Περί επιδοτησιομανίας

Κωνσταντίνος Βαθιώτης,

*** Περί επιδοτησιομανίας ***

Θαυμάστε την ξ ε φ τ ί λ α της κυβέρνησης Μιζοτάκη, άλλως: Πατερκούλη Μαριονετάκη, της χειρότερης, πιο επικίνδυνης και ανθελληνικής κυβέρνησης (μέχρι να έρθει η επόμενη, κατά πάσαν πιθανότητα οικουμενική, που θα είναι ακόμη πιο θλιβερή, είτε τον περιέχει είτε όχι):

Αντί να εφαρμόσει μια σ υ ν ο λ ι κ ή λύση για να τακτοποιήσει το εκάστοτε πρόβλημα (π.χ. των φουσκωμένων λογαριασμών ρεύματος) που εμφανίζεται συνήθως ως απόρροια του (δήθεν) νέου "αόρατου εχθρού" της ανθρωπότητας, δηλ. της α κ ρ ί β ε ι α ς (η οποία αποτελεί μία ακόμη τεχνητή κρίση των νεοταξιτών δαιμόνων), η παρούσα κυβέρνηση-τ σ ί ρ κ ο καταφεύγει πάλι στο πάγιο τ ρ ι κ της ε π ι δ ό τ η σ η ς, κοροϊδεύοντας ξεδιάντροπα τους πολίτες.

Η κρατική επιδότηση είναι στην ουσία η α ν ά σ τ ρ ο φ η όψη των διευκολυντικών δ ό σ ε ω ν που προσφέρονται στους πολίτες:

Όπως οι δόσεις α ν α κ ο υ φ ί ζ ο υ ν τον πολίτη που δεν μπορεί να πληρώσει μονομιάς το οφειλόμενο ποσό στους κρατικούς ληστές, α ν α κ ο ύ φ ι σ η προσφέρει και η ε π ι δ ό τ η σ η, την οποία δίνει η ληστρική κυβέρνηση, επειδή δεν θέλει να λυτρώσει μονομιάς τον πολίτη.

Είτε δ ό σ η είτε ε π ι δ ό τ η σ η, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό:

Ο πολίτης μετατρέπεται σε εξευτελισμένο ζ η τ ι ά ν ο και εν ταυτώ ό μ η ρ ο της μισάνθρωπης κυβέρνησης, η οποία γ λ ε ν τ ά ε ι τους δοσοεξαρτημένους ή επιδοτησιομανείς κακομοίρηδες.

Μπράβο στους ε μ π α ί κ τ ε ς δικτατορίσκους που έχουν καταφέρει να κοροϊδεύουν τόσο... έ ξ υ π ν α τους νεοέλληνες ραγιάδες.

Ζούμε την χειρότερη Ελλάδα όλων των εποχών και από πλευράς κ υ β ε ρ ν ώ ν τ ω ν και από πλευράς κ υ β ε ρ ν ω μ έ ν ω ν. Άραγε για πόσο ακόμη η χ ώ ρ α μας (που έχει εκφυλιστεί σε χ ώ ρ ο) θα λέγεται Ε λ λ ά δ α;

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, στο βιβλίο του "Η ζωή σε απόσταση" (Αθήνα 1986, σελ. 94, στοχασμός 13), έγραφε:

Ας μη γελιέμαι. Ενδέχεται, όπως πορευόμαστε, μέσα σε αυτό τον συνωστισμό των βάρβαρων λαών, να απορροφηθεί το γένος των Ελλήνων, να εκλείψη και αυτό και η γλώσσα που μιλά και ό,τι γράφηκε σε αυτήν. Και όλες οι ελπίδες, τα όνειρα, τα ιδανικά, τα προπύργια αυτά που με κρατούσαν στη ζωή, να τα εκπορθήση, ένα ένα, ο πανδαμάτωρ χρόνος.

Ο συνωστισμός των βάρβαρων λαών, με τα σημερινά δεδομένα, είναι ο συνωστισμός των απάτριδων Νεοταξιτών που φυτεύθηκαν στην Ελλάδα μας για να την αλώσουν εκ των ένδον, φορώντας την μάσκα του προοδευτισμού.

ΥΓ: Φυσικά, για να είναι οι πηχιαίοι τίτλοι εναρμονισμένοι με την θερινή φ ο β ο γ λ ώ σ σ α των πυρκαϊών, η επιδότηση βαφτίσθηκε από τους αργυρώνητους δημοσιογραφίσκους "π υ ρ ο σ β ε σ τ ι κ ή" (sic).