Skull and Bones, η ελίτ της αυτοκρατορίας

 ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ: Η ΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ

 Στο πολύ αποκλειστικό και πουριτανικό Πανεπιστήμιο Yale, κάθε χρόνο επιλέγονται 15 παιδιά πολύ εύπορων οικογενειών. Είναι μέλη μιας μυστικής ένωσης βρομιστικών τελετουργιών: Skulls and Bones. Σε όλη τους τη ζωή, υποστηρίζουν και βοηθούν ο ένας τον άλλον ενόψει της δημοκρατικής φυγής των μαζών που απεχθάνονται. Οι δύο τελευταίοι υποψήφιοι για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζορτζ Μπους και ο Τζον Κέρι, ήταν, ως αντίθετοι με τους εχθρούς, μεταξύ των 800 μυημένων και γνωρίζονταν κρυφά για τριάντα χρόνια. Η Alexandra Robbins έχει ερευνήσει τους Boners σε ένα βιβλίο που είναι πλέον αυθεντία για το θέμα. Με αφορμή τη δημοσίευσή του στη γαλλική γλώσσα στη βιβλιοθήκη Voltaire, αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο για το θέμα.

Η ένωση Skull and Bones έχει εμπνεύσει μια σημαντική συνωμοτική λογοτεχνία που θεωρεί υπεύθυνα τα μέλη της με το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων και ακόμη και με τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι. Χάρη στους δεσμούς του με τον επιχειρηματικό τομέα, ειδικά με τον τραπεζικό τομέα, αυτοί οι παλιοί «φίλοι» του Πανεπιστημίου του Γέιλ θα έλεγχαν τα παγκόσμια οικονομικά, ακόμη και

το μέλλον του κόσμου. Οι Skulls & Bones θα είχαν διεισδύσει στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, στην Τριμερή Επιτροπή, στη CIA κ.λπ.

Δεν πρόκειται να συζητήσουμε στον Βολταίρο μια κοσμική δημοσίευση σχετικά με τις εσωτερικές πρακτικές αυτής της οργάνωσης κατά τις τελετές μύησης ή τις ετήσιες τελετές της, αλλά να αναλύσουμε τον κοινωνικό της χαρακτήρα και τον πιθανό πολιτικό ρόλο της. Το Skull & Bones είναι πάνω από όλα το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βελτιώσει ένα σύστημα αναπαραγωγής ελίτ μέσω μιας επιλογής που, σε αντίθεση με τον μύθο του αυτοδημιούργητου ανθρώπου, δεν έχει καμία σχέση με τη μοίρα ή τις ατομικές ιδιότητες. Μάλιστα, όπως υπογράμμισε ο Anthony Sutton, τα πιο δραστήρια μέλη της οργάνωσης προέρχονται από μια «ομάδα 20 ή 30 οικογενειών», που ενδιαφέρονται πολύ για την υπεράσπιση της κληρονομιάς και της καταγωγής τους. Γι' αυτό υπάρχουν πολλοί γάμοι μεταξύ των εκπροσώπων των οικογενειών στις οποίες ανήκουν τα μέλη του Skull and Bones, αν και μέχρι πρόσφατα στην οργάνωση γίνονταν δεκτοί μόνο άνδρες φοιτητές.

YALE, EXCLUSIVE ΚΑΙ PURITAN UNIVERSITY

Το Skull and Bones γεννήθηκε στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Yale και, σύμφωνα με μια εξαιρετική έρευνα που διεξήγαγε η δημοσιογράφος του Atlantic Monthly, Alexandra Robbins, δεν είναι τίποτα τυχαίο.  [ 1 ] .

Στις αρχές του 18ου αιώνα, ο αριθμός των αμερικανικών πανεπιστημίων όπως το Harvard, το Williams, το Browdoin, το Middlebury ή ακόμα και το Amherst, ιδρύθηκαν από Congregationalists. Αλλά αντιμετώπισαν τον ανταγωνισμό των Πρεσβυτέρων, που ενθάρρυναν τον πρόεδρο του Χάρβαρντ, Increase Mather, να αναλάβει δράση. Το 1701, παραιτήθηκε από τη θέση του και δημιούργησε ένα νέο πανεπιστήμιο «ώστε να διατηρηθεί το ενδιαφέρον της Θρησκείας και να μεταδοθεί η Αλήθεια στις επόμενες γενιές». Με τη βοήθεια 10 πάστορες, οι εννέα από τους οποίους ζούσαν στο Χάρβαρντ, μπόρεσε στη συνέχεια να ιδρύσει το Κολεγιακό Σχολείο του Κονέκτικατ.

Το 1711, ήρθε σε επαφή με τους Issac Newton, Richard Steel και Elihu Yale για να μεταφέρουν μερικά βιβλία της προσωπικής τους συλλογής στο νέο ίδρυμα. Ιδιαίτερα καρποφόρες ήταν οι επαφές με το Γέιλ, που είχε γίνει εξαιρετικά πλούσιες λόγω των εργασιών του στην Εταιρεία των Δυτικών Ινδιών και ως κυβερνήτης της αποικίας του Μάντρας. Εκτός από την παροχή βιβλίων, ο Yale χρηματοδότησε γενναιόδωρα το πανεπιστήμιο, το οποίο του απέτισε φόρο τιμής υιοθετώντας το όνομά του, Πανεπιστήμιο Yale, από το 1720.

Οι δεσμοί με τον Κογκρεγκασιοναλισμό θα διασφάλιζαν τον πουριτανισμό στη διδακτική διαδικασία και τη λειτουργία του Γέιλ. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν το επάγγελμα της πίστης για να γίνουν δεκτοί στο ίδρυμα και θα αποβάλλονταν αν αμφισβητηθεί η ειλικρίνειά τους. Σε αυτόν τον πουριτανισμό μπορεί να προστεθεί ένας άγριος ελιτισμός: οι μαθητές ταξινομήθηκαν, κατά την άφιξή τους στο Γέιλ, όχι με βάση την ικανότητά τους αλλά με βάση την κοινωνική τάξη των γονιών τους.

Πρώτον, ήταν τα παιδιά ή τα εγγόνια των διοικητών ή των υποδιοικητών. Στη συνέχεια, οι συγγενείς των δικαστών του Αρείου Πάγου. Λίγο πιο κάτω, τα παιδιά των ποιμένων και των πρώην μαθητών. Στο τέλος τα παιδιά των αγροτών, εμπόρων και τεχνιτών. Η ταξινόμηση θα καθόριζε πού θα καθόταν κάθε μαθητής στις τάξεις, το παρεκκλήσι και την τραπεζαρία. Το πιο εκπληκτικό, είπε η Alexandria Robbins, δεν είναι ότι μια τέτοια αρχική ταξινόμηση θα εξαρτάται από την κοινωνική θέση της οικογένειας του μαθητή, κάτι πολύ συνηθισμένο τον 18ο αιώνα, αλλά διατηρείται κατά τη διάρκεια των σπουδών.

Το Yale έγινε τότε το τυπικό ιδανικό παράδειγμα ενός θεσμού που παρήγαγε την ελίτ και την εσωτερική της ιεραρχία. Η απώλεια του αρχικού βαθμού είναι αποτέλεσμα κάποιου είδους παραβίασης της πειθαρχίας και ο μαθητής που είχε αμαυρώσει την τιμή της οικογένειάς του τιμωρήθηκε.

Μπορεί να προστεθεί σε αυτή την ασυνήθιστη λειτουργία της ελευθερίας που παρέχεται ειδικά στους μεγαλύτερους μαθητές για να θολώνουν, ακόμη και με τον πιο ταπεινωτικό και σκληρό τρόπο, τους μαθητές των κατώτερων τάξεων. Ο κανόνας προέβλεπε μια σειρά μέτρων για τη διασφάλιση του σεβασμού της πιο αυθαίρετης ιεραρχίας, με βάση μόνο την ηλικία. Ο Lyman Bagg επεξηγεί στο έργο Four Years in Yale, ανώνυμα που δημοσιεύτηκε το 1871, πώς ανέλυσε τις μεθόδους που καθιέρωσε το ίδρυμα. Αυτές οι εξουσιοδοτημένες πρακτικές έδειξαν, σύμφωνα με τον ίδιο, τη «μεγάλη δύναμη των «συνηθειών» του σχολείου στη δημιουργία μιας προσωρινής τρέλας που μετέτρεψε τους αδύναμους ανθρώπους σε σκληρά όντα και τους καλούς ανθρώπους σε όντα χωρίς έλεος».

Αυτή η τάση προς τον ελιτισμό, τη βάναυση ιεραρχία και τον πουριτανισμό ενθάρρυνε τους φοιτητές, στα τέλη του 18ου αιώνα, να δημιουργήσουν αρκετούς συλλόγους παράλληλα με το πανεπιστήμιο. Στην αρχή αφορούσε λογοτεχνικούς συλλόγους, όπως η Λινόνια και το Brothers in Unity. Οι φοιτητές παροτρύνθηκαν να γίνουν μέλη οποιασδήποτε από αυτές τις ενώσεις, κάτι που δεν φαινόταν αρκετά ελιτίστικο για όσους ήθελαν να έχουν μια αυστηρή αναπαραγωγή της νέας αμερικανικής «αριστοκρατίας».

Το 1780 ιδρύθηκε στο Γέιλ το παράρτημα Alpha της οργάνωσης Phi Betta Kappa. Εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν και άλλοι σύλλογοι: η Εταιρεία Μπετόβεν, η Λέσχη Εξάεδρων... Τελικά, οι λογοτεχνικοί κύκλοι έχασαν τη σημασία τους και αντικαταστάθηκαν από μυστικές ενώσεις, πιο ελιτιστικές και περιορισμένες. Στα μέσα του 19ου αιώνα, τα τρία κύρια ήταν το Skull and Bones, το Scroll και το Key και το Wolf's Head.

Την ίδια στιγμή, η σχολή του Yale αποφάσισε να ακολουθήσει την τάση. Έξι χρόνια μετά τη δημιουργία του Skull and Bones, έξι μέλη της ελίτ της σχολής συναντήθηκαν στο "Club", που γρήγορα άρχισε να ονομάζεται "Old Man's Club". Μεταξύ των έξι ιδρυτικών μελών του ήταν οι καθηγητές Josiah Willard Gibbs και Theodore Dwight Woolsey. Ο οργανισμός θα είχε σύντομα ως μέλη τον William Howard Taft, τον μελλοντικό ανώτατο δικαστή της Πολιτείας του Κονέκτικατ Simeon E. Baldwin, τον πτυχιούχο πανεπιστημίου Thomas Bergin, τον νευροχειρουργό Harvey Cushing και τον ιδρυτή των Skulls & Bones, William H. Russell. Από αυτή την ομάδα, ο Thomas Bergin και ο Harvey Cushing δεν θα γίνονταν μέλη των Skull & Bones.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΟΠΙΟΥ

Το Πανεπιστήμιο του Γέιλ είναι ένα ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος για μια μυστική ένωση τόσο αποκλειστική και επιδραστική, όπως το Skull & Bones. Όμως η επιτυχία αυτής της μυστικής οργάνωσης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πανίσχυρη οικογένεια Ράσελ. Ένα από τα μέλη της, ο αιδεσιμότατος Noadah Russell, διαπρεπές μέλος της εκκλησίας Congregationalist, συμμετείχε στη δημιουργία του Yale. Η οικογένεια Ράσελ συμμετείχε επίσης στον μεγάλο πόλεμο κατά του οπίου που αντιμετώπισε το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, το μονοπώλιο της εκμετάλλευσης του οπίου που καλλιεργήθηκε στη Βεγγάλη με την έγκριση της Αγγλίας είχε παραχωρηθεί στην Εταιρεία των Δυτικών Ινδιών, μια ένωση που εξαρτιόταν άμεσα από το βρετανικό στέμμα και στην οποία συμμετείχε ο Elihu Yale. Ο πόλεμος του οπίου που ξεκίνησε μέχρι το έτος 1815 είχε στόχο να επιβάλει την εισαγωγή του εν λόγω ναρκωτικού στην τεράστια κινεζική αγορά. Από 320 ετήσιους τόνους το 1792, το λαθρεμπόριο οπίου αυξήθηκε σε 480 τόνους το 1817 και ανήλθε σε 3200 τόνους το 1837.

Στη συνέχεια, η Κίνα ζήτησε από τη βασίλισσα Βικτώρια να σταματήσει το λαθρεμπόριο. Η κυρίαρχη ανακοίνωσε ότι τα έσοδα για το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν πολύ σημαντικά για να αποφασίσει να τα βάλει τέλος. Ένταση μεταξύ Πεκίνου και Λονδίνου: τον Ιανουάριο του 1839, ένας Κινέζος λαθρέμπορος εκτελέστηκε απέναντι από τα γραφεία Βρετανών επιχειρηματιών στην Καντόνα. Τον Ιούνιο του 1839, το Στέμμα δέχθηκε να απορρίψει σημαντικά φορτία οπίου.

Πολλοί Άγγλοι έφυγαν τότε από την Καντόνα και το Μακάο για να ασχοληθούν με το λαθρεμπόριο ναρκωτικών λίγο πιο πέρα, υπό την επίσημη προστασία του βρετανικού ναυτικού. Η αναμέτρηση ήταν ήδη αναπόφευκτη: στις 4 Σεπτεμβρίου έγινε η πρώτη ναυμαχία του πολέμου του οπίου. Αρκετά κινεζικά σκάφη καταστράφηκαν. Οι αντιπαραθέσεις έδειξαν «την ευθραυστότητα των σκουπιδιών του πολέμου και τη σκληρή αποφασιστικότητα των Άγγλων Προτεσταντών να βγουν νικητές τις αρχές του φιλελευθερισμού που θεμελιώθηκαν στο λαθρεμπόριο οπίου»  [ 2 ] .

Ο Samuel Russell, ξάδερφος του William Russell, ήταν μια σημαντική προσωπικότητα στον πόλεμο του οπίου. Αμερικανός υπήκοος, ίδρυσε το 1813, την Russell & Company, η οποία θα ανταγωνιζόταν το 1820 τον βρετανικό έλεγχο του λαθρεμπορίου ναρκωτικών στην Κίνα. Ένα από τα επιφανή μέλη της ένωσης ήταν ο Warren Delano Jr., παππούς του Franklin Delano Roosevelt.

ΑΠΟ ΤΟ EULOGIE CLUB ΜΕΧΡΙ ΤΑ SKULLS AND BONES

Σε αυτό το πλαίσιο ο William Russell δημιούργησε το Skulls & Bones το 1832. Ήταν δύσκολο να καθοριστούν οι συνθήκες ανάλογα. Στην αρχή, θα μπορούσε να αφορά την αντίδραση στον αποκλεισμό ενός μέλους των Phi Beta Kappa, του Eleazar Kingsbury Forster. Ενοχλημένος με μια τέτοια διαδικασία και πρόθυμος να δώσει νέα ζωντάνια στο Yale, ο William Russell είχε καταδικάσει την απόφαση του Phi Beta Kappa, στέγασε τον Forster και ίδρυσε, μαζί με άλλους 13 μαθητές του Yale (μεταξύ των οποίων ήταν και ο Alfonso Taft  [ 3 ] ), ένα πιο μυστικό και ισχυρότερος σύνδεσμος, που αρχικά ονομαζόταν Eulogie Club, το όνομα της ελληνικής θεάς της ευγλωττίας. Εντυπωσιασμένος ακόμα με ένα πρόσφατο ταξίδι στη Γερμανία, ο Ράσελ συμπεριέλαβε πολλές γερμανικές αναφορές στο τελετουργικό.

Το 1833, τα νεαρά μέλη υιοθέτησαν το κρανίο και τα οστά ως σύμβολο. Εκείνη την εποχή, ο αριθμός 322 έγινε το «κλειδί» του οργανισμού. Το 322 π.Χ. ήταν στην πραγματικότητα η χρονιά κατά την οποία πέθανε ο Έλληνας ρήτορας Δημοσθένης. Σύμφωνα με την «παράδοση του Skull and Bones», η Θεά Eulogie πήγε τότε στον παράδεισο για να επιστρέψει το 1832 και να ενταχθεί στη μυστική ένωση.

Το 1856, το Skull and Bones εγγράφηκε επίσημα στο Russell Trust, που ανήκει στον William H. Russell, χάρη στον Daniel Coit Gilman (Bones 1852), ιδρυτή πρόεδρο του Πανεπιστημίου John Hopkins. Στις 13 Μαρτίου του ίδιου έτους, η οργάνωση άλλαξε την έδρα της και μετακόμισε σε ένα εντυπωσιακό κτίριο στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, που ονομαζόταν πομπωδώς «ο Τάφος».

Ο τόπος γέμισε γρήγορα με πολεμικά και μακάβρια κειμήλια: μπορούσε να φανεί, σύμφωνα με μαρτυρίες μερικών μελών που είχε πάρει η Alexandra Robbins, μια συσσώρευση σημαιών, μαύρων απαγχονισμών και όπλων που συγκεντρώθηκαν σε πεδία μάχης. Για να θυμόμαστε πάντα ότι πρόκειται για την αδελφότητα των μαθητών, εκτίθενται σε μια αίθουσα μια σειρά από μπάλες μπάσκετ που προέρχονται από μυθικούς αγώνες που κέρδισε το Yale.

Το λογότυπο του κρανίου εμφανίστηκε σχεδόν σε όλους τους κενούς χώρους και τα οστά των ζώων εκτέθηκαν σε πολλούς τοίχους. Μερικά ανθρώπινα κρανία και οστά μπορούσαν επίσης να φανούν. Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες που εμφανίζονται στην πανεπιστημιούπολη αντιπροσώπευαν τη συνάντηση του θανάτου με διάφορες διασημότητες. Το περιβάλλον ήταν παρόμοιο με αυτό της οικογένειας του Άνταμ, είπε η Μαρίνα Μοσκοβισί, επιμελήτρια τέχνης στην Πολιτεία του Κονέκτικατ που εργάστηκε στην αποκατάσταση περίπου 15 εικόνων το 1999.
Μια διαμάχη ξέσπασε στις αρχές της δεκαετίας του '80 για το κρανίο του Jeremy, όταν οι Skull & Bones ισχυρίστηκαν ότι το είχαν στην κατοχή τους. Το έδειξαν ακόμη και σε έναν αρχηγό μιας φυλής Απάτσι από την Αριζόνα, τον Νεντ Άντερσον. Όταν τους ζητήθηκε να επιστρέψουν το κρανίο, τα μέλη της οργάνωσης έδωσαν ένα διαφορετικό. Μια ανάλυση έδειξε ότι ήταν το κρανίο ενός 10χρονου αγοριού και όχι του Ινδού αρχηγού. Η αυθεντικότητα του λειψάνου που μεταφέρθηκε στον «Τάφο» είναι επομένως αμφίβολη.

«The Tomb», Headquarters of the Skulls and Bones στην Πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Yale.

Σήμερα, η λειτουργία του οργανισμού είναι περισσότερο γνωστή. Κάθε χρόνο, προσλαμβάνονται 15 μέλη, γεγονός που επιτρέπει την εκτίμηση περίπου 800 μελών που είναι εν ζωή στην οργάνωση. Υπό την εξουσία των μεγαλύτερων μελών, οι 15 ευτυχισμένοι που επιλέγονται συναντώνται δύο φορές την εβδομάδα για ένα χρόνο για να μιλήσουν για τη ζωή, τις σπουδές και τα προσωπικά τους έργα. Υπάρχουν επίσης συζητήσεις για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Μία φορά το χρόνο, ο σύλλογος πραγματοποιεί συνταξιοδοτική λειτουργία στο Deer Iland, ένα τεράστιο νησί που βρίσκεται στον ποταμό Saint Laurent, κοντά στη Νέα Υόρκη, όπου έχει χτιστεί ένα εντυπωσιακό κλαμπ με αγγλικό στιλ. Το όνομα του νησιού είναι Deer Iland, όχι Deer Island, γιατί αυτή ήταν η θέληση του George D. Miller, μέλους των Skull & Bones και γενναιόδωρου δωρητή της κατοικίας  [ 4 ] .

Το τελετουργικό της μύησης ήταν αντικείμενο των πιο γελοίων σκέψεων από τους επικριτές της οργάνωσης. Ωστόσο, όπως και στο Τεκτονικό τελετουργικό, το μυστικό του είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας και, είναι ουσιαστικά πιθανό οι τελετές που έγιναν στην πανεπιστημιούπολη του «Τάφου» να είχαν κάποιο είδος παγανιστικής χροιάς, και μάλιστα σατανικής. Θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι τα αστεία που έγιναν στους νέους φοιτητές του Γέιλ ήταν, στο παρελθόν, ιδιαίτερα σκληρά. Ωστόσο, είναι επίσης δύσκολο να απαιτήσουμε από τους επιλεγμένους μαθητές σήμερα ότι για να γίνουν μέλη της οργάνωσης, πρέπει να εμπλακούν σε δυσάρεστα σεξουαλικά παιχνίδια πριν από τα μυημένα.

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ

Το πιο συναρπαστικό δεν είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στον οργανισμό, αλλά μάλλον στη συνοχή της λίστας μελών του, που αποκαλύπτει το ταλέντο των Skull and Bones στην εκπαίδευση της ελίτ του αύριο. Ως εκ τούτου, όλοι οι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών που έχουν πάει στο Γέιλ ήταν μέλη των Skull & Bones: William Howard Taft, Georthe HW Bush και George W. Bush. Υπάρχουν αμέτρητες προσωπικότητες μέλη της οργάνωσης που έχουν τοποθετηθεί αργότερα σε σημαντικές θέσεις πολιτικής φύσης, διπλωματίας, ΜΜΕ, ακόμη και κατασκοπείας.

Ο οργανισμός έχει σημαντικές επαφές στον διπλωματικό τομέα, ιδίως στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Για παράδειγμα, ο Henry Stimson, Γραμματέας Πολέμου του Franklin Delano Roosevelt, ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στη Σοβιετική Ένωση Avarell Harriman και ο Richardson Dilworth, διαχειριστής των συμφερόντων της οικογένειας Rockefeller, ήταν μέλη του Skull and Bones  [ 5 ] .

Αρκετά μέλη των Skull & Bones έχουν γίνει επίσης διάσημα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης. Φαίνεται ότι ο Henry Luce και ο Briton Haden, μέλη της οργάνωσης από το 1920, είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν το περιοδικό Time κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στο «The Tomb», ενώ ο Avarell Harriman ήταν ο ιδρυτής της καθημερινής εφημερίδας Today, που συγχωνεύτηκε με άλλο ένα περιοδικό το 1937 και έγινε το Newsweek.

Οι επαφές με τη CIA είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές: ο William F. Buckley, υπερσυντηρητικό μέλος της Υπηρεσίας και διαβόητος προπαγανδιστής, ήταν μέλος της ένωσης, καθώς και ο αδερφός του, James Buckley, υφυπουργός Εξωτερικών για την Ασφάλεια, την Επιστήμη και την Τεχνολογία, στην κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρίγκαν, θέση από την οποία παρακολουθούσε τη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς τα δεξιά καθεστώτα.

Ο Hugh Cunningham (Bones 1934) είχε επίσης μια μακρά καριέρα στις υπηρεσίες των ΗΠΑ από το 1947 έως το 1973. Ο William Bundy, Bonesman της προαγωγής του 1939, είναι η ίδια περίπτωση, συμπεριλαμβανομένου του Dino Pionzio (Bones 1950), επικεφαλής του γραφείου της CIA στο Σαντιάγο de Chile το 1970, όπου συνεργάστηκε για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Δεδομένου ότι είναι ένα μέσο αναπαραγωγής για την οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας, η οργάνωση έχει εξασφαλίσει κάποιο είδος καλοσύνης που οι αρχές δεν γνωρίζουν πολύ. Το 1943, σε ειδική νομοθετική πράξη που ενέκρινε η Πολιτεία του Κονέκτικατ, εξετάστηκαν οι συνεργάτες του Russell Trust Association, ο οποίος μεταξύ άλλων διαχειρίζεται το έργο της μυστικής ένωσης και την παρουσίαση της έκθεσης δραστηριοτήτων που ζητείται σε οποιονδήποτε άλλη ένωση. Κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, τα κεφάλαιά του διαχειριζόταν ο John B. Madden Jr., μέλος των Brown Brothers Harriman, μιας ένωσης που είναι το αποτέλεσμα της συγχώνευσης το 1933 των Brown BROS & Company και WA Harriman & Company. Ο Madden εργάστηκε τότε υπό τις διαταγές του Prescott Bush, πατέρα του μελλοντικού προέδρου George HW

Προφανώς, όλες αυτές οι σημαντικές φιγούρες είναι μέλη των Skull & Bones.

Μια άλλη πηγή κεφαλαίων: ο Ροκφέλερ. Ο Πέρσι Ροκφέλερ ήταν μέλος του Τάγματος και συνέδεσε την οργάνωση με τις ιδιότητες του Standard Oil. Μια άλλη σημαντική οικογένεια που συνδέεται με το Skull & Bones είναι οι Morgans. Η JP Morgan δεν ήταν ποτέ μέλος της ένωσης, αλλά ο Harold Stanley, μέλος της ηγετικής ομάδας του Morgan's Guaranty Trust, ήταν μέλος από το 1908. Ο W. Averell Harriman, από την αποφοίτηση του 1913, ήταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και ο HP Whitney και ο πατέρας του, WC Whitney. Ο οργανισμός μπόρεσε να επωφεληθεί έμμεσα από τα κεφάλαια της οικογένειας του Ford, προφανώς παρά τη θέλησή του. Ο McGeorge Bundy, μέλος των Skull & Bones, ήταν στην πραγματικότητα πρόεδρος του ιδρύματος Ford από το 1966 έως το 1978, αφού ήταν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας υπό τους John F. Kennedy και Lyndon Johnson.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ 2004: SKULL AND BONES FACE TO FACE

Το Skull & Bones δεν έχει αληθινά ιδεολογικό λόγο, αν και δεν είναι σύνηθες να σεβόμαστε έναν χρηματοδότη του πολέμου του οπίου ή να χρησιμοποιούμε ως τελετουργικό αντικείμενο το κρανίο του τελευταίου αρχηγού ενός πληθυσμού που εξοντώθηκε πρόσφατα. Σε αντίθεση με ό,τι αναφέρει η συνωμοτική βιβλιογραφία, δεν πρόκειται για μια νεοναζιστική λέσχη υπερσυντηρητικών ή ακόμα και γερακιών. Ωστόσο, ως εκπρόσωποι της μελλοντικής ελίτ (η οποία ήδη σημαίνει ότι ανήκει σε μια κοινωνική τάξη με επαρκές κοινωνικο-πολιτιστικό κεφάλαιο για να θριαμβεύσει στα διάφορα πεδία εξουσίας), τα μέλη του Skull & Bones μοιράζονται το ίδιο όραμα για τον κόσμο και τις σχέσεις μέσα τους κοινωνία.

Όλοι τους είναι καπιταλιστές που υπερασπίζονται έναν ψευδοφιλελευθερισμό και τις αξίες της Ελευθερίας που υποτίθεται ότι ενσαρκώνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχοντας ανταποκριθεί πρόσφατα στις σειρήνες του «politically correct» με την προοδευτική αποδοχή ορισμένων εκπροσώπων των εθνοτικών και σεξουαλικών μειονοτήτων, και αργότερα γυναικών, το 1991- προκαλώντας απογοήτευση, μεταξύ άλλων, στον πρώην πρόεδρο George HW Bush-, την ελίτ Το under the Skull & Bones είναι η σχεδόν τέλεια ενσάρκωση της μοναδικής σκέψης της κορυφαίας τάξης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το γεγονός ότι οι δύο επιτυχόντες υποψήφιοι που έθεσαν υποψηφιότητα για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών το 2004, ο Τζορτζ Μπους και ο Τζον Κέρι, είναι μέλη της οργάνωσης, δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως ένδειξη εκλογής που έχουν κανονιστεί εκ των προτέρων από δύο συνεργούς. Ωστόσο, μπορεί εύλογα να ανησυχούμε για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η επιλογή στην πολιτική σφαίρα των Ηνωμένων Πολιτειών, διότι, εάν οι δύο υποψήφιοι είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σοβαρά ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και οι δύο ανήκουν σε ένα στενό και ομοιογενές κοινωνικό περιβάλλον που είναι ο λόγος που υπερασπίζονται, παρά τις διαφορές τους, παρόμοια συμφέροντα. Κάπως, για να παραφράσω έναν Γάλλο πολιτικό, οι προεδρικές εκλογές του 2004 ήταν «Κρανίο και κόκκαλα ή οστά και κρανίο».

Επιπλέον, είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο το Τάγμα εφιστά τόσο πολύ την προσοχή, επειδή ενσαρκώνει την πεμπτουσία της πιο ευνοημένης κοινωνικής τάξης των Ηνωμένων Πολιτειών και της οποίας οι απόψεις απέχουν πολύ από το να αντιπροσωπεύουν το δημοκρατικό ιδεώδες του υπόλοιπου πληθυσμού ελπίζει να πετύχει. Σε ατομική βάση, αρκετά μέλη της οργάνωσης έχουν εμπλακεί στις περισσότερες από τις «βρώμικες ενέργειες» των Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία 50 χρόνια, από την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων έως τη δημιουργία ενός πυρηνικού δόγματος, συμπεριλαμβανομένης της ανατροπής του Σαλβαδόρ. Ο Αλιέντε. Και μπόρεσαν να το κάνουν μόνο έξω από το πλαίσιο των δημοκρατικών θεσμών, προστατευμένοι από τη μυστικότητα της συνενοχής τους και στη βάση μιας παλιάς αδελφότητας. Ωστόσο, καμία απόφαση αυτού του είδους δεν έχει ληφθεί εντός της ίδιας της ένωσης των Skulls & Bones.

Όποια και αν είναι η περίπτωση, το μυστικό Τάγμα εξακολουθεί να είναι η πιο εμφανής πρόσοψη του «εχθρού των τάξεων» που αντιπροσωπεύει την «αυτοκρατορική αριστοκρατία» των Ηνωμένων Πολιτειών.

[ 1 ]  Alexandra Robbins: Secrets of the Tomb, Little, Brown and Company, 2002

[ 2 ]  Michel Tibon: Η απαλλαγή του εγκλήματος ευνοεί την επανάληψή του - «The ethical weapon in the new West wars», αδημοσίευτη διατριβή, 1999.

[ 3 ]  Ο Alphonso Taft, μελλοντικός γραμματέας Πολέμου το 1876, αργότερα υπουργός Δικαιοσύνης και πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία, είναι ο πατέρας του William Howard Taft, του μοναδικού Αμερικανού πολιτικού που ήταν πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου μετά την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. .

[ 4 ]  Είναι ένα λογοπαίγνιο δύσκολο να μεταφραστεί: Deer Island και Dear I Land.

[ 5 ]  Anthony C. Sutton, “America's Secret Establishment: An Introduction to the Order of Skull & Bones”, Liberty House Press, 1988

Skull and Bones, η ελίτ της αυτοκρατορίας (www-voltairenet-org.translate.goog)