τα γεύματα. Είναι τόσο εύκολο", είπε.

"Γι' αυτό μιλάμε. Όταν πραγματικά τα συνδυάσετε όλα αυτά μαζί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το πω πραγματικά αυτό - θα είναι μια πλήρης εξαθλίωση και υποδούλωση όλων των ανθρώπων. Το δηλώνω τόσο ξεκάθαρα επειδή έτσι φαίνεται, και έτσι μου φαίνεται".

Η ιδέα των πόλεων των 15 λεπτών προκαλεί έντονες συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν η ντοκιμαντερίστρια Carla Francome δημοσίευσε τον Φεβρουάριο ένα νήμα σχετικά με τα οφέλη τέτοιων πόλεων, σύντομα προσέλκυσε επικρίσεις.

Ένα άτομο πρότεινε ότι ενώ οι πόλεις των 15 λεπτών ακούγονται υπέροχες στη θεωρία, θα γίνουν πρόβλημα όταν η κυβέρνηση προσπαθήσει να τις επιβάλει.

Ένας άλλος επεσήμανε ότι αν οι πόλεις των 15 λεπτών γίνονταν πραγματικότητα, η Francome θα έπρεπε να αποκτήσει ειδική άδεια για να επισκεφθεί τον πατέρα της, αν αυτός ζούσε 30 λεπτά μακριά.

"Μια μέρα, θα είσαι παγιδευμένη στην πόλη των 15 λεπτών, περιμένοντας ένα drone να σου παραδώσει τα γλυκόξινα ζουζούνια σου και προσπαθώντας να θυμηθείς πώς ήταν να είσαι σε διακοπές", έγραψε η συγγραφέας Lisa Keeble σε ένα tweet στις 22 Απριλίου. "Θα αναρωτηθείτε - πότε πήγαν όλα στραβά.

"Όταν χειροκροτούσατε τα λουκέτα και τις μάσκες".

Κυβερνητική Τρομολαγνεία

Η Anderson υπογράμμισε επίσης την κινδυνολογία που χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις για να ελέγξουν τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.

"Στη Γερμανία, υπήρχε ένα εγχειρίδιο, ένα περίγραμμα για το πώς να κάνουν οι άνθρωποι να κάνουν αυτό που ήθελε η κυβέρνηση για να τηρήσουν αυτούς τους περιορισμούς", είπε.

"Εκεί το περιέγραφαν συγκεκριμένα: 'Παρόλο που τα παιδιά δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο από αυτό το COVID, πρέπει να τα κάνουμε να φοβούνται. Αν το κολλήσουν και μετά μολύνουν τους παππούδες τους, είναι υπεύθυνα που σκότωσαν τους παππούδες τους". Αυτό είναι το είδος της σκέψης που συνέβαινε στις κυβερνήσεις".

Μια κινεζική εθνική σημαία κυματίζει κοντά στις κάμερες παρακολούθησης που είναι τοποθετημένες σε μια κολόνα φωτισμού στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, στις 15 Μαρτίου 2019. (Andy Wong/AP Photo)

"Ένα είδος πανδημίας που έχει ξεφύγει εντελώς από κάθε αναλογία. Για ποιο λόγο; Για να μπορέσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες να βγάλουν δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια".

Ο Jekielek σημείωσε ότι υπάρχουν "αδιαμφισβήτητες αποδείξεις" ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου συμμετείχε στη σπορά φόβου στον πληθυσμό της όσον αφορά το COVID-19 και είχε συγκεκριμένη στρατηγική για τον σκοπό αυτό. Παρόμοια πράγματα έγιναν και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, επισήμανε.

Όταν ρωτήθηκε αν αυτό ήταν αποτέλεσμα κάποιου είδους παγκόσμιου συντονισμού, η Anderson απάντησε: "Απολύτως".

"Αυτό είναι στην πραγματικότητα το πιο τρομακτικό μέρος όλης αυτής της ιστορίας. Αν επρόκειτο μόνο για δύο ή τρεις χώρες που έπαιρναν το ρόλο του απατεώνα, θα είχαμε την ελπίδα ότι μια άλλη χώρα θα επενέβαινε και θα το σταματούσε", είπε.

"Αυτοί ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με όλα αυτά. Διάβαζαν κυριολεκτικά από το ίδιο σενάριο, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες γραμμές: "Χτίστε ξανά καλύτερα, ασφαλή και αποτελεσματικά". Κάθε δυτική δημοκρατία έκανε λίγο πολύ το ίδιο πράγμα".

το είδα