Η πρώτη Αγωγή στην Ελλάδα, από θύμα παρενεργειών των γονιδιακών σκευασμάτων κατά της περιβόητης Pfizer, δηλαδή ενός συναυτουργού στο Μεγαλύτερο Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, είναι γεγονός!
Με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη όλων των Ελευθέρων Ελλήνων που θα συμβάλουν στην ευρύτερη δυνατή Δημοσιοποίηση της κίνησης της, η Χρυσηίδα Δημουλίδου μπορεί και πρέπει να δικαιωθεί, αφυπνίζοντας συνειδήσεις και φέρνοντας ολόκληρο τον ιατρικό, νομικό και δικαστικό κόσμο της χώρας προ των ευθυνών τους, επειδή κάτι τέτοιο δεν έγινε ΝΩΡΙΤΕΡΑ, παρά τα χιλιάδες θύματα των Πρωτοκόλλων του Θανάτου και των μαζικών καταναγκαστικών ενέσεων με παράνομα, πειραματικά, τοξικά, ανοσοκατασταλτικά και φονικά σκευάσματα.
Ήδη η κυρία Δημουλίδου πέτυχε κάτι που προδικάζει το ηθικό και πολιτικό αποτέλεσμα του αγώνα της:
Είχε την οξυδέρκεια να επιδιώξει και να λάβει επίσημη ΑΠΑΛΛΑΓΗ από την
τρίτη (αναμνηστική) «δόση» των σκευασμάτων, παρόλο που αυτή δεν ήταν
«υποχρεωτική» ούτε για το υγειονομικό και λοιπό προσωπικό του ΕΣΥ ούτε
για τις εκατοντάδες μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις και οργανισμούς που
έσπευσαν να φορέσουν την ταμπέλα του “COVID-FREE” μαγαζιού, εκβιάζοντας
τους υπαλλήλους τους να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με την υγεία τους.
Επιτεύχθηκε έτσι μια πρώτη δημόσια παραδοχή των ελληνικών υγειονομικών «αρχών» πως αυτά τα σκευάσματα «πιθανώς» υπήρξαν βλαπτικά για την υγεία της ενάγουσας, συνεπώς και
την υγεία όλων των άλλων θυμάτων που υπέστησαν παρενέργειες ανάλογες με αυτές της κυρίας Δημουλίδου.Υπάρχει όμως και ο σκόπελος της υποτιθέμενης «ασυλίας» που απολαμβάνει η Pfizer λόγω προσωρινής «έγκρισης χορήγησης έκτακτης ανάγκης» (emergency use authorization) που καθιστά υπόλογες μόνο τις υγειονομικές αρχές και τα κράτη που ανέλαβαν την ευθύνη χορήγησης των σκευασμάτων «εκτάκτως», χωρίς επαρκή διερεύνηση των πιθανών παρενεργειών τους.
Γι αυτό, σε κάποιες χώρες, οι ελάχιστες αποζημιώσεις που δόθηκαν στους ενάγοντες, ήταν από τα κράτη και όχι από τις εταιρίες που παρήγαγαν τα σκευάσματα.
Αλλά όπως θα πρέπει να γνωρίζουν ήδη οι νομικοί σύμβουλοι της κυρίας Δημουλίδου, η Pfizer έλαβε στις 23 Αυγούστου 2021, από την Ομοσπονδιακή Αρχή Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, κανονική ΑΔΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΑΣ του mRNA σκευάσματος της BNT162b2, με την εμπορική επωνυμία “Comirnaty”.
Από τη στιγμή εκείνη η Pfizer στερείται της «ασυλίας λόγω έκτακτης ανάγκης».
Επιπλέον, θεμελιώδης όρος χορήγησης της άδειας αυτής είναι η αναλυτική και τεκμηριωμένη καταγραφή των χημικών συστατικών όπως και όλων των πιθανών παρενεργειών τους στο έντυπο ταυτοποίησης του σκευάσματος.
Παραβιάζοντας όμως επί 15 μήνες τον όρο αυτό, η Pfizer καθίσταται υπόλογη τόσο έναντι της FDA για απόκρυψη στοιχείων διαθέσιμου φαρμάκου όσο και έναντι του διεθνούς κοινού για πιθανό δόλο στην παραγωγή ενός, κατά τεκμήριο πλέον, επικίνδυνου και αναποτελεσματικού σκευάσματος.
Γιατί λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες εγκληματικής παρανομίας, ούτε η FDA των ΗΠΑ, ούτε η αντίστοιχη ΕΜΑ της ΕΕ, ούτε τα ιατρικά κατεστημένα των χωρών που υπέγραψαν μυστικές δρακόντειες συμβάσεις με την φαρμακευτική εταιρία, δεν έχουν ανακαλέσει ακόμη τις αδειοδοτήσεις τους προς την Pfizer, διακόπτοντας άμεσα την μαζική χορήγηση των γονιδιακών σκευασμάτων της σε δισεκατομμύρια ανύποπτα θύματα;
Αυτό θα γίνει ίσως το θέμα επόμενου άρθρου, αλλά για την ώρα είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει ούτε την κυρία Δημουλίδου ούτε το ελληνικό Δικαστήριο που θα εκδικάσει την αγωγή της κατά της εταιρίας την οποία εκπροσωπεί ο «συμπατριώτης» μας, πτυχιούχος κτηνιατρικής ΑΠΘ και πολυβραβευμένος (από το ΑΠΘ και την ΠτΔ) διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Αλβέρτος Μπουρλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου