Μετά το ψεύτικο κρέας εργαστηρίου και το αλεύρι από έντομα έρχεται το ανακυκλωμένο φαγητό από πλαστικά που πετάμε στα σκουπίδια.
Να θυμηθώ να σας βάλω και μια συνταγή στο τέλος του άρθρου τι να φτιάξετε με την παλιά σας σφουγγαρίστρα και τον πλαστικό σας κουβά, που πρόκειται να πετάξετε.
«Aν θέλετε να δημιουργήσετε μπριζόλα από πλαστικό, ολόκληρος ο μηχανισμός στην μία πλευρά αυτού του δοχείου θα μπορεί να παράγει μπριζόλα από πλαστικό ή στήθος κοτόπουλου».
To έργο χρηματοδοτείται από το The Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) – μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση πίσω από την καινοτομία στις ΗΠΑ. Οι ερευνητές λοιπόν σε μια startup που ονομάζεται Beehex εργάζονται σε έναν τρόπο για να μετατρέψουν τα πλαστικά απόβλητα σε βρώσιμη βιομάζα.
Πώς; Με την βοήθεια ενός εργαστηριακού μηχανικού βακτηρίου που τρώει πλαστικά.
«Αυτό που βλέπετε εδώ είναι ένα εμπορευματοκιβώτιο αποστολής… το έχουμε αλλάξει εντελώς», είπε ο
ιδρυτής Anjan Contractor παρουσιάζοντας την συσκευή για πρώτη φορά τον Ιανουάριο (2023) στην Έκθεση Consumer Electronics (CES), σύμφωνα με την Interesting Engineering.“Από την μία πλευρά, συλλέγονται πλαστικά απόβλητα, τα οποία θα τεμαχιστούν. Τελικά θα μετακινηθούν στον βιοαντιδραστήρα, ο οποίος περιέχει πολύ συγκεκριμένα κατασκευασμένα βακτήρια. Έτσι, αν θέλετε να δημιουργήσετε μπριζόλα από πλαστικό, ολόκληρος ο μηχανισμός στην μία πλευρά αυτού του δοχείου θα μπορεί να παράγει μπριζόλα από πλαστικό. Η ιδέα είναι να τοποθετήσουμε πρώτα αυτόν τον τύπο κοντέινερ σε επιχειρήσεις παροχής βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών τροφίμων, όπως αυτές που σχετίζονται με την FEMA (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης), ή σε τοποθεσίες όπου υπάρχουν καταυλισμοί προσφύγων».
Μια νεοσύστατη επιχείρηση προτείνει την μετατροπή των πλαστικών αποβλήτων σε βρώσιμα τρόφιμα. Με την βοήθεια ενός βακτηρίου που τρώει πλαστικό και μια μηχανή τρισδιάστατης εκτύπωσης έτοιμη να αναδημιουργήσει όλα τα πιθανά σχήματα και γεύσεις.
Ο βιολόγος Stephen Techtmann θέλει οι άνθρωποι να τρώνε πλαστικό.
“Η πλαστική ρύπανση είναι ένα κολοσσιαίο πρόβλημα παγκοσμίως. Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, οι άνθρωποι δημιουργούν πλαστικά απόβλητα περισσότερο από ποτέ από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με περίπου 400 εκατομμύρια τόνους να παράγονται ετησίως. Μεγάλο μέρος αυτών των αποβλήτων κυκλοφορεί στις υδάτινες οδούς και τους ωκεανούς μας, όπου υπάρχουν κυριολεκτικά σκουπιδότοποι που συναγωνίζονται το μέγεθος του Τέξας. Ενώ ο καθαρισμός είναι εφικτός και υπάρχουν διάφορες οργανώσεις που ασχολούνται με το έργο αυτό, δεν είναι χωρίς προκλήσεις, τόσο από άποψη κλίμακας όσο και ανακυκλωσιμότητας. Μόνο το 9% των πλαστικών απορριμμάτων ανακυκλώνεται πραγματικά. Μεγάλο μέρος αυτού έχει να κάνει με το πόσο απαιτητική και δαπανηρή είναι η διαδικασία.”
Όμως οι επιστήμονες, όπως ο Techtmann, προσανατολίζονται προς την βιοαποικοδόμηση και την επαναχρησιμοποίηση του πλαστικού. Στο εργαστήριό του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, βακτήρια με ανθεκτικά “στομάχια” αντιμετωπίζονται σαν μικροβιακά πειραματόζωα, τα οποία μασουλάνε επεξεργασμένο πλαστικό για να παράγουν ένα βρώσιμο, πλούσιο σε πρωτεΐνες υποπροϊόν. Η ιδέα, βασικά, είναι ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν μια μέρα να καταναλώσουν αυτό το υποπροϊόν. Αλίμονο καλέ ότι μας πείτε πως κάνει καλό στο περιβάλλον θα τα φάμε.
Η χρήση οργανισμών, είτε μεγάλων είτε μικρών, για να κάνουν την βρώμικη δουλειά της ανακύκλωσης δεν είναι μια νέα ιδέα. Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και αρκετό καιρό ότι – οι προνύμφες του σκαθαριού αλευρώδης – αρέσκονται να τρώνε πολυστυρένιο, γνωστό και ως φελιζόλ (Αααα πες έτσι, να ακόμα ένας λόγος που ενέκρινε η ΕΕ στις αρχές του 2023 να υπάρχει ο οικιακός γρύλος στα τρόφιμα).
Πρόσφατα, ερευνητές στην Ισπανία ανακάλυψαν ένα ένζυμο στο σάλιο των αλευρωδών σκουληκιών που μπορεί να αποικοδομήσει το πολυαιθυλένιο (ή ΡΕ), το οποίο αντιπροσωπεύει έως και το 30% του πλαστικού καθημερινής χρήσης.
“Το υπόβαθρό μου ήταν πάντα η προσπάθεια να μελετήσω βακτήρια από το περιβάλλον και πώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για την επίλυση προβλημάτων”, δήλωσε ο Techtmann σε συνέντευξή του. “Εργαζόμουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων, όταν σκέφτηκα πώς το πετρέλαιο και το πλαστικό έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Αφού όπως ήδη ξέρουμε το πλαστικό προέρχεται από το πετρέλαιο, αρχικά”.
Δεδομένου ότι υπάρχουν αρκετά βακτήρια στην φύση, όπως το Alcanivorax borkumensis, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για τον καθαρισμό πετρελαιοκηλίδων, ο Techtmann αναρωτήθηκε αν αυτοί οι μικροσκοπικοί μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να στρέψουν τις αδηφάγες ορέξεις τους στο πλαστικό. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα: Θα μπορούσαν άραγε να μετατρέψουν το πλαστικό σε φαγητό; (Τι σκέφτηκε ο άνθρωπος ρε!). Σε αυτό το όραμα του μέλλοντος, δεν θα τρώτε απευθείας πλαστικό, αλλά μάλλον τα κύτταρα που παράγονται όταν τα βακτήρια τρέφονται από το πλαστικό. (Οκ, μια ανακούφιση την ένιωσα τώρα).
“Αν το σκεφτείτε από μοριακό επίπεδο, τα συστατικά των βακτηρίων μοιάζουν πολύ με τα τρόφιμα που ήδη τρώμε. Υπάρχει πολλή πρωτεΐνη σε αυτά- έχουν λιπίδια, λίπη και βιταμίνες. Το προϊόν που παράγουμε στο τέλος μοιάζει πολύ με μια σκόνη πρωτεΐνης που έχει ήδη υποστεί επεξεργασία. Έτσι, αυτό που απομένει είναι μικροβιακά κύτταρα, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι ζωντανό. Στην πραγματικότητα τα χρησιμοποιείτε μόνο για τις πρωτεΐνες και τα λιπίδια που παρέχουν” δήλωσε ο Techtmann.
Πώς λειτουργεί λοιπόν; Το πλαστικό, το πολυπροπυλένιο και το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο, το οποίο χρησιμοποιείται στα μπουκάλια- πρέπει να υποστεί χημική προεπεξεργασία για μερικές ώρες σε έναν αντιδραστήρα, όπως ακριβώς τα πουλιά προμασούν την τροφή για τα μωρά τους. Αυτή η διαδικασία μετατρέπει το πλαστικό σε μια ελαιώδη λάσπη, η οποία επιτρέπει στα βακτήρια να μεταβολίσουν το υλικό πιο γρήγορα, μέσα σε λίγες ημέρες έναντι ετών. (Πες κι άλλα τέτοια μου άνοιξε η όρεξη).
Από αυτά τα πιο εύχρηστα κομμάτια πλαστικού τροφοδοτούνται στην συνέχεια σε μια ποικιλόμορφη κοινότητα βακτηρίων, είδη όπως η Pseudomonas και ο Rhodococcus. Τα βακτήρια αυτά καταβροχθίζουν αυτόν τον πραγματικό “μπουφέ”, πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό τους και δημιουργώντας περισσότερα βακτηριακά κύτταρα, τα οποία αποτελούνται κατά 55% από πρωτεΐνες.
Μόλις καταναλωθεί όλη η πλαστική λάσπη, τα βακτήρια στέλνονται στο μικροβιακό σφαγείο.
“Από την μία πλευρά, συλλέγονται πλαστικά απόβλητα, τα οποία θα τεμαχιστούν. Τελικά θα μετακινηθούν στον βιοαντιδραστήρα, ο οποίος περιέχει πολύ συγκεκριμένα κατασκευασμένα βακτήρια. Έτσι, αν θέλετε να δημιουργήσετε μπριζόλα από πλαστικό, ολόκληρος ο μηχανισμός στην μία πλευρά αυτού του δοχείου θα μπορεί να παράγει μπριζόλα από πλαστικό. Προσθέτοντας γεύσεις θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κομμάτια κρέατος, λαχανικών, φρούτων, ψωμιού, πατάτες τηγανιτές και επιδόρπια”, υπόσχεται ο Anjan Contractor.
Η πρώτη δοκιμή θα μπορούσε να γίνει στη Σελήνη.
Η ιδέα τους δηλαδή είναι ότι μια μέρα, οι αστροναύτες σε μακροχρόνιες αποστολές στο βαθύ διάστημα θα μπορούσαν να εκτυπώσουν τρισδιάστατα θρεπτικά γεύματα από μη αλλοιώσιμο πλαστικό. Καθώς η έλλειψη τροφίμων και η ανασφάλεια συνεχίζουν να αυξάνονται κατά εκατομμύρια, ο Techtmann και η ομάδα του ελπίζουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα τα προβλήματα της πείνας και των πλαστικών απορριμμάτων. Αυτό ξέρετε βέβαια τι πάει να πει. Πρώτα θα το φάνε οι αστροναύτες, μετά οι άνθρωποι στις χώρες του τρίτου κόσμου, μετά θα διανεμηθεί στους καταυλισμούς των μεταναστών, μετά θα τα προσφέρουν οι ομάδες βοήθειας τροφίμων σε εκείνους που πληγήκανε από μια φυσική καταστροφή και ούτω καθεξής… Ώσπου να φτάσει στο πιάτο του κάθε πολίτη με κανονισμό της ΕΕ.
Το μεγάλο όραμά τους αυτό έχει κάποιες προκλήσεις, μία από αυτές είναι να θέλουν να βεβαιωθούν ότι δεν είναι δηλητηριώδες. (Μικρές λεπτομέρειες δηλαδή που “εύκολα λύνονται”) Και αν νομίζετε το να μπορούμε να εκτυπώσουμε τροφή είναι μακριά στο μέλλον και επιστημονική φαντασία κάντε μια αναζήτηση για την εταιρεία Sugar Lab ένα ζαχαροπλαστείο που παράγει γλυκά με τρισδιάστατη εκτύπωση.
Κάποτε σαν μικρά παιδιά παίζαμε με τα πλαστικά ψεύτικα τρόφιμα με τους φίλους μας και τα αδέλφια μας, τα βάζαμε σε όμορφα μικρά πιατάκια κάναμε πως τα κόβαμε και τα τρώγαμε με το χρωματιστό μικρό πλαστικό πιρουνάκι. Να που αυτό πλέον δεν θα είναι ένα απλό κοινό παιχνίδι των μικρών, μα μια τροφική πραγματικότητα μικρών και μεγάλων.
Σε κάθε περίπτωση μην ξεχνάτε:
Δεν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους αν δεν τα αγοράσετε και δεν τα φάτε.–
@Maggie Harrison / 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου