Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, τέως Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
“Όποιος παίζει με τις λέξεις, παίζει με το μυαλό μας. Κι όποιος δεν δίνει σημασία στις λέξεις, δίνει χώρο στις επικίνδυνες έξεις”
—
“Όσο λιγότερες και πιο πολυσήμαντες οι λέξεις, τόσο μεγαλύτερος ο διανοητικός ευνουχισμός των προλετάριων σκλάβων και πιο εύκολη η χειραγώγησή τους από το φασιστικό γκουβέρνο!”
Φτάσαμε σε σημείο να ενοχλούν μέχρι και τα αρσενικά άρθρα. Τι απίστευτη γελοιότητα! Αλλά μακάρι να ήταν μόνο γελοιότητα. Είναι ένα καλοστημένο σχέδιο σχετικοποίησης ή και κατάργησης του αρσενικού ως συμβόλου δύναμης και κυριαρχίας.
Επιδιώκεται η θηλυκοποίηση της κοινωνίας και η αποθέωση της διγλωσσίας. Προπαγανδίζονται τα ίσα δικαιώματα γυναικών και ανδρών, ενώ σε πολλούς τομείς προωθείται ο κοινωνικοοικονομικός αποκλεισμός όσων τολμούν να μην προσαρμόζονται στις δοξασίες ή τους νόμους και τους κανόνες του κυρίαρχου ρεύματος (του περίφημου mainstream), ακόμη κι όταν αυτοί είναι προδήλως αντισυνταγματικοί, κρινόμενοι όμως ως συνταγματικοί από την γραμματεία της ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή το
Συμβούλιο της Επικρατείας (διάβαζε: Νομικής Ακρατείας):Όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει (τάδε έφη Στυλιανός Πέτσας, πρβλ. το απάνθρωπο σύνθημα: adapt or die!).
Όποιος αμφισβητεί την ιατρική επιστήμη ανακηρύσσεται βδελυρός αρνητής και επικίνδυνος εχθρός του συστήματος.
Το δικαίωμα της αμφισβήτησης το διατηρεί μόνο ο Υπουργός Υγείας ή και κάθε άλλος νομικός ή γιατρός, εν γένει “ειδικός”, που έχει το καρπούζι και το μαχαίρι της υγειονομικής (και όσον ούπω της κλιματικής) διαχείρισης της ανθρωπόμορφης φάρμας των ζώων, άλλως: των υπάκουων υπηκόων.
Περαιτέρω, όποιος τολμά να παραιτηθεί από μιαν αξιοζήλευτη θέση κηλιδώνεται ως γραφικός ή στιγματίζεται ως τρελός. Η παραίτηση ενός αναπληρωτή καθηγητή Ποινικού Δικαίου από μια Νομική Σχολή χαρακτηρίζεται μεταφορικώς αυτοκτονία, αλλά η αυτοκτονία ερμηνεύεται κυριολεκτικώς ως απόδειξη ότι κάθε εκτός, αλλά και εντός εισαγωγικών αυτόχειρας είναι τρελός!
Σύμφωνα με το νεοταξίτικο ή δημοσιογραφικό –ακόμη όμως όχι επίσημο– γλωσσάρι του Ποινικού Δικαίου, ζούμε στην εποχή που βρίσκονται σε έξαρση η γυναικοκτονία και οι παιδοβιασμοί, αλλά η πιο πικρή αλήθεια είναι ότι ζούμε στην εποχή που καλλιεργείται ο μασκοφορεμένος μυαλοβιασμός των λαών. Και επειδή οι αφεντάδες των λαών νομίζουν ότι απευθύνονται σε πολίτες-παιδιά, το μεν υπερεθνικό έγκλημα της ελίτ πρέπει να ονομασθεί μυαλοπαιδοβιασμός, οι δε δράστες πολιτικοί παιδεραστές!
Ως μυαλοπαιδοβιασμός ορίζεται το καθημερινώς διαπραττόμενο έγκλημα από την σατανική Νέα Τάξη Πραγμάτων και τα απανταχού της γης τσιράκια της, που προσπαθούν να μας αλλάξουν μυαλά, διαστρεβλώνοντας τις λέξεις (το σημαίνον) και, ταυτοχρόνως, την σημασία τους (το σημαινόμενο).
Πρώτιστο μέλημα κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος, πόσω μάλλον εκείνου της ΕΞΥΠΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, στην οποία φαίνεται να έχουν υποταχθεί σήμερα σχεδόν όλα τα κράτη που διοικούνται από ανδρείκελα-μαριονέτες ενός αόρατου, οικουμενικού διευθυντηρίου, είναι η αλλοίωση και η φτωχοποίηση της Παλιάς Γλώσσας, η οποία αντικαθίσταται σταδιακά από μια απλουστευμένη και, ταυτοχρόνως, αμφίσημη ορολογία της Νέας Γλώσσας που εξυπηρετεί τις ανάγκες του ολοκληρωτισμού:
Όσο λιγότερες και πιο πολυσήμαντες οι λέξεις, τόσο μεγαλύτερος ο διανοητικός ευνουχισμός των προλετάριων σκλάβων και πιο εύκολη η χειραγώγησή τους από το φασιστικό γκουβέρνο!
Αυτήν την μέθοδο ο Τζωρτζ Όργουελ την γνώριζε άριστα (βρείτε ποιοι ήταν οι δάσκαλοί του!) και γι’ αυτό φρόντισε να ανοίξει τα μάτια των αναγνωστών του, εφόσον βεβαίως εκείνοι θα έμπαιναν στον κόπο να ανοίξουν το δυστοπικό μυθιστόρημά του, το οποίο στην ουσία ήταν προορισμένο να λειτουργήσει ως ένας χρήσιμος χρησμός για το καλοσχεδιασμένο ζοφερό μέλλον της ανθρωπότητας, παντελώς άχρηστος, όμως, για τους χρήσιμους ηλίθιους.
Όποιος θέλει να επαληθεύσει τον ισχυρισμό ότι ο βιασμός της γλώσσας αποτελεί κλασική τεχνική κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος δεν έχει παρά να μελετήσει τις σχετικές σελίδες από το οργουελικό, δυστοπικό μυθιστόρημα «1984. Ο Μεγάλος Αδελφός», το ιερό ευαγγέλιο του ολοκληρωτισμού, που από τις 11 Μαρτίου 2020 (ημέρα κήρυξης της πανδημίας του κορωνοϊού) έχει την τιμητική του στις βιτρίνες και τους πάγκους κάθε βιβλιοπωλείου (μάλιστα κυκλοφορεί πλέον από πολλούς εκδοτικούς οίκους σε διαφορετικές μεταφράσεις1).
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ολοκληρωτικού καθεστώτος της Ωκεανίας ήταν «η Νέα Γλώσσα, η διπλή σκέψη, η μεταβλητότητα του παρελθόντος» («Μέρα με τη μέρα, σχεδόν λεπτό προς λεπτό, το παρελθόν ανανεωνόταν»2).
Ο φιλόλογος Σάιμ, ειδικός στην Νέα Γλώσσα και μέλος μιας μεγάλης ομάδας ειδικών που είχαν αναλάβει να συνθέσουν την Ενδέκατη Έκδοση του Λεξικού της Νέας Γλώσσας, πληροφορεί τον Γουίνστον Σμιθ ότι δουλειά των συντακτών του νέου λεξικού δεν είναι τόσο η εφεύρεση νέων λέξεων όσο η σταδιακή καταστροφή εκατοντάδων καθιερωμένων λέξεων:3
«Η Ενδέκατη Έκδοση δεν θα περιέχει ούτε μία λέξη από αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα, οι οποίες θα έχουν περιπέσει σε αχρηστία πριν από το 2050. [...] Είναι ωραίο πράγμα να καταστρέφεις λέξεις. Φυσικά το μεγάλο ξεκαθάρισμα γίνεται στα ρήματα και τα επίθετα, αλλά υπάρχουν και εκατοντάδες ουσιαστικά που μπορούμε επίσης να ξεφορτωθούμε. Δεν είναι μόνο τα συνώνυμα, αλλά και τα αντίθετα. Στο κάτω-κάτω, ποιος ο λόγος να υπάρχει μια λέξη όταν υπάρχει το αντίθετό της; Μια λέξη περιέχει το αντίθετό της. Πάρε για παράδειγμα το “καλός”. Όταν έχεις τη λέξη αυτή, ποιο το νόημα να χρησιμοποιείς τη λέξη “κακός”; Μπορείς να χρησιμοποιείς τη λέξη “μήκαλος” στη θέση της – και ακόμα πιο καλά, γιατί είναι το ακριβώς αντίθετό της, κάτι που δεν ισχύει με το “κακός”»4.
Στην συνέχεια ο Σάιμ εξηγεί στον Σμιθ σε τι ακριβώς στοχεύει το καθεστώς μέσω της αποψίλωσης του λεξιλογίου:5
«Δεν καταλαβαίνεις ότι όλο το νόημα της Νέας Γλώσσας είναι να περιορίσει την ανάγκη για σκέψη; Στο τέλος θα έχουμε καταφέρει να κάνουμε αδιανόητο το έγκλημα της σκέψης, επειδή δεν θα υπάρχουν οι λέξεις για να το εκφράσουν. […] Χρόνο με το χρόνο θα λιγοστεύουν οι λέξεις, και θα στενεύουν οι ορίζοντες της συνείδησης».
Στην διαφήμισή της για το πρόγραμμα EQUALL, η θεραπαινίδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Τράπεζα Πειραιώς, υπερηφανεύεται ότι:
«η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι η αλήθεια του κόσμου μας».
Με την φράση αυτή, όμως, εννοεί το ακριβώς αντίθετο:
Η ανάποδη γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι ο ψεύτικος κόσμος των υποκριτών και Φαρισαίων.
Οι δαιμονικοί Νεοεποχίτες-Νεοταξίτες ενοχλούνται τάχα από τα έμφυλα στερεότυπα που αντικατοπτρίζουν δήθεν την άνιση εκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης, και γι' αυτό προωθούν το επίμαχο πρόγραμμα EQUALL, που υποτίθεται ότι θα συμβάλει στην διαμόρφωση μιας κοινωνίας ισότιμων ανθρώπων.
Ταυτοχρόνως, όμως, δεν τους καίγεται καρφάκι για την μισάνθρωπη εκπαραθύρωση υγειονομικών, τόσο ανδρών όσο και γυναικών, οι οποίοι τολμούν εδώ και 14 μήνες να φωνάζουν ένα βροντερό άφυλο ΟΧΙ στην κτηνωδία του υποχρεωτικού εμβολιασμού με πειραματικά και δυνάμει υγειοβλαπτικά-θανατηφόρα σκευάσματα.
Η Τράπεζα Πειραιώς, όπως άλλωστε και κάθε άλλη Τράπεζα, ήταν εκκωφαντικά απούσα, όταν η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας επέτρεπε την είσοδο στα καταστήματά της μόνο σε μασκοφορεμένους πολίτες, δηλαδή σε εκείνους που την Παλαιά Εποχή εισέβαλαν με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους ως ιδιαιτέρως επικίνδυνοι ληστές, τρομοκρατώντας τους ταμίες της!
Προπάντων, οι Τράπεζες ήταν παντελώς απούσες όταν στα καταστήματά τους επέτρεπαν την είσοδο μόνο σε σφραγισμένους με τον εωσφορικό QR code πολίτες, ομοιάζοντες με σκαναρισμένα-σταμπαρισμένα κοτόπουλα, που έχουν στοιβαχθεί στην καρότσα φορτηγού και είναι έτοιμα για σφαγή και κατανάλωση.
Ορθότερα: Στην Νέα (Ψηφιακή) Εποχή του έξυπνου ολοκληρωτισμού της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι Τράπεζες (όπως φυσικά και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας) δεν είναι απλώς απούσες, αλλά πολύ περισσότερο είναι ενεργά παρούσες, οδηγώντας με αξεπέραστες ταχύτητες το τρένο της μεγάλης επανεκκίνησης προς τις πύλες της ψηφιακής κολάσεως.
Σημειωτέον ότι ο όρος «αξεπέραστες ταχύτητες» υπάρχει σε μια διαφήμιση με το εξής σύνθημα:
«χτίζουμε νέο δίκτυο οπτικών ινών για μια Ελλάδα έτοιμη για το μέλλον. Φέρνουμε αξεπέραστες ταχύτητες σε 4,5 εκατομμύρια ιδιώτες & επιχειρήσεις».
Όποιος παίζει με τις λέξεις, παίζει με το μυαλό μας. Κι όποιος δεν δίνει σημασία στις λέξεις, δίνει χώρο στις επικίνδυνες έξεις.
Να προσέχετε, λοιπόν, πάντοτε την (νεο)γλώσσα που επιλέγουν οι Νεοεποχίτες για να σας προσηλυτίσουν.
Κι αφού την αποκωδικοποιήσετε, αποδελτιώνοντας όλα τα ανάποδα λήμματα, μπορείτε να αρχίσετε να παίζετε κι εσείς κάνοντας λογοπαίγνια:
Π.χ. δίπλα στην Ψηφιακή Εποχή γράψτε Ψοφιακή εποχή, και μέσα σε παρένθεση:
ψοφάει ο εξατομικευμένος άνθρωπος και αντικαθίσταται από το αριθμοποιημένο-απρόσωπο ανθρωποειδές.
Ακολουθούν προτάσεις για τον εμπλουτισμό του λεξικού του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου:
Δίπλα στην συμπερίληψη γράψτε δυσμενείς διακρίσεις / κοινωνικός αποκλεισμός.
Δίπλα στην ανθεκτικότητα γράψτε υποχωρητικότητα / ευαλωτότητα.
Δίπλα στο αειφόρο-βιώσιμο μέλλον (σύνθημα υιοθετούμενο και αυτό από την Τράπεζα Πειραιώς!) γράψτε αβίωτο μέλλον.
Δίπλα στην πράσινη ανάπτυξη γράψτε μαύρη (δηλ. καμένη) ή κόκκινη (δηλ. αιματοβαμμένη) ανάπτυξη!
Δίπλα στον ψεκασμένο γράψτε ψαγμένος!
Δίπλα στον τρελό γράψτε γνωστικός!
Δίπλα στην Επανάσταση γράψτε Υποδούλωση!
Δίπλα στην φράση «για το καλό σας» γράψτε «για το κακό σας»!
Στο εξώφυλλο του λεξικού του ανάποδου κόσμου γράψτε το γενικό σύνθημα:
Η αλήθεια είναι ψέμα και το ψέμα είναι αλήθεια!
Τώρα ανοίξτε ξανά το «1984» και διαβάστε το ανάποδο συνθηματικό τρίπτυχο της δικτατορίας της Ωκεανίας, γραμμένο στην πρόσοψη του Υπουργείου Αληθείας, δηλαδή Ψεύδους:
Ο πόλεμος είναι ειρήνη!
Η ελευθερία είναι σκλαβιά!
Η άγνοια είναι δύναμη!
Μια και προωθείται σήμερα η θηλυκοποίηση της κοινωνίας αξίζει να αναφερθεί ότι στο οργουελικό «1984»:6
«οι γυναίκες πάντα, και κυρίως οι πιο νεαρές, ήταν οι πιο ένθερμοί υποστηρικτές του Κόμματος, τρελαίνονταν για τα συνθήματα, κατασκόπευαν ερασιτεχνικά και κάρφωναν οτιδήποτε το ανορθόδοξο!».
Στην εισαγωγή που έγραψε για την νέα μετάφραση του «1984»7, ο μεταφραστής του έργου Διονύσιος Ψιλόπουλος σημειώνει:
«Ο ιστορικός του πανεπιστημίου Georgetown Caroll Quigley (1910-1977) στο βιβλίο του Tragedy and Hope: A History of the World in Our Time (Τραγωδία και Ελπίδα: Η Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου, 1996) αναλύει τα παγκόσμια ιστορικά γεγονότα από το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα και μετέπειτα και υποστηρίζει ότι όλα είναι καθοδηγούμενα, “σκηνοθετημένα” από μια κάστα που έχει ως σκοπό τον απόλυτο έλεγχο των κρατών αλλά κυρίως της παγκόσμιας οικονομίας. Σύμφωνα με τον Quigley, “η ανάπτυξη του οικονομικού καπιταλισμού είχε ως αποτέλεσμα την συγκέντρωση του παγκόσμιου οικονομικού ελέγχου και την χρήση αυτού για το άμεσο όφελος των τραπεζιτών και την έμμεση βλάβη όλων των άλλων οικονομικών μονάδων” (290). Η κάστα αυτή που ελέγχει τις επενδυτικές ή πολυεθνικές τράπεζες, που σύμφωνα με τον Quigley παρέμεναν κατά κύριο λόγο στο παρασκήνιο, στις μη-ενσωματωμένες ιδιωτικές τους τράπεζες, δημιούργησαν ένα σύστημα παγκόσμιας σύμπραξης και εθνικής κυριαρχίας, πιο κλειστό, πιο ισχυρό και πιο απόρρητο από εκείνο των αντιπροσώπων τους στις κεντρικές τράπεζες. Η κυριαρχία αυτή των επενδυτικών τραπεζών βασίστηκε στον έλεγχο που ασκούσαν στην ροή των πιστώσεων και στα επενδυτικά κεφάλαια στις χώρες τους αλλά και διεθνώς. Μπορούσαν να κυριαρχήσουν στα οικονομικά και βιομηχανικά συστήματα των χωρών τους επηρεάζοντας την ροή των εκάστοτε κεφαλαίων μέσω των τραπεζικών δανείων, το προεξοφλητικό επιτόκιο και την επανεκτίμηση των εμπορικών χρεών· μπορούσαν να εξουσιάσουν κυβερνήσεις ελέγχοντας τα εκάστοτε κυβερνητικά δάνεια και τους ελιγμούς στα διεθνή χρηματιστήρια (281)».
Ο Ψιλόπουλος μνημονεύει και τον Michael Chadwick, ο οποίος στο βιβλίο του Global Governance in the Twenty-First Century: An Overview of the Elite Forces Controlling the World Economy (Παγκόσμια Διακυβέρνηση στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα, Μια επισκόπηση των Ελίτ που ελέγχει την Παγκόσμια Οικονομία, 2007) αναφέρει ότι:
«Αυτή η μακιαβελική ομάδα έχει αναπτύξει ένα περίπλοκο σύστημα ελέγχου που τους δίνει τη δυνατότητα να χειραγωγούν κυβερνήσεις, ηγέτες και καταναλωτές σε όλο τον κόσμο, και εδώ και δυόμιση αιώνες συγκεντρώνουν στα χέρια τους τον πλούτο και την εξουσία, καθώς επίσης σχεδιάζουν έναν νέο πόλεμο –τον Τρίτο Παγκόσμιο– με σκοπό να εξαλείψουν κάθε ίχνος ελευθερίας, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής, κάτι που θα τους επιτρέψει τον απόλυτο έλεγχο της γης και των φυσικών της πόρων».
Ο Ψιλόπουλος καταλήγει στο εξής συμπέρασμα, το οποίο οι ελληνικοί και παγκόσμιοι συνωμότες κατά της ανθρωπότητας θα προσπαθήσουν να αντιπαρέλθουν, λερώνοντάς το με τον λεκέ της συνωμοσιολογίας:
«Αναμφίβολα έχουμε ήδη φτάσει και βιώνουμε την νέα αυτή εποχή, που είθισται να αποκαλείται Νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Μιλάμε φυσικά για την εποχή του πολιτικά ορθού, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, των ανοικτών συνόρων, της πολυπολιτισμικότητας, μιας εποχής που στρέφεται ενάντια στον εθνοκεντρικό προστατευτισμό. Ένα από τα μελανά σημεία του θαυμαστού αυτού νέου κόσμου είναι ότι οι ατομικές ελευθερίες και τα εθνικά συμφέροντα καταπατούνται στο όνομα μιας πολυπολιτισμικής προβολής και ενός υπερεθνικού μοντέλου διακυβέρνησης».
Εν τέλει, για να χρησιμοποιήσουμε έναν πιο σκληρό όρο, μιλώντας την γυμνή γλώσσα της αλήθειας και όχι την μασκοφορεμένη γλώσσα της ελίτ:
Ζούμε ήδη στην εποχή της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ (ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΚΗΣ) ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ. Καλό θα ήταν να προετοιμαστούμε τώρα για τον Γ΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, ή ορθότερα για την τελική του φάση, αφού, υπό μία έννοια, έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό: Τουλάχιστον από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, δηλαδή από τότε που εμφανίσθηκε ο αόρατος εχθρός πρώτης γενιάς, η Αλ Κάιντα!
Την υπόνοια αυτή ενισχύει η φωτογραφία του γερμανικού περιοδικού “DER SPIEGEL” που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή και παρατίθεται ευθύς αμέσως. Σε αυτήν, δεν εικονίζονται μόνο δύο κοπέλες που τιμούν την μνήμη των νεκρών από το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, αλλά και ένα γραπτό μήνυμα με αποδέκτη το υποσυνείδητο των αναγνωστών, το οποίο βρίσκεται πίσω από τις δύο κοπέλες: World War 3!
Τέλος, αν επικρατήσει η μανιώδης τάση εκθήλυνσης των πάντων και –κατά την προπεριγραφείσα οργουελική τεχνική της Ωκεανίας– εξοβελιστεί από την γλώσσα μας το αρσενικό άρθρο, τότε ας αρχίσουμε να κοιτάμε τον ήλιο με άλλο (δηλ. με θηλυκό) μάτι, κατατάσσοντάς τον στα θηλυκά ουσιαστικά, όπως μπορεί να αποφασισθεί αργά ή γρήγορα από τους γλωσσικούς φασίστες που υποδύονται τους γλωσσικούς δημοκράτες:
«Η ήλιος», λοιπόν!
Φαίνεται ότι οι Γερμανοί, που περιέγραψαν εξ αρχής τον ήλιο ως θηλυκή οντότητα, χρησιμοποιώντας το θηλυκό άρθρο, δηλ. DIE Sonne, ήταν πολύ προχωρημένοι.
Για να κρατήσουμε, όμως, τις έμφυλες ισορροπίες και να μην περάσουμε στο άλλο άκρο, θα ήταν ίσως προτιμότερο να υιοθετήσουμε την τάση ουδετεροποίησης των φύλων και να μιλάμε για «ΤΟ ήλιο», μέχρι, με κάποιον τρόπο, να μας βοηθήσει εκείνος/εκείνη/εκείνο να καταλάβουμε πώς επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται!
Ήδη η σειρήνα του οργουελικού «1984» ηχεί δυνατά:8
«Τα πάντα σβήνονταν σε έναν κόσμο από σκιές, όπου στο τέλος, ακόμα και η χρονολογία ήταν αβέβαιη».
Ας μην επιτρέψουμε να χαθεί η μεγάλη ευκαιρία της αφύπνισής μας, γιατί η παθητική στάση μας έναντι των σαρωτικών αλλαγών που επιχειρεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων σε όλα τα πεδία, της γλώσσας συμπεριλαμβανομένης, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην κατάργηση της ανθρώπινης σκέψης και, επομένως, στην κατάρρευση του πολιτισμού μας.
Μεγάλη Επανεκκίνηση σημαίνει στην πραγματικότητα Μεγάλη Διαγραφή καθετί παλαιού, πάνω στο οποίο θα εγγραφεί το μισάνθρωπο μενού της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ανοίξτε πάλι το «1984» και διαβάστε:9
«Οι προλετάριοι δεν είναι άνθρωποι. […] Μέχρι το 2050 –ίσως και νωρίτερα– κάθε πραγματική γνώση της Παλιάς Γλώσσας θα έχει εξαφανιστεί. Ολόκληρη η λογοτεχνία του παρελθόντος θα έχει καταστραφεί. Η λογοτεχνία του Τσώσερ, του Σαίξπηρ, του Μίλτον και του Μπάιρον, για παράδειγμα, θα κυκλοφορεί μόνο μέσα από τις εκδόσεις της Νέας Γλώσσας, δεν θα έχουν απλά μετατραπεί σε κάτι άλλο, στην ουσία θα αντικρούουν αυτό που εξέφραζαν. Ακόμα και η λογοτεχνία του Κόμματος θα αλλάξει. Ακόμα και τα συνθήματα θα αλλάξουν. Πώς γίνεται να υπάρχει το σύνθημα “η ελευθερία είναι σκλαβιά”, όταν θα έχει καταργηθεί η έννοια της ελευθερίας; [Σ.Σ.: και μάλιστα όταν θα έχει καταργηθεί με την συναίνεση των ίδιων των προλετάριων!]. Ολόκληρο το πεδίο σκέψης θα είναι διαφορετικό. Ουσιαστικά δεν θα υπάρχει σκέψη όπως την αντιλαμβανόμαστε τώρα"».
Η πεμπτουσία του ανάποδου κόσμου αποτυπώνεται στην ακόλουθη οργουελική φράση:10
«Ορθο-δοξία σημαίνει να μη σκέφτεσαι – να μη χρειάζεται να σκεφτείς. Η ορθο-δοξία είναι η έλλειψη συνείδησης».
Φυσικά, η αντίστασή μας εναντίον των λεγεωνάριων της Νέας Τάξης Πραγμάτων απαιτείται όχι μόνο για να σώσουμε την απειλούμενη γλώσσα και, δι’ αυτής, την ικανότητά μας να σκεπτόμαστε, αλλά και για να διατηρήσουμε την ιστορική μας μνήμη. Ο Όργουελ μάς προειδοποιεί και πάλι:11
«Η ιστορία ήταν σαν μαυροπίνακας, σβηνόταν και γραφόταν ξανά, όπως και όσες φορές χρειαζόταν. Σε καμιά περίπτωση, με το που γινόταν η αλλαγή, δεν ήταν δυνατόν να αποδειχτεί ότι συνέβη κάτι τέτοιο».
Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Επειδή η συγγραφή των βιβλίων της Ιστορίας μας ήταν –και είναι– υπό τον έλεγχο των παγκόσμιων αφεντικών, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι όλα όσα έχουμε διδαχθεί ήταν πράγματι ιστορικά γεγονότα. Διότι αν ζούμε σε ανάποδο κόσμο, τότε δεν αποκλείεται η μυθολογία να είναι Ιστορία και, αντιστρόφως, η Ιστορία να είναι μυθολογία!
Για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου ελήφθη υπ’ όψιν η μετάφραση του Δ. Ψιλόπουλου, ΑΜΜΩΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, Αθήνα 2021.
Ό.π., σελ. 52.
Ό.π., σελ. 75.
Ό.π., σελ. 75.
Ό.π., σελ. 76.
Ό.π., σελ. 37.
Βλ. υποσημείωση 1.
Ό.π., σελ. 66.
Ό.π., σελ. 77.
Ό.π., σελ. 77.
Ό.π., σελ. 65.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου