Τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις έχουν επιδείξει την υποταγή τους στους δισεκατομμυριούχους αφέντες τους στη Μεγάλη Χρηματοοικονομία, στα Ιδρύματα Gates και Rockefeller, στην BlackRock και σε όλη τη γκάμα των δυνάμεων του στρατιωτικού-χρηματοοικονομικού-βιομηχανικού συμπλέγματος που βρίσκονται πίσω από τη “Μεγάλη Επαναφορά”, τη “Νέα Κανονικότητα” ή όποιον άλλο καλοήθη όρο χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει την κρίση και την τρέχουσα αναδιάρθρωση του καπιταλισμού και τις βάναυσες επιπτώσεις στους απλούς ανθρώπους.
Στα τέλη του 2019 και στις αρχές του 2020 (λόγω της κατάρρευσης των χρηματοπιστωτικών αγορών αμέσως πριν από το COVID) και κατά τη διάρκεια του COVID (μέσω των πακέτων ανακούφισης του COVID), τρισεκατομμύρια δολάρια παραδόθηκαν σε συμφέροντα της ελίτ, ενώ επιβλήθηκαν λουκέτα και περιορισμοί στους απλούς ανθρώπους και τις μικρές επιχειρήσεις. Οι νικητές ήταν η Amazon, η Big Pharma και οι τεχνολογικοί γίγαντες. Οι χαμένοι ήταν οι μικρές επιχειρήσεις και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, που στερήθηκαν το δικαίωμά τους στην εργασία και ολόκληρη την πανοπλία των πολιτικών δικαιωμάτων για τα οποία αγωνίστηκαν οι πρόγονοί τους.
Τον Αύγουστο του 2020, μια έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας ανέφερε ότι
οι πολιτικές COVID είχαν διαταράξει σοβαρά τις οικονομίες σε όλο τον κόσμο με εκτιμώμενες απώλειες ωρών εργασίας που αντιστοιχούν σε σχεδόν 400 εκατομμύρια θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2020.Οι περιορισμοί και το κλείσιμο της παγκόσμιας οικονομίας επηρέασαν τους πιο ευάλωτους – τους 1,6 δισεκατομμύρια εργαζόμενους στην άτυπη οικονομία (χαμηλού εισοδήματος), που αντιπροσωπεύουν το μισό παγκόσμιο εργατικό δυναμικό.
Στην Ινδία, το λουκέτο ώθησε περίπου 230 εκατομμύρια στη φτώχεια. Μια έκθεση του Μαΐου 2021 του Πανεπιστημίου Azim Premji υπογραμμίζει πώς – για να επιβιώσει από το λουκέτο – το φτωχότερο 25% των νοικοκυριών δανείστηκε 3,8 φορές το μέσο εισόδημά του, έναντι 1,4 φορές για το ανώτερο 25%.
Εν τω μεταξύ, οι πλούσιοι ήταν καλά φροντισμένοι.
Σύμφωνα με την Left Voice
Αλλά αυτή η προσέγγιση δεν περιορίστηκε μόνο στην Ινδία. Μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου 2020, ο συνολικός πλούτος που κατέχουν οι δισεκατομμυριούχοι σε όλο τον κόσμο αυξήθηκε από κατά 25% σε 10+ τρισεκατομμύρια δολάρια.
Λόγω των οικονομικών “πακέτων ανακούφισης” του COVID, οι κυβερνήσεις βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχο των παγκόσμιων πιστωτών και στην εποχή μετά το COVID παρατηρούνται μαζικά μέτρα λιτότητας λόγω των δανείων που συνδέονται με όρους, ιδίως στην Αφρική και τον Παγκόσμιο Νότο. Αυτό ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια του κλεισίματος της παγκόσμιας οικονομίας. Κάτι που ήταν γνωστό εκ των προτέρων και σχεδιάστηκε προς όφελος των ηγεμονικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών τους στόχων.
Αυτό που παρακολουθούμε είναι μια οικονομική επανεκκίνηση – την οποία συνέβαλαν να θέσουν σε κίνηση οι πολιτικές που πραγματοποιήθηκαν με το πρόσχημα της αποτροπής της COVID. Αυτή η επανεκκίνηση περιλαμβάνει ενεργειακές και διατροφικές “μεταβάσεις” και συνδέεται με μια “πράσινη” ατζέντα για το περιβάλλον, την κοινωνία και τη διακυβέρνηση (ESG) και τις αναδυόμενες χρηματοπιστωτικές αγορές πράσινων ομολόγων που θα είναι εξαιρετικά κερδοφόρες για τις τράπεζες και τους επενδυτές.
Επιπλέον, οι τρέχουσες κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία συμβάλλουν στη διατάραξη των αγορών τροφίμων και ενέργειας, επιταχύνοντας έτσι τις σχεδιαζόμενες αλλαγές.
Στο πλαίσιο της “επισιτιστικής μετάβασης”, ακούμε πολλές συζητήσεις για τη γεωργία “ακριβείας” που καθοδηγείται από την τεχνητή νοημοσύνη και την τεχνολογία νέφους. Τα αγροκτήματα χωρίς αγρότες και οι μηχανές χωρίς οδηγό πρόκειται να γίνουν ο κανόνας.
Αυτή η μετάβαση περιλαμβάνει καλλιέργειες βασικών προϊόντων – πατενταρισμένους, γενετικά τροποποιημένους σπόρους που περιλούζονται με χημικές ουσίες – που καλλιεργούνται για “βιομάζα”, χειραγωγούνται από εταιρείες βιοτεχνολογίας και συντίθενται σε γιγάντιες δεξαμενές σε κάτι που μοιάζει με τρόφιμα.
Αυτό είναι μέρος του γενναίου νέου κόσμου που προωθείται από τους αυτοαποκαλούμενους “οραματιστές” που συνδέονται με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ – ένα οργουελικό μέλλον όπου η καπιταλιστική “φιλελεύθερη δημοκρατία” έχει ολοκληρώσει την πορεία της.
Για να το πουλήσουν αυτό στους ανθρώπους, το “έξυπνο” είναι το κλειδί των πωλήσεων – έξυπνες πόλεις, έξυπνη διασυνδεσιμότητα, έξυπνη γεωργία και ούτω καθεξής. Ένας “έξυπνος” ψηφιακός κόσμος που θα περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα, και όχι μόνο την παρακολούθηση “ακριβείας” του πληθυσμού – τη συμπεριφορά του, τη διαφωνία ή τη συμμόρφωσή του, το ψηφιακό χρήμα και τις αγορές του.
Αναπόσπαστο μέρος αυτού είναι η χρηματιστικοποίηση της φύσης και μια ατζέντα ESG ( Περιβαλλοντική, Κοινωνική και Εταιρική Διακυβέρνηση) που συνδέεται με το “πράσινο προφίλ” των εθνών, των εταιρειών και των ατόμων και το αποτύπωμα άνθρακα τους. Ένας πράσινος ιμπεριαλισμός (που αναμφίβολα επιβάλλεται με όρους που σχετίζονται με το χρέος) για να διασφαλιστεί ότι οι χώρες (και οι άνθρωποι) συμμορφώνονται με τους στόχους βιωσιμότητας/καθαρού μηδενικού κόστους που χρησιμοποιούνται για να διευκολύνουν εξαιρετικά κερδοφόρες τεχνολογίες και νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
Για παράδειγμα, πώς θα μπορούσαν οι χώρες να επιδείξουν τα “πράσινα” διαπιστευτήριά τους ως προς την ESG, διατηρώντας παράλληλα τις διεθνείς αξιολογήσεις της πιστοληπτικής τους ικανότητας; Ίσως επιτρέποντας μονοκαλλιέργειες βασικών καλλιεργειών ΓΤΟ ανθεκτικών στα ζιζανιοκτόνα, τις οποίες η βιομηχανία ΓΤΟ με στρατηγική επιρροή και οι λομπίστες της παρουσιάζουν παραπλανητικά ως “φιλικές προς το κλίμα”.
Ή ίσως εκτοπίζοντας τους αυτόχθονες πληθυσμούς και χρησιμοποιώντας τα εδάφη και τα δάση τους με το πρόσχημα των “δεξαμενών άνθρακα” για τις παγκόσμιες εταιρείες, ώστε να “αντισταθμίζουν” τη ρύπανσή τους και να διεκδικούν το καθεστώς του “καθαρού μηδενισμού”.
Έχοντας αυτό κατά νου, ας αναφερθούμε στην τρέχουσα διαμαρτυρία των αγροτών στις Κάτω Χώρες, όπου υπάρχει ένα σχέδιο για την απομάκρυνση των αγροτών από τη γη, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις ανησυχίες για το περιβάλλον.
Από τη μία πλευρά, υπάρχει η επίσημη κυβερνητική αφήγηση ότι αυτή η “μετάβαση” είναι απαραίτητη για τη μείωση της γεωργίας που βασίζεται στα ζώα και των επικίνδυνων εκπομπών της βιομηχανίας κρέατος. Σε αυτό το σημείο έρχεται η “μετάβαση στα τρόφιμα”: γεωργία “ακριβείας”, λιγότεροι αγρότες και ψεύτικο κρέας που παρασκευάζεται σε εργαστήριο – που πωλείται ως φιλικό προς το κλίμα, αλλά κάθε άλλο παρά είναι, δεδομένου ότι θα βασίζεται στην εντατική καλλιέργεια βασικών προϊόντων και στις μακρόχρονες αλυσίδες εφοδιασμού βιοϋλικών.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η επίσημη αφήγηση της ολλανδικής κυβέρνησης για τη μείωση των εκπομπών αζώτου και αμμωνίας με τη μετατροπή της γεωργίας μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί ως κάλυψη για μια τυπική “αρπαγή γης” για να γεμίσουν οι τσέπες των εργολάβων ακινήτων και των επενδυτών στο πλαίσιο του οράματος για μια μεγαλούπολη “τριεθνές” – αναφέρεται στο άρθρο του 2017 Ολλανδοί επενδυτές ξεκινούν νέο πρόγραμμα μάρκετινγκ για τη NL: Tristate City.
Ο Ολλανδός ακτιβιστής Willem Engel αναφέρεται στον ιστότοπο των Rio Times ότι, υπό το πρόσχημα της προστασίας του κλίματος, ο τρόπος για να φτάσουμε εκεί φαίνεται να είναι η αναγκαστική απαλλοτρίωση. Ισχυρίζεται ότι η ολλανδική κυβέρνηση δεν επιδιώκει να εξαλείψει περίπου το ένα τρίτο των αγροκτημάτων της για περιβαλλοντικούς λόγους.
Αντίθετα, πρόκειται για την κατασκευή της Tristate City, μιας μεγαλούπολης με πληθυσμό περίπου 45 εκατομμυρίων που θα εκτείνεται σε περιοχές της Γερμανίας και του Βελγίου.
Ο Engel λέει ότι η λεγόμενη “κρίση του αζώτου” είναι φανταστική, ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα για την αναδιαμόρφωση του τοπίου της χώρας. Υποστηρίζει ότι οι μεγαλύτερες εκπομπές αζώτου δεν προκαλούνται από τη γεωργία αλλά από τη βιομηχανία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ολλανδία πρόκειται να γίνει μια χώρα εντελώς θαμμένη κάτω από τσιμέντο. Όμως πολλές γεωργικές εκτάσεις είναι στρατηγικής σημασίας για τη βιομηχανία και την κατοικία. Η ιδέα του tristate βασίζεται σε μια γιγαντιαία ενιαία “πράσινη” αστική περιοχή, αρκετά “έξυπνη” ώστε να ανταγωνιστεί τις τεράστιες μητροπόλεις που βλέπουμε στην Ασία, και όχι μόνο στην Κίνα.
Φυσικά, η μετάβαση στη διατροφή και η έννοια της τριπολιτείας δεν αποκλείουν η μία την άλλη και μπορούν και οι δύο να θεωρηθούν αναπόσπαστο μέρος της συνολικής ατζέντας “βιωσιμότητας”. Όπως και να έχει, το είδος του εταιρικού περιβαλλοντισμού, της οικονομικής επανεκκίνησης και της “διατροφικής μετάβασης” που προωθείται σήμερα παγκοσμίως έχει ελάχιστη σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια οικονομικά επικερδή ατζέντα που έχει συνυποτάξει τους όρους και τις ανησυχίες των γνήσιων περιβαλλοντολόγων.
Αυτό έχει γίνει σαφές από την ερευνητική δημοσιογράφο Corey Morningstar, η οποία περιέγραψε τη φύση και τους δεσμούς μεταξύ των εταιρικών δισεκατομμυριούχων συμφερόντων που καθοδηγούν αυτή τη διαδικασία στο αποκαλυπτικό άρθρο της: “Η κατασκευή της Γκρέτα Θούνμπεργκ”.
Τελειώνοντας, ας ανατρέξουμε στον επίσημο ιστότοπο της πόλης Tristate όπου αναφέρεται:
Μετάφραση:
“Αυτό το μοντέλο δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική αζώτου της ολλανδικής κυβέρνησης!”
Και οι εργαστηριακοί χοίροι μπορεί μια μέρα να πετάξουν.
***********
Δικτυογραφία:
Dutch Farmers Resisting the Toxic Transition – OffGuardian
https://off-guardian.org/2022/09/21/dutch-farmers-resisting-the-toxic-transition/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου