Πόσο αθώα είναι τα νεωτερικά δόγματα της σχολικής ιστορίας;

 Σημερινό βιβλίο Ιστορίας Στ Δημοτικού (δεν φταίει για όλα η Ρεπούση)

Αν στοιχεία όπως αυτά που θα δούμε δεν είναι προπαγανδιστικά, τότε σίγουρα είναι τελείως παράλογα· κι αυτός είναι ο πιο ελαφρύς χαρακτηρισμός, καθώς το Σχολείο στόχο έχει να κινητοποιεί το μυαλό και να αυξάνει την κριτική ικανότητα. Ποια ικανότητα; Εδώ αποκρύπτονται ή διαστρέφονται τα φανερά διεθνή γεγονότα.

Τι μηνύματα μεταφέρει η παραπάνω εικόνα (Ιστορία Στ΄ Δημοτικού, σ. 76) στον μαθητή;

1. Ότι ο Ναπολέων ήταν φιλελεύθερος
2. Ότι η Ιερά Συμμαχία ήταν μια αντιναπολεόντεια συμμαχία
3. Ότι η Ιερά Συμμαχία ήταν η μόνη ευρωπαϊκή μεταναπολεόντεια συμμαχία
4. Ότι η Φιλική Εταιρεία είχε φιλελεύθερες ιδέες
5. Ότι η Φιλική Εταιρεία συνέπεσε με την δυσμενή συγκυρία της Ιεράς Συμμαχίας

Πόσα ισχύουν από τα παραπάνω; Ισχύει το πρώτο, το

οποίο δεν μπορεί να αφομοιωθεί από μαθητή 11 ετών (δεν γίνεται προσπάθεια να εξηγηθεί, άρα, προς τι η παρουσία της έννοιας «φιλελευθερισμός»;). Ισχύει και το δεύτερο που όμως είναι η μισή αλήθεια για τις προθέσεις των μεγάλων στο Συνέδριο της Βιέννης.

Ποιο γενικό νόημα μεταδίδει το κειμενάκι στον μαθητή; Ότι η Επανάσταση του 1821 ήταν φιλελεύθερη, ήταν ταυτόσημη με την Γαλλική.

Αν αυτά δεν είναι παραλογισμοί, τότε τι είναι; Ο χαρακτήρας της Γαλλικής Επανάστασης είναι τραβηγμένος από τα μαλλιά, ενώ η Ελληνική ορίζεται με τρόπο αξιωματικό, εκθέτοντας ακόμα και τον βασικό μάρτυρα της ιστορίας, τον Ξάνθο, που, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί κάποιοι «ίδρυσαν μια μυστική Εταιρεία» λέει ότι το 1814, τρεις Φίλοι

εμέμφοντο την αδιαφορίαν ην οι χριστιανοί βασιλείς εις την εν Βιέννη Σύνοδον έδειξαν δια την τύχην του έθνους, μετά την πτώσιν και αποπομπήν εις την νήσον Έλβαν του Ναπολέοντος

Άρα, όχι μόνο δεν «συνέπεσε» αλλά «προέκυψε εξαιτίας της Βιέννης» η Εταιρεία. Επιπλέον, ο Ξάνθος «ξέχασε» να πει αυτό που «ξεχνούν» οι ιστορικοί επί 2 αιώνες: Ότι οι χριστιανοί βασιλείς ίδρυσαν το 1815 την Ιερά Συμμαχία η οποία όχι μόνο δεν επενέβη για να προστατέψει την Οθωμανική επικράτεια, αντίθετα, πρώτα η Μ. Βρετανία (1822-23), στη συνέχεια η Γαλλία (1824-25) και αμέσως μετά η Ρωσία επενέβησαν υπέρ των Ελλήνων από χριστιανική αλληλεγγύη. Κι αυτό είναι γεγονός όχι ερμηνεία – ανεξάρτητα από το τι πραγματικά ήθελε η κάθε χώρα. Είπε ακόμα ο Ξάνθος ότι

Σοφός τις εις Βιέννην εξέδωκε διατριβήν τινα εις φυλλάδιον, συμβουλεύων τους συμμάχους βασιλείς να στείλλωσι τα ήδη ενωμένα νικηφόρα στρατεύματά των πέραν του Δουνάβεως προς ελευθέρωσιν ενός παλαιού ενδόξου Έθνους, του Ελληνικού, προ αιώνων δουλωμένου από άλλο βάρβαρον και ανεπίδεκτον πολιτισμού έθνος, το Τουρκικόν κτλ. Αλλ’ η Αουστριακή Κυβέρνησις …

Κι από τότε μαθαίνουμε ότι την Ιερά Συμμαχία ίδρυσε και υπερασπίστηκε ο Μέττερνιχ. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη αντιστροφή, τότε τι είναι; Η Αυστρία αντέδρασε στην Ιερά Συμμαχία. Πείστηκε από την Αγγλία (η οποία δεν προσχώρησε). Επιπλέον, η Αυστρία πρώτη απ’ όλους εξέφρασε θέμα ανεξάρτητης Ελλάδας το 1824, όταν οι άλλες δυνάμεις δεν είχαν συμφωνήσει ούτε στην αυτονομία. Και στο άλλο θέμα που έθεσε ο Ξάνθος: ποιος έκανε την παραμικρή προσπάθεια να εξηγήσει γιατί στη Βιέννη τέθηκε θέμα «υποχρέωσης» των συμμάχων να ελευθερώσουν τους Έλληνες;

Δεν είναι ώρα να αναλύσουμε όλα τα κενά και τις αντιφάσεις και του Ξάνθου και του Αναγνωστόπουλου που παρέχουν μηδενικά τεκμήρια ότι κάποια Εταιρεία ιδρύθηκε στην Οδησσό, ούτε να δείξουμε ότι πιέστηκε για να το κάνει. Αυτό είναι πολύ προχωρημένο. Έχουμε άλλο πιο τρανταχτό στοιχείο: η ιστορία η οποία αυτοχαρακτηρίζεται «επιστήμη» αποσιωπά την ίδρυση της Τετραπλής Συμμαχίας που ιδρύθηκε ταυτόχρονα με την Ιερά, λόγω της αντιπαλότητας της Μ. Βρετανίας προς την Ρωσία (Ιερά Συμμαχία).

Αν η παιδεία είχε στοιχειώδη αρτιότητα και ειλικρίνεια, το λιγότερο που θα μπορούσε κάποιος μαθητής να ρωτήσει είναι: Γιατί πρώτος κυβερνήτης του κράτους που προέκυψε από μια «φιλελεύθερη επανάσταση» αναδείχθηκε εκείνος που το 1819 διακήρυσσε «όχι στην φιλελεύθερη επανάσταση, ναι στην δημιουργία ενός κράτους στο οποίο ο ανθρώπινος νόμος δεν θα τίθεται ενάντια στο νόμο του Θεού»;

Φαίνεται ότι για το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής τέτοια ερωτήματα δεν στοιχειοθετούν ανθρώπινη «κριτική ικανότητα».

Στέργιος Ζυγούρας

Βλ. σχετικά:

 

 Το καραβάκι της ιστορίας